ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Τσάρος, Γενικός Γραμματέας ΚΚΣΕ, Πρόεδρος. Η επίσημη ονομασία αλλάζει. Το «ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΣ» μένει.

Μια τεράστια και πλούσια χώρα. Ένας μεγάλος και περήφανος λαός. Που όμως δεν γνώρισε Δημοκρατία και Ελευθερία. Τουλάχιστον όπως τα γνωρίζουμε εμείς στη Δύση. Για αυτό και έχει ανάγκη τον Πατερούλη του. Τσάρο, Γενικό Γραμματέα, Πρόεδρο. Δεν έχει σημασία πως λέγεται. Κι ας είναι και απολυταρχικός. Και συγκεντρωτικός και αυταρχικός. Και δικτάτορας ενδεχομένως. Αρκεί να εγγυάται συνέχεια της Μεγάλης Ρωσίας.

Έτσι εξηγούνται τα εκατοντάδες χρόνια της απολυταρχίας των Τσάρων. Η επί δεκαετίες ανελεύθερη διακυβέρνηση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Η επί 23 χρόνια Ηγεμονία του Πούτιν. Συγκεντρωτικός; Δεσποτικός; Αυταρχικός; Δίχως αμφιβολία. Δικτάτορας; Οψίμως και για πολλούς στη Δύση ΝΑΙ.

Τα αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα, όπως διδάσκει η Ιστορία, πέφτουν με εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Και αυτές τις κάνει ο Λαός. Αν επιδίωξη είναι η Δημοκρατία και η Ελευθερία. Όχι οι Συνταγματάρχες και οι Στρατηγοί. Ούτε πολύ περισσότερο οι μισθοφόροι. Αυτοί (Στρατός και Μισθοφόροι) δεν κάνουν επανάσταση. Δεν φέρνουν Δημοκρατία. Χούντα κάνουν. Στρατιωτική σκληρή δικτατορία φέρνουν.

Να πέσει ο αυταρχικός, ο δικτάτορας Πούτιν; Βεβαίως. Ιδίως τώρα μετά τον πόλεμο που ξεκίνησε στην Ουκρανία και δημιούργησε τόσα προβλήματα στον κόσμο μας. Με επανάσταση ή με εξέγερση; Βεβαίως. Και να βγούμε όλοι στους δρόμους. Για να στηρίξουμε τους εξεγερμένους επαναστάτες. Να πανηγυρίσουμε την πτώση του ανελεύθερου καθεστώτος του. Που αποδείχθηκε επικίνδυνο. Για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Αλλά και για τη Ρωσία την ίδια.

Να θριαμβολογούμε όμως και για ένα πραξικόπημα σε βάρος του; Στρατιωτικών και πολύ περισσότερο Μισθοφόρων; Του αιμοσταγούς Πριγκόζιν; Του επικεφαλής της αιμοδιψούς ομάδας μισθοφόρων Βάγκνερ; Που διέπραξε πλήθος εγκλήματα πολέμου στην Τσετσενία παλιότερα, στην Ουκρανία τώρα; Αυτού που ζητούσε μεγαλύτερη δύναμη πυρός; Χρήση ακόμη και τακτικών πυρηνικών όπλων; Για να ισοπεδωθεί η Ουκρανία; Για να αφανιστούν οι Ουκρανοί;

Να πανηγυρίζουμε που οι μισθοφόροι του προελαύνουν για να καταλάβουν τη Μόσχα; Το πυρηνικό της οπλοστάσιο; Τα γεγονότα θύμισαν Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Φιλόδοξο στρατηγό, που με υποτακτικό μισθοφορικό στρατό κινήθηκε κατά της Βασιλεύουσας. Για να ανατρέψει τον Αυτοκράτορα. Να σφετεριστεί το θρόνο. Για να αποδειχθεί τρισχειρότερος απολυταρχικός άρχοντας.

Μήπως θα έπρεπε αντί να πανηγυρίζουμε στη Δύση να τρέμουμε στην ιδέα; Στην προοπτική υλοποίησης ενός τέτοιου εφιαλτικού σεναρίου; Αυτό τουλάχιστον έκαναν Κολ, Μιτεράν, Θάτσερ όταν έπεφτε ο Γκορμπατσόφ. Προβληματισμένοι και φοβισμένοι ήταν. Δεν χαίρονταν στη σκέψη της κατάρρευσης της αχανούς σοβιετικής αυτοκρατορίας. Το σενάριο μιας στρατιωτικής δικτατορίας με το πυρηνικό οπλοστάσιο της Μόσχας στην κατοχή μιας χούντας τους τρόμαζε. Για αυτό και στήριξαν τον Γκορμπατσόφ τότε. Την ομαλή μετάβαση εξουσίας. Τη Ρωσία να ξανασταθεί στα πόδια της. Δεν επιδίωξαν τη διάλυσή της.

Εκτός κι αν πιστεύουμε σήμερα ότι ένας στρατιωτικός δικτάτορας ή ένας Καίσαρας Πριγκόζιν είναι καλύτερη επιλογή. Για τη διεθνή τάξη και ασφάλεια. Για την ειρήνη στον κόσμο. Για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την προκοπή του Ρωσικού Λαού.

Είναι και αυτή μια άποψη. Μπορεί κάποιοι να το πιστεύουν. Ας ελπίσουμε πως ηγέτες και ελίτ στη Δύση δεν σκέφτονται έτσι. Δεν απεργάζονται τέτοια σχέδια. Που μπορεί να αποβούν μοιραία για την ανθρωπότητα. Για την επιβίωση του πλανήτη.