Ένας σεμνός αποχαιρετισμός αγάπης σε έναν φίλο καρδιάς στον Παύλο (Αλέξανδρο) Αποστολίδη

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου ‘λεγες πως όλ’ αυτά

τα ωραία θα ‘ν’ δικά μας
και τώρα εσβήστης
κι έσβησε το φέγγος κι η φωτιά μας.

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης .

Μέ αὐτά τά λιτά ἀλλά πολύ μεστά λόγια τοῦ ποιητοῦ Γιάννη Ρίτσου ἀποχαιρετῶ κι’ ἐγώ έναν φίλο καρδιάς,τόν φίλο μου Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας κυρό Παῦλο Ἀποστολίδη.

Αὐτό τό μελοποιημένο ἆσμα τοῦ μεγάλου Γιάννη Ρίτσου σέ μουσική Μίκη Θεοδωράκη καί εἰπωμένο μέ τήν στεντορεία φωνή τοῦ παγκοσμίου Γρηγόρη Μπιθικώτση, ἀπηχεῖ πλήρως τήν γέννηση, τήν βιωτή καί τόν μισεμό τοῦ Παύλου μας, τοῦ ἀγαπητοῦ φίλου, τοῦ φλογεροῦ πατριώτου, τοῦ ἐντρυφοῦς Ἀρχιερέως, τοῦ καλοκάρδου Ἀνθρώπου, τοῦ μπεσαλῆ Ἂνδρα, τοῦ Ποντίου Ἓλληνος Ἀδελφοῦ, τοῦ Διγενῆ Ἀκρίτα μας, που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του και να υλοποιήσει το όραμα του.

Καλό Ταξῖδι Ἀδελφέ μου καί Καλό Παράδεισο.

Φαίνεται, ὃτι ὁ Παντεπόπτης καί Πηδαλιοῦχος τῆς ζωῆς μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός νά σοῦ ἒχη ἑτοιμάση ἂλλα καθήκοντα κοντά Του καί γι’ αὐτό ἐφρόντισε νά σέ ἀπαλλάξη ἀπό τίς ἐπίγειες ἀπογοητεύσεις τίς ὁποῖες εἶμαι σίγουρος ὃτι θά γευόσουν στούς ὑψηλούς στόχους τούς ὁποίους εἶχες θέσει. Δέν εἶναι πλέον οὒτε ἡ ὣρα οὒτε ἡ στιγμή, νά ἀναλύσωμε τούς στόχους τούς ὁποίους εἶχες βάλει καί μοιραζόμουν μαζί μου καί μέ τόν ἀγαπημένο σου Σωτήρη Τζούμα ὁ ὁποῖος τά ἒγραψε μία χαρά καί πληρέστατα ἀνταποδίδοντας τήν ἀγάπη τήν ὁποίαν τοῦ ἒδωσες.Και είμαι βέβαιος ότι έχει πολλά ακόμη να γράψη.

Ἢσουν ἀγαπητός καί ἀγαπημένος. Τώρα στίς Νήσους τῶν Μακάρων, θά ἀπολαύσης ὡς ὂλβιστος ἀνήρ τήν εὐτυχία τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπων διότι ὑπῆρξες ἀγαθός ἀνήρ. Χαιρετίσματα στόν Γέροντά μου καί Ἀδελφό μου μακαριστό Ιωαννίνων  Θεόκλητο Σετάκη μέ τόν ὁποῖο εἶμαι σίγουρος ὃτι θά ἒχετε μεγᾶλες καί ἐκρηκτικές κουβέντες ἀνάλογες τοῦ χαρακτῆρος σας. Ἐλπίζω νά ἐπιλύσετε πνευματικῶς καί τά ἐπίγεια ἐκκλησιαστικά, ἀλλά αὐτά δέν φαίνεται νά ἐπιλύονται οὒτε ἀπό ἐκεῖ ἐπάνω.

Ἦταν σχεδόν ὃλοι κοντά σου στόν τελευταῖο ἀποχαιρετισμό. Ἡ χαροκαμένη μητέρα σου σεβαστή μας κυρία Ελπίδα, ἡ λατρεμένη ἀδελφή σου Δήμητρα καί ἡ οἰκογένειά της, τά πνευματικά σου τέκνα, ὁ Σάββας, ὁ Δημήτρης, ὁ Σωτήρης, ὁ Βαρνάβας καί ἐπίσης ἂλλοι πολλοί τούς ὁποίους ὃμως μᾶλλον δέν θά καλοεῖδες ἀφοῦ ἀκόμη ἡ ψυχή σου εὑρίσκεται πλησίον μας. Τί νά κάνωμε ὃμως; “Ἂλλαι μέν βουλαί ἀνθρώπων ἂλλα δέ Θεός κελεύει”. Σημειώνω καί τίς ἠχηρές ἀπουσίες εὐεργετηθέντων ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι μᾶλλον ἐφρόντισαν γιά τήν ἐπίγεια ἡσυχία τους παρά γιά τήν πρός τόν Κύριον Ἀπολογίαν τους ἐπί τοῦ φοβεροῦ Βήματος. Ἀλλά εἲπαμε… «οὐδείς ἀσφαλέστερος ἐχθρός τοῦ εὐεργετηθέντος ἀχαρίστου»…. Καλή Ἀντάμωση Ἀδελφέ μου.

*Ἀντώνιος Γ. Ζαμπέλης ,Οἰκονομολόγος, τ. Γενικός Διευθυντής τῶν Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος(ΕΚΥΟ/2008-2011)