ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2020
- «…Όταν μια δημοκρατούμενη πόλη νιώσει τη δίψα της ελευθερίας και συμβεί κακοί οινοχόοι να της την προσφέρουν με περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει άκρατο κρασί, η πόλη αυτή αναπόφευκτα, θα μεθύσει με ολέθριες συνέπειες…» (Πλάτων, Πολιτεία, κεφ. 7, παρ. 8).
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Ο άξιος ηγέτης θα πρέπει να λειτουργεί ως Προμηθέας και όχι ως Επιμηθέας, ετοιμαζόμενος κατάλληλα προτού προκύψει το πρόβλημα. Διορατικός σε μεγάλο βαθμό πρέπει να προηγείται των προβλημάτων και όχι να τα ακολουθεί.
Στις αρετές του σε συγκαταλέγεται και η προσωπική επιλογή αξίων συνεργατών, οι οποίοι να στέκουν μακριά από την τάση πλουτισμού, εκμεταλλευόμενοι το δημόσιο χρήμα, αλλά και την ισχύ, που τους εξασφαλίζει η υψηλή θέση που κατέχουν.
Δεν είναι επιτρεπτό ο άξιος ηγέτης προσφέροντας κάποια οικονομικά ή άλλα οφέλη να αποκτά την εύνοια του έντυπου ή ηλεκτρονικού Τύπου, προκειμένου να τους καταστήσει όργανά του, εκμεταλλευόμενος την αποσιώπηση των σφαλμάτων του. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας τονίσω ότι είναι αδύνατο να μην κάνει λάθη ένας, που κυβερνά και όταν ακόμη αυτά τα λάθη δεν χαρακτηρίζονται από σκοπιμότητα. Άλλωστε «το πλανάσθαι ανθρώπινον».
Και ο Τύπος με τη σειρά του έχει χρέος να μην παραπληροφορεί το κοινό του, αποβλέποντας σε δική του ωφέλεια. Έχει χρέος όμως με ειλικρίνεια και χωρίς να διογκώνει, αλλά με αντικειμενικότητα να επισημαίνει τα παρατηρούμενα λάθη. Στο σημείο αυτό θα βοηθήσει όχι μόνο τον ηγέτη αλλά και το λαό. Και ο ηγέτης με τη σειρά του θα πρέπει με ευχαρίστηση να δέχεται την επισήμανση των λαθών του, ώστε να βρίσκει βοήθεια στην καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ο άξιος ηγέτης θα πρέπει καθημερινά να συμβουλεύεται τον Τύπο, που αντικειμενικά θα επισημαίνει τα λάθη του. Και αν συμβεί μερίδα του Τύπου να αναφέρεται σε κατασκευασμένα λάθη, τότε ο ηγέτης δεν πρέπει να επιχειρεί τη δικαστική δίωξή του, αλλά με πειστικά επιχειρήματα να αποδεικνύει τη συντελούμενη εις βάρος του αδικία. Με τη σειρά του ο Τύπος, οφείλει να αποκαθιστά την αλήθεια, υπηρετώντας την αληθινή Δημοκρατία. Άλλωστε αυτό είναι το χρέος του Τύπου: να λειτουργεί ως πυλώνας ευστάθειας της Δημοκρατίας.
Χρέος ενός άξιου ηγέτη είναι να αποφεύγει το διχασμό του λαού και να αγωνίζεται καθημερινά, ώστε να υπάρχει σύμπνοια και ομοψυχία του λαού. Μόνο με την
ομοψυχία και τη σύμπνοια οδηγείται αβίαστα ένας λαός στην πρόοδο και στην ευημερία. Αυτός άλλωστε πρέπει να είναι ο στόχος ενός άξιου ηγέτη.
Αλλά και στη ψήφιση νέων νόμων ή την κατάργηση, αλλά και την αναθεώρηση παλαιών νόμων έχει χρέος ο άξιος ηγέτης κάθε του ενέργεια να βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία του λαού. Η καθολική αποδοχή είναι αδύνατη.
(συνεχίζεται…)
