ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Απίθανο και όμως πραγματικό αυτό που συνέβη.

Στις 30 Μάρτιου επέστρεψα από το ταξίδι μου στις 06.30 πρωινή και μετά από μια ώρα έγινα κοινωνός ότι στην πατρική μου οικία, κειμένη επί της πολύπαθους κεντρικής οδού Άρμεν 33, εκτελέστηκε κάποιο έργο επί της εισόδου της πολυκατοικίας μου και δη επί του πεζοδρόμιου μου.

Λόγω της συνεχούς επί 60 ώρες εργασιακής αϋπνίας μου, νόμισα ότι το άτομο που με ενημέρωνε μιλούσε για τις εργασίες που είχαν κάνει προ κάποιων ημερών για το ιντερνετικού δίκτυο 5G. Με ενημερώνει όμως ξανά το άτομο αυτό ότι δεν πρόκειται γι’ αυτό, αλλά για κάτι που έγινε στα πεζοδρόμια της οικίας μας.

Μετά από 1 ώρα, σπάζοντας το ρεκόρ συνεχούς εργασίας και δη χωρίς ξεκούραση, κατέβηκα στην πατρική μου οικία και είδα να έχει επιτελεστεί από τον Δήμο Δράμας και την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου το ξήλωμα της υπάρχουσας από 15ετιας Ράμπας Αναπήρων, με την αντίστοιχη σήμανση, η οποία υπήρχε κατασκευασμένη με όλη την νομιμότητα και τις παρακείμενες διατάξεις και πληρωμένη για την εξυπηρέτηση των αναγκών των δυο ΑμεΑ γονέων μου, από τον Δήμο Δράμας.

Δυστυχώς η μέρα μου ξεκίνησε όχι και τόσο καλά, αλλά όπως λέγω και είμαι «ο καλός καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται», πήρα τηλέφωνα στους υπευθύνους του Δήμου Δράμας, γνωστούς και μη εξαιρετέους, και επίσης στον Εντεταλμένο Δημοτικό Σύμβουλο κ. Παναγιωτίδη, αρμόδιο για την Κοινωνική Πολιτική του Δήμου Δράμας στον οποίον και λόγω φιλίας, αλλά και λόγω του τομέα που προΐσταται, είχα αναφέρει την περιρρέουσα φήμη ότι η ράμπα αυτή ενοχλεί κάποιους ελαχίστους. Και τότε το θυμάμαι και το θυμάται ότι μου είπε πως δεν πρόκειται να χαλάσει καμιά ράμπα διότι αφενός είναι για ΑμεΑ, άφετερου τις έχουμε ανάγκη και όπου το ανέφερε σε υπεύθυνους που μόλις το άκουσαν είπαν ότι «ούτε καν το συζητάμε εδώ έχουμε ανάγκη νέων κατασκευών και θα χαλάσουμε τις υπάρχουσες;».

Την επομένη το πρωί βρεθήκαμε και άρχισαν οι εξηγήσεις από μεριάς τους που στην κυριολεξία ήταν αστείες και αβάσιμες και ο ένας δεν ήξερε, ο άλλος επικαλείτο ότι αυτός ο περίοικος πήγαινε συνεχώς και τους ζάλιζε με την ράμπα και πολλές άλλες ιστορίες οι οποίες φτάνουν στο όριο της συκοφαντικής δυσφήμησης.

Διαβάστε επίσης:

Στην ερώτησή μου στους υπευθύνους γιατί καταστρέψατε μια ράμπα για ΑμεΑ, που και μετά τον θάνατο των γονέων μου αφής στιγμής επικαλούνται ότι η ράμπα ήταν ονομαστική αν θυμάμαι καλά στο όνομα του πάτερά μου, άρα μετά τον θάνατο του η

