ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

«Μεγάλη θαλασσοταραχή, θαυμάσιος καιρός» φέρεται να είπε ο Μάο, όταν οι στρατιά του κατέβαινε το Κόκκινο ποτάμι. Το επανέλαβε ο Τσίπρας όταν το 2015 κατέρρεε το πολιτικό μας σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας καβαλήσει στο κύμα του λαϊκισμού κάλπαζε προς την εξουσία. Τους μιμήθηκε και ο Μητσοτάκης πρόσφατα, όταν τον ρώτησαν πως βλέπει την πολιτική κατάσταση στην Αντιπολίτευση, που παραπαίει. Το υπονόησε ο Στέφανος, όταν κλήθηκε ως παράκλητος στον ΣΥΡΙΖΑ.

Και ναι ο Μάο δικαιούνταν να το πει. Στις επαναστατικές περιόδους πράγματι οι κοινωνίες θέλουν να τα γκρεμίσουν όλα. Και ατενίζουν το αύριο με ελπίδα και αισιοδοξία. Σήμερα όμως; Στις Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες; Εύκολο να γκρεμίσεις. Δύσκολο να ξανακτίσεις. Απαιτείται δουλειά. Συνέχεια. Διόρθωση. Όχι γκρέμισμα.

Ο Αλέξης το κατάλαβε στο χείλος του γκρεμού και έκανε στροφή. Έσωσε τη χώρα. Όχι και το κόμμα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίστασε να πάρει οριστικά το δρόμο της Αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας. Συνέχισε στο δρόμο του λαϊκισμού. Μιας θολής ριζοσπαστικοποίησης. Δεν κατάφερε να συμφιλιωθεί με το ρεαλισμό και την αναγκαία Κυβερνησιμότητα. Παρέμεινε ως συγκολλητική ουσία μόνο η Εξουσία.

Ο Κυριάκος και τα εξαπτέρυγά του δεν καταλαβαίνουν ότι όταν μπάζει το καράβι από τα αριστερά, κινδυνεύουν και οι δεξιές καμπίνες. Κινδυνεύει όλο το πολιτικό σύστημα. Να μετατοπιστεί σε ακροδεξιά, μισαλλόδοξα, αριστερίστικα μονοπάτια.

Ήταν η ώρα του Στέφανου. Ξαφνικά βρέθηκε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εν δυνάμει Πρωθυπουργός. Δεν κατάλαβε όμως ότι τα κόμματα δεν είναι επιχειρήσεις, που τα αποκτάς με ένα καλό ντιλ. Τα κόμματα είναι η Ιστορία τους και οι Άνθρωποί τους. Δίχως αυτά θα μείνει μόνο η μεγάλη θαλασσοταραχή. Που δεν προοιωνίζεται θαυμάσιο καιρό.

Ήρθε ως παράκλητος. Εκλέχθηκε. Αλλά δεν είναι CEO. Δεν διευθύνει επιχείρηση. Δεν προσλαμβάνει. Δεν απολύει. Συνδιαλέγεται. Υπάρχει ΚΟ, ΚΕ, συνέδριο, μέλη. Πρέπει να πείσει και αυτούς. Και τον κόσμο που τον ψήφισε ότι σωστά επέλεξε.

Τι είναι λοιπόν το φαινόμενο Κασσελάκης; Είναι σίφουνας που θα σαρώσει και θα ανανεώσει την Αριστερά και συνολικά την πολιτική ζωή του τόπου; Ή τυφώνας που θα τα διαλύσει όλα στο πέρασμά του; Είναι Σωτήρας που θα εκσυγχρονίσει τη Χώρα; Ή μήπως ολετήρας που θα μας οδηγήσει σε καταστροφές; Υπέρλαμπρος ήλιος ή διάττων αστήρ; Αστέρας που θα έχει διάρκεια ή θα τον καταβροχθίσει – καταναλώσει το σταρ σύστεμ και η υπερέκθεση στα ΜΜΕ και τα σόσιαλ μίντια;

Η ζωή θα δείξει. Λένε πως στην πολιτική και στη ζωή μη λες ποτέ ότι τα έχεις δει όλα. Είναι σε θέση πάντα να σε εκπλήξουν. Ειδικά σε αυτή τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Και μόνο μια μικρή διαδρομή στη σύντομη μεταπολιτευτική μας ιστορία μπορεί να αποδείξει του λόγου το αληθές.

Δεκάδες χρόνια τώρα αναζητούμε Μεσσίες και Σωτήρες. Στους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου. Μετά προστέθηκαν και οι Μητσοτάκηδες. Ή ψάχνουμε τους αντ’ αυτών. Τον αντιΑνδρέα στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τον αντιΤσίπρα στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όταν βαρεθήκαμε τα τζάκια, αναζητήσαμε μη γόνους. Στο πρόσωπο του Αλέξη. Τώρα του Στέφανου. Που θα κερδίσει τον Μητσοτάκη. Γιατί ξέρει καλύτερα αγγλικά… Αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι ραντεβού στα τυφλά. Είναι πάμε κι όπου βγει…

Και εκεί λοιπόν που λέγαμε ότι τα είδαμε όλα… τι άλλο μπορεί πια να μας επιφυλάσσει η ζωή… Αίφνης εμφανίστηκε ο Στέφανος. Σε 20 μέρες κατατρόπωσε τους συνυποψήφιους του. Κέρδισε τις εκλογές. Έγινε Πρόεδρος. Προαλείφεται για επόμενος Πρωθυπουργός. Το παιδικό του όνειρο μπορεί και να πραγματοποιηθεί!

