ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Ο Κάρολος Μαρξ χαρακτηρίζει τον Καποδίστρια πολιτικά ανυπόληπτο.
Οι Καρδάτος και Ζεύγος τον χαρακτήρισαν ως όργανο ξένης δύναμης με φεουδαρχική ιδεολογία, εχθρό των δημοκρατικών ελευθεριών και τη θέση του στην Ελλάδα ως θέση «ρώσου ανθυπάτου».
Σκληρή πολιτική εναντίον του Καποδίστρια ασκήσανε οι εφημερίδες «Απόλλων» και «Γενική Εφημερίς» με πύρινα άρθρα, ενώ σατυρικά ποιήματα έκαναν την εμφάνισή τους στις εφημερίδες.
Ο Γερμανός αρχαιολόγος Λ. Ρος χαρακτηρίζει τον Καποδίστρια ως χειρότερο τύραννο και από τον Σουλτάνο.
Ξένοι ιστορικοί όπως ο Φίνλεϋ, ο Μπαρτόλντι, ο Γερβίνης και άλλοι υπήρξαν πολύ αυστηροί στις κρίσεις τους, όπως ο δικός μας Αδαμ. Κοραής.
Οι άδικες εν πολλοίς κρίσεις συναδελφωμένες με την οργή των κοτσαμπάσηδων, που έβλεπαν να βλάπτονται σοβαρά τα συμφέροντά τους διαμόρφωσαν ένα εχθρικώτατο κλίμα εναντίον του Κυβερνήτη. Έτσι μεθοδεύτηκε το ανθελληνικό μίσος, που όπλισε τα χέρια αιμοσταγών δολοφόνων με αποτέλεσμα την αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου, που αγάπησε με πάθος την Ελλάδα εγκαταλείποντας τις υψηλές θέσεις, που κατείχε για χάρη μιας χώρας που τον γέννησε και θέλησε να τη βγάλει μέσα από τα ερείπια και τις στάχτες και να την κάνει ισάξιο εταίρο της δήθεν πολιτισμένης Ευρώπης.
Χωρίς αμφιβολία κατακριτέα υπήρξε η συμπεριφορά της Αγγλίας, η οποία φοβούμενη την απώλεια των συμφερόντων της, λόγω επιρροής της Ρωσίας, συστρατεύτηκε με όλους εκείνους τους ανεγκέφαλους, κυρίως Έλληνες, οι οποίοι βγάλανε τα μάτια τους με τα ίδια τα χέρια τους (εννοώ τους Έλληνες).
Η θεία Δίκη επιφύλαξε ίδιο τέλος και στους δολοφόνους: Οι Μαυρομιχαλαίοι εισέπραξαν τη δίκαιη τιμωρία «λάβοντες μάχαιραν αντί μαχαίρας».
Κρίνοντας από τη μακρά απόσταση του χρόνου το τέλος του Καποδίστρια μόνο τη θλίψη του μπορεί κάποιος να εκφράσει, αλλά και το θαυμασμό του για το καινοτόμο έργο, που επιτέλεσε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο περινούστατος Ηγέτης.
Δυστυχώς η μακρά ελληνική ιστορία έχει την πολυτέλεια να μας προσφέρει πολλές αφαιρέσεις ζωής ανθρώπων ή και προσπάθειες αφαίρεσης, που θυσιάζοντας τη δική τους βολή προσφέρθηκαν εκούσια σφάγια στο βωμό της ευημερίας, της ελευθερίας, της οικονομικής ανάπτυξης και της κατάταξης στη χορεία των διακρινόμενων χωρών – της χώρας που αγάπησαν.
Ας μην επιρρίπτομε λοιπόν την ευθύνη της κακοδαιμονίας μας στους ξένους, στο άρμα της αναλγησίας των οποίων με τη θέλησή μας προσδενόμαστε. Αυτή η ξενομανία μας και η εύκολη μετατροπή μας σε ευτελή αθύρματα των συμφεροντολόγων Μεγάλων Δυνάμεων υπήρξαν αναμφίβολα ασφαλή πηγή των συμφορών και των περιπετειών μας.
Είναι κρίμα που δεν διδασκόμεθα από τα ολέθρια λάθη μας. Και εκεί που πάμε να σταθούμε όρθιοι, γκρεμιζόμαστε στο βάραθρο της μωρίας καθιστάμενοι δούλοι όλων εκείνων, που συνειδητά μας στήνουν παγίδες, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα άνομα συμφέροντά τους.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας συνετός και σώφρων προσφέρθηκε εκούσια θύμα στο βωμό της αγάπης για τη χώρα του, που της άξιζε μια καλύτερη μοίρα και αυτήν επιδίωξε να εξασφαλίσει! Όμως!!!
Δεν αισιοδοξούμε ότι η θυσία του θα μας συνετίσει κάποτε. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως από τα λάθη μας θα πορευόμαστε διαιωνίζοντες τη μωρία μας.
Βιβλιογραφία
1. Αδαμαντίου Κοραή, Τι συμφέρει εις την ελευθερωμένη από τους Τούρκους Ελλάδα να πράξει εις τας παρούσας περιστάσεις δια να μη δουλωθεί εις χριστιανούς τουρκίζοντες, Παρίσι 1831.
2. Φρειδερίκου Τιρς, Η παρούσα κατάσταση της Ελλάδος (1828-1883) και τα μέσα να επιτευχθεί η ανοικοδόμησή της, τόμος Α’.
3. Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα.
4. Λουδοβίκου Ρος, Αναμνήσεις και ανακοινώσεις από την Ελλάδα.
5. Τρυφ. Ευαγγελίδη, Ιστορία του Καποδιστρίου.
6. Κορδάτου Γ., Ιστορία της νωτέρας Ελλάδος, τομ. ΙΙ
7. Δεσποτόπουλου Αλεξ., Ο Κυβερνήτης Καποδίστριας και η απελευθέρωσις της Ελλάδος, 1954.
