Η Δημοκρατία στην Τουρκία είναι νεκρή! Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για την προπαγάνδα, την λογοκρισία και τις φυλακίσεις Τούρκων δημοσιογράφων – Έτσι δρα το τουρκικό καθεστώς, την ώρα που ο «σουλτάνος» θυμίζει όλο και πιο πολύ Κιμ Γιονγκ Ουν
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2020, ο Γάλλος πρόεδρος Εμάνουελ Μακρόν, με αφορμή την έναρξη της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης (MED7) και με τον Ερντογάν μαινόμενο να απειλεί ακόμα και την πανίσχυρη Γαλλία, είχε διαμηνύσει πως «οφείλουμε ως Ευρωπαίοι να είμαστε ξεκάθαροι, όχι με την Τουρκία ως έθνος και ως λαό, αλλά με την κυβέρνηση του προέδρου Ερντογάν που συμπεριφέρεται με απαράδεκτο τρόπο». Απευθυνόμενος, μάλιστα, προς τον κάθε έναν πολίτη της Τουρκίας ξεχωριστά, τόνισε πως «του αξίζει κάτι καλύτερο».
Ο Μακρόν δεν ήθελε προφανώς να… πικάρει απλώς τον Τούρκο πρόεδρο. Ήταν μια έμμεση αναφορά στην κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες στη γειτονική χώρα, τη στιγμή που ο «σουλτάνος» ανοίγει συνεχώς νέα μέτωπα. Όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος κοιτάζει μπροστά, η Τουρκία του καθεστώτος Ερντογάν φορά τις στολές της μάχης του Ματζικέρτ για να στήσει κακόγουστα σόου, μετατρέπει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, ονειρεύεται την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εξαπολύει απειλές κατά πάντως, δολοφονεί τη Δημοκρατία καθημερινά.
Η πολιτική της Άγκυρας στηρίζεται στις ένοπλες απειλές, όπως το casus belli, στην υιοθέτηση του Νέο-Οθωμανισμού στην εξωτερική πολιτική (δηλαδή της ενεργής πολιτικής εμπλοκής της Τουρκίας σε γειτονικές χώρες που αποτελούσαν κάποτε εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), αλλά και στον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου. Ήταν και παραμένει ο κακός γείτονας των υπόλοιπων κρατών της Ανατολικής Μεσογείου, αφού όχι μόνο καταπατά τα δικαιώματα των άλλων, εισβάλλοντας στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, στην κυπριακή ΑΟΖ, στην συριακή και ιρακινή επικράτεια, καθώς και στη Λιβύη, αλλά και αμφισβητεί το νόμιμο δικαίωμα των άλλων να ασκήσουν τα αυτονόητα και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο κυριαρχικά τους δικαιώματα.
Και στο εσωτερικό της Τουρκίας, όμως, το καθεστώς Ερντογάν, δεν σταματά να δείχνει το σκοτεινό του πρόσωπο: ένοπλες πολιτοφυλακές στις γειτονιές, λογοκρισία, πλήρης έλεγχος των ΜΜΕ, άδικες φυλακίσεις και βασανιστήρια έχουν οδηγήσει πολλούς απεγνωσμένους Τούρκους πολίτες να αναζητήσουν καταφύγιο νομιμότητας σε χώρες του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Ο πακτωλός χρημάτων που ξοδεύει η τουρκική προπαγάνδα προκειμένου να χτίσει μια εικόνα μοντέρνου, δήθεν, κράτους, δεν είναι ικανός να κρύψει τη βαρβαρότητα και τη διαρκή καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σύμφωνα με Έκθεση του Economist το 2019, η Τουρκία κατατάσσεται στην 110η θέση επί συνόλου 167 χωρών, ως προς την τήρηση των δημοκρατικών ελευθεριών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο ολισθηρός κατήφορος της ελευθερίας του Τύπου στην Τουρκία που εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί μια ευρέως γνωστή πραγματικότητα. Από το 2016 και μετά κυρίως, ο Ερντογάν έχει αναδείξει ως μεγαλύτερο του εχθρό τους Τούρκους και ξένους δημοσιογράφους. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η «Φωνή της Αμερικής» η ελευθερία του Τύπου δεν ήταν ποτέ ιδανική στην Τουρκία. Αλλά υπό την αυταρχική βασιλεία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η χώρα είναι πλέον η κορυφαία φυλακή δημοσιογράφων.
Δυστυχώς για τους Τούρκους συναδέλφους, δεν υπάρχει καμία απολύτως δόση υπερβολής. Η Δημοκρατία στη γειτονική χώρα δεν απειλείται, είναι ήδη φυλακισμένη, μαζί με εκατοντάδες Τούρκους δημοσιογράφους και πολιτικούς που «τόλμησαν» να μιλήσουν, να γράψουν, να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν. Εφημερίδες έχουν κλείσει, δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή κι άλλοι δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα τους γνωρίζοντας ότι τους περιμένει φυλάκιση, στην καλύτερη περίπτωση.
Η «Φωνή της Αμερικής» δημιούργησε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για τα όσα βιώνουν οι Τούρκοι δημοσιογράφοι από το τουρκικό καθεστώς. Πραγματικά, αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά για να καταλάβετε τι συμβαίνει στην Τουρκία. Για να πάρετε μια ιδέα των παθών των Τούρκων συναδέλφων μας αλλά και του υπόλοιπου τουρκικού λαού.
Κακά τα ψέματα, αυτό είναι το πολιτικό ήθος της απέναντι πλευράς με την οποία καλούμαστε σήμερα να διεξάγουμε έναν καλόπιστο διάλογο. Μία πλευρά που ακροβατεί μεταξύ νομιμότητας και αυταρχισμού. Οποιοσδήποτε άλλος λαός θα είχε κατέβει στους δρόμους. Στην Τουρκία όμως, ποιος να τολμήσει να διαμαρτυρηθεί; Αφού όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα σκεπάζει η σκλαβιά. Οι ένοπλες πολιτοφυλακές του Ερντογάν, οι «Φρουροί της γειτονιάς» παραμονεύουν σε κάθε γωνία του δρόμου, συλλαμβάνοντας κάθε ύποπτο που θα τολμήσει να υψώσει τη φωνή του.
Απέναντι στο τουρκικό καθεστώς, μία Ελλάδα που διαπνέεται από τις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Μία Ελλάδα που επιθυμεί τον ειλικρινή διάλογο εντός συμφωνημένου πλαισίου και όχι το παζάρεμα ανατολίτικου τύπου.
Είναι μαθηματικώς βέβαιον, ότι δεν θα αργήσει να έρθει η στιγμή που ο τουρκικός λαός θα αντιληφθεί ότι αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που του προσφέρει ο Ερντογάν και θα απαιτήσει τα αυτονόητα: τις θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα, την ειρήνη και τις καλές σχέσεις με τους άλλους λαούς, την καταξίωση στην διεθνή κοινότητα. Να είστε σίγουροι πως όταν συμβεί αυτό, ο ελληνικός λαός θα τείνει χείρα φιλίας στον τουρκικό, ως απαρχή μιας ειλικρινούς, δημιουργικής και αμοιβαία επωφελούς σχέσης καλής γειτονίας.
Πηγή: newsbomb.gr
