Συλλείτουργο χαράς με τον νέο Μητροπολίτη Δράμας

Οἱ ἀνιστορητές τῆς ἐνάθλησης καί τῆς μεγαλοσύνης τῶν Ἁγίων καί τῶν Δικαίων μᾶς παρέχουν τήν εὐχέρεια νά ἀντικρίζουμε μέ θαυμασμό ἀναμονῆς καί προσμονῆς, μέ ἀμεσότητα ἤ καί πληρότητα κοινωνίας τή μεγαλοσύνη τοῦ ἀνθρώπου, στήν ἀληθινότερη διάστασή του, ὡς ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό χαιρόμαστε σέ κάθε γιορτή Ἁγίου τῆς χριστιανοσύνης μας, σέ κάθε ἐγκωμιασμό Δικαίου, σέ κάθε θέαση καί μέθεξη ἀνθρώπου πού βημάτισε μέ ἀκεραιότητα πίστης καί ἤθους καί θυσίας τό δρόμο πού κληθήκαμε νά βαδίζουμε σήμερα ἐμεῖς.

Σέ κάθε μνήμη Ἁγίου ἤ Δικαίου χαιρόμαστε γιά τήν πραγματικότητα τῆς σωτηρίας στά μέτρα μας. Δέν αἰθεροβατοῦμε. Δέν ποιηματοποιοῦμε. Δέν συνθηματολογοῦμε. Δέν ὀπαδοποιούμεθα.

Βλέπουμε ἕναν ἤ περισσότερους (καθημερινά ἑορταζόμενους) ἀνθρώπους τῶν δικῶν μας φυσικῶν ἀνθρώπινων μέτρων πού (ὄντας πραγματικά ἀνθρώπινοι) συνάμα ἐθελοταυτίστηκαν μέ “τήν ὁδό καί τήν ἀλήθεια καί τήν ζωή”, μέ τό Χριστό. Ἐλεύθερα. Ὄχι καταναγκαστικά.

Δίνοντας στό Θεό “τό δικαίωμα” νά γίνεται δικός Τους καί δικός μας. Αὐτό πού προτίμησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός γιά μᾶς, Τοῦ παρέχουν τό δικαίωμα νά τό χαίρεται ἀπαθῶς στή δική τους δοτικότητα καί προσδεκτικότητα, στή δική τους μεθεξιμότητα καί μεθεκτότητα. Ἔγινε ἀδιαπραγμάτευτα “ὁ ἔρωτάς τους” (ὁ Χριστός ὡς “ὁ ἐμός ἔρως” τοῦ καθενός τους). Καί ἔγινε καί παραμένει αἰώνια “ὁ ἔρωτάς τους” (ὁ ἐν αὐτοῖς Χριστός).

Τόν ὁποῖο οὐδέποτε ἔπαυσαν νά Τόν προσφέρουν, νά Τόν “μοιράζονται” ἀμερίστως μέ μᾶς, πού τούς θέλουμε γι᾽ αὐτόν ἀκριβῶς τό αἰώνιο καί σταθερό καί ἀμετάθετο ρόλο τους.

Οἱ Ἅγιοι προτίμησαν καί ἔχουν αἰωνίως κοινωνούμενο τό Χριστό. Κι ἐμεῖς τούς ἀποζητοῦμε, τούς παρακαλοῦμε, τούς τιμοῦμε, τούς ἐγκωμιάζουμε, τούς ἀποθαυμάζουμε γι᾽ αὐτόν τόν ἕνα καί κοινωνούμενο Χριστό τῆς ὕπαρξης καί παρουσίας τους, στό ἕνα σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι “τό θέλημα τῆς Ἁγίας Τράδος”.

Αὐτό διδάχθηκα καί θέλησα νά διδάσκω στούς κληρικούς καί τούς λαϊκούς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος πού μοῦ ἔδωσε “δάνειο εὐθύνης” ἡ Ἐκκλησία, τόσα χρόνια.

