Άρθρο

Του Πασχάλη Τόσιου

Μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών

 

 

 

 

Με ποιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ταυτίζεται ο σημερινός Πρωθυπουργός; Αυτό που θαυμάζει ή αυτό που λοιδορεί στη λογική υφαρπαγής της ψήφου; Ο Αλέξης Τσίπρας, ο απολογητής και συνεργάτης του Πάνου Καμμένου, ο Πρωθυπουργός που βάφτισε την απάτη «αυταπάτη», για να δικαιολογήσει τη ζημία που χαμογελώντας προκάλεσε στη χώρα, επιχειρεί σήμερα να σκυλεύσει τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου.

Συγκρίνει την Αλλαγή του 1981 με το συνονθύλευμα της δήθεν αριστεράς του.

Σήμερα ακόμη, όπου επιβεβαιώνεται η αδήριτη ανάγκη εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου -το οποίο θα ήταν και το μόνο, αν δεν επικρατούσε ο λαϊκισμός του Τσίπρα, αλλά και του Σαμαρά- τα πράγματα μπαίνουν σιγά σιγά στη θέση τους και πρυτανεύει η λογική, ακόμη και για εκείνους που χρεώνουν την προσωπική τους αποτυχία στην ένταξη μας στο ΔΝΤ και στο περιβόητο «λεφτά υπάρχουν».

Θαρρείς πως έφταιξε η φράση αυτή για την χρεωκοπία και όχι οι στρεβλές πολιτικές των χρόνων που προηγήθηκαν.

Ο κ. Τσίπρας-συγκυβερνώντας σήμερα με το «σύστημα» Καραμανλή (Παπαγγελόπουλο, Λούλη κ.α.) κάλυψε προσεχτικά τις ευθύνες του ολετήρα της ελληνικής οικονομίας, ενώ επιδόθηκε σε ανήλεη σφετερισμό συμβόλων, ιδεών και εξαγγελιών του κόμματος, στο οποίο οι Έλληνες χρωστάνε τα πιο ευτυχή τους χρόνια.

Και με πληρωμένο τον λογαριασμό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατόρθωσε να εξασφαλίσει μαμούθ χρηματοδοτήσεις για τη χώρα του: Αρχικά από τα περίφημα Μεσογειακά Προγράμματα και στη συνέχεια από τα Ευρωπαϊκά κονδύλια, βελτιώνοντας το βιοτικό επίπεδο των συμπατριωτών του, ενώ η χώρα αποτέλεσε πόλο γεωπολιτικής σταθερότητας.

Την ίδια ώρα οι Έλληνες πολίτες απέχτησαν πραγματική ισότητα και αίσθημα πολιτικής ελευθερίας, όταν οι μνήμες από τα ξερονήσια και την απαγόρευση ανάγνωσης ακόμη και της εφημερίδας «Μακεδονία» ήταν νωπές και τραυματικές για πολλούς συμπολίτες μας και για τις οικογένειές μας.

Με ποιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ταυτίζεται επομένως ο κ. Τσίπρας; Αυτό που θαυμάζει ή αυτό που λοιδορεί στη λογική υφαρπαγής της ψήφου;

Εκείνο που σε πρώτη ευκαιρία το κατηγορεί ως υπεύθυνο για τα δεινά δεκαετιών, τα οποία υποκρίνεται πως κληρονόμησε. Το ψέμα έχει όμως κοντά πόδια, γι’ αυτό ας μην αναρωτιέται στο πρόσφατο του άρθρο «Ποιος είναι ο ψεύτης;». Ο Έλληνας είχε την ελπίδα, πίστεψε μα τώρα ξέρει. Και δε συγχωρεί!