ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

 

 

Τι είναι το Κράτος Πρόνοιας; Είναι το θεσμικό πλαίσιο κοινωνικών δικαιωμάτων στους τομείς: Υγεία, εκπαίδευση, κοινωνική δικαιοσύνη, στεγαστική πολιτική, παροχή οικονομικών πόρων, πολιτισμική πρόοδο. Γενικά παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, έτσι ώστε να εξασφαλισθούν τα μέσα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης για τα άτομα και τις ομάδες για αντιμετώπιση κινδύνων. Όλα αυτά με Δημόσιες Υπηρεσίες που συνεργάζονται και προβαίνουν στην παροχή αγαθών, προκειμένου να αναδιανείμει στους πολίτες ένα μερίδιο του εθνικού εισοδήματος.

Τις τελευταίες 10ετίες το Κράτος Πρόνοιας δέχεται έντονη αμφισβήτηση και προβάλλεται η ανάγκη μετεξέλιξής του, μέσω ριζικών μεταρρυθμίσεων και προσαρμογών. Η Παγκοσμιοποίηση επηρεάζει τις εθνικές οικονομίες, κοινωνίες, θεσμούς ανά την υφήλιο με συμμετοχή κρατών σε υπερεθνικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ, Ε.Ε., που φυσικά δεν ανταποκρίνονται στην πρόνοια που θα παρέχουν (Πάσχος, καθηγ.)

Φιλελεύθερο Μοντέλο πρόνοιας: Γίνεται η ανακούφιση από την φτώχεια με επιδόματα μετά από έλεγχο πόρων του δικαιούχου (αυτό που εφαρμόζει τώρα το αστικό κράτος της δεξιάς) και προωθεί καθετί ιδιωτικό (φτωχοί για να πεθαίνουμε καθημερινά).

Άλλοι άνεργοι και άλλοι με παχυλό μισθό. Τα πάντα ιδιωτικά: Νοσοκομεία, πανεπιστήμια, με μπόλικη ανεργία και πολλή αδιαφορία!

Καθολικό Μοντέλο: Συντηρητικό, βιομηχανικό, το μοντέλο που απορρίπτει την φιλελεύθερη αντίληψη: «οι φτωχοί στο κράτος και οι υπόλοιποι στην αγορά» (Σιακαντάρης).

Κοινωνικό μοντέλο: Ο όρος που μπήκε στο πολιτικό λεξιλόγιο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμβιβασμός μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας στις χώρες της Ευρώπης (βιβλ. 2009 Βερναδάκης).

Σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο: Παροχή υπηρεσιών με σκοπιμότητα χειραφέτησης της αγοράς.

Κομμουνιστικό μοντέλο: Όχι στις κοινωνικές τάξεις, συλλογική διαχείριση με δικαιώματα στην εργατική τάξη (αυτό που έχει ανάγκη ο κόσμος, που είναι πολύς).

Δεν υπάρχεις Κράτος Πρόνοιας όταν λίγοι πλούσιοι επικρατούν. Από πού πήραν τα λεφτά, από τους πολλούς, τους μεσαίους, τους ανύπαρκτους. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε το «καύσιμο» των μεγάλων πολιτισμών (Προπαγάνδα).

Άριστη Δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους, ούτε πάρα πολύ φτωχούς (Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ.). Πρέπει λοιπόν να ξεσηκωθούμε να επαναστατήσουμε. Επανάσταση όταν είναι θέμα 100 χιλ. δεν είναι Επανάσταση. Είναι επεισόδια!!! (Προπαγάνδα). Άρα πρέπει όλοι μας να διεκδικούμε έντονα για τις σύγχρονες ανάγκες τις δικές μας, των παιδιών μας, των εγγονών μας.