ΑΡΘΡΟ
Του Κωνσταντίνου Μπλούχου
Βουλευτή Ν.Δ. Ν. Δράμας
Γιατρός και Βουλευτής συνάμα, είμαι από τους ανθρώπους που στέκονται με πολλή προσοχή απέναντι σε θέματα δημόσιας υγείας. Και συνάμα κρατώ στάση τεράστιου σεβασμού και εκτίμησης προς τους λειτουργούς και τους θεσμικούς παράγοντες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, οι οποίοι σηκώνουν όλο το βάρος της πανδημίας που μας προέκυψε.
Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα ασκούν κριτική και ομνύουν για το ΕΣΥ, επί χρόνια το αποδόμησαν στην πράξη. Διότι στον καιρό τους δεν προέκυψε καμία ουσιαστική παρέμβαση. Πλειοδοτούν σε άναρθρες κραυγές και αγωνία για την στήριξη του, ενώ το ξεθεμελίωσαν. Το ΕΣΥ έχει πλέον συσσωρευμένες παθογένειες, θεμελιακές, δομικές. Αν αυτό το παραγνωρίζουν, αστοχούν και ας μην ασκούν και κριτική. Αν το συμμερίζονται σιωπηλά, είναι υποκριτές.
Αυτά στην επίπεδη χωροχρονική διάσταση του χθες. Στην παρούσα φάση με την, τυφωνική επιδημία, τη θανατερή, η κατ’ αυτόν τον τρόπο όραση και θεώρηση των πραγμάτων και η αθλιώδης κριτική, αποτελούν κακοήθεια.
Το ότι το ΕΣΥ, είναι χρεωμένο και λειτουργεί με τον υπερβάλλοντα ζήλο και το αυξημένο αίσθημα ευθύνης κάποιων εναπομεινάντων, και η λειτουργική του διαχείριση βασίστηκε πολλά χρόνια όπως και τα τελευταία πέντε στην λογική των δυνάμεων αδρανείας, δεν νομιμοποιεί κανέναν, πολιτικό ή επιστημονικό δυναμικό είτε να επαίρεται για κάτι, ή να θριαμβολογεί ή να καταδικάζει.
Είναι δεδομένο λοιπόν, ότι δεν απαιτούνται μόνο χρηματοδότηση και στελέχωση για την ανάταξη του ΕΣΥ. Αυτό θα επιτείνει ή και θα ανατροφοδοτήσει τις χρονίζουσες παθογένειες και στρεβλώσεις του, χωρίς ουσιαστική εξυγιαντική προοπτική. Απαιτούνται γενναίες – ριζοσπαστικές προσεγγίσεις, αλλά νομίζω απλές και αυτονόητες, που θα εξασφαλίσουν την ποιοτική αναβάθμιση του ΕΣΥ. Η συζήτηση αυτή όμως, όχι απλώς είναι άκαιρη και άστοχη, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και επιβλαβής.
Το ψέμα και η αθλιότητα που το περιτυλίγει είναι ένας τρομαχτικός βραχνάς που μας «γαγγραινιάζει».
Μπροστά λοιπόν σε μια μοναδική ιστορικά, συντεταγμένη και ολοκληρωτική απάντηση – προσπάθεια της οίκοθεν πολιτείας, η οποία κυριολεκτικά βάζει «γυαλιά» σε αναπτυγμένες χώρες, με κατά τεκμήριο ισχυρότερα και δυναμικότερα συστήματα υγείας, μερίδα της αντιπολίτευσης, επιλέγει τη συνήθη πρακτική της αγνοώντας ή προσπερνώντας τη δραματικότητα των καιρών!
Επιλέγει τι; Τη γνωστή μηδενιστική προσέγγιση, που έχει μια ακατάπαυστη – αναπόδραστη ανάγκη τοξικών! Πολιτικοί ή «άλλοι» δημοσιολογούντες, λες και βρίσκονται σε μια κατάσταση μέθης ή υπνοβασίας, παραγνωρίζουν την κρισιμότητα των καιρών, και με παροιμιώδη ελαφρότητα και επιπολαιότητα επιδίδονται στην πιο κακόπιστη – μικροπολιτική, πολιτικά ανοϊκή πολιτική. Δίχως αιδώ και λύπην!
Κανένα σύστημα καλύτερο ή χειρότερο δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιον επιδημιολογικό τυφώνα, γιατί απλά δεν σχεδιάστηκε ποτέ και πουθενά για τέτοιες συνθήκες.
Άρα αυτό που μετράει, και θα κρίνει την ανταπόκριση και αποτελεσματικότητά μας είναι ο σύνολος επιχειρησιακός σχεδιασμός, η επιστράτευση όλων των υγειονομικών δυνάμεων του τόπου, η ορθολογική και λειτουργική τους διαχείριση, η συναίσθηση της ευθύνης που θα επιδείξουμε, η συναίνεση και η εγρήγορση και η συστράτευση όλων, υγειονομικών και απλών πολιτών, με σύνεση και συνέπεια ακολουθώντας τα κανάλια της επίσημης πολιτείας.
Πολιτικός ή άλλος (υγειονομικός) λαϊκισμός στη συγκυρία αυτή είναι η αποθέωση της χυδαιότητας και της απανθρωπίας, και αναδεικνύει την κομπλεξική στειρότητα των κρινόντων. Κορώνες περιτυλιγμένες στο χρυσόχαρτο του μύθου δεν χωρούν τώρα.
Όσο πιο απλά: δεν χρειάζονται απεραντολογίες ή απλουστευτικοί δικαιωματισμοί τώρα, διότι σπέρνουν μόνο αμφιβολία και δυσπιστία χωρίς να οικοδομούν τίποτα. Η καταγγελτική, άγονη κριτική, πλέει εξ ορισμού σε νοηματικό και ιδεολογικό κενό με μοναδική σκευή σε αυτό το αποφασισμένο ναυάγιό της, τη σχεδία της υποκρισίας και του λαϊκισμού. Αναζητούν εναγωνίως συμμαχικούς ναυαγούς, ελπίζοντας ότι μπορούν να παίζουν τον ρόλο του ναυαγοσώστη.
Εξελίσσεται ένας επιδημιολογικός Αρμαγεδδώνας. Πρέπει να αναδείξουμε ότι δεν είμαστε «κούφιοι» άνθρωποι, ούτε «βαλσαμωμένοι». Πρέπει να ανταποκριθούμε με αίσθημα ευθύνης για τη συλλογικότητά μας.
*Το άρθρο του κ. Μπλούχου δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη KONTRA News
