ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου,
Δικηγόρου
Γραμματέα Ν.Ε. ΔΗΜΑΡ Δράμας
- (Πόσο μπορεί κανείς να παίζει με τους θεσμούς κ. Πρετεντέρη;)
Μετά την επικράτηση της Σοβιετικής Επανάστασης ήταν πολλοί εκείνοι που καλοπροαίρετα υποστήριζαν, άκριτα μάλιστα, το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο.
Δεν ήθελαν να πιστέψουν, όσα έφθαναν στα αφτιά τους, για αυταρχικές μεθόδους, διωγμούς, βασανιστήρια και εκτελέσεις, όχι μόνο εχθρών της επανάστασης, αλλά και απλών ακόμη πολιτών στην τότε Σοβιετική Ένωση.
Γι’ αυτούς είχε εισαχθεί τότε ο πολιτικός όρος του «χρήσιμου ηλίθιου», για να προσδιορίσει εκείνη την κατηγορία πολιτών σε Δύση και Ανατολή που από αγαθή προαίρεση ακολουθούσαν άκριτα τη μοσχοβίτικη προπαγάνδα ως συνοδοιπόροι της. Ο όρος λοιπόν περιέχει μεγάλη πολιτική και ηθική απαξία.
Τον όρο αυτό συχνά χρησιμοποιεί ο γνωστός μεγαλοδημοσιογράφος του πάλαι ποτέ Μεγάλου Καναλιού, του πρώην ΔΟΛ και νυν ΔΟΜ (Μαρινάκη), Γιάννης Πρετεντέρης, ο κατά τον τέως Πρόεδρο του πρώην Συνασπισμού Νίκο Κωνσταντόπουλο «ντερμπεντέρης» της δημοσιογραφίας. Τον χρησιμοποιεί για να πλήξει, να μειώσει και να αμαυρώσει όποιον δεν συμβαδίζει με την κατά τον ίδιο καλώς εννοούμενη πολιτική πρακτική και ηθική.
Έτσι το τελευταίο διάστημα έχει «ανοίξει πόλεμο» με Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οι οποίοι έχουν δηλώσει πως θα ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών ή ακόμη διαφαίνεται ότι θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης σε μια Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε περίπτωση που θα αποσυρθούν από αυτήν ή και θα άρουν την εμπιστοσύνη τους ο Πάνος Καμμένος και οι ΑΝΕΛ.
Δεν ασκεί απλή κριτική, όπως θα είχε κάθε δικαίωμα, όπως κάθε πολίτης και δη δημοσιογράφος. Λοιδορεί, συκοφαντεί, εκθέτει, προειδοποιεί!!! Διότι τι άλλο μπορεί να είναι η ευθεία αναφορά του σε «εξαγορές, χρηματισμούς και συναλλαγές», αν συμβεί κάτι τέτοιο. Κάτι που ο ίδιος του το θεωρεί εκ των προτέρων και δίχως βέβαια κανένα στοιχείο παράνομο, ανήθικο και αντισυνταγματικό. Το να υπάρξουν δηλαδή Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, είτε ήδη ανεξάρτητοι, είτε σήμερα μέλη Κοινοβουλευτικής Ομάδας που διαφοροποιούμενοι, να δηλώσουν στήριξη σε μια Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό Τσίπρα και κορμό τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
Γνωρίζει βέβαια πολύ καλά πως το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει πως ο Βουλευτής έχει ανεξαρτησία και πλήρη ελευθερία γνώμης. Δεν δεσμεύεται ούτε από τη γραμμή του κόμματός του, ούτε από τη βούληση του Αρχηγού της Κοινοβουλευτικής του ομάδας, ούτε καν από τους εκλογείς που τον έχουν εκλέξει. Είναι ελεύθερος να ψηφίζει κατά συνείδηση και σύμφωνα με αυτό που θεωρεί συμφέρον του λαού και του έθνους.
Το αντισύριζα απύθμενο μένος του όμως δεν επιτρέπει στον Γιάννη Πρετεντέρη να τα αναφέρει αυτά. Θεωρεί a priori ότι αν τυχόν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι λόγω χρηματισμού και συναλλαγής. Όχι γιατί ενδεχομένως οι άνω Βουλευτές θεωρούν ότι το συμφέρον του λαού και του έθνους επιβάλλουν πολιτική σταθερότητα, εθνική συνεννόηση, επίλυση εθνικών θεμάτων, συνταγματική αναθεώρηση, εκσυγχρονισμό της δημόσιας ζωής.
Ο κ. Πρετεντέρης λοιπόν θεωρεί ότι αν βρεθούν Βουλευτές ανεξάρτητοι και σήμερα στη Βουλή υπάρχουν αρκετοί, που αύριο θα δηλώσουν στήριξη στην Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, τότε θα έχουμε μια «Κυβερνητική πλειοψηφία κουρελού» και «συνταγματική εκτροπή». Θεωρεί πως έτσι ανοίγονται οι ασκοί του Αιόλου και πως θα έχει καταπατηθεί η συνταγματική τάξη. Νέα Ιουλιανά λοιπόν, που είχαν στρώσει το δρόμο για την 21η Απριλίου και τη δικτατορία (βλέπε την στήλη του Γ. Πρετεντέρη στο Βήμα της 28.10. 2018 με τίτλο «Η πόρτα του φρενοκομείου»).
