ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

Σε όλους μας είναι γνωστό ότι η ανέγερση κάθε νόμιμης οικοδομής βασίζεται σε μελέτες και σχέδια που αδειοδοτούνται από τα κατά τόπους πολεοδομικά γραφεία. Η διαδικασία περιλαμβάνει και την πληρωμή αξιόλογων (έως υπερβολικών) ποσών σε ταμεία, εισφορές, αμοιβές, φόρους κτλ. Όλοι μας, και ιδιαίτερα οι μηχανικοί, γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια κάθε κατασκευής, για μια σειρά από αστάθμητους παράγοντες, παρουσιάζονται πάντοτε μικροαλλαγές σε σχέση με τα σχέδια, θα μπορούσα να αναφέρω περίπου δύο σελίδες λόγους. Μια μικρή αλλαγή στο παράθυρο για καλύτερη θέα, η κουζίνα λίγο πιο εκεί γιατί βολεύει λειτουργικά τη νοικοκυρά, λίγο πιο μεγάλη πέργκολα για σκιά, ένα σκαλάκι με τρία ρίχτια στο κήπο, για να πάει η γιαγιά στις τριανταφυλλιές της, και ων ουκ έστι αριθμός!

Οι αλλαγές αυτές δεν είναι ποτέ εκτός Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού. Μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι δεν έχουν τηρηθεί επακριβώς τα σχέδια της αδείας, όμως τέτοιου είδους μικροαλλαγές δεν είναι ποτέ εις βάρος των εισφορών υπέρ του κράτους και η οικοδομή παραμένει σύννομη. Μάλιστα πριν τη σύνδεση της οικοδομής με τα δίκτυα προβλέπεται αυτοψία στην οικοδομή από κλιμάκιο της υπηρεσίας. Επίσης προβλέπεται και είναι απαραίτητη η υπεύθυνη δήλωση του επιβλέποντα μηχανικού ότι τηρήθηκαν τα εκ της αδείας προβλεπόμενα και εγκεκριμένα!

Όλο, λοιπόν, το νόμιμα δομημένο οικιστικό περιβάλλον της χώρας περιέχει αυτές τις μικρoμετατροπές και διαφορές από τα σχέδια των αδειών. Αυτό είναι γνωστό σε όλους, από τότε που υπάρχουν πολεοδομικά γραφεία, από τότε που εκδίδονται άδειες και ποτέ και για κανένα λόγο δεν τόλμησε κανείς να αμφισβητήσει τη νομιμότητα των νομίμων!

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και δύο κατηγορίες παρανόμων κτισμάτων που λόγω του μεγάλου αριθμού τους αποτελούν μία από τις μαύρες τρύπες που χαρακτηρίζουν το επίπεδο νομιμότητας της χώρας.

Η πρώτη κατηγορία είναι τα περίπου 1.500.000 κτίσματα, ανά την επικράτεια, που έχουν ανεγερθεί χωρίς άδεια, σε απαγορευμένες ζώνες, εκτός οικισμών κτλ. Εν πολλοίς αυτό οφείλεται σε παράλογη και βλακώδη νομοθεσία, πολυνομία, και σοβιετικού τύπου ταξική αντίληψη περί δομημένου περιβάλλοντος στη χώρα. Η προτεινόμενη οριστική λύση αναλύεται εκτενώς στο επόμενο άρθρο και αποδεικνύει ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να το λύσει, απλά δεν θέλει να το λύσει για να υπάρχει πάντα μια δεξαμενή ψήφων μέσω των διαδικασιών των περίφημων νομιμοποιήσεων!

Η δεύτερη κατηγορία είναι απροσδιορίστου αριθμού κτισμάτων, αλλά πολύ μεγαλύτερου από τη πρώτη κατηγορία. Αναφέρομαι στα παράνομα κτίσματα που κατασκευάζονται σε νόμιμες οικοδομές, συνήθως μετά την εγκατάσταση των ιδιοκτητών, και αφορούν τη μετατροπή εξωστών σε εσωτερικούς χώρους, τη καταπάτηση ρυμοτομικών γραμμών, τη κατασκευή ακόμα και αυτοτελών διαμερισμάτων στα δώματα των πολυκατοικιών, κλειστών parking στις πιλοτές σε διαμερίσματα ή γραφεία κτλ.! Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη ελέγχου των κατασκευών αλλά, κυρίως, στη διάθεση ανυπακοής έναντι του νόμου που διακατέχει τους πολίτες της χώρας, ως να πρόκειται για αντίσταση σε ξένη κατοχική δύναμη! Η όλη κατάσταση μπορεί να ελεγχθεί, αχρεωστήτως, από το κράτος εντός τριών μηνών, όπως θα αναλύσω στο επόμενο άρθρο. Με τον τρόπο δε αυτόν να έχουμε εξαφάνιση του φαινομένου και έσοδα, έστω και ευκαιριακά, αλλά υψηλά, για το κράτος.

