ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας.
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι πολυβραβευμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης. Στην ταινία του «Λέοντες αντί αμνών», όπου πρωταγωνιστεί και ο ίδιος, υποδύεται ένα καθηγητή. Προτρέπει τους νεαρούς να είναι λιοντάρια, όχι πρόβατα. Να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη.
Φοιτητής του, ασκεί σφοδρή κριτική στις ΗΠΑ. Αναφέρεται επαινετικά στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη. Έχεις πάει στην Ελλάδα, τον ρωτάει. «Σε πληροφορώ ότι η Δημοκρατία μας βρίσκεται έτη φωτός μπροστά!!!».
Δεν κρατήθηκα. Με έπνιξε το δίκιο. Εντάξει ρε μεγάλε. Σε αγαπάμε. Σε εκτιμάμε. Αλλά μας έθιξες τον πατριωτισμό. Το φιλότιμο. Μας πάτησες τον κάλο.
Τι ξέρεις εσύ δηλαδή για την Προεδρευόμενη Δημοκρατία μας; Τι κακό έχει το Πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα; Όπου ο Π/Θ κυβερνά με τους συμβούλους του. Συχνά δίχως Υπουργικά Συμβούλια. Όπου οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες είναι λόχος. Όπου το Κοινοβούλιο επικυρώνει απλά τις Κυβερνητικές αποφάσεις. Η Κυβερνητική πλειοψηφία ψηφίζει τα πάντα. Όπου ψάχνεις με τα κιάλια τη διάκριση των Εξουσιών. Όπου η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από τον Υπουργό Δικαιοσύνης.
Τι παραπάνω έχει δηλαδή η δική σας Προεδρική Δημοκρατία; Έχει λες Γερουσία, Βουλή των Αντιπροσώπων, Δικαιοσύνη. Θεσμικά αντίβαρα στις Προεδρικές Εξουσίες. Εντάξει τα είδαμε και τα θεσμικά σας αντίβαρα. Όχι απλά εκλέχτηκε Πρόεδρος ο Τράμπ. Αλλά κυβέρνησε και για τόσα χρόνια. Και όταν έχασε, δεν έλεγε να φύγει. Οι οπαδοί του κατέλαβαν το Καπιτώλιο. Κατέλυσαν το Κράτος.
Ναι αλλά υπάρχει λες Δικαστική Εξουσία. Που ελέγχει, εφαρμόζει το Νόμο. Τιμωρεί. Δεν είστε Ελλάδα. Όπου υπάρχει ατιμωρησία. Όπου οι Πολιτικοί είναι στο απυρόβλητο. Όπου η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως δεν υπάρχει σκάνδαλο NOVARTIS. Όπου δεν αξιοποιήσαμε τη λίστα Λαγκάρντ. Έ τι να κάνουμε. Στη δική μας χώρα η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Ενίοτε δεν βλέπει καλά. Ή δεν βλέπει καθόλου.
Σοβαρά τώρα; Θες να μιλήσουμε για τη Δικαιοσύνη. Μήπως βλέπεις μόνο τα καλά. Μήπως τα άλλα τα σκεπάζεις κάτω από το χαλί.
Διάβασες μήπως το δικαστικό μυθιστόρημα «Έφεση» του Τζον Γκρίσαμ; Για το «Δικαστικό όραμα»; Όπου ένα Περιφερειακό Δικαστήριο στο Μισισιπή έκρινε ένοχο την εταιρία, που σκόρπαγε τοξικά απόβλητα. Στην εξ αυτού του λόγου αποκαλούμενη και «Κομητεία του καρκίνου». Οι άνθρωποι πέθαιναν σαν κοτόπουλα. Το Δικαστήριο επιδίκασε μεγάλη αποζημίωση. Η εταιρία απαξιώθηκε. Ο μεγαλομέτοχος έχασε πάνω από 1 δις.
Δεν το ‘βαλε κάτω. Έκανε έφεση. Που θα δικάζονταν στο Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας. Εννέα οι Δικαστές. Πέντε «φιλελεύθεροι». Τέσσερις «συντηρητικοί». Στις επικείμενες εκλογές για μια θέση στο Δικαστήριο μοναδική έως τότε υποψήφια μέλος του Δικαστηρίου. Με επιτυχημένη επί 9 χρόνια θητεία.
Ο μεγιστάνας βρήκε το κατάλληλο λόμπι. Πλήρωσε στο «Δικαστικό Όραμα» αρκετά εκατομμύρια. Το ένα νόμιμα. Στη χώρα σου αυτό γίνεται νόμιμα. Τα άλλα μέσω οφσορ και υπεράκτιων εταιριών. Μη ανιχνεύσιμα. Εντόπισαν αυτοί ένα νέο δικηγόρο. Εμφανίσιμο. Με καλό λόγο. Οικογενειάρχη. Θρησκευόμενο. Συντηρητικό.
