Πρακτικά από την εκδήλωση για τον αγροτικό τομέα από τους Ευρωσυμβούλους ΑΕ με τη στήριξη του συνδυασμού μας «Πρωτοποριακός Ενωτικός Συνδυασμός» το Σάββατο 11 Μαΐου στο Καλαμπάκι.
- Γιατί ο αγροτικός τομέας στη χώρα μας πάσχει, και το μέλλον του είναι αβέβαιο, ενόψει μάλιστα της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΝΕΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που από το 2021 θα επιβάλει νέους, πολύ αυστηρότερους όρους και προϋποθέσεις αδειοδότησης και ελέγχου καλλιεργειών και επιδοτήσεων;
- Γιατί ένας τόσο εύφορος κάμπος, όπως αυτός του Δήμου Δοξάτου, σήμερα να αποτελεί αποδεδειγμένα μία από τις αγροτικά φτωχότερες, αν όχι τη φτωχότερη, περιοχή της χώρας μας σε έσοδα, με αυτά ανέρχονται στα 100 € ανά στρέμμα κατά μέσο όρο, ενώ σε περιοχές, ορεινές μάλιστα όπως των Πύργων Κοζάνης, το αντίστοιχο ποσό είναι 3000 € για την ίδια καλλιεργούμενη έκταση;
- Για ποιο λόγο είμαστε ουσιαστικά ανύπαρκτοι ως χώρα στις «καλές» αγορές του εξωτερικού για τα αγροτικά προϊόντα (δηλαδή σε εκείνες που πληρώνουν καλά και σίγουρα, όπως η Γερμανία, το Βέλγιο, οι σκανδιναβικές χώρες κ.α.) ενώ στις «κακές» περιοχές (που πληρώνουν αβέβαια ελάχιστες τιμές και όπου η μαύρη αγορά, οι εισαγωγές «μαϊμού» και η παραοικονομία επικρατούν, όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία κλπ) είμαστε «πρωταθλητές» εξαγωγών;
- Για ποιο λόγο και με ποια λογική οι Έλληνες παραγωγοί δεν θέλουν να ακούσουν για αγροτικούς συνεταιρισμούς, ενώ παράλληλα ιδρύονται απειράριθμοι τέτοιοι «ειδικού σκοπού», που λειτουργούν ουσιαστικά ανεξέλεγκτα; (Για 750 αγροτικούς συνεταιρισμούς σήμερα αρμόδιοι για τον έλεγχό τους είναι μόνο τέσσερις κρατικοί υπάλληλοι).
- Γιατί η Ιταλία και η Ισπανία αντίστοιχα λαμβάνουν συνολικά επιδοτήσεις αγροτικού εξοπλισμού και προώθησης πωλήσεων 260 και 280 εκατομμύρια €, ενώ εμείς, ως «πτωχοί συγγενείς», μόνο 16 το χρόνο;
- Γιατί οι καλλιεργητές των παραπάνω χωρών, και πολλών άλλων παρόμοια αγροτικά εξελιγμένων, απολαμβάνουν έως και υπερδιπλάσιες τιμές για πολλά από τα αγροτικά προϊόντα τους, (για παράδειγμα η Κίνα πουλάει τα μήλα της κατά μέσο όρο 1,27 € το κιλό, ενώ εμείς μόνο 0,52 €!) σε σχέση με αυτά που πληρώνονται οι δικοί μας αγρότες, αν μάλιστα οι τελευταίοι κατορθώσουν να πουλήσουν τελικά την παραγωγή τους;
- Γιατί το ροδάκινο φτάσαμε οι Έλληνες να το πουλάμε συχνά στα 0,20 € το κιλό, και κάποτε στα 15 λεπτά του ευρώ, ενώ σε εμάς κοστίζει η παραγωγή του 0,25 €; Μήπως σε αυτή και σε κάποιες άλλες καλλιέργειες μπαίνουμε σε ένα καθοδικό σπιράλ που οδηγεί στην καταστροφή και την απόσυρση από τις καλλιέργειες;
- Γιατί οι αγρότες μας οδηγούνται κατά καιρούς σε διάφορες παραγωγές «της μόδας» απρογραμμάτιστα, όπως για παράδειγμα σήμερα στα ακτινίδια και παλιότερα στα γκότζι μπέρυ, οι οποίες δεν είχαν ή δεν έχουν προοπτική επιτυχίας;
- Γιατί οι ξένοι παραγωγοί έχουνε ισχυρή διαπραγματευτική ικανότητα στις πωλήσεις τους ενώ εμείς όχι;
- Γιατί αυτοί εφαρμόζουν πρωτοποριακές και αποτελεσματικές μεθόδους καλλιέργειας και συγκομιδής, όπως π.χ. αυτοματοποιημένη συγκομιδή αμυγδάλων, ενώ εμείς όχι;