***

Γι᾽ αὐτό μίλησα καί δίδαξα ἀποβραδίς, χοροστατώντας στόν πανηγυρίζοντα ἐνοριακό ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Πολυπέτρου. Αὐτό καί κήρυξα ἱερουργώντας τό πρωΐ στόν πανηγυρίζοντα ἐνοριακό ναό Ἁγίου Δημητρίου Ἀξιουπόλεως, συλλειτουργώντας μέ τόν νέο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας κ. Δωρόθεο, καρπό μιᾶς μακρᾶς πατρικῆς φροντίδας μου, ἀγλάϊσμα καί χαρμοσύνη τῆς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, (Γεφύρας), Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου, μιᾶς μικρῆς ἐκκλησιαστικῆς ἔπαλξης στό χῶρο τῆς κεντρικῆς Μακεδονίας.

Ἀποβραδίς τοῦ ἔδωκα καθηκόντως καί πατρικῶς τό “προβάδισμα” νά χαρεῖ μέ τήν ἰδιότητά του ὡς Μητροπολίτου τήν ἐνορία τῆς Ἀξιουπόλεως, ὅπου διακόνησε γιά (20) χρόνια, “ναοποιώντας” οἰκογένειες καί οἰκογένειες, ὡρίμους καί νέους καί παιδιά, κοινωνικούς παράγοντες καί πολιτιστικούς φορεῖς.

Μέ ἐπίκεντρο δράσης καί ἐκκλησιοποίησης τόν ἱστορικό μεταβυζαντινό ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου (τοῦ 1832) καί τόν νεόκτιστο πολυεπίπεδο ναό τῆς Παναγίας “Ἄξιόν Ἐστιν” μέ τά ἐνσωματωμένα Παρεκκλήσια τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς (βαπτιστήριο) καί τῆς Ἁγίας Μαρίνης.

Τό χαιρόμουν πάντοτε στό νέο Μητροπολίτη Δράμας καί τό ὁμολογῶ ἐπανειλημμένα αὐτόν τόν καιρό πρός πᾶσαν κατεύθυνση ὅτι ποτέ (μά ποτέ) δέν δημιουργοῦσε ὀπαδούς, ἀποκλειστικοποιήσεις, κλειστές ὁμάδες ἐλεγχόμενων συνειδήσεων.

Πάντοτε προσανατόλιζε τούς ἀνθρώπους στό μυστήριο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ὑπό τόν Ποιμενάρχη! Ναί! Τό πιό σπουδαῖο προσόν τοῦ νέου Ἐπισκόπου, αὐτό πού ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ γινώσκει καί ἐπιβραβεύει καί ἐπιδοτεῖ, ἦταν τό ἦθος τό ἐκκλησιαστικό καί ἐκκλησιοποιό περί τόν Ἐπίσκοπο, περί τόν κοινό Πατέρα καί Ποιμενάρχη, ὅπως τό ζεῖ καί προσεύχεται ἀρχῆθεν ἡ Ἐκκλησία τοῦ ζῶντος Θεοῦ στό κατ᾽ ἐξοχήν μυστήριο τῆς ἑνότητος καί ζωῆς της, στή θεία Λειτουργία.

Καί εἶμαι σέ θέση νά τό γνωρίζω ὡς Πατέρας καί λειτουργός τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐντάξεως καί πορείας ὅτι τό πίστευε αὐτό καί πάνω σ᾽ αὐτήν τή βάση ἐποικοδομοῦσε τήν πορεία του καί προσδεχόταν τό ἔλεος καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Καί τό μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ καρποφόρησε σ᾽ αὐτόν καί σέ ὅλη τήν τοπική μας Ἐκκλησία τήν εὐλογία νά ἀναδειχθεῖ ἐξ αὐτῆς Μητροπολίτης, μετά πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Ἱερωνύμου καί σχεδόν ὁμόφωνη ἐκλογική συνηγορία τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας.

Περιχαρεῖς γιά τά γενόμενα, ἡ Ἀξιούπολη ὡς ἐνορία καί σημαντική ἑνότητα τοῦ Δήμου Παιονίας ὀργάνωσε κάτι ὡσάν ἐπίσημη ὑποδοχή ἤ καί προπομπή του, πρό τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Στήν κεντρική πλατεία καί πρό τῶν δύο Ἱερῶν Ναῶν, ἀνέμεναν πολλοί Ἱερεῖς καί Διάκονοι, ὁ κ. Δήμαρχος Παιονίας μέ στελέχη τῆς Δημοτικῆς ἀρχῆς, ἐκπρόσωπος τοῦ Διοικητῆ τῆς 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας, ὁ ἀστυνομικός διοικητής Πολυκάστρου καί εὐρεία λαϊκή παρουσία. Μικρό ἀστυνομικό ἄγημα τόν συνόδευσε μέχρι τό χῶρο ὑποδοχῆς, ἡ φιλαρμονική τοῦ Δήμου παιάνισε, οἱ συμπαρόντες ἐξέφρασαν καί πάλι τόν ἐνθουσιασμό τους.

