Ήμασταν ποτέ εθνικά υπερήφανοι;

ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

Είναι αλήθεια πως όταν χρωστάς, χάνεις, στα μάτια του δανειστή σου, μέρος της αξιοπιστίας σου αλλά και την πίστη των άλλων πως είσαι ικανός να «φέρνεις βόλτα» τα οικονομικά της χώρας σου. Αυτό είναι ευθέως ανάλογο του χρέους σου. Εδώ και 49 χρόνια χρωστάμε παντού σαν κράτος και κανείς από τους κρατικοδίαιτους του δημοσίου δεν εξανέστη, όλο αυτόν τον καιρό, με την προοδευτική απώλεια των Εθνικών αγαθών της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της εθνικής υπερηφάνειας της χώρας, επειδή απλά συνεχίζουν να τρέφονται από αυτά τα δανεικά και αυτό τους αρκεί, χωρίς άλλους προβληματισμούς.

Όμως η υπερηφάνεια της «αφανούς» πλειοψηφίας της Ελληνικής κοινωνίας έχει χαθεί εδώ και χρόνια. Αιτία; Ο ετσιθελισμός η αυθαιρεσία και ο άκρατος συντηρητισμός, του πολιτικού προσωπικού και των κομματικών τους στρατών που έχουν επανδρώσει τον κρατικό μηχανισμό. Αιτία; Η αδρανής μάζα των χειριστών της εξουσίας που διαστρεβλώνουν και παραμορφώνουν ιστορία και πραγματικότητα που εξυπηρετεί τον στόχο να παραμένουν όλοι πνευματικά ακίνδυνοι για τους σχεδιασμούς τους. Δεν είμαστε λοιπόν εθνικά υπερήφανοι, όχι μόνο γιατί έχουμε αναδειχθεί σε παγκόσμιους μπαταξήδες, αλλά και γιατί…

