ΑΡΘΡΟ
Τοῦ Δημητρίου Ἰ. Τσιανικλίδη
Δρος Θ – Νομικοῦ
Ἡ 19η Νοεμβρίου 2005 ἡμέρα Σάββατο, ὑπῆρξε σταθμός για την ἱστορία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Δράμας, ἀφοῦ την ἡμέρα ἐκείνη ἐνθρονίστηκε μέ βυζαντινή μεγαλοπρέπεια στόν Καθεδρικό Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στήν Δράμα, ὁ νεοεκλεγείς τότε, Μητροπολίτης μας κ. Παῦλος. Τήν περασμένη Δευτέρα , τήν 19η Νοεμβρίου , ἐ.ἔ., ὁλοκληρώθηκαν δεκατρία χρόνια καρποφόρας ἀρχιερατικῆς διακονίας τοῦ ὥς ἄνω ποιμενάρχη στήν μαρτυρική Μητρόπολή μας. Τοῦτες οἱ γραμμές πού ἀκολουθοῦν, γράφονται ὡς χρέος και ὀφειλή, ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο σεβασμοῦ και ἐκτιμήσεως για τόν Ποιμενάρχη μας κ. Παῦλο, για τά ὅσα ἔργα ἀγάπης, στοργῆς καί φροντίδας προσέφερε, προσφέρει και θά προσφέρει στήν πόλη μας, στην Ἐκκλησία τῆς Δράμας και στο φιλόχριστο ποίμνιό του και ἐν γένει στο Ἔθνος. Γνωρίζω ὅτι προσκρούω στην ἐγνωσμένη μετριοφροσύνη καί ταπεινοφροσύνη του και ζητῶ την ἐπιείκειά του. Θεωρῶ, ὅμως, ὅτι τοῦτες οἱ γραμμές δεν ἔχουν σχέση με φιλόφρονους λόγους, οὔτε ὁ Σεβ. κ. Παῦλος ἔχει ἀνάγκη ἀπό κολακευτικούς λόγους, γιατί εἶναι αὐτόφωτος και ὄχι ἑτερόφωτος. Γιατί τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ δέν χρειάζονται προβολή, λάμπουν ἀπό μόνα τους, γιατί εἶναι θεόδοτα. Με αὐτά τά χαρίσματα θωρακίζει και ὁπλίζει ὁ Παντοδύναμος Θεός τούς ἀγωνιστές τῆς πίστεως καί τούς οἰκονόμους τοῦ ἔργου Του. Γιατί εἶναι ἄνθρωπος τῶν ἔργων και ὄχι τῶν λόγων, τῶν πράξεων και ὄχι τῶν ὑποσχέσεων. Τοῦτες οἱ γραμμές εἶναι περισσότερο μια ἀποτίμηση τῆς προσωπικότητας και τοῦ πολύκαρπου ἀρχιερατικοῦ του ἔργου. Ἔμαθε νά στηρίζεται ὡς γνήσιος ἀπόγονος εὐσεβῶν προσφύγων Ποντίων στίς δικές του δυνάμεις, στίς δικές του γνώσεις, στίς δικές του ἐμπειρίες. Ἀκούει, συνδιαλέγεται καί πράττει πάντοτε μέ γνώμονα τήν κατά Χριστόν προκοπή τοῦ ποιμνίου του. Ἐπικοινωνιακός μέ τούς συνανθρώπους του, καταδεκτικός στον χαρακτῆρα και μέ καταλυτική συμβολή στά δρώμενα τῆς Ἐπαρχίας του.
Ἀπό τό 2005, πού ποιμαίνει τόν λαό τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας του, διοργάνωσε τήν Μητρόπολή του. Με ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης και ἔνθεο ζῆλο, ἀλλά μέ σεμνότητα και ἀγωνιστικό φρόνημα, ἔχοντας πλήρη συνείδηση τῆς μεγάλης ἀποστολῆς του, ἐκδαπανᾶ τον ἑαυτό του στην ἐπιτέλεση τοῦ ἱεροῦ χρέους. Ὑπάρχουν ἀδιάψευστοι μάρτυρες, πού ἐπιβεβαιώνουν την ἐργατικότητά του και τούς κόπους του. Ἀκόμη και ἄνθρωποι ἀντίθετοι με την Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουν την ἀνύστακτη μέριμνά του για το καλλίκαρπο καί πολυσχιδές ποιμαντικό ἔργο, πού προσφέρει στήν κοινωνία τῆς Δράμας. Ἔχουμε τύχη ἀγαθή νά διαπιστώνουμε «ἰδίοις ὄμμασι», τό πολύπλευρο, πολυσχιδές, ποιμαντικό, πνευματικό, φιλανθρωπικό και τό κοινωνικό ἔργο πού ἐπιτελεῖ μέ πολύ κόπο καί μόχθο, μά πάνω ἀπ’ ὅλα μέ θυσιαστικό πνεῦμα καί πατρική ἀγάπη. Ψηλαφώντας μετά ἀπό δεκατρία χρόνια τήν ποιμαντική προσφορά τοῦ κ. Παύλου, θα ἀναφέρουμε ἐπιγραμματικά τά ἔργα του στούς κυριότερους τομεῖς τῆς Ἐπισκοπικῆς του δράσης.