Κατά των αμβλώσεων. Υπέρ των όπλων. Κατά των ομοφυλόφιλων. Υπέρ της θανατικής ποινής. Κατά των προσφύγων. Υπέρ του Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια. Κατά των χαλαρών ηθών. Υπέρ των επιχειρήσεων και των ασφαλιστικών εταιριών, που δίνουν ψωμί. Κατά της αστικής υπαιτιότητας, που τις φόρτωνε με τεράστιες αποζημιώσεις και έφευγαν σε τρίτες χώρες με ποιο φτηνά μεροκάματα.
Τον έπεισαν να διεκδικήσει την ψήφο του λαού. Να είναι υποψήφιος για το Ανώτατο Δικαστήριο. Όπου θα εκδικάζονταν η έφεση της εταιρίας. Οργάνωσαν την προεκλογική του εκστρατεία. Συντόνισαν όλες τις ακροδεξιές, υπερσυντηρητικές οργανώσεις της χώρας. Για να διαφυλαχθούν τα όσια και τα ιερά του έθνους.
Συγκέντρωσαν τεράστια ποσά. Έριξαν μπόλικο χρήμα στη διαφήμιση του εκλεκτού τους. Αλλά και στη δυσφήμιση της αντιπάλου του. Που μπορεί να ήταν ήδη δικαστής και επιτυχημένη. Αλλά είχε κουσούρια. Λοξοκοίταζε φιλελεύθερα. Δεν καταδίκαζε τις αμβλώσεις. Δεν υποστήριζε τη θανατική ποινή. Ήταν συμπονετική με τους πρόσφυγες, τους γκέι, τα θύματα. Αυστηρή με τις επιχειρήσεις και τις παρανομίες τους. Ήταν χωρισμένη ! Είχε εραστή!!!
Στις εκλογές θριάμβευσε ο νέος και άπειρος δικηγόρος. Η «συντηρητική πλειοψηφία» είδε το σωστό, το δίκιο. Η εταιρία κέρδισε την έφεση με τη ψήφο του καινούργιου Δικαστή. Οι καρκινοπαθείς, οι πεθαμένοι, οι συγγενείς τους έχασαν.
Ο μεγιστάνας που είχε φροντίσει στο μεταξύ να ρίξει στα τάρταρα την αξία της εταιρίας του, είχε αγοράσει πλέον το σύνολο σχεδόν των μετοχών της μπιρ παρά. Μετά τη νίκη, ανέβηκε η αξία τους. Κέρδισε 3 δις. Έβαλε σκοπό να τα κάνει 6. Το εργοστάσιό του είχε πάει στο Μεξικό. Να σκοτώνει πλέον φτωχούς Μεξικανούς. Που παλεύουν για τον επιούσιο. Δεν ξεσηκώνονται. Δεν πάνε στα Δικαστήρια. Δεν ζητάνε αποζημιώσεις. Και να τρέχεις μετά να ξοδευτείς για να κερδίσεις.
Μα θα μου πεις. Εντάξει τώρα μυθιστόρημα είναι. Αυτά δεν συμβαίνουν στην πραγματική ζωή. Ναι μπορεί στις ΗΠΑ Εισαγγελείς και Δικαστές να διορίζονται από Κυβερνήτες ή να επιλέγονται με εκλογές. Μπορεί να παίζονται καμιά φορά πολιτικά παιχνίδια. Να επηρεάζονται από ισχυρούς. Παραμένουν όμως «Ανεξάρτητοι».
Σοβαρά τώρα; Με τους διορισμούς από τον Τραμπ δεν άλλαξαν οι συσχετισμοί στο Ανώτατο Δικαστήριο; Δεν γυρίζει η Δικαιοσύνη 50 χρόνια πίσω;
Αχ αγαπητέ Μπομπ μας απογοήτευσες!!! Πάντα ήσουν για μας ο προοδευτικός. Με τη διεισδυτική ματιά. Από τότε από τα «Τα καλύτερα μας χρόνια». Στη δεκαετία του ‘80. Εμείς στο ΑΠΘ, στη Θεσσαλονίκη. Εσύ με τη Μπάρμπαρα στη δεκαετία του ‘70. Στις ΗΠΑ. Στο Κολούμπια. Να συμμετέχουμε σε πορείες. Να μοιράζουμε φέιγ βολάν. Για Δημοκρατία. Ελευθερία. Δικαιοσύνη.
Περιμέναμε από σένα περισσότερα Μπόμπ. Ίσως αν είχες διαβάσει την Έφεση. Ίσως να είχες γυρίσει την ταινία: «Λύκοι στο μαντρί!». Και τι λύκοι. Ολόκληρη αγέλη. Που διψά να πάρει το αίμα της πίσω. Να γυρίσει το ρολόι της ιστορίας 100 χρόνια πίσω. Ικανή να κατασπαράξει όχι μόνο ΑΜΝΟΥΣ, αλλά και ΛΕΟΝΤΕΣ.
Ίσως αν είχες προϊδεάσει. Να απέτρεπες το κακό.
Αλλά και πάλι ίσως δεν είναι ακόμη αργά.
Ίσως στα 86 σου χρόνια προλαβαίνεις να σκαρώσεις μια τέτοια ταινία.
Για να γυρίσει ο τροχός στις ΗΠΑ. Να στραφεί και πάλι προς το μέλλον!!!