1. Απουσιάζει το Εθνόσημο πάνω και πίσω από τις έδρες των δικαστών και στη θέση του υπάρχει μια ανατυπωμένη ζωγραφιά με συνήθως ύστερο – μπαρόκ τεχνοτροπία, που μπερδεύει τον πολίτη για το αν οι δικαστές αποφασίζουν εν ονόματι κάποιου δόγματος ή εν ονόματι του Ελληνικού λαού, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
2. Η Ελλάδα έχει 33,1 δικαστές ανά 100.000 κατοίκους και οι υποθέσεις τελεσιδικούν σε χρόνους μεγαλύτερους από τις «δημοκρατίες» της Κεντρώας Αφρικής ενώ στην Αγγλία έχουμε άμεση απονομή της δικαιοσύνης με μόνον 11,6 δικαστές, αντίστοιχα (Στοιχεία, Καθημερινή 23.10.2011).
3. Η Ελλάδα έχει 342 δικηγόρους ανά 100.000 κατοίκους και η Αγγλία 22! Αυτό έχει πειθαναγκάσει τον Ελληνικό λαό να πληρώνει δικηγορικό παράβολο και όταν ανασαίνει, προκειμένου να βγάλουν το ψωμί τους οι στρατιές των «υπηρετών της Θέμιδος» (Στοιχεία Καθημερινή 23.10.2011), και ο Alexis ευαγγελίζεται να ανοίξει τα πανεπιστήμια να μπει το μπουλούκι χωρίς εξετάσεις. Εύγε!
4. Ο παραβάτης και ο παράνομος, νιώθουν «ασφαλείς», γιατί τους συμπεριφέρονται με «συμπάθεια», ως να έχουμε φταίξει όλοι εμείς για το ατόπημά τους, ενώ αυτός που ζητά δικαίωση πρέπει να ξοδέψει χρόνο και χρήμα και αντιμετωπίζεται συνήθως με δυσπιστία.
5. Η πολιτεία αρνείται να κωδικοποιήσει τη νομοθεσία. Να καταργήσει αλληλοσυγκρουόμενους νόμους. Δεν εφαρμόζει αυτεπάγγελτες διώξεις «όπου δει». Επιτρέπει την απονομή δικαιοσύνης με βάση την ερμηνεία του νόμου και όχι την κατά γράμμα εφαρμογή του.
6. Η χώρα χαρακτηρίζεται, διεθνώς, ήμι – θεοκρατική, με βάση τα πρώτα άρθρα του Συντάγματός της, που ούτε στο σύνταγμα της «καθυστερημένης» Τουρκίας δεν υπάρχουν αυτές οι «πρόνοιες» για το φανατικό Σουνιτικό καθεστώς!
7. Θέλουνε, ενάντια στα παγκοσμίως αποδεκτά από την επιστήμη της ιστορίας, να μας πείσουν πως το Ρωμαϊκό, και, εν συνεχεία, πολυεθνικό Βυζάντιο, υπήρξε ο συνεχιστής της Ελληνικής Γραμματείας και πολιτισμού, βασιζόμενοι σε ιδεολογήματα σκοτεινού και φανατικού θρησκευτικού εθνικισμού.
8. Είναι σε ισχύ Βυζαντινά Χρυσόβουλα και με τη χρήση τους ανταλλάσσεται λιμναίο νεράκι με ολυμπιακά ακίνητα και τα λεφτά εξαφανίζονται.
9. Σχεδόν το σύνολο της περιουσίας της Εκκλησίας προέρχεται «εκ παραχωρήσεως», σε αυτή, από τους ηττημένους και υποχωρούντες Οθωμανούς κατακτητές και δεν θεωρείται, προσωρινώς έστω, «απολεσθείσα» κρατική περιουσία και άρα διεκδικούμενη.
10. Στις αίθουσες των σχολείων πάνω από τους σύγχρονους «διαδραστικούς πίνακες» υπάρχει μια θρησκευτική εικόνα – ρεπλίκα και όχι το εθνόσημο της χώρας μας. Προσδοκά το Υπουργείο Παιδείας να κάνει συνειδητούς πολίτες ή καλούς καλόγερους και καλόγριες; Τι τρικυμία έχουμε στο κρανίο τρομάρα μας;
11. Έχουμε 178 πολεοδομικά γραφεία και 1.500.000 παράνομα κτίσματα κάθε είδους, που δημιούργησαν ζημία, από την απώλεια φόρων και εισφορών, στο Ελληνικό δημόσιο πάνω από 35 δισ. ευρώ. Αυτούς όλους τους πληρώναμε και τους πληρώνουμε, για να κάνουν μια δουλειά, που αποδεδειγμένα δεν έκαναν, και κανείς δεν πήγε σπίτι του, ή φυλακή. Το Βέλγιο, για παράδειγμα δεν έχει αυθαίρετα, αλλά ούτε και πολεοδομικά γραφεία!
12. Έχουμε τους περισσότερους, αναλογικά, νεαρούς συνταξιούχους στρατηγούς, ανάμεσα στις χώρες του ΝΑΤΟ, αποτέλεσμα της στρεβλής και απόλυτα κομματικής μεθοδολογίας ανάδειξης και προαγωγής στελεχών.
13. Πάνω στη σημαία, που θέλουν να αποτελεί και το σύμβολο της συνέχειας της Αρχαίας Ελλάδας στο σήμερα, υπάρχει θρονιασμένο ένα σύμβολο δόγματος, του οποίου, αποδεδειγμένα, δεν είμαστε όλοι πιστοί οπαδοί.
14. Υπάρχει νόμιμο κόμμα της Βουλής που, κατά δήλωσή του, δεν αναγνωρίζει το σύνταγμα της χώρας, αλλά το επικαλείται κάθε τρεις και δύο υπερασπιζόμενο το κοινωνικό «στρώμα» των δημοσίων υπαλλήλων, το «στρώμα» των εργατών και κάθε «ευάλωτο» και «πονεμένο» με κριτήρια Καζαντζίδη! Κανείς δεν λέει τίποτα, αλλά όλοι το «χαϊδεύουν», ως να λειτουργούν ακόμα οι «ενοχές» του νικητή του εμφυλίου!