***

Στήν ἔνθερμη προσφώνησή του ὁ Δήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης, ὅπως καί μέ τήν παρουσία του τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας, ἐξέφρασε διά λόγου τήν κοινή χαρά ὅλου τοῦ Δήμου Παιονίας γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ νέου Ποιμενάρχη τῆς Δράμας, ἑνός ἀξίου Ἱεράρχη, τόν ὁποῖο προπέμπει σύσσωμος ὁ λαός στά νέα του καθήκοντα μέ τήν εὐχή νά εἶναι πάντοτε “ἄξιος”!

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΡΑΜΑΣ

«Μέ βαθειά συγκίνηση καί μέ αἰσθήματα χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης σᾶς ὑποδεχόμαστε σήμερα, παραμονή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πλησίον τοῦ δικοῦ Σας ἐκκλησιαστικοῦ δημιουργήματος, τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας Ἄξιόν Ἐστιν, στήν Ἀξιούπολη, στή μικρή αὐτή πόλη τοῦ Δήμου μας, πού δραστηριοποιηθήκατε, δημιουργήσατε, ἀποτελέσατε καί ἀποτελεῖτε τό στήριγμά μας.

Μεγάλη εὐλογία γι᾽ αὐτόν τόν τόπο νά σᾶς ὑποδεχόμαστε ὡς Μητροπολίτη.

Εἶστε ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος τοῦ τόπου μας, πού ἀπό τό 1991 πού χειροτονηθήκατε ἱερέας στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ἀξιούπολης, ὑπηρετήσατε καί προσφέρατε μέ πολλή ἀγάπη.

Σεβασμιώτατε ποιμενάρχη Δράμας, πατέρα ὅλων μας, μέ ἔνδειξη τιμῆς, σεβασμοῦ καί ἀγάπης πρός τό πρόσωπό σας, δεχθεῖτε τίς πιό θερμές εὐχές γιά ὑγεία, δύναμη καί μιά εὐλογημένη ποιμαντική πορεία.

Εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ ἀρετές τῆς ταπεινότητας, τῆς ἀξιοσύνης καί τῆς σύγχρονης σκέψης πού σᾶς διέπουν θά σταθοῦν ἀρωγοί στό νά ἀνταποκριθεῖτε ἀντάξια στήν εὐθύνη τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς σας. Ἡ παρουσία σας θά λαμπρύνει τή θέση πού σᾶς ἐμπιστεύτηκε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πολλά τά ἔτη σας, Σεβασμιώτατε. Εὐλογημένη ἡ κοινωνία μας, εὐλογημένη ἡ κοινωνία τῆς Δράμας. Ἄξιος!»

***

Ἀντιφώνησε ὁ νέος Μητροπολίτης Δράμας μέ τήν ἐγνωσμένη σύνεση καί ποιμαντική του εὐστοχία. Εὐχαριστώντας τόν κ. Δήμαρχο γιά τή συνεργασία, γιά τή συμπαρουσία του στή Μητρόπολη Ἀθηνῶν καί γιά τήν ὑποδοχή.

Ἀποκαλώντας τούς Ἀξιουπολίτες ἐκτός τῶν ἄλλων καί ὡς “ἐνορίτες” γιά τή μακρά καί διαρκή σχέση ἀγάπης μαζί τους. Καί εὐχαριστώντας τόν π. Ἰγνάτιο γιά τήν ἐπάξια διαδοχή του στή διακονία τῆς κωμοπόλεως, ἀναγνωρίζοντάς του μάλιστα περισσότερα προσόντα (δεῖγμα μιᾶς ἐγνωσμένης σύνεσης στή διαχείριση καί τήν ὀργανωτική προώθηση καί ἀνάδειξη τῆς ἀνθρωπίνης συνεργατικότητας).

