«H δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης» και κατ’ επέκταση της Δημοκρατίας. Κι ακριβώς για αυτό το λόγο η εφημερίδα «Εργασία… συν» δημοσιεύει σήμερα αυτούσια την ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Δράμας – απάντηση του Προέδρου κ. Γιώργου Σαβρίδη για ρεπορτάζ και σχόλια στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας σχετικά με τις συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν για την Πρωτομαγιά στην πόλη της Δράμας. Εξάλλου, ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος μπορεί να διαπιστώσει με μια απλή διαδικτυακή αναζήτηση ότι στην εφημερίδα έχουν δημοσιευτεί, αν όχι όλες, η συντριπτική πλειοψηφία των ανακοινώσεων του Εργατικού Κέντρου, αλλά και ρεπορτάζ για τις δράσεις του, είτε με την παρούσα Διοίκηση στο τιμόνι είτε με προηγούμενες.
Βέβαια, η πρόσφατη ανακοίνωση – απάντηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μνημείο πλήρους επιβεβαίωσης της φράσης «όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για αυτήν». Σε μια ανακοίνωση 1.000 περίπου λέξεων από πλευράς Εργατικού Κέντρου δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά που να αμφισβητεί την ουσία του ρεπορτάζ της εφημερίδας «Εργασία… συν» κι αυτό αποτελεί φυσικά τιμή για την εφημερίδα. Από την άλλη, η ανακοίνωση βρίθει προσωπικών αναφορών για τον εκδότη της εφημερίδας, οι οποίες φυσικά είναι ανάξιες οποιασδήποτε απάντησης. «Ποιος το είπε αυτό; Α! Τότε δεν έχει καμία σημασία» είχε πει εντός Κοινοβουλίου ο Γεώργιος Παπανδρέου. Μια φράση με διαχρονική αξία…
Είναι, λοιπόν, αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου την Πρωτομαγιά συμμετείχαν περίπου 70 άτομα, ενώ σε αυτή του Π.Α.ΜΕ. ο κόσμος ήταν περισσότερος (εξάλλου αδιάψευστος «μάρτυρας» επί τούτου ήταν και το φωτογραφικό υλικό, το οποίο δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο). Άλλωστε, αναφορές για την ισχνή συμμετοχή κόσμου στην απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο υπήρξαν και από ομιλητές στην ίδια την εκδήλωση. Προφανώς για αυτό το γεγονός, κατά τον Πρόεδρο κ. Σαβρίδη, φέρει ευθύνη μόνο ο κόσμος και ουδείς άλλος. Σεβαστή άποψη, η οποία κρίνεται από την τοπική μας κοινωνία. Πάντως, ο ηγέτης του συνδικαλιστικού κινήματος στη Δράμα κακώς χάνει τη ψυχραιμία του. Εξάλλου ουδέποτε αμφισβητήθηκε η αποδοχή που έχει τόσο εντός συνδικαλιστικού κινήματος, με το 86% στις πρόσφατες εκλογές στο Εργατικό Κέντρο, όσο και στο σύνολο της κοινωνίας, με τους 324 σταυρούς προτίμησης που τον κατέταξαν στην 35η θέση του ψηφοδελτίου της παράταξης «πόλη+ζωή» στις δημοτικές εκλογές του 2014.
Ακολουθεί αυτούσια (με την ορθογραφία του συντάκτη) η ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Δράμας, η οποία υπογράφεται από τη Διοίκηση:
Στην εφημερίδα ΕΡΓΑΣΙΑ συν, φύλλο 536/3-5-2018, διαβάζουμε «ρεπορτάζ» για τις δυο πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις που έγιναν στην πόλη μας:
ΕΞΗΝΤΑ… «ΤΡΕΙΣ κι ο… ΚΟΥΚΟΣ»! γι’ αυτήν του Εργατικού Κέντρου και προφανώς κατ’ αντιπαράθεση:«Για άλλη μια χρονιά περισσότερος κόσμος στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία».
