ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου μέλους της Νέας Αριστεράς Δράμας

Ανασύνθεση της Αριστεράς χθες! Εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης ΤΩΡΑ!!!

 

Το ΚΚΕ αποκήρυξε τον Άρη. Και μάλιστα ως ύποπτο, τυχοδιώκτη και δηλωσία. Ζήτησε από τα μέλη και τους οπαδούς του να μη του δώσουν ούτε νερό, ούτε ψωμί!!! Η Ιστορία και ο Λαός τον τίμησαν. Το κόμμα τον αποκατέστησε.

ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσ. ήταν για δεκαετίες θανάσιμοι εχθροί. Το 1989 ίδρυσαν τον ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Αποχώρησε τελικά το ΚΚΕ. Πλήθος όμως στελεχών του παρέμεινε. Ο ΣΥΝ διαδραμάτισε θετικό ρόλο στην Αριστερά, στη Δημοκρατία, στη χώρα.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλοντας τον λαϊκισμό του. Ιδρύθηκε η Δημοκρατική Αριστερά. Ήμασταν επί χρόνια για τους πρώην συντρόφους μας αποσυνάγωγοι, προδότες, μιάσματα. Μας λοιδορούσαν. Τελικά όμως καλοδέχθηκαν μια σειρά στελεχών μας.

Για τη ΔΗΜΑΡ και στη διάρκεια της αρχικής επιτυχημένης διαδρομής της το ΠΑΣΟΚ ήταν τοξικό. Κλείσαμε τις πόρτες. Δεν δεχόμασταν άλλους. Ήταν η εποχή, που έβρεχε Πασόκους. Όταν αποτύχαμε εκλογικά, ιδρύσαμε μαζί τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και στη συνέχεια το ΚΙΝΑΛ.

Το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της παντοδυναμίας του απαξίωνε τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Όταν κλυδωνίζονταν καλούσε σε συμμαχίες και συνεργασίες. Όταν κατέρρευσε συνεργάστηκε με τη ΔΗΜΑΡ και με το Ποτάμι. Σήμερα διαβλέποντας την αδυναμία του να αποτελέσει μόνο του εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης επιδιώκει συνεργασίες με τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Πράγματι στην Πολιτική ποτέ μην πεις ποτέ. ΟΚ, οφείλεις να κρατάς αρχές και αξίες, αλλά δεν μπορείς να αγνοείς τις κοινωνικές ανάγκες, που ενίοτε καθορίζουν και πρέπει να καθορίζουν τη στρατηγική σου.

Τελευταία ακούμε και πάλι από διάφορες μεριές. Ούτε νερό, ούτε ψωμί στους ξεφτιλισμένους. Ούτε κάτω από τον ίδιο ήλιο με τους καταγέλαστους. Ούτε να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με τους προδότες της Αριστεράς.

Η κοινωνία παρακολουθεί εδώ και ένα χρόνο τώρα αποσβολωμένη τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίες κατά κοινή ομολογία επηρεάζουν ολόκληρο το έτσι κι αλλιώς δυστοπικό πολιτικό μας τοπίο. Καταρρακώνουν πράγματι κάθε έννοια ηθικής, αξιοπρέπειας και συντροφικότητας. Όχι μόνο στο κόμμα αυτό, αλλά και στην ευρύτερη ανανεωτική Αριστερά και Κεντροαριστερά. Ευτελίζουν την πολιτική ζωή.

Από την απίστευτη εκλογή ως Προέδρου του Στέφανου Κασσσελάκη πέρυσι το Σεπτέμβριο έως σήμερα γινόμαστε θεατές μιας κωμικοτραγωδίας, μιας σαπουνόπερας δίχως τέλος. Ένας Πρόεδρος κατ’ επίφαση δημοκρατικά εκλεγμένος με ψηφοφόρους «μιας χρήσης» και «του δίευρου», που προσπαθεί μάταια να επιβληθεί. Που βλέπει παντού εχθρούς. Ανοίγει πόλεμο με όλους και με όλα. Βουλευτές, στελέχη και μέλη που στη συντριπτική τους πλειοψηφία παρακολουθούν άβουλοι και μοιραίοι.