Α. Στήν πνευματική διακονία. Καλλίφωνος, με ἱεροπρέπεια καί πνευματική κατάνυξη τελεῖ την ἀναίμακτη Θεία Λειτουργία, ὡς ἄριστος λειτουργός τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μεταδίδει τήν λατρευτική καί θεραπευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, με τόν λιπαρό θεολογικό του λόγο και ἐνισχύει πνευματικά, τόσο τούς κληρικούς, ὅσο καί τούς πιστούς. Ἱδρύει ἐνορίες τις ὁποίες στελεχώνει μέ καταρτισμένους ἱερεῖς, ἐγκαινιάζει και ἀνακαινίζει ἱερούς ναούς, τούς ὁποίους στολίζει μέ περισσή ἐπιμέλεια. Φιλομόναχος και μέ γνήσιο μοναχικό πνεῦμα ἀνακαινίζει και ἐπανδρώνει τις ἱερές μονές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας μέ μοναχούς καί μοναχές, πού διαθέτουν καθαρό και ἀνόθευτο ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί πατερικό μοναχικό τρόπο ζωῆς, ὥστε οἱ Μονές να καταστοῦν πνευματικές κυψέλες και πνευματικοί πνεύμονες, λιμένες ψυχικῆς σωτηρίας. Τελεῖ χειροτονίες. Ἀνοικοδομεῖ ναούς. Ἀκόμη, ἐνδιαφέρεται για τήν καλλιέργεια τοῦ Κυριακάτικου Θείου Κηρύγματος με την ἀποστολή ἔντυπων ὁμιλιῶν στους ἱερούς ναούς. Ἐνισχύει και ὑποστηρίζει τή νεότητα φροντίζοντας για την ἄριστη λειτουργία τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων. Ἡ ὀργάνωση τῶν Ἑσπερινῶν ὁμιλιῶν στις ἀρχιερατικές Περιφέρειες, καθώς και τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα, ἀποτελοῦν ἐλάχιστα δείγματα για τόν διαφωτισμό και την οἰκοδόμηση τῶν πιστῶν.
Β. Στην Ἱερά Ἑξομολόγηση ἔθεσε κατηρτισμένους κληρικούς με ὑπευθυνότητα καί γνώσεις για τίς πνευματικές ἀνάγκες τῶν πιστῶν. Στην ἐνίσχυση τῶν Ἐξομολόγων συνέβαλαν ἀποφασιστικά και τά ἱερατικά Συνέδρια.
Γ. Στήν κοινωνική καί φιλανθρωπική διακονία ὀργάνωσε τά φιλόπτωχα Ταμεῖα τῶν ἐνοριῶν για να συμπαρίσταται σέ κάθε πονεμένο και ἐμπερίστατο ἄνθρωπο. Ἵδρυσε τήν Τράπεζα τῆς Ἀγάπης τόν «Χριστοδούλειο Οἶκο Ξενίας»,για νά σιτίζονται οἱ ἄποροι και ἐνδεεῖς. Ἵδρυσε τό πνευματικό Κέντρο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ». Καθιέρωσε τή χορήγηση ὑποτροφιῶν σε ἱεροσπουδαστές καί φοιτητές. Μεριμνᾶ για τήν λειτουργία τῶν παιδικῶν κατασκηνώσεων στην Ἐξοχή Κάτω Νευροκοπίου.
Δ. Στήν διάδοση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἵδρυση τοῦ βιβλιοπωλείου «ΖΥΓΑΚΤΗΣ» συνέβαλε ἀποφασιστικά στήν διαφώτιση τοῦ φιλόχριστου πληρώματος τῆς Μητροπόλεως. Ἐπίσης, συνέβαλε με τόν προφορικό και ἔντυπο λόγο, δηλ. τίς Ραδιοφωνικές ἤ τηλεοπτικές, ἤ ιντερντικές ἐκπομπές ἐθνικοῦ, θρησκευτικοῦ, κοινωνικοῦ ἤ ἀντιαιρετικοῦ περιεχομένου , καθώς και τίς δημοσιεύσεις γραπτῶν κηρυγμάτων στον ἡμερήσιο καί περιοδικό τύπο, πού διακονεῖ μέ σκοπό τήν καλή πληρόφορηση και την ὀρθή πίστη. Καθιέρωσε, ἀκόμη, σειρά ὁμιλιῶν, διαλέξεων, συνεδρίων για τή σωτηρία και τήν πνευματική ἀνύψωση τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ μας.
Ε. Στήν φροντίδα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Τέχνης. Φροντίζει για τήν συντήρηση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου και ἀνακαίνισε τούς παλαιούς ἱστορικούς ναούς τῆς Μητροπόλεως, πού ἔχουν χαρακτηρισθεῖ ὡς ἱστορικά μνημεῖα.