Απευθυνόμενοι λοιπόν, στον εκδότη της εν λόγω εφημερίδας, που σαν σλόγκαν έχει κάτω από τον τίτλο το εξής: «άλλοι γράφουν για να διαβάζετε… εμείς γράφουμε για να θυμάστε» έχουμε να του πούμε ότι στη μέχρι τώρα πορεία της εφημερίδας αλλά και του εκδότη της, δεν θυμόμαστε ποτέ να ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Εργατικό Κέντρο Δράμας και τις δράσεις μας. Άλλωστε δεν φαίνεται να θεωρεί ότι ανήκει στις τάξεις μας, διότι ως γνωστόν –και ως τέταρτη εξουσία- αρέσκεται να φωτογραφίζετε με τους εκάστοτε άρχοντες της περιοχής, της Ελλάδας, αλλά και παραέξω στο εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο επίσης, τα συχνά ταξίδια του στο εξωτερικό, στην Ευρωβουλή και αλλού, συνοδεύοντας συνήθως πολιτικούς αλλά και άλλους κύκλους των διαφόρων μορφών εξουσίας…
Όποιος γνωρίζει από τίτλους δημοσιευμάτων αλλά και το πώς κατασκευάζονται αυτοί, τι σηματοδοτούν και πώς διαβάζονται σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο, είναι σε θέση να διακρίνει επακριβώς το μήνυμα που η εφημερίδα θέλει να περάσει: Το Εργατικό Κέντρο στη συγκέντρωσή του τρεις κι ο κούκος και του ΠΑΜΕ με μεγάλη συμμετοχή…
Άρα απαξίωση…;; αδιαφορία…;; δεν εκφράζουν τους εργαζόμενους οι ηγέτες του συνδικαλισμού…;; ή έχει θεσπιστεί… πως τέτοια μέρα είναι αφιερωμένη στο ψήσιμο και στα τσίπουρα…;; όπως αργότερα σχολιάζει ο εκδότης στη στήλη Καρότο και Μαστίγιο, αφού πριν κατά δική του πάντα δήλωση έπεσε ξερός από τα γέλια για τον τίτλο «εξήντα… τρεις κι ο κούκος»…
Τελικά για πόσο ανεγκέφαλους μας περνάνε μερικοί; Ή για πόσο έξυπνους περνάνε τους εαυτούς τους όταν κοιτάζουν τους καθρέφτες τους;
Από τη στήλη θα δανειστούμε ακόμη ένα σχόλιο, αυτό για τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ και την πολιτική ταυτότητα που όλοι έχουμε αλλά λίγοι αποδεικνύουμε στην πράξη και θα σχολιάσουμε με τη σειρά μας: Είναι κι αυτοί, οι πολλοί έξυπνοι, που θεωρούν ότι επειδή συνδιαλέγονται με την εξουσία -και τους αρέσει αυτό- άρα παράγουν και πολιτική, άρα δεν υπόκεινται σε κριτική και άρα είναι στο απυρόβλητο και μπορούν ν’ αλλάζουν σακάκια τους καθημερινά κατά το δοκούν… Ποιον μας θυμίζει αυτό; Ποιον;
Πάντως ο εκδότης, συνεχίζοντας οδηγεί τη σκέψη μας σε συμπεράσματα, αναφέροντας: «…οι κραυγές και η πορεία του καθενός… φέρνει κοντά… ή διώχνει τους εργαζόμενους…
Κρίμα, γιατί το σχόλιο του για τα ψητά και τα τσίπουρα σε συνδυασμό με τις απουσίες του –αν και συνδικαλιστής στο χώρο του- από την εργατική πρωτομαγιά και των φωτογραφιών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις σχάρες και τα ψητά, μας είχαν κάνει να πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν έρχεται στη συγκέντρωση γιατί έχει συνδυάσει την 1η Μάη με εξορμήσεις στις εξοχές, μπάρμπεκιου και λουλούδια!
Μας το ανέτρεψε πάλι, καταφεύγοντας στη γνωστή τακτική των ελληνικών μέσων ενημέρωσης από την οποία δεν ξέφυγε σχεδόν κανένας εκδότης, δημοσιογράφος κ.λπ., ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αφερέγγυο, οι ηγέτες του δεν πείθουν κ.ά.
