ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

  • Προς Περιφερειάρχη Αν. Μακεδονίας και Θράκης κ. Χρήστο Μέτιο και Αντιπεριφερειάρχες των ομόρων Νομών Α.Μ.Θ.
  • Από Διός άρχεσθαι. Από Θεού άρξασθαι. Αρχηγού άρξασθαι

 

Η ατυχία να σε κυβερνούν «καταληψίες» σε μια Δημοκρατία είναι μέσα στο πολίτικο παιχνίδι της εξαπάτησης των υποσχέσεων και υφαρπαγής της ψήφου, και οι οποίοι αυτοί ανδρώθηκαν με νάματα ξένα και εξ αντικειμένου ανθελληνικά.

Τάδε λέγει Πλάτων στο έργο του «ΠΑΛΑΤΙΝΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ»: «Το διοικείν εστί προβλέπειν».

Ξεκινώ με το περίφημο απόφθεγμα του Σόλωνα Αθηναίου που ορίζει το τι και το πως αποκτάται η εμπειρία «ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ, ΔΙΟΙΚΩ, ΔΙΟΙΚΟΥΜΑΙ».

Στην προμετωπίδα του Διοικητηρίου της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, όπου τώρα στεγάζεται η Σχολή Εθνικής Αμύνης, υπήρχε ο θυρεός της σχολής και η βασική αρχή την οποία πρέπει να κάνει κτήμα του και να ενστερνιστεί ο κάθε Εύελπις, για να μπορεί να γίνει ένας χρήσιμος ηγήτορας του Ελληνικού Στρατού. Πρόκειται για το ρητό «Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει», που αποδίδεται στον Σόλωνα, τον νομοθέτη της αρχαίας Αθήνας, το οποίο επί τέσσερα χρόνια, μέρα και νύχτα, υπενθυμίζει στον εύελπι ότι για να μάθει να διοικεί, να ασκεί εξουσία, πρώτα πρέπει να μάθει να άρχεται. Δηλαδή να διοικείται, να υπακούει και να ενστερνίζεται τους νόμους, τις αρχές και τους κανόνες της διοίκησης, για να είναι σε θέση να τις επιβάλει, ως ηγήτορας και ως διοικητής μετέπειτα.

Ως πολίτης που ζω, αναπνέω και βούλομαι μέσα σε ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα, έχω το αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα της άσκησης έλεγχου σε κάθε εξουσία του κράτους αυτού, μιας και εγώ ως μονάδα συναποφασίζω για τις εκλογές και δια αυτών για των αναδείξεων εκπροσώπων του λαού.

Όλοι εσείς, οι με τα κοινά, οφείλετε να είστε υπηρέτες του λαού και όχι οι βολεμένοι του, μιας και κανείς δεν σας το ζήτησε, ούτε και σας παρακάλεσε δια αυτό. Προσφερθήκατε από μόνοι σας, οπότε υπόκειστε σε καθημερινό έλεγχο. Αυτά είναι τα καλά της Δημοκρατίας.

Όντως έχοντας αυτό το συνταγματικό δικαίωμα, γράφω αυτό το άρθρο κάνοντάς σας κριτική, αλλά και έλεγχο, εάν έχετε γνώση το τι άσκηση πολίτικης ασκείται, δια μέσου των Αντιπεριφερειαρχών σας στους ομόρους Νομούς της Ελληνικής Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Πριν λίγο χρονικό διάστημα επικοινώνησα με την εκπρόσωπό σας στις Δημοσιές Σχέσεις της Περιφέρειας, τις έθεσα το θέμα που αναπτύσσω στο άρθρο μου και η κυρία αυτή δια μέσου δήθεν της τέχνης των Δημοσίων Σχέσεων «έστριψε δια του αρραβώνος», λέγοντάς μου ότι του χρόνου μπορώ να προτείνω εγώ άτομο προς βράβευση. Της επιστρέφω την ειρωνεία καλυμμένη από δήθεν δημοσιοσχετίστικου τύπου τακτικής.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα τα ίδια, αλλά με τις επιλογές από αυτούς που ευαγγελίζονται την ισότητα, την ισαξία και το ευγενές αγωνίζεσθαι, το όποιο πηγαίνει περίπατο μπροστά σε μικρότητες, πολιτικές στρατηγικές και ιδεοληψίες.