15. Για χάρη των επιδοτήσεων σε μια νύχτα η Κρήτη απέκτησε όσα πρόβατα έχει η Ν. Ζηλανδία και ο κάμπος της Λάρισας έβγαλε όσο βαμβάκι βγάζουν οι πολιτείες του Μισισιπή και της Λουιζιάνας μαζί, και αυτό βαπτίσθηκε Εθνική καπατσοσύνη και όχι κλεψιά.
16. Σαν κάτοικος νησιού, εάν θα αποκλεισθώ, το να έχω τρόφιμα, και ιατρική βοήθεια, δεν εξαρτάται από τα δρομολόγια των πλοίων, αλλά από τις ορέξεις κοινωνικών μειοψηφιών λιμενεργατών που ελέγχει το Κ.Κ.Ε. και αυτό ονομάζεται συνδικαλιστική ελευθερία και όχι κατοχική συμπεριφορά κατακτητή.
17. Στο ποσοστό ανεργίας, προκειμένου να παραμένει χαμηλό, συνυπολογίζονται και οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων που δεν μετρούν, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, ούτε έναν απολυμένο. Αυτό η στατιστική υπηρεσία απόλυτα «επιστημονικά» το ονομάζει αντικειμενικό μέγεθος.
18. Στοιχεία ΟΟΣΑ αναφέρουν ότι η Ελλάδα έχει 6,1 γιατρούς ανά 1.000 κατοίκους, ενώ ο Μ.Ο. της Ε.Ε. είναι 3,8! Νοσηλευτές δε στην Ελλάδα 3,4 ανά 1.000 κατοίκους ενώ ο Μ.Ο. της Ε.Ε. είναι 8,2! (Σε αυτή τη στρεβλή εικόνα ο Alexis θέλει να καταργήσει τις εισαγωγικές στις ιατρικές σχολές αλλά καμία πρόβλεψη και πρόταση να κάνει ελκτικό το επάγγελμα του νοσηλευτή! Πόσο περήφανος μπορεί να είναι κανείς για την οξυδέρκεια αυτού του παιδιού!).
19. Μας κουνούν το δάκτυλο, για να μας θυμίσουν ότι είμαστε όμηροι των ορέξεων υποδίκων επαναστατών της συνδικαλιστικής επιδότησης και αργομισθίας, χωρίς κανέναν έλεγχο και συνεχίζουν να τους χαϊδεύουν, και να τους θεωρούν ισότιμους συνομιλητές!
20. Συνδικαλιστές της πολιτικής αεροπορίας, έσβηναν τα φώτα του διαδρόμου προσγείωσης στο Ελληνικό και θαύμαζε το Πανελλήνιο την εφευρετικότητα και την πρωτοτυπία των μέσων των συντεχνιακών τους αγώνων, που ήταν συμμορίτικα και άκρως επικίνδυνα!
21. Οι θύτες ξεγυμνωμένων και δαρμένων ανθρώπων στους δρόμους της Αθήνας, γιατί τόλμησαν να συμμετάσχουν στην ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών του Λεκανοπεδίου, ανταμείφτηκαν με ισόβιες θέσεις αργομισθίας από ένα σύστημα που αναμασούσε μια γεροντική επαναστατική πολιτική του τίποτα.
22. Ως εργαζόμενος στο Λεκανοπέδιο πρέπει να πάρω το «185», δηλαδή τη σύγχρονη κομαντατούρ των συνδικαλιστών, για να μάθω ποιος απεργεί και ποιος θα μου επιτρέψει, ή όχι να πάω αύριο στη δουλειά μου.
23. Ως φοιτητής ή μαθητής παραμένω όμηρος του «πολέμου» των καταλήψεων που αποφασίζουν μειοψηφίες και γκρουπούσκουλα. Κανείς δεν επεμβαίνει αυτεπάγγελτα μια που η κατάληψη δημοσίου κτιρίου είναι αντισυνταγματική. Στο τέλος μένω απροστάτευτος με μια πικρή γεύση στο στόμα.
24. Το ανταποδοτικό εφάπαξ του ιδιωτικού τομέα, όπου αυτό υπάρχει, είναι πληρωμένο ολόκληρο από τους δικαιούχους, ενώ στο δημόσιο η ανταποδοτικότητα των εισφορών των δικαιούχων, δεν ξεπερνάει το 30 με 35% των υπέρογκων εφάπαξ που λαμβάνουν και το επιπλέον ποσό καλούμαστε να τους το πληρώνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
25. Τα κριτήρια των αναπηρικών συντάξεων δεν είναι ιατρικά, αλλά κομματικά, με το λογαριασμό πληρωμένο από τα ίδια υποζύγια.
26. Για χρόνια μένουν στα συρτάρια και ποτέ δεν θα εισπραχθούν, επιβληθέντα πρόστιμα σε τηλεοπτικούς σταθμούς, μη και χαλάσει η ανίερη συμμαχία μαζί τους. Από την άλλη τους αφήνουν να εκμαυλίζουν την όποια αισθητική μας έχει απομείνει με εναρμονισμένες προβολές σκουπιδιών.
27. Μιλούν για ανάπτυξη και στο μυαλό τους έχουν το εμπορικό της μπουτικατζούς.
28. Φοβούνται να επιβάλουν το πως «ό,τι δεν δικαιολογείται φορολογικά κατάσχεται οριστικά».
29. Το πολιτικό – κομματικό προσωπικό που μας έφερε έως εδώ, χαίρει άκρας οικονομικής υγείας και δικαστικής ασυλίας. Για τα προσχήματα όμως, περιφέρει την κοινωνική του ευαισθησία από παράθυρο σε παράθυρο, ως νέοι κληρονομικοί άρχοντες.