Αλλά, ας σοβαρευτούν επιτέλους! Το συνδικαλιστικό κίνημα, είναι ένα ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας, συμμετέχουν σ’ αυτό ανεμπόδιστα όποιοι το πιστεύουν και είναι στο χέρι μας να αλλάζουμε τα όποια κακώς κείμενα, όπως σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Οι γενικεύσεις έχουν άλλες σκοπιμότητες και είναι σαφείς: Τα κινήματα δεν αρέσουν ποτέ στην εξουσία, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν αρέσει ούτε στην εξουσία ούτε στην εργοδοσία και γι’ αυτό βάλλεται από παντού. Το γεγονός ότι από το συνδικαλιστικό κίνημα κάποιοι γίνονται βουλευτές δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό όταν συνεχίζουν να παλεύουν για το καλό της εργατικής τάξης. Τώρα το ότι υπάρχουν βουλευτές που εκλέγονται συνέπεια της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας και αργότερα την ξεχνούν και ψηφίζουν μνημόνια –όπως ο δικός μας κυβερνητικός βουλευτής-φίλος του εκδότη- για εμάς είναι καταδικαστέο και γι’ αυτό τους έχουμε στη μαύρη λίστα.
Συνεχίζοντας, στο Καρότο και Μαστίγιο, ο εκδότης γράφει: …τέλος… για να τελειώνουμε με «δαύτους»… Δεν γνωρίζουμε ποιους ακριβώς εννοεί όταν λέει «δαύτους» αλλά αν τα συνδέσουμε με τα προηγούμενα πιθανώς να εννοεί τους εκλεγμένους στην ηγεσία του Εργατικού Κέντρου. Του υπενθυμίζουμε λοιπόν, για να θυμάται κι αυτός με τη σειρά του, ότι τα μέλη του Δ.Σ. του οργάνου μας εκλέγονται με διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες και αν δεν το ξέρει αν και όφειλε, κάναμε εκλογές πριν ένα χρόνο ακριβώς και συμμετείχαν δύο ψηφοδέλτια: της Συνδικαλιστικής Ενότητας και του ΠΑΜΕ με αποτελέσματα συντριπτικά 86% και 14% αντίστοιχα, που αποτελεί και πανελλαδική πρωτιά στα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αυτό δεν θα το αποφασίσετε εσείς κ. εκδότη, αλλά οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των σωματείων του Εργατικού Κέντρου, διότι αλίμονο αν αποφάσιζαν οι εκδότες ποιοι θα ηγηθούν του κινήματος….
Τώρα, όταν οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ έχουν στις συγκεντρώσεις τους πολύ κόσμο, εμείς δε νοιώθουμε ανταγωνιστικά, αντιθέτως χαιρόμαστε και νοιώθουμε πιο κοντά σ’ αυτό που προσπαθούμε: την αντίδραση του κόσμου και τη συμμετοχή του στις διαμαρτυρίες. Γι’ αυτό εξάλλου, στη δική μας συγκέντρωση χαρήκαμε και με την τοποθέτηση του συν. Χαράλαμπου Στεφανίδη, εκπροσώπου του ΠΑΜΕ, συνταξιούχο, παλιό συνδικαλιστή.
Η κοινωνία μας πραγματικά είναι μικρή και γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας! Φυσικά η πορεία του καθενός σηματοδοτεί το ποιος είναι… Οι δραμινοί και κρίση έχουν και μνήμη και γι’ αυτό δίνουν στον καθένα αυτό που του αξίζει. Άντε για να τελειώνουμε κι εμείς!
Μια τελευταία επισήμανση προς τη στήλη Καρότο και Μαστίγιο: Διαβάζουμε την αγωνία του εκδότη για τα προσεχή οκτάμηνα. Ως θεσμικοί εκπρόσωποι έχουμε να τονίσουμε ότι είχαμε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση, το υπουργείο Εργασίας και ο ΟΑΕΔ κάνουν αδιάβλητη επιλογή των ανέργων με βάση τα μόρια τους κι έτσι βγαίνουν οι πίνακες για το ποιοι είναι οι ωφελούμενοι. Αν έχει κάτι διαφορετικό υπόψη του, θα θέλαμε πολύ να το δημοσιοποιήσει για να το ερευνήσουμε κι εμείς, διότι ως εκπρόσωποι εργαζομένων και ανέργων στο νομό Δράμας μας ενδιαφέρει άμεσα.