Όμως το πλήθος ικανών υπαλλήλων στις πολεοδομίες παραμένουν, με διαταγές άνωθεν, αδρανείς στο όνομα της ψηφοθηρίας ή από ιδεοληψία για «προστασία των ευάλωτων στρωμάτων». Οι δε κεντρικές κυβερνήσεις προνοούν να δίνουν χάρη νομιμοποιώντας απαράδεκτες και τραγικές αισθητικά κατασκευές που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία των πόλεων και του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.

Με το τρόπο αυτό η διαδικασία δημιουργίας δομημένου περιβάλλοντος στη χώρα, με την οποία ασχολούνται έμμεσα ή άμεσα πάνω από 700.000 εργαζόμενοι, μετατρέπεται σε εργαλείο ψηφοθηρίας, αλλά και άλλοθι φορομπηχτικών νόμων για τα συνήθη υποζύγια, τους νομοταγείς! Αυτή εξάλλου ήταν η αφορμή της σύνταξης αυτού του άρθρου, όπως θα δούμε.

Ο νόμος 4495/2017 συμβολίζει και είναι ένα ακόμα σταθερό βήμα στην κατεύθυνση της στοχοποίησης και της αφαίμαξης του μέσου νομοταγούς Έλληνα.

Ο νόμος είναι, με βάση τις ιδεοληψίες της συγκεκριμένης κυβέρνησης, ένα ακόμα πετυχημένο εμπόδιο ενάντια στην ανάπτυξη και τη μόχλευση της ελεύθερης αστικής οικονομίας, και σπουδαίο εργαλείο αφαίμαξης, με μια ακόμα αφορμή, των υποζυγίων και εξηγώ.

Με αιτιολογία ότι θέλουν να ελέγξουν την παράνομη δόμηση, επέβαλαν χαράτσι επί παρανόμων και νομίμων. Όπως εξήγησα, είτε για ψηφοθηρικούς λόγους, είτε από ιδεοληψία, είτε γιατί απλά είναι ανίκανοι, δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να εκτελέσουν άμεσο έλεγχο στη παράνομη δόμηση της χώρας και να επιβάλουν τα «δέοντα»! Έτσι ανακάλυψαν ένα απολύτως ανώδυνο και χωρίς πολιτικό κόστος τρόπο. Θεώρησαν απλά παράνομο όλο το δομημένο περιβάλλον ανά την επικράτεια! Πονηρούληδες μπράβο!

Με τον τρόπο αυτό οι παράνομοι βολεύτηκαν με τα ελάχιστα που καλούνται να πληρώσουν για το μέγεθος του παράνομου κέρδους που απέκτησαν και για τον λόγο αυτό λούφαξαν.

Από την άλλη οι νόμιμοι που είναι σκόρπιοι, νομοταγείς, αφελείς και υπάκουοι θεώρησαν πως οι μικροδιαφορές στις ιδιοκτησίες τους είναι καραμπινάτες παρανομίες!

Οι κυβερνώντες δε διαλάλησαν πως το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, για μια ακόμα φορά, επιτέλους ξετρύπωσε και πατάσσει την χρόνια παρανομία με τον εν λόγω νόμο!

Ας δούμε όμως ποια άλλη πρόθεση έκρυβε ο συγκεκριμένος νόμος.

Πρώτος στόχος: Εισπράττω χρήματα, πολλά χρήματα. Αν στο δομημένο περιβάλλον υπάρχουν 7.000.000 νόμιμες, διακριτές ιδιοκτησίες, τότε με 250 ευρώ χαράτσι ονειρεύομαι να εισπράξω 1,75 δις ευρώ, αν σε βάθος χρόνου φοβηθούν οι συνήθως νομοταγείς και τα νομιμοποιήσουν έτσι «για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο»! Αν αντί του νόμου προσπαθούσαν να μαζέψουν τα ίδια χρήματα π.χ. από μια έκτακτη εισφορά υπέρ του ΕΝΦΙΑ, θα «χάλαγε ο κόσμος στις διαμαρτυρίες»! Εδώ δεν έχει υπολογισθεί ακόμα και η έμμεση είσπραξη από εισφορές και φόρους από τις αμοιβές των μηχανικών που θα ασχοληθούν, ούτε και η περίπτωση το χαράτσι να είναι 500,00 ευρώ (αν βρεθούν πολλές «παρανομίες» στη κατασκευή), ανεβάζοντας την «αθώα» νομιμοποίηση σε υπόθεση 1.000,00 ευρώ για κάθε νόμιμο ιδιοκτήτη!