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ

«Κύριε Δήμαρχε, ἐκλεκτοί ἄρχοντες τοῦ τόπου,
ἀγαπητοί πατέρες καί ἀγαπητοί μου χριστιανοί,
ἀγαπητοί ἐνορίτες μου, ἐδῶ της Ἀξιούπολης,

πραγματικά ἡ συγκίνηση περισσεύει σήμερα, πού μέ ἀξιώνει ὁ Θεός στόν τόπο ἐδῶ πού ὑπηρέτησα γιά 22 χρόνια, νά ἔρχομαι σήμερα ὡς Μητροπολίτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί νά μοῦ ἔχετε ἑτοιμάσει ὅλην αὐτήν τήν ὑποδοχή.

Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ, ἀναμιμνήσκομαι πάρα πολλές ἐμπειρίες πού ζήσαμε καί στόν παλαιό ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἀλλά καί στόν καινούριο ναό τοῦ Ἄξιόν Ἐστι.

Εἶμαι εὐγνώμων ἀπέναντί σας γιά τήν ἀγάπη σας, εἰλικρινῶς τό λέω καί τό πιστεύω. Σᾶς εὐχαριστῶ, πού ὑποβληθήκατε στό κόπο νά ἔλθετε στήν Ἀθήνα στή χειροτονία μου, σᾶς εὐχαριστῶ σήμερα πού μέ ὑποδέχεστε, σᾶς εὐχαριστῶ γιά ὅλα ὅσα κάνατε γιά τό ταπεινό πρόσωπό μου.

Τό ἔργο εἶναι πραγματικά πολύ ἐπίπονο, οἱ καιροί ὅπως ξέρετε εἶναι δύσκολοι, καί οἱ συνθῆκες ἔχουν γίνει πολύπλοκες, κι ἑπομένως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια.

Ἐκεῖνο πού μπορῶ νά πῶ εἶναι ὅτι δέν σᾶς ξεχνῶ, δέν σᾶς ἀποχαιρετῶ, εἰλικρινῶς τό λέω καί τό πιστεύω, διότι θά εἶμαι κοντά σας καί νοερῶς, ἀλλά καί σωματικῶς μερικές φορές, καί ἐπίσης ἄν μου τό ἐπιτρέπει ἡ διακονία μου, πού πιστεύω πώς θά μοῦ τό ἐπιτρέψει, θά σκέφτομαι καί τά παιδιά τῆς Ἀξιούπολης καί τῶν ἄλλων χωριῶν τῆς ἐδῶ Μητροπόλεως, Γουμενίσσης Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου καί θά φροντίσω νά ἔρχονται τουλάχιστον στήν κατασκήνωση ἐκεῖ καί νά κάνουμε ὅμως καί ἄλλες πολλές συναντήσεις.

Σᾶς εὐχαριστῶ καί πάλι, κύριε Δήμαρχε, εὐχαριστῶ τόν π. Ἰγνάτιο, πού βρῆκα στό πρόσωπό του τόν ἄξιο ἀντικαταστάτη μου, μέ πολλά μάλιστα ἄλλα προσόντα πού ἐγώ δέν τά διέθετα, ὁ ὁποῖος πραγματικά τιμᾶ τόν τόπο μας, τιμᾶ τήν ἐνορία ἐδῶ καί ἀγωνίζεται γιά ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ νά σᾶς προσφέρει.

Νά εἶστε καλά, νά εἶστε εὐλογημένοι, ὁ Ἅγιος Δημήτριος νά εἶναι βοήθεια, στήριγμά μας, καί νά μᾶς προστατεύει ἀπό κάθε κίνδυνο κι ἀπό κάθε κακό. Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ».

***

Μέ ψαλλόμενο τό “Ἄξιόν Ἐστιν” σέ ἀργό μέλος, ὁδηγήθηκε ἀπό τούς Ἱερεῖς καί τούς συνελθόντες στόν πανηγυρίζοντα ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου γιά τόν Ἑσπερινό, ὅπου χοροστάτησε καί ἀπηύθυνε χαιρετισμό ἐγκαρδιότητας πρός ὅλους.

ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΛΟΓΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΑΜΑΣ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΥ

«Πάλι νά εὐχαριστήσω ὅλους σας, πού σήμερα ἤλθατε πρώτιστα βεβαίως γιά τόν ἅγιο Δημήτριο, ἀλλά ἤλθατε καί γιά νά μοῦ εὐχηθεῖτε προσωπικῶς, διότι τόσα χρόνια ἔχουμε δημιουργήσει μιά προσωπική σχέση κι αὐτό πού μένει στή ζωή τελικά εἶναι αὐτές οἱ σχέσεις πού δημιουργοῦμε μεταξύ μας, εἴτε ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, εἴτε μέ τά παιδιά μας, μέ τά κατηχητικά μας καί μέ τόν ὑπόλοιπο κόσμο.