Την επόμενη Κυριακή 4.11.2018 επανέρχεται δριμύτερος. Αυτή τη φορά δεν τα βάζει μόνο με την «κουρελού» των ανεξάρτητων Βουλευτών και όσων διαφαίνεται ότι θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν από τη γραμμή του κόμματός τους. Στο στόχαστρό του μπαίνει το σύνολο της αντιπολίτευσης, την οποία κατηγορεί συλλήβδην ως χρήσιμα κορόιδα – «χρήσιμους ηλίθιους» δηλαδή. («Η θεωρία των χρήσιμων κορόιδων», Βήμα, 4.11.18)
Θεωρεί ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ακολουθεί διχαστική τακτική και εν όψει εκλογών επιδιώκει να πολώσει το κλίμα με συκοφαντικές επιθέσεις και ποινικές ακόμη διώξεις των πολιτικών του αντιπάλων, όπως άλλωστε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης τον κατηγορούν και ορθά.
Από τη στιγμή όμως που συμβαίνει αυτό, δεν καταλαβαίνει γιατί η αντιπολίτευση να συμμετάσχει σε συζητήσεις στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Το επιχείρημα ότι η αντιπολίτευση συμμετέχει θεωρώντας ενδεχομένως ότι υπάρχουν θεσμικά ζητήματα από τα οποία και δεν μπορεί να απέχει, πιστεύει πως μόνο ανόητοι θα μπορούσαν να το προβάλλουν. Μας λέει ο κ. Πρετεντέρης πως τη θεωρία των χρήσιμων ηλίθιων δεν τολμά να τη διανοηθεί για τη Ν.Δ. και το Κίνημα Αλλαγής (sic).
Ούτε λίγο, ούτε πολύ λοιπόν ο έγκριτος δημοσιογράφος και αναλυτής προτείνει στα κόμματα της αντιπολίτευσης να μη συμμετάσχουν στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι αναξιόπιστος συνομιλητής και ανίκανη Κυβέρνηση, που πρέπει να φύγει μια ώρα αρχύτερα.
Και έως ότου φύγει; Μήπως δεν πρέπει να συμμετέχουν γενικώς σε κάθε συνεδρίαση της Βουλής; Μήπως θα έπρεπε να παραιτηθούν όλοι οι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης, όπως και όλοι οι αναπληρωτές τους, έτσι ώστε να υποχρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το στανιό να πάει σε εκλογές;
Ως που, ως ποιο σημείο μπορεί κανείς να παίζει με τους θεσμούς κ. Πρετεντέρη;
Πόσο μπορεί κανείς να ευτελίζει τους θεσμούς και τη Δημοκρατία, δίχως να αναλογίζεται τη ζημιά που κάνει και στους θεσμούς και στην ίδια τη Δημοκρατία;
Προφανώς και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παίζει προεκλογικά παιχνίδια με την Αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία είναι μια πολύ σοβαρή διαδικασία και θα έπρεπε η σχετική συζήτηση να διεξάγεται σε ήρεμη πολιτικά περίοδο.
Αλλά, αν και εφόσον μια Κυβέρνηση ανοίξει το θέμα αυτό, οφείλει η δημοκρατική αντιπολίτευση να συμμετάσχει και να συμβάλλει στην ανανέωση και στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας ζωής στο βαθμό που μπορεί αυτό να καταστεί εφικτό.
Τα υπόλοιπα είναι σκέτος λαϊκισμός, τζάμπα μαγκιές του καφενείου, ψεύτικα μεγάλα λόγια, που δεν αρμόζουν σε μια ώριμη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Σε αυτή την ώριμη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, οφείλουν να υπάρχουν σύγχρονα δημοκρατικά οργανωμένα κόμματα, που είναι θεσμός και βάθρο της Δημοκρατίας. Στα οποία κανένας ντερμπεντέρης δεν θα τολμά να σηκώνει ως τιμητής το δάκτυλο και να υποδεικνύει στα κόμματα αυτά με περισσή ευκολία και άκρατο λαϊκισμό να καταφύγουν σε ενέργειες που ευτελίζουν τους θεσμούς, το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία.
Σε μια ώριμη και σύγχρονη Δημοκρατία τα κόμματα, αλλά και η σωστή δημοσιογραφία οφείλουν να υπηρετούν την αλήθεια, το λαό και το έθνος.
Και όπως είπε και ο Εθνικός μας Ποιητής «πρέπει να μάθουμε πως εθνικό είναι ότι είναι αληθινό».
Εκτός κι αν δεν μας ενδιαφέρει το εθνικά ωφέλιμο και συμφέρον και το αληθινό. Εκτός κι αν μας διακατέχει το μένος μας και το δόγμα. «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων και γαία πυρί μιχθήτω!!!».
