Άρθρο
του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Ακούμε το τελευταίο διάστημα για τις επιπτώσεις που έχει η πανδημία στην οικονομία και στη ζωή των πολιτών. Σίγουρα όμως αναδεικνύει προβλήματα των οικονομιών που δεν φαινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η σχεδόν μονοθεματική στήριξη μιας εθνικής οικονομίας απέδειξε πως είναι λάθος τακτική. Εμείς τόσα χρόνια στηριζόμαστε στον τουρισμό και όταν λένε τουρισμό εννοούμε φυσικά τη θάλασσα και τα νησιά. Όμως αποδεικνύεται πως το μοντέλο αυτό ανάπτυξης είναι στρεβλό και ατελές. Και ιδού τα αποτελέσματα. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας βρίσκονται σε απόγνωση. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Φυσικά δεν χτυπιέται μόνο ο τουρισμός. Χτυπιέται και η βιομηχανία, η βιοτεχνία, η μικρή επιχείρηση, οι μεταφορές, όλα.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη να στραφούμε σε μια πολύπλευρη ανάπτυξη. Πολλές αναπτυξιακές συνιστώσες δράσεις μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερο αποτέλεσμα στην κοινωνία. Εκ των πραγμάτων οι οικονομίες θα γίνουν εσωστρεφείς. Λιγότερες εισαγωγές. Δεν μπορεί στη Ελλάδα να εισάγουμε πατάτες, μακαρόνια, φακές, φασόλια κρέατα και ψάρια. Αν είναι δυνατόν. Θα μου πείτε είσαι υπέρ μιας κλειστής οικονομίας; Αυτά είναι ψεύτικα διλλήματα που δεν προσφέρουν τίποτε, ούτε στο δημόσιο διάλογο, ούτε στην οικονομία. Δηλαδή είναι κακό να αναπτυχθεί η αλιεία; η κτηνοτροφία;
Φυσικά ο περιορισμός της σπατάλης στη δημόσια διοίκηση και οι πολλές φορές επίπλαστη διαφάνεια στη διάθεσή του δημοσίου χρήματος πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Οι κυβερνήσεις δεν συγκυβερνάνε με τα μέσα ενημέρωσης. Θυμάμαι το 2005 με την Κυβέρνηση Καραμανλή είχαμε ψηφίσει στη Βουλή το νόμο περί «βασικού μετόχου». Έπεσαν όλοι επάνω μας να μας κατασπαράξουν. Και η τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση δημιούργησε κατάσταση στα όργανα της Ε.Ε. τα οποία δεν ενέκριναν το σχετικό νόμο.
Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας είναι ανεξάντλητες και οι περισσότερες αναξιοποίητες. Η Κυβέρνηση αυτή που έχει δώσει δείγματα γραφής πως όταν θέλει μπορεί να πετύχει, είναι ανάγκη άμεσα να αλλάξει όλο το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Χωρίς ημίμετρα και αγκυλώσεις. Πολύπλευρη ανάπτυξη. Αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων της χώρας. Προ παντός μακριά από συμφέροντα που περιορίζουν το αναπτυξιακό εύρος μιας εθνικής προσπάθειας για την πραγματική αλλαγή. Φυσικά στην όλη προσπάθεια ανασυγκρότησης πρέπει να έχει θέση και ένας καλά αμειβόμενος εργαζόμενος με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Δυστυχώς το μοντέλο της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης χωλαίνει για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος να τους αναλύσω. Κάποια άλλη φορά. Ένα μόνο θα πω. Ανάπτυξη χωρίς αποφασιστικό ρόλο της νέας αυτοδιοίκησης δεν μπορεί να υπάρχει. Και χρειάζεται νέα αυτοδιοίκηση με δυνατότητες παρέμβασης, οριστικής απόφασης και υλοποίησης. Γενναία μεταρρύθμιση παντού.