Καί βέβαια εἰσπράττω τήν εὐχή ἀπό σας, πού τό λέτε καί μικροί καί μεγάλοι : “πάντα ἄξιος“, δηλαδή ὅταν βρεθῶ στό τέλος τῆς ζωῆς μου, ὅταν δηλαδή θά παρουσιαστῶ στό τέλος τῆς ζωῆς μου ἐνώπιόν του κριτηρίου τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός νά μέ ἀξιώσει νά γευτῶ τά κάλλη τοῦ Παραδείσου, ὅπως βεβαίως καί ὅλους ἐσᾶς.

Ὁ Θεός ἐπισκέπτεται τόν κάθε ἄνθρωπο. Τόν ἐπισκέπτεται καί τόν ἀγγίζει καί τόν πλησιάζει καί τόν φωτίζει, γιατί θέλει νά γίνει δικός του. Βεβαίως οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς εἴμαστε κλειστοί στόν ἑαυτό μας, κλειστοί στόν ἐγωϊσμό μας, στή φιλαυτία μας. Ἐκεῖνο πού μοῦ εὐχήθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στή χειροτονία μου πρίν λίγες μέρες εἶναι νά ἀποφεύγω τήν φιλαυτία, δηλαδή τήν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μου. Καί βέβαια αὐτό ἰσχύει καί γιά τόν καθέναν ἀπό μᾶς, γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας (ἡ φιλαυτία) κι ὅλα τα πάθη τά ἐγωϊστικά δημιουργοῦν στεγανά. Δέν ἀφήνουν δηλαδή νά εἰσέλθει μέσα μας ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, δέν ἀφήνουν νά πλησιάσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό, νά πλησιάσει ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

Ἀντιθέτως πρός ὅλα αὐτά, παρουσιάζεται τό ἐξαίσιο παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τόν ὁποῖον τιμοῦμε σήμερα σ᾽ αὐτόν τόν παλαιό ναό του.

Εἶχα μάλιστα ἀνακαλύψει, ὅταν κάναμε τίς ἐργασίες στό ναό, ὅτι σέ ἕνα σημεῖο ὑπῆρχε μία ἐπιγραφή πού ἔγραφε 1837, δηλαδή εἴχαμε τόσους χριστιανούς πού προσευχήθηκαν στόν ἱερό αὐτό χῶρο ὅλα αὐτά τά χρόνια, 185 χρόνια περίπου. Σκεφτεῖτε πόσα δάκρυα, πόσες προσευχές, πόσες παρακλήσεις ἔχουνε ἀπευθυνθεῖ ἐδῶ πρός τόν Ἅγιο Θεό καί τόν Ἅγιο Δημήτριο ἀπό τούς ἀνθρώπους, τούς πρίν ἀπό μᾶς, ἀπό τούς προγόνους μας, ἀλλά καί πόσες θά ἀπευθυνθοῦν μετά ἀπό μᾶς, τίς ἄλλες γενιές τῶν ἀνθρώπων.

Ἀναδείχθηκε ἄξιος, γιατί ἀκριβῶς ἐμπιστεύτηκε τόν Θεό. Αὐτό σημαίνει πίστις: ἐμπιστεύομαι τόν ἄλλον, ἐμπιστεύομαι τόν Θεό. Τόν ἐμπιστεύτηκε. Ὅπως καί ὁ ἅγιος Νέστορας. Ἔκανε ὅ,τι τοῦ εἶπε ὁ ἅγιος Δημήτριος καί εἶπε ἐκεῖνο τό περίφημο: “Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι”. Καί τόν βοήθησε πραγματικά νά ἀκολουθήσει τόν ἅγιο Δημήτριο καί Ἐκεῖνον σέ ὅ,τι ἀκριβῶς προστάζει.

