ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Όλοι οι φοιτητές δικαιούνται με αίτησή τους μεταγραφή σε ίδιο τμήμα διαφορετικού Πανεπιστημιακού ή Τεχνολογικού Ιδρύματος στη χώρα. Θεωρητικά δικαιούνται να αιτηθούν μεταγραφή όλοι οι φοιτητές, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ορισμένα κριτήρια, τα οποία μοριοδοτούν ανάλογα με τη βαρύτητα και βάση των οποίων πραγματοποιείται η τελική επιλογή.
Μια μεταγραφή που μπορεί να αργήσει μέχρι και μισό χρόνο!!!
Οπότε τι συμβαίνει σήμερα στα χρόνια της λιτότητας;
Αδέλφια που το ένα πέρασε σε Πανεπιστήμιο της ηπειρωτικής μας χώρας και αδέλφι του που πέρασε σε Πανεπιστήμιο της νησιωτικής μας χώρας ή σε άλλο απομακρυσμένο μέρος από το να χάσει τη μισή χρονιά περιμένοντας τη μεταγραφή. Το να πάει γονέας να ενοικιάσει οικία στο νησί ή αλλού που έχει περάσει το β’ παιδί είναι έξοδα πολλά (ενοίκιο, συμβόλαιο για 1 έτος, επάνδρωση οικίας κλπ.), ώσπου να ‘ρθει η μεταγραφή «φεύγει» η χρονιά σπουδών.
Ας δούμε και τι συμβαίνει. Ο/η φοιτητής/τρια που θα μείνει με το αδέλφι του μέχρι να ‘ρθει η μεταγραφή, ίσως του επιτρέψουν να παρακολουθήσει το Πανεπιστήμιο, όχι όμως τα εργαστήρια!!! Κι έτσι χάνει τη μισή χρονιά που στην ουσία είναι ένα έτος!!!
Πού «σκύβει» λοιπόν το κράτος στις φτωχές οικογένειες παιδιών που φοιτούν; Φυσικά η κα Κεραμέως δεν τα καταλαβαίνει αυτά, αφού με το χρήμα που έχει, σπούδασε στο εξωτερικό, χωρίς καν να την απασχολούν τα έξοδα. Η οικογένειά της είχε μπόλικο χρήμα…
Πρέπει λοιπόν ν’ αλλάξει οπωσδήποτε αυτή η χρονοβόρα διαδικασία για να μην επιβαρύνονται οι φτωχές οικογένειες, που και αυτές έχουν δικαίωμα σε σπουδές. Αλλά η αστική κυβέρνηση του κεφαλαίου προωθεί τις ιδιωτικές ανώτατες σχολές που είναι για λίγους πλούσιους. Τέτοιο κράτος θέλουμε;