Δεύτερος στόχος: Για να είναι σίγουρη η είσπραξη, βάζω χέρι και στη διαδικασία πώλησης, μεταβίβασης, σύστασης και κάθε άλλη συμβολαιογραφική πράξη που αφορά ακίνητο. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει «νομιμοποίηση» του ακινήτου. Επιπλέον χρειάζονται τουλάχιστον 10 ενέργειες από τον μηχανικό και τον ιδιοκτήτη, εντός ακαθορίστου χρόνου, προκειμένου να νομιμοποιήσουν τα νόμιμα! Εκτός των άλλων έτσι «φρενάρουν» και ελέγχουν τις αγοροπωλησίες και αυξάνουν τη γραφειοκρατία που τόσο τους αρέσει ως αριστερά!

Τρίτος στόχος: Νομοταγείς είναι, συνήθως οι πολίτες που ανήκουν στη μεσαία τάξη. Αυτοί είναι κυρίως οι ιδιοκτήτες των νομίμων κτισμάτων που πρέπει να «νομιμοποιήσουν» ταλαιπωρούμενοι και πληρώνοντας. Βέβαια έτσι δημιουργούμε το κουρνιαχτό πως χτυπάμε την παρανομία και μετακινούμε το βλέμμα και το ενδιαφέρον από τα πραγματικά παράνομα κτίσματα που πλημμυρίζουν τη χώρα όπως περιέγραψα.

Τέταρτος στόχος: Η μετατροπή του σώματος των μηχανικών υπαλλήλων και ελευθέρων επαγγελματιών σε ομήρους. Και αυτό γιατί η νόμιμη οικοδομή, αυτή δηλαδή που έχει οικοδομική άδεια, με το πέρας των εργασιών, προκειμένου να συνδεθεί με τα δίκτυα, υπόκειται σε αυτοψία από την υπηρεσία ή υποβάλει ο επιβλέπων μηχανικός υπεύθυνη δήλωση ότι κατασκευάσθηκε σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και τους όρους της άδειας, όπως ήδη περιέγραψα. Με βάση το συγκεκριμένο νόμο, και καθώς όλες οι οικοδομές έχουν μικροδιαφορές, καραμπινάτες παρανομίες για τους συντάκτες του νόμου, θα πρέπει να γίνουν μια σειρά από ΕΔΕ στις πολεοδομίες για ελλιπείς αυτοψίες και να κατηγορηθούν συλλήβδην όλοι οι μηχανικοί ως «ψευδώς δηλώσαντες» κατά το «πρώτη φορά αριστερά»!

Ο νόμος τέθηκε σε εφαρμογή και «το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» έβγαλε τον κόσμο από τα ρούχα του. Περιμέναμε και ελπίζαμε ότι θα παρουσιασθεί κάποιος με κοινή λογική που να έχει το θάρρος να εφαρμόσει τη γνώμη του για να διορθώσει τις αταξίες του μικρού Alexis που έπαιζε με τα τραινάκια του. Όπως οι μαμάδες, καλή ώρα, που συγυρίζουν και νοικοκυρεύουν το σπίτι μετά το ξέφρενο πάρτι των έφηβων βλασταριών τους. Δεν έγινε τίποτα! Αντίθετα λίγο πριν τις εκλογές έδωσαν φιλί ζωής και συγχώρεσης στις τελεσίδικα κατεδαφιστέες κατασκευές, ακόμα και σε παραλίες και αιγιαλούς. Λαμπρά!

Οι γονείς μου που είχαν ζήσει την κατοχή 1941- 1944, μου έχουν περιγράψει το συναίσθημα της αβεβαιότητας, του φόβου και του κενού που ένιωθαν, ακόμα και όταν ακολουθούσαν κατά γράμμα τις εντολές του κατακτητή, γιατί ο ίδιος ως εκδικητικός και απρόβλεπτος μπορούσε να αντιστρέφει και να στρεβλώνει τη πραγματικότητα, έτσι, χωρίς λόγο! Για εμένα, οι ομοιότητες και τα χαρακτηριστικά αυτού του νόμου περιέχουν τα γνωρίσματα και στοχεύουν στην εμπέδωση από τους πολίτες της ιδέας πως στη χώρα μας δεν υπάρχει απλά μια τετραετής κοινοβουλευτική εξουσία, που εναλλάσσεται και λίγο – πολύ αλλάζει, αλλά μια κατοχική ιδεοληπτική μονιμότητα αβεβαιότητας! Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!