ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Τα προβλήματα ξεκινούν από την κατοικία. Δυσεύρετη και συνήθως ακατάλληλη, με τον βιοτικό χώρο ανήλιο, σημαντικά περιορισμένο, με υποχρεωτική συγκατοίκηση με άτομα με διαφορετική νοοτροπία, διαφορετική ψυχοσύνθεση, στοιχεία που τα αναγκάζουν να κλείνονται στο καβούκι τους, να αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους συγκατοίκους τους με τους οποίους αποφεύγουν, συνήθως, τον συγχρωτισμό.

Και ενώ η συγκατοίκηση κάτω από την ίδια στέγη έπρεπε να τους οδηγήσει σε αγαστή ψυχική και κοινωνική συνεργασία, αντίθετα τους αποξένωσε κι έστησε ανάμεσά τους τείχη.

Αναγκασμένοι οι μετανάστες να αντιμετωπίσουν τις διογκωμένες δαπάνες διαβίωσης, που διαμορφώνουν οι νέες συνθήκες ζωής, καταφεύγουν στην άσκηση και δεύτερης εργασίας, που μοιραία δυσχεραίνει τη στενή συνεργασία με το οικογενειακό τους περιβάλλον, οδηγώντας συνήθως στη χαλάρωση του οικογενειακού δεσμού, στη δυσχερή ψυχική επικοινωνία με τα μέλη της οικογένειας, κάτι που καθιστά ευεπίφορο το οικογενειακό περιβάλλον στον επηρεασμό από εξωγενείς παράγοντες (κυρίως Μ.Μ.Ε. – Μ.Κ.Δ. κ.ά.). Αλλά και ο απομακρυσμένος χώρος εργασίας από τον τόπο της κατοικίας γεννά όχι μόνο την ταλαιπωρία, που τους δοκιμάζει ψυχικά, αλλά και περιορίζει τον απαιτούμενο χρόνο για τη διάθεση σε άλλες ανάγκες.

Δυστυχώς η υγεία τους καθίσταται επισφαλής, αφού ζουν σε ένα κλιματικό περιβάλλον, το οποίο επιβαρύνουν σοβαρά η ρύπανση, η ανυπαρξία κατάλληλων χώρων αναψυχής, η υγιεινή κατάσταση του νερού, η ηχορρύπανση.

Και κοντά σε όλα αυτά τα αρνητικά προστίθεται και η ανασφάλεια. Η διάπλατα ανοιχτή εξώπορτα στο χωριό κλειδομανταλώνεται με την πιο επινοητική κλειδαριά, χωρίς κι αυτή να παρέχει την πλήρη ασφάλεια προστασίας, αφού οι επαγγελματίες μπουκαδόροι όχι μόνο με θράσος και άνεση μπαίνουν στα σπίτια χωρίς δισταγμό και ενίοτε να απειλήσουν τη ζωή των ιδιοκτητών.

Ασφαλώς έχει και τα θετικά της η μετανάστευση στα μεγάλα αστικά κέντρα. Άλλωστε ουδέν κακόν αμιγές καλού. Και τα θετικά είναι: περισσότερες ευκαιρίες για διάκριση οικονομική, πνευματική, παροχή ψυχαγωγίας και πολιτιστικής παιδείας.

Στο σημείο αυτό θεωρούμε χρήσιμο να αντιτάξουμε τον αντίλογο. Αποτελεί εγκληματική συμπεριφορά μιας ευνομούμενης και δίκαια οργανωμένης πολιτείας η εγκατάλειψη της υπαίθρου. Εγκατάλειψη της υπαίθρου σημαίνει δυναμιτισμό των θεμελίων της πολιτείας. Πολιτεία, η οποία εγκαταλείπει στο έλεος του Θεού την ύπαιθρο, θέτει με βεβαιότητα το σε αργό θυμό ξεθεμέλιωμά της.

Και νομίζουμε ότι η Πολιτεία, αν έχει βούληση, μπορεί να αποτρέψει το μαράζωμα της υπαίθρου και μαζί με αυτό και την αποφυγή της δικής της κατάρρευσης.

Συνεπώς κίνητρα υγιή στους νέους αγρότες, αποκέντρωση των βιομηχανιών με ελκυστικά προνόμια, κατασκευή οδικών αξόνων, που να παρέχουν ασφάλεια, εύρυθμα λειτουργούντα λιμάνια, ασφαλές μεταφορικό δίκτυο, προστασία της αγροτικής παραγωγής από τη χειραγώγησή της από τους αεριτζήδες, περιορισμό εισαγωγής αγροτικών αγαθών, ορθή αποκέντρωση των πλέον αναγκαίων πνευματικών ιδρυμάτων, επαρκή επάνδρωση με μόνιμους και σταθερούς λειτουργούς του Ασκληπιού των χώρων υγείας, ενημέρωση και διασφάλιση της υγείας του υπαίθριου πληθυσμού, δημιουργία υποδομών για την ανάπτυξη υγιούς αθλητισμού.

Ο αναγνώστης του παρόντος άρθρου ίσως εκλάβει ως εξωλογικές τις πιο πάνω προτάσεις για περιορισμό της ολέθριας και αλόγιστης μετανάστευσης.

Νομίζουμε ότι άδικος θα είναι ένας τέτοιος χαρακτηριστικός. Είναι ανάγκη να γίνει ορθολογική χρήση του ιδρώτα και του αίματος του λαού. Σε μια ευνομούμενη και ορθά λειτουργούσα Πολιτεία δεν έχουν θέση τα τρωκτικά, οι αεριτζήδες, οι αετονύχηδες και οι ξυλοσχίστες. Πορευόμενη με ένα τέτοιο πνεύμα η Πολιτεία δεν θα δυνηθεί να καταπολεμήσει το σαράκι της μετανάστευσης, που κατατρώγει τα σωθικά της.