- Γιατί σε άλλες χώρες η διεπαγγελματική συνεργασία και οι συνέργιες είναι κάτι το αυτονόητο, ενώ σε μας είναι κάτι το σχεδόν ανύπαρκτο;
- Γιατί σε άλλες χώρες υπάρχει πνεύμα και κουλτούρα συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης, ενώ σε εμάς όχι;
- Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα, όχι αύριο, για να βοηθήσουμε τους αγρότες-καλλιεργητές του δήμου Δοξάτου;
Αυτά και μερικά άλλα, επίσης καίριας σημασίας ερωτήματα έθεσε, αλλά και απάντησε, ο κύριος Γιαννακάκης Χρήστος, καλλιεργητής ο ίδιος και πρόεδρος της Venus, του συνεταιρισμού παραγωγών και κονσερβοποιών ροδάκινου και φρουτοσαλάτας στην Ημαθία, ο οποίος έχει κυριαρχήσει παγκοσμίως στην αγορά που εξυπηρετεί, με ποσοστό άνω του 40% των παγκόσμιων πωλήσεων και έχει τριπλασιάσει τις αξίες πώλησης ανά κιλό που απολαμβάνουν τα μέλη του, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε και διεξάχθηκε με επιτυχία και μεγάλη προσέλευση αγροτών στο Καλαμπάκι, στο χώρο του πρώην δημαρχείου, το Σάββατο 11 Μαΐου. Την εκδήλωση, την οποία τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων και ο νυν Δήμαρχος Δοξάτου κύριος Δαλακάκης Δημήτρης, όπως και ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Καλαμπακίου κύριος Βέτος Γρηγόρης, διοργάνωσε η εταιρεία Ευρωσύμβουλοι ΑΕ με τη στήριξη του «Πρωτοποριακού Ενωτικού Συνδυασμού» και του υποψήφιου Δήμαρχου κύριου Θεμιστοκλή Ζεκερίδη. Ο τελευταίος, όπως είναι γνωστό, έχει αγροτική καταγωγή και εργάστηκε για χρόνια στα χωράφια κατά την νεότητά του, πριν σπουδάσει και γίνει γιατρός χειρουργός, και ως εκ τούτου έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία και θέληση να συνδράμει τους αγρότες-παραγωγούς, οι οποίοι αποτελούν εξάλλου τη βάση της οικονομίας του δήμου μας. Ενός Δήμου, όπου αυτή τη στιγμή κυριαρχούν τετριμμένες και χαμηλής απόδοσης καλλιέργειες, όπως σιτάρι, καλαμπόκια, βαμβάκια, ηλίανθος, έχοντας εγκαταλειφθεί καλλιέργειες που παλιότερα προσέδιδαν πολύ μεγαλύτερη απόδοση και αξία ανά στρέμμα, όπως καπνά, φουντουκιά, πιπεριές, τεύτλα και ντομάτες. Τι μπορεί να γίνει και τι πρέπει να αλλάξει;
Το κύριο, κατά τα ειπωθέντα από τον κύριο Γιαννακάκη Χρήστο, αλλά και από τον κύριο Γρηγόρη Αργυρίου, πρόεδρο του ΑΣΟΠ, και απαντώντας στην ερώτηση υπ’ αριθμόν 1) που παρουσιάσαμε στην αρχή αυτού του κειμένου, είναι η αλλαγή της καλλιεργητικής και επιχειρηματικής αντίληψης και κουλτούρας των αγροτών. Πρέπει επίσης η κεντρική κυβέρνηση αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση, να ενσκήψουν και να βοηθήσουν τους αγρότες, ώστε να τους κατευθύνουν σε σύγχρονες και πιο αποδοτικές καλλιέργειες, όπως και σε μορφές συνεργασίας που θα πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα αυτών των καλλιεργειών. Οι αγρότες εντελώς από μόνοι τους δεν μπορούν να έχουνε την ενημέρωση, ούτε και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τις στρατηγικές επιλογές, αλλαγές και τις συνεργασίες που θα τους οδηγήσουν στο ζητούμενο αύριο. Μόνο η καθοδήγηση άνωθεν αλλά και η συνεργασία μεταξύ τους θα επιφέρει το επιθυμητό και αναγκαίο αυτό αποτέλεσμα.