Όλοι εμείς που δεν είδαμε ποτέ στη τσέπη μας ούτε ένα ευρώ, από τα δανεικά και υπομένουμε στωικά, σιωπηλά και με αξιοπρέπεια τις επιπτώσεις της ανακυκλωνόμενης και κρατούσας κρίσης, βλέπουμε αυτούς για τους οποίους δανείστηκε η χώρα, τους επαγγελματίες της διαμαρτυρίας, να αλυχτούν στους δρόμους και τους απαντάμε:

Ναι μέχρι σήμερα δεν ήμασταν Εθνικά υπερήφανοι.

Οι όψιμοι κάπηλοι των Εθνικών αγαθών, ξέρουν ότι απευθύνονται μόνο σε ανυποψίαστους, παραπληροφορημένους, συναισθηματικά ασταθείς, ή κινούμενους από ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα, προκειμένου να στρατολογήσουν όσους από αυτούς βρίσκουν να κυκλοφορούν «ανένταχτοι»!

Ναι μέχρι σήμερα δεν ήμασταν Εθνικά ανεξάρτητοι. Η ευκαιρία είναι τώρα.

Τώρα, που μέχρι να αναδειχθούν οι νέες και υγιείς δυνάμεις του τόπου. Πρέπει σταθερά, με γνώση, τιμιότητα, και λογική, να αποτινάξουμε από πάνω μας την καμαρίλα και τις σβουνιές που συσσώρευσε το «κληρονομικώ δικαίω» πολιτικό προσωπικό και οι στρατοί τους, αποκαθιστώντας τη χώρα σε ένα τόπο ελπίδας, ανάπτυξης και αξιοκρατίας.

Είμαστε ένα καθυστερημένο χωριό στην άκρη της Ευρώπης. Πρέπει άμεσα να βρεθεί τρόπος να ελεγχθεί η ποιότητα και το επίπεδο του πολιτικού – κομματικού προσωπικού που είναι αναξιόπιστο για ότι υπόσχεται και ανίκανο να πραγματοποιήσει, ότι αποφασίζει.

Για το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, πρέπει να γίνουμε, ότι το αυστηρό διδακτικό προσωπικό για αμελείς και ανεπίδεκτους μάθησης, προκειμένου να διασφαλισθεί η πρόοδος της χώρας και να γίνουμε, κάποια στιγμή, υπερήφανοι που κατοικούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο.