Γιάννης Σακαρίδης: Από τη Δράμα ταινίες με μια ώριμη συνειδητοποίηση

Γιάννης Σακαρίδης: Από τη Δράμα ταινίες με μια ώριμη συνειδητοποίηση για την κοινωνία και την οικογένεια

To Φεστιβάλ Δραμας ταξιδεύει στην Κύπρο και ο Αντώνης Γεωργίου συζητεί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Γιάννη Σακαρίδη

Η συμβολή της Πολιτείας στη σύγχρονη τέχνη έγινε πιο σημαντική

Τι αγαπάτε στις ταινίες μικρού μήκους;

Τα τελευταία χρόνια είχαμε σημαντικές επιτυχίες από τις μικρού μήκους ταινίες,που ίσως επισκίασαν κάποιες χρονιές τις ελληνικές μεγάλου μήκους σε διεθνή φεστιβάλ, από τους Κεκάτο, Κοτζαμάνη, Ζώη, Κολοβό, Άρτεμις Αναστασιάδου, Λέντζου, Νεοφώτιστο και πολλούς άλλους. Ζούμε ίσως τα καλύτερα χρόνια που θυμάμαι για τις μικρού μήκους σε αναγνωρισιμότητα στο εξωτερικό, σε συμπαραγωγές και διεθνή βραβεία. Η γενιά αυτή βοηθούμενη από τη αλματώδη πρόοδο των ελλήνων παραγωγών έχει μοντέρνα γραφή, άριστη τεχνική και κατασκευή, πλουραλισμό στη θεματολογία, συμμετοχή πολύ καλών ηθοποιών και μια ματιά που βλέπει την υφήλιο και τον υπόλοιπο κόσμο σαν να είναι η αυλή του σπιτιού τους.

Με κλειστά τα σινεμά αλλά και τα θέατρα για μήνες και περιορισμούς σε δημόσιους χώρους, ο ρόλος και η συμβολή της Πολιτείας στη σύγχρονη τέχνη έγινε ακόμη πιο σημαντικός.

Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ταξιδεύει Κύπρο. Μια συνεργασία που κρατάει χρόνια, έτσι είναι;

Οι δεσμοί του φεστιβάλ με τη Κύπρο είναι δυνατοί, σε πολλά επίπεδα και για αρκετά χρόνια, κάτι που επιθυμούμε να συνεχίσουμε αλλά και να ενισχύσουμε με σχέδια που θα υλοποιηθούν και μετά τη πανδημία. Προσωπικά, είναι και τα 18 χρόνια που έζησα στο Βόρειο Λονδίνο που με ωθούν προς το νησί αυτό και έχω συναισθηματικούς δεσμούς.

Που αλλού ταξιδεύει το Φεστιβάλ;

Οι βραβευμένες ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού ταξιδεύουν σε ένα δίκτυο απ 80 πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Η αφετηρία ήταν η Ταινιοθήκη της Ελλάδας στην Αθήνα με σημαντικούς σταθμούς το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και φυσικά οι προβολές στη Κύπρο.

Το Φεστιβάλ, είναι ανοικτό σε όλες τις τάσεις του σινεμά, είναι προϊόν συλλογικού οράματος και εργασίας.

Υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στις φετινές ταινίες που θα δούμε;

Οι ταινίες φέτος έχουν μια τάση νοσταλγίας για το παρελθόν, αλλά και μια τάση απόδρασης από τη σκληρή πραγματικότητα του εγκλεισμού και των lockdown. Προσωπικά βλέπω και μια αισιοδοξία για το μέλλον αλλά επίσης και μια ώριμη συνειδητοποίηση για την κοινωνία και την οικογένεια

Είναι ένα καθιερωμένο πια διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, 45 χρονών, σε μια πόλη της περιφέρειας. Πως κατάφερε να  κρατηθεί  και να εδραιωθεί;

Πηγαίνω στο φεστιβάλ από το 1993. Μάλιστα πρόσφατα βρήκα τον κατάλογο από εκείνη τη χρονιά στη βιβλιοθήκη μου. Βασιλικός, Γουδέλης  στη πολυμελή κριτική επιτροπή με ταινίες από Νίκο Τριανταφυλλίδη, Λευτέρη Χαρίτο, Φίλιππο Τσίτο, Βασίλη Λουλέ, Δημήτρη Αθανίτη, Γιάννη Κατσάμπουλα κ.ά. Ήταν το φεστιβάλ όπου γνώρισα το Νίκο Τριανταφυλλίδη και όχι μόνο, με τα τηλέφωνα του στο Λονδίνο ακόμη σημειωμένα χειρόγραφα στο κατάλογό μου. Χρόνια φιλίας μετά, συνεργαστήκαμε στο I put a spell on me. Ήδη από εκείνη την εποχή, το φεστιβάλ είχε αρχές που ακόμη τιμούμε. Το φεστιβάλ, όπως τότε είναι ανοικτό σε όλες τις τάσεις του σινεμά, είναι προϊόν συλλογικού οράματος και εργασίας. Πάντα στηρίζεται στη πείρα και εμπειρία κινηματογραφιστών με συμμετοχή σε οργανωτικές και προκριματικές επιτροπές.

Ο μέσος επισκέπτης του φεστιβάλ είναι δέκα χρόνια νεότερος από τον αντίστοιχο μέσο επισκέπτη δέκα χρόνια πριν.

Ποια η σχέση του Φεστιβάλ με τις τοπικές αρχές και την τοπική κοινωνία; Πόσο σημαντική είναι αυτή η σχέση;

Το φεστιβάλ ξεκίνησε από τη κινηματογραφική λέσχη της Δράμας. Η πόλη ανέκαθεν είχε αξιόλογη πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότητα που επηρέαζε όλη τη περιφέρεια. Οπότε δεν είναι τυχαίο που οι τοπικοί παράγοντες στηρίζουν για δεκαετίες το φεστιβάλ. Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα παρά τις διεθνείς επιτυχίες. Όπως διαπιστώσαμε με τον πιο δραματικό τρόπο την ανάγκη για καλύτερο Εθνικό Σύστημα Υγείας θα δούμε σύντομα την ανάγκη για ενίσχυση του ελληνικού σινεμά από τη Πολιτεία. Δεν γίνεται αλλιώς. Ειδικά με κλειστά τα σινεμά αλλά και τα θέατρα για μήνες και περιορισμούς σε δημόσιους χώρους, ο ρόλος και η συμβολή της Πολιτείας στη σύγχρονη τέχνη έγινε ακόμη πιο σημαντικός.

 Πως το Φεστιβάλ εκπαιδεύει τους αυριανούς κινηματογραφιστές;

Πολύ σημαντική για όλους μας είναι η Εκπαίδευση σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα στη διάρκεια της χρονιάς, το Drama Lab που φέτος θέλουμε να τα ενισχύσουμε on line και σε πλατφόρμα. Έχουμε επανασυνδεθεί με δημιουργούς που τα τελευταία χρόνια για διάφορους λόγους δεν έρχονταν στη Δράμα και κάνουμε εκπαιδευτικά προγράμματα με βραβευμένους κινηματογραφιστές, ηθοποιούς, παραγωγούς και τεχνικούς από τα προηγούμενα χρόνια του φεστιβάλ. Γίνονται μαθήματα σε Σχολεία όλη τη χρονιά, το Pitching Lab έχει ενισχυθεί σημαντικά και οι κινηματογραφιστές, ηθοποιοί και τεχνικοί θα δίνουν masterclasses, σεμινάρια και θα κάνουμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Τέλος συνδιοργανώνουμε για χρόνια τον Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους “Cinema…διάβασες;”.

Πόσο επηρέασε η πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα το Φεστιβάλ;

Πέρυσι το Φεστιβάλ γύρισε σελίδα στην ιστορία του, σε μια πρωτόγνωρη συγκυρία μιας παγκόσμιας πανδημίας που “επέβαλλε” ευέλικτες και έξυπνες λύσεις ώστε οι νέοι σκηνοθέτες να συναντήσουν το κοινό τους. Γι’ αυτό και για δεύτερη φορά στην ιστορία του, διεξήχθη ταυτόχρονα και σε φυσικούς χώρους και online.

Το κοινό του DISFF έχει αλλάξει, με την έννοια ότι έχει διευρυνθεί. Και γεωγραφικά, μιας και πλέον προσελκύει ολοένα και περισσότερους ξένους διαγωνιζόμενους και επισκέπτες, αλλά και ηλικιακά, μιας και ο μέσος επισκέπτης του φεστιβάλ είναι δέκα χρόνια νεότερος από τον αντίστοιχο μέσο επισκέπτη δέκα χρόνια πριν. Υπάρχει επίσης μια διαφοροποίηση του κοινού του φεστιβάλ ως προς κάποια ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Δεν απευθυνόμαστε πλέον μόνο στο στενό κύκλο των επαγγελματιών του κινηματογράφου.

Το DISFF είναι πλέον μια ολοκληρωμένη, διαδραστική και πολυδιάστατη εμπειρία που απευθύνεται σε κάθε μία και σε κάθε έναν που απολαμβάνει να βλέπει τις διάφορες πλευρές της ζωής μέσω κινηματογραφικών ιστοριών. Από άτομα που διασκεδάζουν βλέποντας καλό σινεμά, που μαγεύονται και εμπνέονται από τη δημιουργικότητα και το storytelling των ανθρώπων του, μέχρι νέα παιδιά που ονειρεύονται μια μέρα να δημιουργήσουν τις δικές τους ταινίες.

Κυπριακές ταινίες συχνά μετέχουν στο Φεστιβάλ και βραβεύονται. Παρακολουθείτε τον κυπριακό κινηματογράφο, παρατηρείτε κάποια εξέλιξη τα τελευταία χρόνια;

Ναι φέτος βραβεύτηκαν δύο Κυπριακές ταινίες στο DISFF και σίγουρα έχουμε μέλλον με πολλά κοινά βήματα. Βοήθησε πάρα πολύ το σινεμά στη μεγαλόνησο, το Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Κύπρου όπου γίνεται καταπληκτική δουλειά σε συνεργασία με το Rialto. Το ISFFC βοηθάει αρκετά τη παραγωγή, δίνει βήμα στις νέες τάσεις και με την εξωστρέφεια του και τους διεθνείς καλεσμένους ανοίγει δρόμους προς τη παγκόσμια κινηματογραφία. Το κοινό του ISFFC βιώνει ένα ολόκληρο οικοσύστημα εμπειριών κινηματογράφου, μέσω των οποίων μπορεί να αποκτήσει έμπνευση & τεχνικές γνώσεις, αλλά και πρόσβαση σε ένα ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων που μοιράζονται το ίδιο πάθος.

Λεμεσός, Θέατρο Ριάλτο 21 και 22/2, 20:30

Λευκωσία, Κινηματογράφος Πάνθεον 22 και 23/2, 20:30

Πάφος, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών 21 και 22/2, 20:00

Είσοδος Ελεύθερη

Πρόγραμμα 1^ης μέρας σε κάθε πόλη

1 Από το Μπαλκόνι , Άρης Καπλανίδης, 12’

2 A Summer Place, Αλεξάνδρα Ματθαίου, 21’

3 Brutalia, Εργάσιμες Μέρες , Μανώλης Μαυρής, 26’

4 Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα, Βαγγελιώ Σουμέλη, 5’

Πρόγραμμα 2^ης μέρας σε κάθε πόλη

1. Motorway 65, Εύη Καλογηροπούλου, 15’

2. Last Visit, Σπύρος Αλιδάκης, 14’

3. Όλα τα πλάσματα της νύχτας, Μέμη Κούπα, 15’

4. Ο Φοιτητής, Βασίλης Καλαμάκης, 8’

5. Αμυγδαλή, Μαρία Χατζάκου, 22’

Πηγή: dialogos.com.cy