ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Εμφύλιοι γινόταν σε πολλά κράτη, ακόμη και από την αρχαιότητα, όπως και στην Ελλάδα.
Γινόταν για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων –όπως και πάντα- και δεν συμβαίνουν όταν το κράτος ακμάζει, αλλά σε περιόδους που κοινωνικά, οικονομικά ή λοιπά προβλήματα μαστίζουν την κοινωνία.
Σε Εμφύλιο πόλεμο οδηγεί η κοινωνική ανισότητα, αφού «μεταφέρεται» από τη μια γενιά στην άλλη. Η ανισότητα είναι οικονομική, μορφωτική, γεωγραφική. Είναι η διαφοροποίηση σ’ αυτούς που χάνουν και αυτούς που κερδίζουν με ποικίλους βαθμούς κέρδους. Συγκεκριμένα = ανισότητα εισοδήματος (Φραγκουδάκης).
Μάλιστα στους σύγχρονους Εμφυλίους που η διάρκειά τους είναι το πολύ 4 χρόνια, γίνεται επέμβαση εξωτερικών δυνάμεων που υποκινούνται και από αυτές (π.χ. ΗΠΑ, Ελληνικός Εμφύλιος, Τρούμαν κλπ.) με αποτέλεσμα την οικονομική κατάρρευση των χωρών.
Σήμερα βέβαια τα κράτη επανδρώθηκαν με πλούσιο σύγχρονο πολεμικό υλικό –εις βάρος των πολιτών οι χρηματοδοτήσεις τους- και οι πολίτες ούτε ειρηνικά μπορούν να διαμαρτυρηθούν (φοβούμενοι), πόσο μάλλον να θέλουν να «ξεσηκωθούν» για τη φτώχεια τους, την ανισότητα κλπ.
Ωστόσο πρέπει να γίνονται αγώνες, κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, διεκδικήσεις, ανυπακοή.
«Η κοινωνική ανυπακοή δεν είναι το πρόβλημά μας. Το πρόβλημά μας είναι η κοινωνική υπακοή. Το πρόβλημά μας είναι ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υπακούουν τις εντολές των κυβερνώντων τους και πάνε να πολεμήσουν και σκοτώνονται εκατομμύρια, λόγω αυτής της υπακοής. Το πρόβλημά μας είναι ότι είμαστε υπάκουοι, ακόμα κι όταν αντικρίζουμε την φτώχεια, την ασιτία, τον πόλεμο και τη σκληρότητα. Το πρόβλημά μας είναι ότι είμαστε υπάκουοι, ενώ οι φυλακές έχουν γεμίσει με “μικροεγκληματίες” και οι μεγαλύτεροι εγκληματίες κυβερνάνε τις χώρες» (Howard Zinn, Αμερικανός φιλόσοφος, στοχαστής, κοινωνιολόγος Βοστόνης, συγγραφέας κ.α.).
