ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου

πρώην Γραμματέα της Ν.Ε. Δράμας της ΔΗΜΑΡ

 

Φαίνεται πως οι περισσότεροι στο ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ. φαντασιώνονται ως πραγματικότητα τις ατάκες της καταπληκτικής Μαριλούς στην απολαυστική «ΤΟΥΡΤΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ».

Όντως όσοι έχουμε μια κάποια ηλικία, θυμόμαστε πως πράγματι επί Πα.Σο.Κ. «ντρεπόμασταν να ψωνίσουμε στις εκπτώσεις !!!». Προφανώς και αρκετοί νεότεροι και «φαν» του Ανδρέα και του πάλαι ποτέ κραταιού Πα.Σο.Κ., ζούνε κι αυτοί το μύθο τους.

Δυστυχώς όμως στα χέρια του Πα.Σο.Κ. έλαχε να σκάσει η πτώχευση, το ΔΝΤ, το Μνημόνιο. Η Ιστορία μπορεί να δικαιώσει τον Γιώργο Παπανδρέου και τους διαδόχους του για πολλούς από τους χειρισμούς τους. Όμως στο υποσυνείδητο του Λαού γι’ αυτές τις μαύρες σελίδες της χώρας μας ευθύνεται το «ΤΟΞΙΚΟ» Πα.Σο.Κ..

Έτσι εξηγείται η εκλογική του κατάρρευση, η φυλλορροή στελεχών και ψηφοφόρων. Στα πρόθυρα της διάλυσης και μετά από αποτυχημένες απόπειρες επανεκκίνησης του χώρου (βλέπε Ελιά) ανέλαβε την ηγεσία του Πα.Σο.Κ. η Φώφη Γεννηματά.

Για να επιβιώσει εκλογικά ο χώρος μαζί με την εναπομείνασα και απισχνασμένη τότε ΔΗΜΑΡ του Θανάση Θεοχαρόπουλου και ορισμένους στις διάσπαρτες Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία, προχώρησαν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Ο αρχικός στόχος της εκλογικής επιβίωσης επιτεύχθηκε. Σταδιακά μάλιστα ξαναμαζεύτηκαν όλες οι φυλές του Πα.Σο.Κ..

Το επόμενο βήμα ήταν το Κίνημα Αλλαγής. Μαζί και ο Δήμαρχος της Αθήνας, Γιώργος Καμίνης. Μαζί και Το Ποτάμι του Σταύρου. Ο στόχος για ένα νέο φορέα της σύγχρονης Κεντροαριστεράς στη χώρα μας φαίνονταν να παίρνει σάρκα και οστά. Ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνονταν.

Δημιουργήθηκαν ελπίδες και προσδοκίες για ανάκαμψη και επανεκκίνηση, για ίδρυση επιτέλους μιας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και στη χώρα μας, που θα μπορούσε να γίνει ο δεύτερος πόλος της πολιτικής ζωής, όπως συμβαίνει σε όλες τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Για το καλό του πολιτικού μας συστήματος και της χώρας, αφού «δεν υπάρχει λειτουργική δημοκρατία δίχως μια μεγάλη, μετριοπαθή, υπεύθυνη, πολυσυλλεκτική Κεντροαριστερά» (Στάθης Καλύβας). Και δυστυχώς αυτό το ρόλο από ότι διαφαίνονταν και αποδείχθηκε δεν μπόρεσε και δεν μπορεί ακόμη να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς το εγχείρημα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Η κοινωνία διαπιστώνοντας αμφισημίες, γκρίνιες και έριδες, αλλά και έλλειψη αποφασιστικότητας να αφήσουμε πίσω μας το κακό παρελθόν μας και κρατώντας μόνο τα θετικά, να δημιουργήσουμε κάτι εντελώς καινούργιο και ελπιδοφόρο, δεν μας ακολούθησε.

Είναι σαφές ότι μετά και την αποχώρηση της Φώφης από το προσκήνιο, ουδείς πλέον πιστεύει στο νέο εγχείρημα. Το ΚΙΝΑΛ προφανώς μας τελείωσε.

Θα περίμενε ίσως κανείς να ακούσει παραφρασμένη τη γνωστή από το παρελθόν φράση μετά το θάνατο του Βασιλιά: «ΤΟ ΚΙΝΑΛ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ!».

Δυστυχώς όμως αυτό που ακούει και μετά βεβαιότητας θα γίνει είναι: «ΤΟ ΚΙΝΑΛ ΠΕΘΑΝΕ, ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ!!!».

Μόνο που η νεκρανάσταση στη ζωή συμβαίνει σπάνια και στην πολιτική ζωή ακόμη σπανιότερα. Εκτός κι αν οι επίδοξοι διάδοχοι έχουν στο μυαλό τους ένα από τα παλιά, μικρό και καθαρό Πα.Σο.Κ., που όπως οι Φιλελεύθεροι στη Γερμανία, θα παίζει το μπαλαντέρ και θα συνεργάζεται άλλοτε με τη Ν.Δ. κι άλλοτε με το ΣΥΡΙΖΑ.

Θα αναρωτηθεί κανείς και δικαίως πως σήμερα δεν υπάρχουν ούτε οι υποκειμενικές, ούτε πολύ περισσότερο οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για ένα νέο ξεκίνημα, ένα νέο Κίνημα για την Κεντροαριστερά του μέλλοντός μας.

Πως τα καλύτερα παιδιά του χώρου κουράστηκαν και γύρισαν στα σπίτια τους. Πως άλλοι κατέφυγαν στη Ν.Δ., γιατί τους προσέλκυσε το φιλελεύθερο προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι άλλοι προσέφυγαν στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θεώρησαν πως αυτός θα καταλάβει το χώρο της Κεντροαριστεράς.

Θα απαντήσει όμως κανείς πως στην πολιτική όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σήμερα, δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν κι αύριο. Όσοι γύρισαν σπίτια τους απογοητευμένοι, απλά περιμένουν ένα νέο έναυσμα. Δεν βολεύονται σε αυτό τον πολιτικό χάρτη. Όσοι κατέφυγαν στη ΝΔ τρομάζουν βλέποντας την ακροδεξιά στα σπλάχνα της να βρυχάται, αλλά και το νεοφιλελευθερισμό να σηκώνει κεφάλι. Όσοι προσέφυγαν στο ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουν καθημερινά τη δυσανεξία του να εκφράσει το χώρο και να γίνει και πάλι πλειοψηφικό ρεύμα.

Μπορεί λοιπόν για αρκετούς η φράση «ΑΧ, ΠΑΣΟΚ, ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!» να ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά τους, αλλά το ζητούμενο για την κοινωνία είναι μια σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατική – Κεντροαριστερά.

Και μετά βεβαιότητας όχι ένα μικρό, καθαρό Πα.Σο.Κ.!!!