Η ετήσια γιορτή της βιομηχανίας βραβεύσεων που έχουν υιοθετηθεί, παραμένει μια αποτελεσματικά καλυμμένη προπαγάνδα ότι οι καλύτεροι δεν μπορεί παρά να είναι και οι πιο προβεβλημένοι του συστήματος αυτού, μιας και για το σύστημα η οριοθέτηση μέσα από επιδιώξεις, προβολές, κατασκευασμένα προφίλ και το πιο σημαντικό, πολιτικές προσκείμενες βραβεύσεις. Κι αυτό πρέπει να επιβεβαιώνεται από την εμπορικότητά τους: όπερ έδει δείξαι.

Στην πραγματικότητα, κάθε τελετή -ή αυτό το πανηγύρι της απαστράπτουσας γκλαμουριάς, των πολιτικώς ορθώς διατυπωμένων λογύδριων νικητών και ηττημένων και του ανταγωνισμού των τραβηγμένων από τα μαλλιά πνευματωδών αστείων- αφορά μονάχα αυτούς για τους όποιους έχει στηθεί όλο το πανηγύρι, που το εξάγουν σε όλον τον κόσμο ως την ύψιστη τιμή πού θα μπορούσε να καθιέρωνε τοπικά, εθνικά αλλά και παγκοσμίως έναν άνθρωπο του Πνεύματος, της Επιστήμης ή του Σινεμά.

Δυστυχώς αυτό το έζησε ο Δραμινός λαός και σχεδόν όλο το Πανελλήνιο μέσα από ένα θλιβερό γεγονός, την εκδημία του Μακαριστού Μητροπολίτου Δράμας κυρού Παύλου, όπου δια την προβολή και μόνο εκτυλίχθησαν γεγονότα και πράξεις, οι οποίες κατά ένα μεγάλο μέρος του Δραμινού και όχι μόνο λαού απέδωσαν αρνητικό αποτέλεσμα σε όλους αυτούς που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να εκμεταλλευτούν το γεγονός αυτό. Και φυσικά μέσα στο παιχνίδι αυτό της μεταθανάτιας βράβευσης έπαιξε ρολό και το τοπικό Ιερατείο.

Και άραγε, με αφορμή την κριτική μου πάνω στο θέμα αυτό, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε εκπαιδευτεί από την παιδική μας ηλικία να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για τις τιμές που μας ή που θα μας αποδίδονται από εκπροσώπους θεσμών και αρχών, εξασθενώντας τις ιδεολογικές, ηθικές μας αντιθέσεις καθώς μεθάμε μέσα μας όταν αναγνωρίζουν και ξεχωρίζουν το εγώ μας και υποκύπτουμε σε ακηδία.

«Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερού μου – και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από τη συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει αποδέχομαι πνευματικά αφεντικά και κάποια στιγμή πρέπει να απαλλαγούμε από τα αφεντικά», έχει γράψει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

«Διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως με κάθε διαγωνισμό που θέτει ένα άνθρωπο κόντρα σ’ έναν άλλον. Επηρεασμένος από την πρόσφατη βράβευση των Όσκαρ, αλλά και των Βραβείων Νόμπελ που σαν τελετές από την αρχή έως το τέλος της, είναι μια δίωρη παρέλαση κρέατος, μια δημόσια επίδειξη με επινοημένο σασπένς για οικονομικούς λόγους για τα Όσκαρ. Τα Όσκαρ είναι προσβλητικά, βάρβαρα και εγγενώς διεφθαρμένα». Ο Αμερικανός ηθοποιός Τζωρτζ Σκοττ είχε εκφράσει τις ενστάσεις του ήδη από το 1961, κι ενώ είχε προταθεί για βράβευση, πριν φτάσει στην άρνηση να παραλάβει το όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου που του απονεμήθηκε το 1971 για την ερμηνεία του στην ταινία «Πάττον» (δύο χρόνια αργότερα, ο Μάρλον Μπράντο αρνήθηκε το όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου για τη θρυλική ερμηνεία του στην ταινία «Νονός», με αιτία τη διαστρεβλωμένη εικόνα των Ινδιάνων της Αμερικής από την κινηματογραφική βιομηχανία, στέλνοντας την Ινδιάνα ηθοποιό Sacheen Littlefeather στην τελετή με μία 15σέλιδη επιστολή του που δεν της επιτράπηκε να διαβάσει).

Το αυτό συμβαίνει και στην τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ, όπου εκεί είναι ποιο συγκεκαλυμμένα τα πράγματα, αλλά παρόλα αυτά έχουν αμφισβητηθεί πολλάκις βραβεύσεις οι οποίες απέχουν από το πνεύμα του Ιδρυτή τους Άλφρεντ Νόμπελ το 1968.

