ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

ΟΚ και μένα μου αρέσουν οι θάλασσες, τα βουνά και τα ταξίδια. Η ανατολή και η δύση του ήλιου, ο έναστρος ουρανός και η πανσέληνος. Η φύση, τα δάση, τα λιβάδια και τα λουλούδια. Τα ζωάκια του βουνού και του λόγγου, τα ζώα συντροφιάς, σκυλάκια και γατάκια. Οι όμορφες φωτογραφίες που απαθανατίζουν τον θαυμαστό κόσμο μας.

Μου αρέσει να ανεβάζω φωτογραφίες με όλα αυτά τα ωραία. Με ευχάριστες κυρίως στιγμές. Ποιος θέλει μαυρίλα και στενοχώριες στη ζωή του. Αρρώστιες και φτώχεια. Μιζέρια και τοξικότητα. Επιζητώ κι εγώ θετική ανταπόκριση και πολλά λάικ. Την αγάπη των στενών μου φίλων, αλλά και πολλών διαδικτυακών. Ποιος δεν το έχει ανάγκη.

Προφανώς όμως με ενδιαφέρουν κι εμένα, όπως και κάθε συνειδητό και ενεργό πολίτη και τα ουσιαστικά προβλήματα της ζωής μας.

Η Ειρήνη και η ευημερία. Η Υγεία και η κοινωνική πρόοδος. Η Ελευθερία και η Δημοκρατία. Το Περιβάλλον, η προστασία του και η διαφύλαξη της Ζωής.

Και όταν αυτά κινδυνεύουν δεν θα έπρεπε κανείς να μένει απαθής. Οφείλει να συμβάλλει ο καθένας μας με κάθε πρόσφορο τρόπο. Να βάλει το λιθαράκι του για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Να προστατευθούν αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματά μας.

Ειρήνη και ευημερία: Είχαμε Ειρήνη στην Ευρώπη για πάνω από 50 χρόνια. Και κάθε γενιά προσδοκούσε και εν πολλοίς πετύχαινε καλύτερους όρους. Ναι αλλά τώρα έχουμε εδώ και πάνω από 2 χρόνια τον πόλεμο στην Ουκρανία. Με τον κίνδυνο να μετεξελιχθεί σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με ανυπολόγιστες καταστροφές. Και έχουμε και τον πόλεμο στην Παλαιστίνη. Με τον κίνδυνο να ξεσπάσει μια τεράστια ευρύτερη σύγκρουση. Να ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως. Και πλέον οι νεότερες γενιές όχι απλά δεν προσδοκούν καλύτερους όρους, αλλά πασχίζουν να διατηρήσουν δικαιώματα που τα θεωρούσαμε κεκτημένα. Εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες εισρέουν στην Ευρώπη και στη χώρα μας.

Ελευθερία και Δημοκρατία: Η Ευρώπη και η χώρα μας έζησε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο την καλύτερη περίοδο από άποψη ελευθερίας και δημοκρατικών θεσμών. Ναι αλλά εδώ και χρόνια αυτά συρρικνώνονται. Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα περιορίζονται. Δημοκρατικοί θεσμοί καταπατούνται ή αποδυναμώνονται. Σηκώνουν κεφάλι εθνικισμοί, ρατσισμοί, μισαλλοδοξία, πολεμοκάπηλοι και φασίστες.

Υγεία και κοινωνική πρόοδος: Μετά από δεκαετίες φτώχειας και μιζέριας η Ψωροκώσταινα είχε πλέον και γιατρούς και νοσοκομεία και ΕΣΥ και κοινωνική πρόοδο. Ναι αλλά το ΕΣΥ καταρρέει. Τα νοσοκομεία μας διαλύονται. Οι κοινωνικές ανισότητες διογκώνονται. Αντί για πρόοδο έχουμε οπισθοδρόμηση.

Περιβάλλον, προστασία του και διαφύλαξη της ζωής: Ζούμε πλέον την έξαρση της Κλιματικής Κρίσης. Πάγοι που λιώνουν. Θερμοκρασία της Γης που αυξάνεται. Άνθρωποι που πεθαίνουν από τη ζέστη. Πυρκαγιές και πλημμύρες. Εκατομμύρια κλιματικοί πρόσφυγες που θα καταλήξουν και αυτοί στη γηραιά Ήπειρο.

Και τι μπορούμε, τι μπορεί ο καθένας μας να κάνει για όλα αυτά τα πανανθρώπινα προβλήματα;;

Μπορεί να μείνει απαθής και αμέτοχος. Να ζει μόνο με ότι τον ευχαριστεί, βγάζοντας φωτο και κερδίζοντας λάικ. Περιμένοντας το μοιραίο, το αναπότρεπτο.

Ή και ΟΧΙ! Μπορεί να δραστηριοποιηθεί. Να διαμαρτυρηθεί. Να διεκδικήσει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Να αγωνιστεί. Το αν θα πετύχει ή όχι δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν. Αλλά αν μη τι άλλο θα έχει κάνει αυτό που του αναλογεί.

Κι αν ξεσηκωθούν πολλοί ταυτόχρονα… τότε ναι μπορεί να αλλάξει η ζωή, ο κόσμος όλος.

Έλεγε ένα σκίτσο: Θα ήθελα η Καρυστιανού να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Και του απαντούσε ο φίλος του: Εγώ θα ήθελα να γινόμασταν όλοι λίγο Καρυστιανού!!!

Μήπως και ταρακουνηθεί κάτι σε αυτή τη χώρα. Μήπως και σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται… Μπορούμε να το πετύχουμε;

Γιατί όχι… Όπως και στο θεώρημα του Νας η απόφαση/δράση καθενός ξεχωριστά μπορεί να μη φέρνει αποτέλεσμα. Αν όμως χιλιάδες/εκατομμύρια πάρουν αποφάσεις και δράσουν ταυτόχρονα, η πολλαπλασιαστική τους δύναμη μπορεί να φέρει επωφελές και σωτήριο αποτέλεσμα.

Γιατί αν ξυπνήσεις μονομιάς και κοντά σε σένα ξυπνήσουν κι άλλοι μυριάδες, θα ‘ρθει πράγματι ανάποδα ο ντουνιάς.