ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΔΕΛΗ

 

Εκδήλωση για την Παιδεία με θέμα «Από το σχολείο της από-γνωσης… στο σχολείο της συλλογικότητας και της γνώσης. Η πρόταση του Κ.Κ.Ε.» και ομιλητή τον Βουλευτή κ. Γιάννη Δελή, διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Δράμας του Κ.Κ.Ε., την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2024, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχείου Δράμας.

Αρχικά απεύθυνε χαιρετισμό η κ. Μαρία Μάλλη, Γραμματέας της Τ.Ε. Δράμας, και στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο κ. Δελής.

Σε δηλώσεις του για την εκδήλωση, ο κ. Δελής ανέφερε ότι πραγματοποιήθηκε «στην προσπάθεια που κάνει το κόμμα μας σε όλη την Ελλάδα, να αναδείξει το ζήτημα αυτό. Όχι μονάχα το ζήτημα των μεγάλων ελλείψεων στις υποδομές και στη στελέχωση των σχολείων, γιατί λείπουν ακόμη και τώρα που μιλάμε εκπαιδευτικοί, αλλά και στο ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου, το οποίο έχει πολύ σοβαρά προβλήματα, τα οποία αποτυπώνονται και εκδηλώνονται και στις συμπεριφορές των μαθητών. Είναι ένα σχολείο ανιαρό τις περισσότερες φορές που δεν ανταποκρίνονται στις αγωνίες και στις επιθυμίες των νέων και των εφήβων, του γυμνασίου και του λυκείου. Είναι ένα σχολείο που ρίχνει βάρος στην πληροφορία, στις δεξιότητες, αντί να ρίχνει βάρος στη γνώση, την επιστημονική, δοσμένη βεβαίως με τον κατάλληλα παιδαγωγικό τρόπο για την ηλικία που πρέπει».

Ακόμη, ο κ. Δελής συνέδεσε το σχολείο με τα φαινόμενα σχολικής βίας που αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται, επισημαίνοντας τα εξής: «Εκτιμάμε ότι δεν είναι άσχετα με το περιεχόμενο του ίδιου του σχολείου, από τον ρόλο και την αποστολή του, που έχει υποβαθμιστεί, με ευθύνη βεβαίως των κυβερνήσεων και έχει γίνει ένα απέραντο, ατελείωτο εξεταστικό κέντρο, που γεμίζει άγχος τους μαθητές, τους φορτώνει με το πιο ανταγωνιστικό φορτίο που μπορεί να δει κανείς. Ο θάνατος σου η ζωή μου, είναι. Και μιλάμε για νέους ανθρώπους, για νέα παιδιά. Όλα αυτά εκδηλώνονται σε κάποιες περιπτώσεις και με τα φαινόμενα αυτά της σχολικής βίας. Αν προσθέσει κανείς και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία έχουν πολλαπλασιαστεί, το σκουπιδαριό και όλη την υποκουλτούρα και όχι μόνο, που κατακλύζει το διαδίκτυο, καταλαβαίνουμε μετά το συνέπειες έχει αυτό και τις βλέπουμε δυστυχώς και στην ίδια τη σχολική πραγματικότητα. Δεν νομίζουμε ότι είναι μονάχα οικογενειακή ευθύνη, χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε και την ευθύνη της οικογένειας, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και η ευθύνη της πολιτείας, του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας, γιατί ένα παιδί δεν μεγαλώνει μόνο στην οικογένειά του. Όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί, τόσες περισσότερες ώρες βγαίνει έξω από το σπίτι και επιδρούν και άλλοι παράγοντες. Δεν μπορούμε να τα αγνοούμε αυτά. Πέρα από την ίδια την κατάσταση που έχουν πολλές λαϊκές οικογένειες, τη φτώχεια, την ανεργία. Αυτά δεν έχουν επιπτώσεις στις συμπεριφορές των μαθητών; Δεν επηρεάζουν το ίδιο το μάθημα, το ίδιο το σχολείο;».

Τέλος, όσον αφορά τον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ, ο κ. Δελής μίλησε για αυτά που πρέπει να αλλάξουν «μέσα σε αυτό το σύστημα». Συγκεκριμένα ανέφερε: «Θεωρούμε ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα πρέπει να υπάρχουν οι εξετάσεις. Αυτή η λεγόμενη είσοδος είναι ένα γλυκό παραμύθι, με το οποίο δεν συμφωνούμε. Κατ’ αρχάς, σε αυτές τις συνθήκες –έχουμε τελείως διαφορετική πρόταση- θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος και να δείξει η πολιτεία ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά τα οποία είναι από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα. Θα πρέπει και η ενισχυτική διδασκαλία και η πρόσθετη διδακτική στήριξη να στηριχτούν. Το αντίθετο βλέπουμε τώρα και υποκαθίστανται μάλιστα από τα λεγόμενα ψηφιακά φροντιστήρια, τα οποία είναι τρίλεπτα και πεντάλεπτα βιντεάκια δηλαδή. Από εκεί και πέρα, δύο άμεσες προτάσεις που έχουμε εμείς και που νομίζουμε ότι θα βοηθούσαν και τα ίδια τα πανεπιστήμια, είναι να μπορούν οι μαθητές όπως παλιά, πριν από κάποια χρόνια, να κρατούν τις βαθμολογίες σε κάποια μαθήματα των πανελλαδικών εξετάσεων, γιατί έτσι αυξάνουν οι πιθανότητες να περάσει κάποιος σε μια σχολή που θέλει και επιθυμεί. Αυτό είναι σημαντικό και όχι να αρχίζει από την αρχή. και βεβαίως να έχει το δικαίωμα να δώσει όσες φορές θέλει πανελλαδικές εξετάσεις. Κυρίως η στήριξη των παιδιών των χαμηλότερων στρωμάτων. Ξέρουμε ότι δεν θα φτάσουν ποτέ στο ίδιο σημείο. Δεν ξεκινάμε όλοι από την ίδια αφετηρία. Αυτό είναι γνωστό. Αλλά αμβλυνθούν όσο γίνεται, γιατί για να εξαλειφθούν δεν γίνεται, οι κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες εκφράζονται και στα μορφωτικά δικαιώματα και στο σχολείο».