Τι είναι λοιπόν το φαινόμενο Στέφανος; Σίγουρα δεν του λείπει το θράσος. Να λείπεις από τη χώρα 20 χρόνια. Να μην έχεις ιδέα από την πολιτική της ζωή. Να μην έχεις αναμειχθεί ποτέ και να μην έχεις εκφράσει ποτέ τις πολιτικές σου θέσεις. Και από το πουθενά να ηγείσαι αίφνης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ε δεν το λες και λίγο. Μόνο που πρέπει να αποδείξει ότι έχει και ικανότητες ανάλογες. Ότι μπορεί να ηγηθεί. Να εκπροσωπήσει επάξια το χώρο. Μαθαίνει λέει γρήγορα. Μόνο που έχει να μάθει πάρα πολλά…

Ορισμένοι τον παρομοίασαν με τον Τσίπρα, τον Μακρόν, τον Ρέντσι, άλλοι με τον Τράμπ, τον Πέπε Γκρίλο λόγω λαϊκισμού και σοσιαλμιντιομανίας για το πρόσωπό του. Ουδεμία σχέση. Ο Αλέξης ήταν χρόνια στο κίνημα και τον ΣΥΝ. Ο Ρέντσι επί χρόνια πολιτεύονταν. Ο Μακρόν αν και παλιότερα μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και Υπουργός του Ολάντ, δεν αποπειράθηκε να «υπεξαιρέσει» το κόμμα. Έκανε δικό του. Ο Τράμπ είχε πίσω του δεκαετίες επιτυχημένης επιχειρηματικής διαδρομής, ήταν γνωστός, είχε τη στήριξη των Ρεπουμπλικανών, των ΜΜΕ. Ο Γκρίλο ήταν γνωστός στην Ιταλία, έκανε νέο κόμμα.

Δεν υπάρχει στον κόσμο και στην πολιτική ζωή άλλο τέτοιο προηγούμενο. Ένας λαμπερός και φιλόδοξος νέος από το πουθενά και ένα πρωί όχι να θέλει να ιδρύσει κόμμα, αλλά να πάρει ένα κόμμα έτοιμο. Και να το πάει κάπου αλλού ίσως. Η αλήθεια είναι πως το κόμμα και οι οπαδοί του για να πέσουν σαν ώριμο φρούτο, ήδη είχαν «κασσελοποιηθεί», όπως προσφυώς έχει γραφεί. Στέφανε άλλαξέ τα όλα ήταν το σύνθημα τη βραδιά του θριάμβου του. Δηλαδή;

Το ερώτημα είναι τι κάνουν τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη, τα μέλη και οι οπαδοί του. Όχι όσοι απλά πήγαν και ψήφισαν Στέφανο. Γιατί αυτοί στην πλειοψηφία τους, όπως άλλωστε και το 1 εκατομμύριο plus που είχαν ψηφίσει Γιώργο Παπανδρέου, δεν θα ξαναπάνε. Τρεις είναι οι κατηγορίες και οι επιλογές τους:

  1. Οι κολαούζοι και οι σφουγγοκωλάριοι του νέου Ηγέτη. Όσοι συντάχθηκαν από την αρχή ή στη συνέχεια μαζί του για θέσεις και οφίτσια στη νέα νομενκλατούρα. Θα συνεχίσουν να στηρίζουν άκριτα τον Ηγεμόνα.
  2. Οι διαμαρτυρόμενοι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έρθουν σε ρήξη (Βουλευτές, επαγγελματικά στελέχη κλπ.), αφενός για να προστατέψουν τις θέσεις και τα κεκτημένα τους και αφετέρου γιατί ξέρουν ότι έξω από το μαντρί μπορεί να τους καταπιεί η πολιτική ανυπαρξία (σημ. αρκετοί ίσως ποντάρουν σε αποτυχία του).
  3. Οι διαφωνούντες που η ιστορία και η διαδρομή τους δεν τους επιτρέπει να σιωπήσουν. Αναγκαστικά θα συγκρουστούν. Θα αποχωρήσουν. Είτε μεμονωμένα, σταδιακά και σε βάθος χρόνου, είτε οργανωμένα στο Συνέδριο. Θα ιδρύσουν άλλο κόμμα. Ενδεχομένως να έχουν την τύχη του Λαφαζάνη. Ενδεχομένως έτσι να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους.
  4. ΟΚ ίσως να υπάρχουν και μερικοί που πιστεύουν ακόμη στο άστρο του…

Πράγματι μεγάλη θαλασσοταραχή… με τεράστιους κινδύνους για τον ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική ζωή, τη χώρα.

Πράγματι μαζί του δεν θα πλήξουμε ποτέ!!! Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται κάθε μέρα…