ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

 

  • «Οι εκ των στάσεων εκπίπτοντες έκτιζον τας αποικίας»

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Και ερχόμαστε στις ημέρες μας. Εκατομμύρια δυστυχώς υπάρξεις από τις ασιατικές χώρες και τις χώρες της μαύρης ηπείρου διασχίζουν χιλιάδες χιλιομέτρων με στοιχειώδεις αποσκευές για ν’ αποφύγουν τη λιμοκτονία ή τον εφιάλτη ενός θανάτου για τον οποίο δεν φέρουν ευθύνη. Κι άλλοι, αυτοί κυρίως από την μαύρη ήπειρο, ευρισκόμενοι σε απόγνωση, τολμούν να μπουν σε θαλάσσια μέσα μεταφοράς, αμφιβόλου ασφαλείας, και με άθλιες καιρικές συνθήκες αναζητούν την Εδέμ της σωτηρίας, που, αντί να την κερδίσουν, γίνονται βορά του θαλάσσιου κόσμου. Και όσοι, με προστάτη την τύχη, καταφέρουν να φτάσουν στην επίπλαστη Εδέμ είτε στοιβάζονται σε χώρους, που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειας είτε και γίνονται θύματα απάνθρωπης εκμετάλλευσης.

Και από την άλλη η πολιτισμένη Ευρώπη χύνει, χωρίς φειδώ, τα κροκοδείλια δάκρυα της, αντί να ερυθριά αντάμα με την άλλη πολιτισμένη Δύση για το έγκλημα, το οποίο διαπράττει με υπνώττουσα τη συνείδηση.

Και δεν είναι άδικος αυτός ο χαρακτηρισμός. Χωρίς αμφιβολία το μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη γένεση και τη συντήρηση του απάνθρωπου αυτού κοινωνικού φαινομένου, το φέρουν οι έμποροι των όπλων.

Και είναι βέβαιο ότι αποθησαύριση μεγάλου πλούτου επιτυγχάνεται από την πώληση όπλων, που χρησιμοποιούνται, χωρίς αιδώ, για την αφαίρεση ζωών.

Σε αγαστή συνεργασία με κενοκρανιοεγκεφάλους ψευτοηγήτορες διχάζουν τους δύστυχους λαούς και τους οδηγούν σε έναν μακροχρόνιο αδελφοκτόνο σπαραγμό. Και επειδή η ζωή είναι γλυκειά, οι δύστυχοι παίρνουν των ομματίων τους για ένα ταξίδι με αβέβαιο προορισμό, για μια Ιθάκη επίπλαστη, για ένα όνειρο απατηλό.

Και αντί να τους βοηθήσουν τους δυστυχείς Αφρικανοασιάτες να αξιοποιήσουν ειρηνικά τα αγαθά της γης τους, τους οδηγούν σε περιπέτειες. Είναι αναμφίλεκτο ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι, που ενστερνίζονται τον τυχοδιωκτισμό. Το ψωμί της πατρίδας του καθενός, όσο πικρό κι αν είναι, είναι πιο γλυκό από αυτό του μισεμού.

Αλλά και ποια μοίρα οι μεγάλοι έμποροι των όπλων επιφυλάσσουν στους απάτριδες ηγέτες των λαών; Δεν είναι και πολύ δύσκολο να το διαβλέψει κάποιος. Τους έχουν με ημερομηνία λήξεως. Προδιαγεγραμμένο το τέλος τους. Τους έχουν λυκόφιλους, όσο καιρό τους χρειάζονται. Ήδη τους έχουν προετοιμάσει το ατιμωτικό τέλος τους, που είναι η αγχόνη ή το ικρίωμα ή ο στραγγαλισμός. Ό,τι βολεύει η στιγμή για τους δημίους.

Και εύλογα γεννάται η απορία. Το τέλος των απάτριδων ηγετών, μαθηματικό βέβαιο, δεν τους προβληματίζει; Απαξιώνουν την απλή ιστορική αλήθεια και οδηγούνται με τη θέλησή τους αργά ή γρήγορα ως πρόβατα επί σφαγήν. Γιατί περιφρονούν το καμπανάκι του κινδύνου, που κρούει αφιλοκερδώς η ιστορία; Μήπως κάποτε τα απατηλά θέλγητρα της προσωρινής εξουσίας πρέπει να αντιμετωπιστούν με απαξίωση και περιφρόνηση;

Αλλά και οι έμποροι των όπλων, οι κυριολεκτικά δολοφόνοι, δεν αντιλαμβάνονται ότι η δύναμή τους δεν τους κάνει ευτυχείς; Δεν συνειδητοποιούν το πεπρωμένο τους; Τι θα πάρουν στις βαλίτσες τους για το αιώνιο ταξίδι; Γιατί τόση ματαιοδοξία, πλεονεξία, κακοψυχία, αναλγησία, απανθρωπιά; Ας είναι βέβαιοι ότι η ιστορία τους θα συνοδεύεται από ένα βαρύγδουπο ανάθεμα. Αυτό δεν το συνειδητοποιούν; Γιατί τόση μεγαλομυωπική ενατένιση της σοφής ιστορικής αλήθειας;

Ο σπορέας τους δεν είναι ο Θεός της αγάπης, αλλά ο Εωσφόρος;

Δυστυχώς έμφρονα άνθρωπε, προς τι ο κομπασμός ότι, ακονίζοντας το μυαλό σου, χτίζεις τον πύργο της ευτυχίας; Από αυταπάτη φαρισαϊσμό κυριαρχείσαι; Γιατί τόση επίδειξη δουλοφροσύνης στα κελεύσματα του Μαμωνά;