ΑμεΑ μητέρα μου δεν είχε το δικαίωμα προσπέλασης και χρήσης αυτής της ράμπας, άρα όπως το είπαν για την νυν ΑμεΑ πεθερά μου να την παίρνω στον ώμο σαν τσουβάλι, επικοινώνησα και με την τότε υπεύθυνη κ. Χαριοπολίτου η οποία είχε μετατεθεί σε γραφείο του Δήμου στη Νομαρχία δια ζώσης και της εξήγησα ότι η γονείς μου έχουν πεθάνει και αν πρέπει να προβείτε σε ενέργειες για τη μετατροπή στην προηγουμένη κατάσταση του πεζοδρομίου, μου απήντησε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και μου είπε ότι τώρα στην θέση της είναι η κυρία Καρατζόγλου. Αλλά και με την αντικαταστάτρια της μετέπειτα κ. Νίκη Καρατζόγλου μίλησα τηλεφωνικά, και ως ευσυνείδητος πολίτης ανέφερα ότι οι γονείς μου δεν είναι εν ζωή και αν θέλουν να επαναφέρουν τα πεζοδρόμια στην πρότερη κατάσταση. Το θυμάμαι σαν να είναι σήμερα. Μου απήντησαν το εάν θέλω να την δωρίσω στον Δήμο μιας και υπάρχει ανάγκη από ράμπες, τους απήντησα ότι τους επιτρέπω την χρήση της επειδή η ευαισθησία μου είναι μεγάλη για κάθε πάσχοντα ΑμεΑ, φτάνει ο Δήμος να αναλάβει και τις οποιανδήποτε συντηρήσεις της, μιας και αυτή η ράμπα βρίσκεται στον ιδιόκτητο μου χώρο, αφού τα πλακάκια αποτελούν μέρος του οικοπέδου μου και εφόσον θα εξυπηρετεί και θα συντηρείται για όλα τα ΑμεΑ άτομα.

Αυτό γίνεται Ιούλιος του 2019. Η μητέρα μου απεβίωσε 30 Ιούνιου του 2019.

Σεπτέμβριο του 2021 πηγαίνω στον Δήμο για να βρω τον Υπεύθυνο Τεχνικών Εργασιών και του λέγω ότι η ράμπα έχει με κάποιον τρόπο δωριθεί στον Δήμο, πάντοτε υπό την δίκη μου επίβλεψη και χρειάζεται να την βάψετε ξανά μιας και έχει χαθεί το χρώμα της και ό,τι άλλο χρειάζεται. Συμφωνήσαμε να γίνει, αλλά ο καιρός πέρασε, φτάσαμε στον Νοέμβριο και επειδή είδα ότι δεν έγινε τίποτε τον πήρα τηλ. ξανά να του το υπενθυμίσω και μου είπε ότι δεν θα γίνει κάτι διότι η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου του είπαν ότι υπάρχει πρόβλημα.

Πήρα το εν λόγο άτομο στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου στο τηλ. και του ζήτησα να μου πει το τι πρόβλημα υπάρχει.

Μου απήντησε ότι υπάρχει παράπονο από κάποιον κάτοικο της περιοχής ότι κακώς υφίσταται η ράμπα μιας και οι δυο γονείς μου έχουν αποβιώσει, ότι μπορεί κάποιος να σκοντάψει, ότι δεν περνούν τα καροτσάκια, και στην προχθεσινή έκδοση της Ιστορίας πρόσθεσαν και ότι έπεσε μια γιαγιά, μετά το πήραν πίσω, ένας παππούς κτλ, και ότι αυτό το άτομο έρχεται συνεχώς και παραπονιέται ότι είναι επικίνδυνη και ότι μπορεί να σκοντάψει κάποιος και όλα αυτά στο προφορικό δίχως να υπάρχει κάτι γραπτό.

Ζήτησα να μου δώσουν την έγγραφη καταγγελία, αλλά το αρνήθηκαν λέγοντάς μου ότι «Γιατί να σου την δώσουμε για να πας να πιάσεις τον άνθρωπο αυτό;». Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοια καταγγελία έγγραφη μέχρι χθες και όπως δεν γνωρίζουν ούτε το όνομα ούτε και που μένει ο κάτοικος αυτός.

Του απήντησα ότι για την ράμπα αυτή επικοινώνησα μετά τον θάνατο των γονέων μου και μου ζητήθηκε αν θέλω να την αφήσω ώστε να χρησιμοποιείται από τον Δήμο κτλ για να μην επαναλαμβάνω τα πιο πάνω αναφερόμενα γεγονότα.

Η κουβέντα τέλειωσε εκεί και μάλιστα του τόνισα ότι απόφαση θα πάρει οφείλει να με ενημερώσει.

Στις 30 Μαρτίου η ράμπα χωρίς ειδοποίηση, καταδρομικά, καταστρέφεται για να γίνει πεζοδρόμιο και τα πλακάκια που τοποθετούνται για την κάλυψη και επαναφορά του πεζοδρομίου είναι διαφόρων χρωμάτων, όπως λέμε ότι περίσσεψε το βάλανε μιας και χάρη μας έκαναν.