Φαίνεται ότι πολλές φορές ο κόσμος, δεν συμφωνεί με τις αποφάσεις τις Ακαδημίας. Και πολλά από τα βραβεία Νόμπελ δέχθηκαν σφοδρή κριτική

Κατ’ αρχήν, από το 2010 και μετά, με την έλευση της κρίσης, οικονομικής και αξιών, όπως έδειξαν οι έρευνες αλλά και η ιδία η ζωή, ξεκίνησε να φαίνεται η ανάγκη για περισσότερη ατομική ευθύνη και πρωτοβουλία.

Προσωπικά και απ’ ότι έχω ζήσει, η δική μου η ζωή είχε πολύ περισσότερες κρίσεις, παρά εποχές «ηρεμίας/αυτόματου πιλότου», οπότε όταν ήρθε η συνολική κρίση, εγώ ήμουν ήδη προπονημένος στο έπακρον! Στη διάρκεια των σπουδών μου, ενημερώθηκα για μια μεγάλη μελέτη που γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου, η οποία «μετρά» τις εθνικές κουλτούρες με βάση μια σειρά από παραμέτρους.

Εκεί, είδα ότι στην παράμετρο «πού τοποθετείτε τα κέντρα λήψης αποφάσεων», η Ελλάδα σκοράρει ως χώρα όπου ο λαός τοποθετεί τα κέντρα λήψης αποφάσεων πολύ ψηλά, πολύ «έξω από τον πολίτη», πράγμα το οποίο καθιστά τον πολίτη αδύναμο: αφού «κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για μένα, εγώ δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, παρά μόνο να τα περιμένω έτοιμα» είναι η μετάφραση σε αυτό το εύρημα του συλλογισμού αυτού.

Και αν το καλοσκεφτούμε, αυτή είναι κατά την άποψή μου και μια «εθνική μας ασθένεια»: η αποφυγή της ατομικής ευθύνης, η αποφυγή της ατομικής δράσης απέναντι στα «κακώς κείμενα» ή απέναντι σ’ αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε οπότε χωρίς να σπάσουμε αυγά θέλουμε να έχουμε στο πιάτο μας μια ωραία και νόστιμη ομελέτα.

Επομένως, σε μια εποχή όπου πολλές παραδοσιακές, σοβαρές αξίες καταρρίπτονται, σε μια εποχή όπου οι θεσμοί-πυλώνες της κοινωνίας μας γκρεμίζονται, είναι απαραίτητη μια αντίδραση που ενδυναμώνει την μονάδα, τον άνθρωπο και όχι το προβεβλημένο με κάθε τρόπο και σχήμα εγώ του.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό μας ως λαός, είναι η επικέντρωση στο «εγώ» και όχι στο εμείς, ή και αυτό είναι κάτι που το συναντάμε σε πολλούς οργανισμούς και συστήματα, όπως οι επιχειρήσεις, αλλά και οι οικογένειες!

Όμως, ο,τιδήποτε κάνουμε σήμερα ατομικά για εμάς, είναι πολύ σημαντικό να σέβεται το σύνολο, γιατί όταν το σύνολο πάει καλά, τότε θα πάμε και εμείς καλά.

Πολλές φορές όμως, οι επιλογές μας γίνονται κοντόφθαλμα και μόνο για το ατομικό καλό, χωρίς να βλέπουμε τις πιθανές επιπτώσεις στο σύνολο, και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό! Για μένα, οι κοινωνίες αποτελούνται από τα κύτταρά τους, έναν-έναν από εμάς, και αν ο καθένας από εμάς κάνει έστω και ένα μικρό βήμα προς πιο συνειδητές επιλογές τόσο για το δικό του καλό όσο και το καλό των άλλων, τότε σίγουρα θα έχουμε μια καλύτερη κοινωνία.

Το θέμα των βραβεύσεων κύριε Περιφερειάρχη που έγιναν και γίνονται κατά τη δίκη σας θητεία στην Περιφέρεια που ηγείσθε, νομίζω ότι χωλαίνει οικτρά μιας και είναι διάτρητο από κομματικές πιέσεις, προβολές ατόμων και επιβράβευση κομματικών σκοπιμοτήτων και καιροσκοπισμού.

Σίγουρα η συναπόφαση του βραβευμένου ατόμου γίνεται ανά Περιφερειακή Ενότητα από ελάχιστα μονοψήφια άτομα τα οποία παίζουν το δικό τους χαρτί στην πολιτική σκακιέρα, θέλοντας έστω κάποιο μερίδιο προβολής και πολιτικού κέρδους από κάθε βράβευση δίχως να δίνουν λογαριασμό ούτε σε εσάς τον ίδιο.