ΣΤ. Στον χὠρο τῆς Ἀγιολογίας. Ἀξίζει να σημειωθεῖ ὅτι με ἐνέργειες του πέτυχε την ἁγιοκατάταξη τοῦ Ὁσίου Γεωργίου τοῦ νέου (Καρσλίδη) και τοῦ Ἁγίου Δαυίδ τοῦ Μεγάλου Κομνηνοῦ και τῶν σύν αὐτῷ.
Ζ. Στην ὑπεράσπιση τῶν ἐθνικῶν δικαίων. Μέ πατριωτικό σθένος καί παρρησία προβάλλει σε ἐθνικούς καί δημόσιους ὀργανισμούς τοῦ ἐσωτερικοῦ (Βουλή τῶνἙλλήνων, κ. ἀ.) και τοῦ ἐξωτερικοῦ τά έθνικά δίκαιά μας. Ποιός μπορεῖ να ἀγνοήσει ἤ και να ἀμφισβητήσει τούς ἐθνικούς του ἀγῶνες για την καπήλευση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, για την ἐπιστροφή τῶν συληθέντων κειμηλίων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης ἀπό τούς Βουλγάρους, για τήν καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, τῆς Κύπρου, τῆς Κωνσταντινούπολης, καθώς και τῶν ἱερῶν προσκυνμημάτων στήν Μ. Ἀσία, Θράκη, Καππαδοκία, Πόντο, κ. ἀ. Θα ἦταν μεγάλη παράλειψη να μην ἀναφέρω τήν μεγαλοπρεπή ἐπιστροφή ἀπό την Ἀμερική με τήν παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου, τοῦ Κώδικα «1424», ἑνός τῶν χιλιάδων κλαπέντων κειμηλίων τῆς ὡς ἄνω Ἱερᾶς Μονῆς. Ἀξιοσημείωτη -ὡςἔνδειξη διαμαρτυρίας, ἀπέναντι στην ἄδικη «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» τῆς Κυβέρνηση- θά παραμείνει ἡ πρόσφατη ἄρνησή του να παρευρεθεῖ με την ὑφυπουργό Μακεδονίας –Θράκης κ. Νοτοπούλου Κατερίνα, στην ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων στήν Δράμα, κατά τήν διάρκεια τῆς παρέλασης τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τοῦ 1940, τήν 28η Ὀκτωβρίου 2018.
Ἀναμφίβολα ἡ δεκατριάχρονη ποιμαντορία τοῦ Σεβ. κ. Παύλου στην αἱματόβρεκτη και ἱερή πόλη τῆς Δράμας ὑπῆρξε γόνιμη καί καρποφόρα σέ κάθε τομέα τῆς πολυσχιδοῦς και πολυμόχθου δράσης του. Θά μπορούσαμε να ἀναφέρουμε πολλά ἀπό τά ποιμαντικά ἔργα τοῦ κ. Παύλου. «Ἐπιλήψει γάρ με», ὅμως «διηγούμενον ὁ χρόνος», ( Ἑβρ. ια΄, 32) περιγράφοντας τίς δραστηριότητες, τούς ἀγῶνες καί τούς κόπους του. Προσπαθήσαμε, τελειώνοντας τίς λίγες τοῦτες γραμμές να ἐκθέσουμε σύντομα καί περιεκτικά τίς πλούσιες ποιμαντικές δραστηριότητες τοῦ ποιμενάρχη μας κ. Παύλου, οἱ ὁποίες πιστεύουμε ὅτι θά συνεχίσουν και στό μέλλον νά παραμένουν ἀμείωτες. Με ἀδιάκοπη και ἄοκνη προσπάθεια σέ κάθε ἐκδήλωση καί τομέα τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ τόπου δίδει τό μήνυμα τοῦ ἀγῶνα, τῆς πίστης και τῆς ἐλπίδας. Ἔχω την πεποίθηση, ὅτι στό πρόσωπό του και στο ἀρχιερατικό του ἔργο βρίσκει ἐφαρμογή ὁ λόγος τοῦ Μ. Βασιλείου: «Ἔστω ἐπίσκοπος, μη ἔκτοῦ τόπου σεμνυνόμενος, ἀλλά τον τόπον σεμνύνων ἀφ’ ἑαυτοῦ. Ὄντως γάρ μεγάλον ἐστίν οὐ τοῖς μεγάλοις μόνον ἀρκεῖν, ἀλλά και τά μικρά μεγάλα ποιεῖν τῇ ἑαυτοῦ δυνάμει». (Β.Ε.Π., τ.55, σ.130, 12-15).
Εὔχομαι ἀπο τήν θέση αὐτή στόν Ποιμενάρχη μας κ. Παῦλο θερμά συγχαρητήρια για τήν γόνιμη καί καρποφόρα Ἀρχιερατική διακονία, μακροημέρευση και με ὑγεία ἀκλόνητη νά συνεχίζει ἀπρόσκοπτα το σωτηριῶδες ἔργο του, ὀρθοτομώντας τόν Λόγο τῆς τοῦ Κυρίου μας Ἀληθείας, ὥστε να ἀξιωθεῖ να ἑορτάσει και το χρυσοῦν Ἰωβηλαῖον.
«Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παύλου πολλά τά ἔτη».