Στην συνάντηση με τους Υπεύθυνους, μου διαβεβαιώνουν ότι η ράμπα θα γίνει ξανά, ήταν ΛΑΘΟΣ ενεργεία και μάλιστα συμφωνούμε να είναι πιο μικρή, πιο ευέλικτη, έτσι ώστε κα υπάρχει και πλακάκι για την απρόσκοπτη χρήση και από πεζούς, ικανοποιώντας και τον περίοικο. Στη συνάντηση και στην επομένη απουσίαζε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, που είναι καθόλα αρμόδια, και το μεσημέρι μου τηλεφωνεί η σύζυγός μου, για να μου πει ότι την επισκέφτηκε ένας από την Τεχνική Υπηρεσία, για να της πει απολύτως ένα τίποτα. Το γιατί πήγε στη σύζυγό μου και όχι σε μένα θα πρέπει να ρωτήσουμε την ΠΥΘΙΑ!!!

Στις 1 Απρίλιου γίνεται η τρίτη κωλοτούμπα από τους Υπευθύνους, οι όποιοι έλεγαν όλο το βλέπει το θέμα η Υπηρεσία και όλο μην ανησυχείτε, και στους όποιους έχω τονίσει ότι το συμβάν είναι άδικο, και οι όποιοι έκαναν σε τρεις ήμερες τρεις μεγάλες αλλαγές. Από το δεν υπάρχει θέμα, πήγαμε στο μην ανησυχείτε, πήγαμε στο έχετε μου εμπιστοσύνη και τέλος πήγαμε στο η ράμπα είναι παράνομη, είναι κακότεχνη, και στο φινάλε εάν θέλετε σηκώστε την ΑμεΑ στον ώμο ή πάρτε την στα χέρια σας.

Μην εκπλήσσεστε, μιας και οι πολιτικοί και υπάλληλοι υπηρεσιών το έχουν αυτό το ιδίωμα. Το εάν οι συγκεκριμένοι αυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι δεν το γνωρίζω. Ένας εξ αυτών στην επαφή που έχει με τη σύζυγό μου -κοίτα που με φοβούνται κάποιοι!!!- αρχίζει να της λέγει κωμικοτραγικά πράγματα. Πρώτον) Ότι η ράμπα ήταν παράνομη. Άραγε τι θέλει να μας πει ο ποιητής, Ότι οι αείμνηστοι γονείς μου δεν ήταν ΑμεΑ και ότι οι νόμιμες διαδικασίες που ακολουθηθήκαν από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, από την αίτησή μου μέχρι την παράδοση κατασκευής της ράμπας ήταν από μη μηχανικούς, αλλά από ράφτες;;;, Δεύτερον) Ήταν λέγει κακότεχνη. Εδώ πρέπει να του πω ότι λυπάμαι αλλά ο Δήμος αυτούς τους τεχνίτες έχει, αυτήν τη δουλειά κάνουν. Και τρίτο και φαρμακερό, εάν θέλουμε να μεταφέρουμε την τετραπληγική ΑμεΑ πεθερά μου, μπορούμε να την σηκώσουμε στα χέρια ή να την πάρουμε στην πλάτη και να την περάσουμε πάνω από τα αυτοκίνητα μέχρι να φτάσουμε στην πολυπόθητη πολυθρόνα του αναπηρικού ασανσέρ!!! Μάλλον τελευταία κάποιοι στον Δήμο διαβάζουν τους άθλους του Ηρακλή!

Για την Ιστορία, σας λέγω ότι προτού μπουν τα δυο κολωνάκια, η κατάληψη της ράμπας ήταν σε καθημερινή βάση και όταν τύχαινε να δω κάποιον ασυνείδητο να παρκάρει του έλεγα, δεν βλέπετε εδώ ότι είναι ράμπα αναπήρων; Η μόνιμη επωδός αυτών όλων ήταν «α… δεν το είδαμε….!!!». Οι αναμνήσεις πολλές και στενάχωρες, όταν χρειάστηκε πολλές φόρες με την αρρώστια των γονέων μου να έρθει το ασθενοφόρο και λόγω κατάληψης της ράμπας να περάσουμε το φορείο πάνω από τα αυτοκίνητα. Οπότε ακούγοντας αυτό από δήθεν επίσημα χείλη «πάρτε την στον ώμο, θου φυλακή τω στόματί μου, Κύριε.

Αυτά και αλλά πολλά και ωραία συμβαίνουν σε αυτήν την τριτοκοσμική βαλκανική πόλη, όπου της πήραν τα πάντα, από δρόμους, από τρένα, από ευταξία, καθαριότητα, από κάθε τι που πρέπει να νιώθει κάθε πολίτης της, ότι ζει σε μια πόλη με αρχές και με σεβασμό στους πολίτες της.

Σας τους παραδίδω στην κρίση σας.

Το επόμενο κείμενό μου θα είναι για την μεγάλη καταστροφή που έχει επιφέρει η σημερινή Δημοτική Αρχή στην κεντρική οδό Άρμεν.