Εκατοντάδες στελέχη και χιλιάδες μέλη αποχωρούν. Μερικοί έφυγαν γρήγορα. Τους κατηγορούν κάποιοι ότι ήταν πρόωρο. Αν έμεναν μπορεί και να ήταν αλλιώς. Άλλοι είπαν να δώσουν λίγο χρόνο. Μέχρι τις εκλογές. Μέχρι το Συνέδριο. Ορισμένοι αρνούνται να παραδώσουν κλειδιά και σφραγίδα στους μουσαφίρηδες. Άλλοι απλά δεν φύγανε ακόμη από ανασφάλεια. Κάποιοι για να μη τους κολλήσουν τη ρετσινιά του αποστάτη. Και άλλοι βεβαίως από συμφέρον για θέσεις και καρέκλες.

Ο κουρνιαχτός δεν λέει να κοπάσει. Το κόμμα συνεχίζει να φυλλοροεί. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι έφυγαν απαυδισμένοι. Το κόμμα Κασσελάκη έχει κατρακυλήσει στην 5η θέση. Είναι προ των πυλών και η τρίτη διάσπαση. Η πλήρης κατάρρευση του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος της υποτίθεται Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Θα ‘λεγε κανείς πως μέσα από όλη αυτή την απίστευτη και ντροπιαστική διαδικασία δεν μπορεί, θα προκύψει κάτι καινούργιο για την Αριστερά και για το πολιτικό μας σύστημα. Η Πολιτική, όπως και η Φύση, απεχθάνεται το κενό.

Δημιουργείται μια Κοινωνική Αντιπολίτευση, που δεν μπορεί, θα εκφραστεί και Πολιτικά. Με ανασύνθεση της Αριστεράς. Με συνεργασία όμορων πολιτικών δυνάμεων. Για να υπάρξει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Απέναντι σε μια αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή κυβέρνηση, που ήδη παραπαίει. Που έπρεπε να έχει ήδη αντικατασταθεί.

Κι όμως. Το τελευταίο διάστημα νέες συγκρουσιακές και διχαστικές φωνές υψώνονται πανταχόθεν. Για όσους δεν διαμαρτυρήθηκαν έγκαιρα και δεν έφυγαν νωρίτερα. Για τους Πασόκους που ταλανίζονται πάλι με τα εσωκομματικά τους. Για τη Νέα Αριστερά που απέτυχε στην πρώτη εκλογική της προσπάθεια.

Ούτε νερό, ούτε ψωμί στους προσκυνημένους τόσο καιρό στον Κασσελάκη φωνάζουν κάποιοι από τη Νέα Αριστερά. Ούτε κάτω από τον ίδιο ήλιο, ούτε να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με τους Πασόκους, λένε κάποιοι άλλοι πούροι αριστεροί. Ούτε κουβέντα με τους Συριζαίους, που ευτέλισαν την Αριστερά, φωνασκούν πολλοί Πασόκοι.

Κι όμως. Αν αναλογιζόμασταν νηφάλια την πορεία της όλης Αριστεράς στη χώρα μας θα βρίσκαμε την άκρη. Πως ναι φταίνε οι Συριζαίοι, οι πρώην, οι νυν και οι επόμενοι, αλλά φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής!!!

Φταίει το ΠΑΣΟΚ, που κατασπατάλησε πόρους και κοινοτικά κονδύλια, αντί να ανατάξει την οικονομία. Που αύξησε υπέρμετρα το χρέος. Που ακόμη και τώρα επιμένει σε δική του αυτόνομη πορεία, που δήθεν θα το οδηγήσει στην κυβέρνηση.

Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, που δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, παρά τις προτροπές του Δραγασάκη για βίαιη ωρίμανση. Φταίει ο αριστερισμός του και ο λαϊκισμός του. Οι κάλπικες ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε και απογοήτευσε. Που μετεξελίχθηκε σε αρχηγικό κόμμα. Με εκλογή από κάθε περαστικό με ένα δίευρο.

Φταίνε τα στελέχη του Σύριζα, που αποδέχονταν αν και διαφωνούσαν όλα τα παραπάνω. Που επέτρεψαν στον Κασσελάκη κατά παράβαση του Καταστατικού και κάθε έννοιας δημοκρατικής διαδικασίας να είναι υποψήφιος. Και εκ των υστέρων διαμαρτύρονται δίχως να γίνονται πιστευτοί.

ΟΚ. Δικαίωμά μας να συνεχίσουμε να ψάχνουμε τις φταίει. Να μη θέλουμε να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με όλους τους υπόλοιπους στον χώρο της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.

Να ξέρουμε όμως ότι έτσι θα συνεχίσουμε να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με δεξιούς και καραδεξιούς. Που αυτοί δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Μια χαρά μπορούν να συνεργαστούν και να συγκυβερνούν. Να αναπνέουν τον ίδιο αέρα με τα κορόιδα!!!