Πολλές φορές διαβάζουμε τούς βίους τῶν Ἁγίων, μένουμε ἔκπληκτοι, μᾶς συγκλονίζει ἡ διήγηση πού διαβάζουμε. Ἀλλά οὐσιαστικά ἐκεῖνο πού πρέπει νά μᾶς συγκλονίσει εἶναι αὐτή ἡ ἀλλαγή στή ζωή τους. Κι αὐτή ἡ ἀλλαγή θά πρέπει νά γίνει καί σέ μᾶς, δηλαδή τό ἄγγιγμα τοῦ Θεοῦ, νά μιλήσει στήν καρδιά μας, καί νά ἀνταποκριθοῦμε. Καί τότε γινόμαστε ἀληθινοί. Ὁ Θεός παραλαμβάνει κάθε ἕναν πού εἶναι ἀληθινός.

Καμιά φορά ἐμεῖς μετρᾶμε τίς ἁμαρτίες μας καί νομίζουμε ὅτι οἱ ἁμαρτίες μᾶς ἐμποδίζουν νά μᾶς πλησιάσει ὁ Θεός, ἤ ἐμεῖς νά πλησιάσουμε τόν Θεό.

Ἐκεῖνο τό ὁποῖο μᾶς ἐμποδίζει νά πλησιάσουμε τόν Θεό εἶναι ὁ ἐγωϊσμός μας καί τό θέλημά μας (αὐτό πού κρύβεται πίσω ἀπό τίς ἁμαρτίες μας). Γι᾽ αὐτό καί ὀφείλουμε νά ἀφήσουμε τό θέλημά μας πίσω, στήν καθημερινότητά μας, στή ζωή, τήν καθημερινή ζωή τοῦ καθενός.

Τό νά ἐξομολογηθεῖ κανείς, τό νά κοινωνήσει, νά προσευχηθεῖ, εἶναι σχετικῶς εὔκολο. Ἐκεῖνο πού εἶναι δύσκολο εἶναι νά κόψει τόν ἐγωϊσμό του καί τό θέλημά του.

Σ᾽ αὐτό μᾶς καλεῖ ὅλους μας ὁ ἅγιος Δημήτριος. Αὐτό εὔχομαι ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά ἀξιοποιήσει στή ζωή του, δηλαδή νά νικήσει τόν ἐγωϊσμό του, καί ὅλοι μας νά ἀναδειχθοῦμε πραγματικά ἄξιοι τῆς κλήσεως τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.

Σᾶς εὐχαριστῶ καί πάλι. Ἀμήν».

***

Στό τέλος προσφωνήθηκε ἀπό τόν ἐφημέριο Ἀξιουπόλεως, τόν καί διάδοχό του στήν ἐνοριακή διακονία, τό γενικό ἀρχιερατικό ἐπίτροπο τῆς Μητροπόλεως, πρωτοπρ. Ἰγνάτιο Καλογεράκη, ἐμφανῶς κατασυγκινημένο.

Ὁ προσφωνῶν ὁμολόγησε τή συγκίνησή του γιά τήν ἐκκλησιοποιό ἀγάπη καί τήν ὅλη δημιουργική προσφορά τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Δωροθέου ἐπί τόσα χρόνια.

Καί στό τέλος τοῦ ἐπέδωσε ὡς ἀντίδωρο γιά τά πάρα πολλά πού προσέφερε στήν Ἀξιούπολη, ὡς δῶρο χαρᾶς καί ἱερό ἐνθύμιο πλήρη ἀρχιερατική στολή.

Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝ. ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΕΠΙΤΡΟΠΟ ΠΡΩΤΟΠΡ. ΙΓΝΑΤΙΟ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ

«Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα καί λίαν ἀγαπητέ μας πάτερ Δωρόθεε,

τίς προηγούμενες μέρες ἔκανα μιά πολύ μεγάλη προσπάθεια νά γράψω γιά τήν σημερινή μέρα ἕνα λόγο. Ἕνα λόγο πού θά σᾶς εὐχαριστοῦσε καί θά κατέθεσε τήν εὐγνωμοσύνη καί τήν ψυχική ἀγάπη πού τόσα χρόνια μᾶς ἕνωσε.

Ἀλλά χθές τό βράδυ τόν ἔσχισα καί τόν πέταξα, διότι δέν μέ ἐξέφραζε, νά διαβάσω ἀπό χαρτιά καί νά πῶ εὐχαριστίες στό πρόσωπό σας.