Εύλογη και ανάλογη είναι η απάντηση στο ερώτημα 2). Αν δηλαδή δεν υπάρξει συνεργασία, συνεννόηση, καθοδήγηση και συνέργιες, ώστε να γίνει αλλαγή στις καλλιέργειες και να επιτευχθεί η συμφέρουσα τοποθέτηση των προϊόντων τους στην αγορά, τότε το παρόν και το μέλλον των αγροτών είναι και θα παραμένει δυσοίωνο.
Στο ερώτημα 3) η απάντηση είναι προφανώς, ότι εκείνες οι «καλές» χώρες έχουν απαιτήσεις σε ποιότητα και σε όγκους προϊόντων, στις οποίες εμείς δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Τις απαιτήσεις αυτές θα μπορέσουμε να καλύψουμε μόνο εάν συνεργαστούμε και συνεννοηθούμε. Αλλιώς θα είμαστε έρμαια των «κακών» αγορών, που πληρώνουν όσο και όποτε θέλουν.
Στην ερώτηση υπ’ αριθμόν 4) η απάντηση μπορεί να υπονοηθεί από το γεγονός ότι όλοι θέλουν να έχουν το δικό τους συνεταιρισμό, όταν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν ανεξέλεγκτα, για να προσπορίζονται ευνόητα ίδια και άδηλα οφέλη. Ο κατακερματισμένος αυτός και ανεξέλεγκτος «συνεταιρισμός» όμως δεν είναι καθόλου το ζητούμενο.
Στο ερώτημα 5) η απάντηση είναι επίσης προφανής, ότι εκεί οι συνεταιρισμοί πληρούν προϋποθέσεις και υποβάλλουν μελέτες ώστε να υπάρξει αυτή η πολλαπλάσια χρηματοδότηση για εκείνους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στο ερώτημα 6), γιατί εκείνοι πουλάνε σε τιμές διπλάσιες από μας, η απάντηση είναι επίσης προφανής, ότι έχουν την ποιότητα αλλά και την δύναμη-ισχύ να το κάνουν! Όταν εμείς είμαστε κατακερματισμένοι, και ως εκ τούτου αδύναμοι, με προϊόντα μάλιστα όχι των υψηλότερων προδιαγραφών, δεν είναι καθόλου περίεργο ότι δεν μπαίνουμε καν στις αγορές, και όταν το κάνουμε, αυτό γίνεται με τιμές στο μισό από αυτές που παίρνουν οι άλλες χώρες.
Ακριβώς ανάλογη και αντίστοιχη είναι και η απάντηση στο ερώτημα7).
Στο ερώτημα 8) η απάντηση είναι, ότι εφόσον δεν υπάρχει συνεννόηση και προγραμματισμός, επόμενο είναι να συμβαίνουν αυτές οι σπασμωδικές κατά καιρούς κινήσεις των αγροτών σε νέες υποτιθέμενες καλλιέργειες, οι οποίες τελικά δεν αποδίδουν.
Στα ερωτήματα 9) έως και 12) οι απαντήσεις προκύπτουν πάλι από τα παραπάνω λεχθέντα: Εφόσον δεν έχουμε καθοδήγηση και συνεργασία και γνώση, όλα αυτά θα συμβαίνουν.
Στο τελευταίο και κρίσιμο ερώτημα νούμερο 13) η απάντηση που έδωσε ο κύριος Γιαννακάκης Χρήστος είναι ότι θα μελετήσει τις δηλώσεις ΟΣΔΕ ώστε να έχει σαφή γνώση του τί καλλιεργείται στο Δήμο μας, ώστε σε συνεργασία και συνεννόηση με τους παραγωγούς να τους κατευθύνει σε νέες και αποτελεσματικές καλλιέργειες. Ενδεικτικά αναφέρθηκε το φυτό στέβια, που είναι το γλυκαντικό του μέλλοντος, του οποίου μάλιστα θα μπορούσε να γίνει κάθετη παραγωγή του στην περιοχή μας, ενώ τώρα το φυτό συλλέγεται και αποστέλλεται στη Γαλλία με μεγάλο μεταφορικό κόστος, όπου μετατρέπεται σε σιρόπι που είναι αξιοποιήσιμο από την βιομηχανία και μετά επανεισάγεται στη χώρα μας.
Αυτά και άλλα πολλά και ανάλογα χρήσιμα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης. Ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτήν και όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση της. Υποσχόμαστε ως συνδυασμός να οργανώσουμε στο μέλλον κι άλλες παρόμοιες χρήσιμες ενημερωτικές εκδηλώσεις.
Από το γραφείο τύπου του συνδυασμού «Πρωτοποριακός Ενωτικός Συνδυασμός», Γκαρέλας Κωνσταντίνος
