Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

στό συναξάρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας διαβάζουμε: «Τήν Ἁγία καί Μεγάλη Πέμπτη, οἱ ἅγιοι Πατέρες, πού ὅλα τά ρύθμισαν σωστά καί τά παρέδω-σαν σέ μᾶς, ἀντλώντας ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια καί τούς θείους Ἀποστό-λους, καθόρισαν νά γιορτάζουμε τέσσερα γεγονότα: τόν ἱερό Νιπτήρα, τόν Μυστικό Δεῖπνο, δηλαδή τήν παράδοση τῶν φρικτῶν Μυστηρίων, τή θαυμαστή Προσευχή τοῦ Κυρίου καί τήν Προδοσία τοῦ Ἰούδα».

Καθένα ἀπό τά τέσσερα αὐτά γεγονότα ἐμπερικλείει μέσα του τό μεγαλεῖο τῆς ἄμετρης ἀγάπης τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο.

Πρῶτον, τό πλύσιμο τῶν ποδιῶν τῶν μαθητῶν του ἀποτελεῖ αἰώνιο καί ἀξεπέραστο μήνυμα ἐθελουσίας, δυναμικῆς καί καρποφόρας ταπείνωσης. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι ζωή ταπείνωσης καί ὄχι ἐξουσίας.

Δεύτερον, ὁ μυστικός Δεῖπνος εἶναι τό κεντρικότερο μέρος τῆς πίστης μας. Ὁ Ἰησοῦς κόβει τό ψωμί καί τό δίνει. Βάζει τό κρασί στό ποτήρι καί τό δίνει. Καί λέει, «αὐτό εἶναι τό σῶμα μου καί αὐτό εἶναι τό αἷμα μου». Λέει «εἶναι», δέν λέει «μοιάζει». Ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ «θύεται» γιά τή ζωή καί τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει νά πλησιάσουμε τή μυστική Τράπεζα μέ καθαρές ψυχές.

Τρίτον, ἡ γεμάτη ἀγωνία προσευχή τοῦ Ἰησοῦ στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ φωτίζει τήν ἀνθρώπινη διάσταση τοῦ Κυρίου. Διστάζει μπροστά στήν ὀδύνη πού πλησιάζει. Οἱ ἐνδοιασμοί ὅμως δίνουν τή θέση τους στήν ὑπακοή: «Πατέρα μου, νά μή γίνει αὐτό πού θέλω ἐγώ ἀλλά ὅπως θέλεις ἐσύ».

Καί τέταρτον, ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα ἀντιπροσωπεύει τήν ἀντίδραση τῶν πιό σκοτεινῶν δυνάμεων τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης: ἡ φιλαργυρία, ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀγνωμοσύνη καί ἡ διαβολή βρίσκουν στή μορφή τοῦ αἰώνιου Ἰούδα τόν καλύτερο ἐκφραστή τους.

Καί δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι, ἐνῶ ὁ Χριστός εἶναι ἡ καταξίωση τῆς ζωῆς, ὁ Ἰούδας εἶναι ἡ ἀπαξίωση τῆς ζωῆς, εἶναι ὁ θάνατος. Γι’ αὐτό καί αὐτοκτονεῖ! Ὁ Κύριος νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τέτοια διαστροφή.