ΑΡΘΡΟ

του Βασίλη Τραϊφόρου

Συνταξιούχου Ιατρού

τ. Διευθυντή της Νευρολογικής Κλινικής Καβάλας

Ο χρόνος είναι «πανδαμάτωρ», όλα τα δαμάζει και η λήθη επικρατεί της μνήμης. Ποιος θυμάται την τρίχρονη πανδημία του κορωνοϊού, που προκάλεσε περίπου 40.000 νεκρούς στην πατρίδα μας, με την υψηλότερη αναλογία στην Ευρώπη ανά 100.000 κατοίκους;

Τότε το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην χώρα μας (Ε.Σ.Υ.) σχεδόν μόνο του αντιμετώπισε την πανδημία; Τότε λέγανε όλοι οι ειδικοί ότι χρειάζεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και ότι θα πρέπει να ενισχυθούν τα Νοσοκομεία με έμψυχο προσωπικό (Γιατρούς-Νοσοκόμους), αλλά και με υλικό που θα βοηθάει τη διάγνωση και θεραπεία των ασθενών. Κοινή ήταν η διαπίστωση ότι ένα κράτος μπορεί να ζήσει χωρίς δικηγόρους και μηχανικούς, αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν η παραδοχή ότι πρέπει να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις. Ναι υπήρξαν, αλλά προς την αντίθετη πλευρά. Αντιμεταρρυθμίσεις, που σε παλαιότερους γιατρούς, θύμισαν την προ του 1985 κατάσταση της Υγείας, προ ΕΣΥ.

Η κυβέρνηση με αιχμή του δόρατος τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη πέρασε νομοσχέδιο που ουσιαστικά σαρώνει και σκορπίζει οτιδήποτε παρέμεινε όρθιο στο γερασμένο και κουρασμένο Ε.Σ.Υ. Επανέφερε τον αποτυχημένο από 2ετίας θεσμό του προσωπικού γιατρού και κυρίως φρόντισε να καταργήσει τον δημόσιο χαρακτήρα του Ε.Σ.Υ. με το δικαίωμα των νοσοκομειακών γιατρών να έχουν ιδιωτικό ιατρείο και των ιδιωτών γιατρών να χειρουργούν στα δημόσια νοσοκομεία, με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο και τις Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών να διαφωνούν ριζικά με αυτό το νομοσχέδιο.

Ως αποτέλεσμα ήταν στη λέξη «ασθενής», που υπήρχε στα νοσοκομεία, να προστεθεί και η λέξη «πελάτης» με όλο το βάρος της σημασίας που φέρει. Αυτό αυτομάτως δημιουργεί μία κοινωνική αδικία, όπου δεν είναι όλοι ίσοι, όπως αρμόζει σε κράτος δικαίου, αλλά κάποια στρώματα των πλουσιότερων, υπερέχουν άλλων των φτωχότερων. Ουσιαστικά εφαρμόζεται ο κοινωνικός Δαρβινισμός, μία στρεβλή εφαρμογή της εξέλιξης των όντων του Δαρβίνου, που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των πολιτών, σε πολίτες πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Η Υγεία όμως είναι αγαθό που δίδεται ισότιμα σε όλους και όλες, όπως είναι η παιδεία, οι λίμνες, τα ποτάμια, οι θάλασσες και ο αέρας της πατρίδας μας.

Όλα αυτά όμως μόνο τυχαία δεν γίνονται. Όλα είναι μέσα στην πολιτική του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που εφαρμόζει η κυβέρνηση, όπου όλα έχουν την τιμή τους, όλα αγοράζονται και όλα πουλιούνται. Μία επίσκεψη σε μεγάλα διαγνωστικά κέντρα και σε μεγάλες νοσηλευτικές μονάδες ιδιωτών θα σας πείσουν. Ο κόσμος συρρέει σε αυτά, διότι απαξιώνεται το ΕΣΥ, πληρώνοντας, πολλές φορές δανειζόμενος, με μαύρα κατάμαυρα χρήματα τους γιατρούς που κάνουν τις επεμβάσεις και που διαμαρτύρονται για τη «βαριά» φορολογία που τους υποχρεώνει το κράτος!!!

Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης η λειτουργία των νοσοκομείων στην Δράμα, Ξάνθη, Κομοτηνή βρίσκεται σε κατάσταση εξαιρετικά κρίσιμη για να μην πω άθλια. Αλεξανδρούπολη και Καβάλα αντέχουν αλλά μέχρι πότε; Σε όλα τα νοσοκομεία το προσωπικό είναι κουρασμένο και ενίοτε γερασμένο, με τις προσλήψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού να γίνονται με το σταγονόμετρο. Μπορεί ο Υπουργός να κραυγάζει και να κοκκινίζει στις πρωινές εκπομπές, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Ερώτημα. Μπορεί να γίνει η Υγεία καλύτερη, Υγεία για ΟΛΟΥΣ;

Φυσικά αν ακολουθήσουμε κάποιους άξονες που έχουν τα ανεπτυγμένα κράτη στην Ευρώπη και αυτά είναι:

1) Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε κέντρα Αστικού Τύπου 24ωρης λειτουργίας με έμφαση την πρόληψη και με μοχλό τον οικογενειακό γιατρό.

2) Προσλήψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού με ένταξή τους στα βαρέα και ανθυγιεινά, με εισαγωγικό μισθό για τους γιατρούς 2.000 ευρώ.

3) Σύγκλιση των δαπανών για την Υγεία στον μέσο όρο της Ευρώπης.

4) Αναβάθμιση των υποδομών, εξοπλισμού και υπηρεσιών.