ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου

Συντονιστή της Νέας Αριστεράς Δράμας

Τηλέφωνο. Φίλη από Κανάλι. Έρχεσαι αύριο; Δεν ξέρω καλή μου, έχω δικαστήριο, θα αργήσω, θα είμαι κομμάτια. Τι θα πούμε όμως; Για το Νοσοκομείο μας; Για την Εργατική Πρωτομαγιά;

Όχι Παναγιώτη, για το ρήγμα! Ποιο ρήγμα, αυτό στις Βούτες Ηρακλείου; Μα δεν είμαι Γεωλόγος, τι να σχολιάσω. Παναγιώτη, για το ρήγμα στο κόμμα και την παραίτηση Χαρίτση!!!. Την ποιά; Δεν έχω ιδέα… Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση, αλλά, άσε να ενημερωθώ πρώτα και τα λέμε…

ΟΚ, όσο το ξανασκέφτομαι, γιατί όχι. Σε λίγο δεν θα μας παίζουν. Άρα γιατί όχι τώρα Έστω και λίγο. Έστω κι έτσι. Όπως λένε στην Πολιτική και στη Διαφήμιση. Αρκεί να ακούγεσαι. Έστω και αρνητικά. Κέρδος είναι.

Ήταν είδηση τελικά ή φέικ νιους; Και ναι διαψεύσθηκε από συνεργάτες του Χαρίτση. Αλλά, όπως λέει και ο κόσμος, καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει. Άρα τι; Ευφάνταστοι δημοσιογράφοι; Πηγές του Προέδρου για να κατευνάσουν αντιδράσεις στην πρότασή του για συνεργασίες; Διαρροές διαφωνούντων για να τον οδηγήσουν σε ηρωική έξοδο; Όλα πιθανά. Αλλά από την άλλη, δεν είμαστε χθεσινοί. Όλοι καταλαβαίνουν, πως με τέτοια πορεία, μόνο αυτό μας έλειπε. Θα ήταν η χαριστική βολή. Θα εξαφανιζόμασταν πολιτικά. Τότε;;;

Για να πω αλήθεια δεν τον ξέρω τον άνθρωπο. Δεν έχω μιλήσει ποτέ μαζί του. Ούτε και τον Γραμματέα. Και αυτή είναι άλλη μια παθογένεια. Σε ένα νέο κόμμα που ψάχνει ακόμη τα πατήματά του. Ως Γραμματέας παλιότερα του ΣΥΝ και μετέπειτα της ΔΗΜΑΡ είχα επαφή με Προέδρους και Γραμματείς. Για αλληλοενημέρωση. Ανταλλαγή απόψεων. Στύβω το μυαλό μου να καταλάβω. Πώς και γιατί κυκλοφόρησε αυτό. Υπήρχε λόγος να μιλάνε όλοι για ρήγμα;

Προφανώς. Γιατί ο κόσμος εκεί έξω δεν γνωρίζει πως λειτουργεί με εσωκομματική δημοκρατία ένα κόμμα της Αριστεράς. Όπου ο Πρόεδρος είναι primus inter pares (πρώτος μεταξύ ίσων) και όχι ηγεμόνας. Και πως δεν είναι δεδομένο ότι οι απόψεις του θα είναι πάντα κυρίαρχες.

Από την άλλη όμως θα έπρεπε να παίρνουμε υπόψη μας και την εικόνα μας προς τα έξω. Τι εισπράττει ο κόσμος. Όταν δεν περνάει η εισήγηση του Προέδρου, είναι θέμα. Όταν υπερψηφίζεται η αντιεισήγηση του Γραμματέα, μεγαλύτερο. Ο κόσμος εκεί έξω το αντιλαμβάνεται ως αμφισβήτηση του προ ολίγων μηνών παμψηφεί εκλεγέντος από το συνέδριο Προέδρου.

Προσωπικά πάντα έλεγα πως ο Γραμματέας μιας Νομαρχιακής Οργάνωσης δεν μπορεί να προβάλλει την προσωπική του άποψη δημόσια, κόντρα στην επίσημη κομματική γραμμή. Παρόλο που στην Ανανεωτική Αριστερά αυτό προβλέπεται καταστατικά. Δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.

Για αυτό και όταν εκλέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας και διαφωνούσα τότε με την στροφή του ΣΥΝ, του είπα πως θα παραιτηθώ από Γραμματέας, όπως κι έπραξα λίγο αργότερα. Θα μπορούσε την αντιεισήγηση, να την προτείνει ο Τσακαλώτος. Πάντως όχι ο Σακελλαρίδης. Που εκλέχθηκε παμψηφεί από την ΚΕ ως Γραμματέας της. Και στην κομματική ιεραρχία είναι το Νο 2. Για να μη δώσουμε οι ίδιοι μας τροφή και σκέψεις για ρήγμα μεταξύ των δύο πλέον κορυφαίων κομματικών στελεχών. Για δυο κόμματα σε ένα. Για ενδεχόμενη διάσπαση. Τώρα θα πρέπει να διαχειριστούμε τα επίχειρα των δικών μας λαθών. Να το μαζέψουμε.

Είναι γεγονός. Η κοινωνία απαιτεί συνεργασία. Αξιόπιστη εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Η Νέα Αριστερά πήρε το μήνυμα. Υπήρξε απόφαση συνεδρίου για Λαϊκό Μέτωπο. Είναι όμως προφανώς λάθος. Λαϊκό Μέτωπο υπονοεί συνεργασία κομμουνιστών, ριζοσπαστών αριστερών, σοσιαλιστών, οικολόγων. Είναι δεδομένη όμως η άρνηση του ΚΚΕ και οι χαώδεις διαφορές μαζί του. Αλλά και η αντίδραση και οι τεράστιες διαφορές με τον Γιάνη Βαρουφάκη και το ΜέΡΑ25. Και πολύ περισσότερο με τη Ζωή και την Πλεύση Ελευθερίας.

Κατά συνέπεια. Συνεργασίες με όλους στη βάση ναι. Συνεργασίες εντός και εκτός Βουλής για τα μεγάλα και σπουδαία κοινωνικά ζητήματα ναι. Αλλά συνεργασία για συνδιαμόρφωση κοινού προγράμματος προοδευτικής διακυβέρνησης όχι. Να ξεχάσουμε λοιπόν μια τέτοια μορφή Λαϊκού Μετώπου.

Συμφωνούμε σε αυτό όλοι στη Νέα Αριστερά. Γι αυτό και η εισήγηση Χαρίτση στην Κ.Ε. Που προτείνει συνεργασία με όσους θέλουν και μπορούν. Γιατί το απαιτεί η κοινωνία. Γιατί το ευαγγελίζεται το κόμμα μας από τη στιγμή της ίδρυσής του. Γιατί είναι θέση του συνεδρίου. Γιατί αλλιώς η κοινωνία θα μας γυρίσει την πλάτη. Και θα έχουμε αποτύχει εκλογικά. Που ενδιαφέρει ελάχιστους. Αλλά και πολιτικά. Που ενδιαφέρει την κοινωνία. Τη χώρα.

Και υπήρξε αντιεισήγηση. Που λέει πως κάτι τέτοιο και μάλιστα μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί επί του παρόντος μόνο αυτός είναι διαθέσιμος, θα είναι καρικατούρα. Δεν έχει εν πολλοίς άδικο. Αν τελικά δεν αποκτήσει το εγχείρημα δυναμική και δεν πετύχει. Και ζητάει να επιμείνουμε στο Λαϊκό Μέτωπο με όλους. Δηλαδή με κανέναν. Δηλαδή ποτέ. Δηλαδή πλήρης αποτυχία. Και δίχως καν να προσπαθήσουμε. Και η ΚΕ το υπερψηφίζει. Και να μην πούμε πως υπάρχουν και μερικοί, που απορρίπτουν κάθε ιδέα για συνεργασίες. Επιθυμούν καθαρότητα. Αυτόνομη πορεία. Διότι όλοι οι άλλοι είναι τοξικοί!!!

Τι θα σκέφτονταν ο καθείς εκτός των κομματικών μας τειχών. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Χάβρα των Ιουδαίων. Ρήγμα. Ήττα Χαρίτση. Δύο κόμματα σε ένα. Διάλυση. Και δεν θα είχε και άδικο. Αφού μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας.

Και τότε τι; Το μότο στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ισχύει και για τα κόμματα με εσωκομματική δημοκρατία. Για ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα ας αποφασίσει το διαρκές συνέδριο. Ή ένα δημοψήφισμα. Ας αναλάβει ο καθένας και η καθεμία την ευθύνη. Και αν αποτύχουμε πολιτικά και εκλογικά, να λέμε, ότι όλοι μαζί φέρουμε την ευθύνη.