Μπορείτε να δείτε τα social media όλων αυτών που κόπτονται για το κοινό καλό και το περί δίκαιου αίσθημα, ότι μοναχά όταν κοιμούνται ή όταν πάνε στην τουαλέτα δεν το κοινοποιούν με φωτογραφίες, όταν μπερδεύουν τον γάμο με μια κηδεία, τη χαρά με τη λύπη, με γνώμονα τα μικροκομματικά τους -έτσι πιστεύουν- πολιτικά παιχνίδια.

Να φανταστείτε ότι άτομο κοντά σας και μάλιστα με θέση πρότεινε άτομο προς βράβευση χωρίς να το γνωρίζει, προφανώς γιατί του το είπε κάποιος έτερος Καππαδόκης, και αγνόησε παντελώς άτομα που έχουν κάνει έργο, άτομα αποδοχής καθολικής για το έργο που προσέφεραν σε δύσκολες στιγμές στον τόπο τους, με αλτρουισμό, συνέπεια, άκρα επιστημονικό επαγγελματισμό, χωρίς φανφάρες και μεγάλα λόγια και χωρίς μόστρα στα κανάλια. Αλλά αυτά τα άτομα για εσάς δεν αξίζουν προβολής και καλής μίμησης προς τον λαό, αλλά έτερα που ταιριάζουν με τα δικά σας θέλω.

Ερωτώ, τι κάνει για αυτό η Υπηρεσία Δημοσίων Σχέσεων που έχετε στην Περιφέρεια σας, τι ρολό και τι σκοπούς εξυπηρετεί;

Είναι ένα εύλογο ερώτημα το οποίο θα πρέπει να μου απαντηθεί με ευκρίνεια, και αλήθεια.

Υποτίθεται ότι η βράβευση ενός ατόμου επικυρώνει την αξία του, ότι η αναγνώριση και η τιμή εκ μέρους της πολιτείας ή του φορέα που απονέμει το βραβείο εμψυχώνει τους τιμώμενους να συνεχίσουν έχοντας το αίσθημα της δικαίωσης.

Πόσο όμως αυτό προωθεί τη συζήτηση την αποδοχή του και το ενδιαφέρον του κοινού για αυτές τις βραβεύσεις και πόσο φιλτράρονται από την Κοινωνία ως πρότυπο, όταν αυτές οι βραβεύσεις επιφέρουν διχογνωμίες και ψιθύρους;

Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι είμαστε μικρή κοινωνία και γνωριζόμαστε καλά και από τη μέσα και από την έξω μεριά.

Είστε υπόλογοι για κάθε ενέργειά σας, η οποία απευθύνεται προς το κοινό αίσθημα και εσείς προσωπικά που οφείλετε να διαπιστώνετε εάν οι συνεργάτες σας πράττουν σωστά, μιας και το κόστος πηγαίνει σε εσάς προσωπικά και στην παράταξή σας.

Θα σας συνιστούσα να είστε προσεκτικότερος στην άσκηση των καθηκόντων σας, μιας και κρίνεστε και θα κριθείτε για το συνολικό έργο, το ήθος, το ύφος και την σωστή άσκηση της εξουσίας που διαχειριστήκατε τα χρόνια της θητεία σας.

Σίγουρα θα περιμένετε να σας πω ονόματα και πράγματα. Αυτό δεν θα γίνει, όχι γιατί φοβάμαι κάποιους που έχουν εκτοξεύσει και απειλές δημόσια μάλιστα ότι θα μηνύουν όποιον τους πιάνει στο στόμα τους, μιας και δεν ασχολούμαι καν με δαύτους. Αλλά τα άτομα που αξίζουν σε μία πόλη και διακρίνονται πραγματικά για το έργο τους είναι ήδη καταξιωμένα στην συνείδηση του καθενός μας και οφείλετε και όφειλαν οι αντί εσάς να γνωρίζουν και να σκέπτονται με πλατύ νου και όχι με κομματικό στόκο.

Τελικά πόσο δίκαια είναι τα βραβεία που δίνονται ανά την Ελληνική Επικράτεια κάθε χρόνο;

Μέγα ερώτημα για αυτούς που τα δίνουν και για αυτούς που τα αποδέχονται, για όλους τους άλλους ένα ακόμη ατυχές συμβάν.

Για τα άλλα θέματα που απασχολούν τον Νόμο μου θα επανέλθω με άλλο κείμενό μου στα επόμενα μου άρθρα.