ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Προχθές στην ΕΤ2 απολαύσαμε και πάλι την υπέροχη κινηματογραφική ταινία «ΘΕΛΜΑ ΚΑΙ ΛΟΥΙΖ».
Η Θέλμα, καταπιεσμένη νοικοκυρά, και η Λουίζ, επαγγελματίας σερβιτόρα, αποφάσισαν να προσφέρουν στον εαυτό τους ένα γουικέντ. Πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους. Επιχείρησαν να αποδράσουν. Ήρθαν αντιμέτωπες με τη βία, το σεξισμό, την ανδροκρατούμενη κοινωνία. Πλήρωσαν βαρύτατο τίμημα.
Η ταινία παραμένει – και λόγω κινήματος me too, σεξιστικών συμπεριφορών σε πολλούς χώρους, έξαρση έμφυλης βίας, γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά – φρέσκια και επίκαιρη. Ξαναβλέποντάς την ανακαλύπτει κανείς όσα ίσως –ιδίως οι άνδρες- δεν είχε αντιληφθεί πλήρως κατά την πρώτη προβολή της πριν από 30 ακριβώς χρόνια.
Θεωρήθηκε πρωτοποριακή για την εποχή της. Πολλοί πίστεψαν πως τα πράγματα έκτοτε θα αλλάξουν για τις γυναίκες στην κοινωνία, στη ζωή.
Και πράγματι πολλά έχουν αλλάξει στις ζωές μας, όχι όμως στον επιθυμητό βαθμό.
Το γεγονός ότι η ταινία όχι μόνο παραμένει επίκαιρη, αλλά και ξαναπαίζεται στους κινηματογράφους, γίνονται επετειακές εκδηλώσεις, σχεδιάζεται να γίνει μιούζικαλ, αποδεικνύει πως τα προβλήματα εν πολλοίς παραμένουν.
Πολλές γυναίκες συνεχίζουν να έρχονται αντιμέτωπες με το εξουσιαστικό αντρικό πρότυπο, το σεξιστικό λόγο, τη χυδαία συμπεριφορά, την ιδιοκτησιακή νοοτροπία, την ενδοοικογενειακή βία και αρκετές φορές με την αποκορύφωση της σωματικής κακοποίησης, τη γυναικοκτονία.
Με αφορμή το πρόσφατο στυγερό έγκλημα στα Γλυκά Νερά η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου προχώρησε με άρθρο της στα ΝΕΑ σε ηχηρή παρέμβαση.
Τονίζει ότι είναι καιρός να εξαλειφθεί ο κυρίαρχος σεξιστικός λόγος που κυριαρχεί στην κοινωνία μας και καταλογίζει συχνά ευθύνη στις ίδιες τις γυναίκες θύματα. Προτρέπει παράλληλα:
-αφενός μεν να αντιμετωπισθούν δραστικά ελλείψεις του δικαιικού μας συστήματος, ώστε να πάψει η διαιώνιση του φόβου και της υποταγής των γυναικών και να αναχαιτιστεί η κλιμάκωση της βίας σε βάρος τους
-αφετέρου δε να δημιουργηθεί ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τα θύματα αυτής της έμφυλης βίας
Η Θέλμα και η Λουίζ, πριν από 30 χρόνια έδωσαν τη δική τους μάχη.
Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται αμείωτος και σήμερα. Όλοι μας οφείλουμε να συμβάλλουμε στη δικαίωσή του.
Για την εξάλειψη και του τελευταίου άνδρα «που θα το παίζει αφεντικό σε κάθε θηλυκό, ως αρσενικό παλιάς κοπής», όπως τραγουδάει κι ο Βαγγέλης Γερμανός.
Υ.Γ. Το γεγονός ότι θύματα βίας μπορεί αρκετές φορές να είναι και άνδρες, δεν αναιρεί το γεγονός ότι παραμένει και σήμερα κυρίαρχη η εξουσιαστική, πατριαρχική και ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Την οποία και οφείλουμε να αλλάξουμε.
Να μετεξελιχθεί σε πιο δίκαιη, πιο ισότιμη, πιο ελεύθερη, πιο ανθρώπινη.
