Άρθρο

του Μαργαρίτη Τζίμα

Καθηγητή

 

Δεν είναι σκέψεις των ημερών. Η επίτευξη της ευημερίας των ανθρώπων πρέπει να είναι αποκλειστικός σκοπός της κάθε μορφής εξουσίας. Δεν μπορεί να κυβερνάς ή να διοικείς έναν εξαθλιωμένο οικονομικά και κοινωνικά λαό. Δεν έχεις ύπαρξη. Σε μια κοινωνία όπου έχουμε αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν συνάνθρωποι μας που ακόμη δεν έχουν τα απαραίτητα για τη ζωή. Ψωμί, εργασία, πολιτιστικά και κοινωνικά αγαθά.

Γιατί θέλεις να είσαι πολιτικός αν έστω και στο ελάχιστο δεν βελτιώνεις τη ζωή των ανθρώπων αυτών; Έχουν γραφτεί πολλές φορές παρόμοιες σκέψεις. Όμως το πρόβλημα παραμένει. Και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση και λύση.

Σπατάλες της εξουσίας, αδιαφάνεια και διαπλοκή στερούν τελικά κοινωνικά αγαθά από τους πολίτες. Κάθε αδιαφανής και διαπλεκόμενη πράξη της κεντρικής και τοπικής εξουσίας στερεί αγαθά από αυτούς που έχουν ανάγκη. Στερεί δαπάνες από την υγεία, από την παιδεία, από τον πολιτισμό.

Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη πολιτικούς που ασχολούνται με την προσωπική τους προβολή, από πολιτικούς που το βλέμμα τους είναι στις επόμενες εκλογές. Θέλουν αγωνιστές, έντιμους, ειλικρινείς. Θέλουν πολιτικούς που να καλυτερεύουν τη ζωή των πολιτών. Όχι λαϊκιστές, αλλά φιλολαϊκούς.

Η τηλεόραση και το διαδίκτυο δημιουργούν συνήθως μια ψεύτικη εικόνα των διοικούντων. Εκεί χρειάζεται οι πολίτες να έχουν την προσοχή τους και να μην παρασύρονται από τις σειρήνες του αποπροσανατολισμού και του ψεύδους.

Ο πλανήτης μας, πρέπει να ανήκει σε όλους τους ανθρώπους. Ο πλούτος από την αξιοποίηση των πόρων πρέπει να γυρίζει σε όλους τους πολίτες. Οι υγιείς κοινωνίες δεν οικοδομούνται με άνισους πολίτες, με πολίτες που δεν μπορούν να απολαύσουν εξίσου τα κοινωνικά αγαθά.

Η κοινωνική δικαιοσύνη είναι σύνθημα όλων σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν είναι όμως δυνατόν να υπάρχουν ακόμη συνάνθρωποι μας που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν μπορεί να ζούνε άνθρωποι με ένα ευρώ την ημέρα ή μισθούς 500 ευρώ.

Ας συνέλθουν λίγο οι εξουσίες και να αφήσουν τις πολιτικές του εντυπωσιασμού και της σπατάλης και να σκύψουν πάνω στη δυστυχία των λαών. Τον λαό χρειάζεται να σηκώνουν ψηλά και όχι τις κομματικές ή ιδεολογικές σημαίες.