Σήμερα ἀγάλλεται καί εὐφραίνεται ἡ ἐνορία μας γιά δύο λόγους: γιά τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου καί γιά τήν δική σας ἐπισκοπική παρουσία. Καί τό λέω αὐτό, διότι εἴδατε τά αἰσθήματα χαρᾶς καί ἀγάπης τοῦ ἐνοριακοῦ πληρώματος, τῶν ψυχῶν πού ἐσεῖς καλλιεργήσατε ὅλα αὐτά τά χρόνια στήν Ἀξιούπολη.

Εἴμαστε εὐγνώμονες, Σεβασμιώτατε, ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς, πού ἐδῶ ὁ ἅγιος Δημήτριος εἶχε γίνει φροντιστήριο γιά ὅλους τούς ἱερεῖς πού πέρασαν ἀπό τά χέρια σας, ἔτσι ὥστε νά μάθουν νά ἀγαποῦν τόν Θεό, νά λατρεύουν σωστά τόν Θεό, νά τελοῦν σωστά τίς Ἀκολουθίες.

Καί μέ συγκίνησε ἰδιαίτερα, πού εἴπατε προηγουμένως στήν ὑποδοχή ὅτι καί τά δικά μας παιδιά θά ἔχουν θέσεις στίς κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας. Αὐτό δείχνει τό ἦθος, τό ἐπίπεδο καί τήν ἀγάπη πού καταθέτετε ἤ μᾶλλον πού καταθέσατε τόσα χρόνια στήν ἐνορία τῆς Ἀξιούπολης.

Ἐμεῖς εὐχαριστοῦμε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας τόν κύριο Δημήτριο, πού σᾶς ἔφερε στό δρόμο μας, πού μᾶς ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά συμπορευτοῦμε μαζί σας, νά μαθητεύσουμε μαζί σας, νά δημιουργήσουμε μαζί σας, ἀλλά πρό πάντων ὅλο τόν λαό τό Θεοῦ, αὐτούς πού βρίσκονται ἀπόψε ἐδῶ, αὐτούς πού εἶναι λίγο παρά πάνω στά κοιμητήρια τῆς Ἀξιούπολης (ἡ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία πού κι αὐτή πανηγυρίζει καί χαίρεται μέ ἐσᾶς).

Ἡ χειροτονία σας πραγματικά, Σεβασμιώτατε, στή Μητρόπολη Ἀθηνῶν, ἦταν τό κάτι ἄλλο. Μᾶς ἐντυπωσίασε τό ἐκκλησίασμα πού ἀποτελείτο κυρίως ἀπό νέους ἀνθρώπους, οἰκογένειες μέ τά παιδιά τους, πού μέ ἐνθουσιασμό καί πηγαία ἀγάπη χειροτοκροτοῦσαν καί ἀναφωνοῦσαν τό “Ἄξιος”.

Σειόταν ἡ Μητρόπολη. Αὐτή ἡ ἀγάπη λοιπόν, Σεβασμιώτατε, εὐχόμαστε νά σᾶς συνοδεύει εἰς χώραν μακράν. Ἴσως εἶναι ἡ Δράμα δύο ὧρες δρόμος, ἀλλά ἐμᾶς θά μᾶς λείπετε, ἡ φυσική σας παρουσία θά μᾶς λείπει. Ξέρουμε ὅμως ὅτι θά μᾶς ἔχετε στίς προσευχές σας, θά μᾶς νοιάζεστε, καί νά ξέρετε ὅτι ἡ πόρτα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τῆς Παναγίας τοῦ Ἄξιόν

Ἐστι εἶναι πάντοτε ἀνοιχτή. Γιατί εἶστε ὁ δικός μας ἄνθρωπος.

Εἰς ἔνδειξιν εὐγνωμοσύνης ἕνα μικρό ἀντίδωρο, θά σᾶς προσφέρουμε γιά ὅλα αὐτά πού κάνατε στήν ἐνορία. Εἶναι μία ἀρχιερατική στολή, τήν ὁποία ὅταν θά τήν φορᾶτε, θά θυμᾶστε τήν Ἀξιούπολη. Ἄξιος!

Ἐπακολούθησε δεξίωση στήν εὐρύχωρη ἐνοριακή αἴθουσα τοῦ πολυεπίπεδου ναοῦ τῆς Παναγίας, ἕνα ἔργο φιλοτιμίας τοῦ νέου Μητροπολίτου καί συνεργασίας ὅλου τοῦ ἐνοριακοῦ σώματος.

Αὐτή μάλιστα ἡ βραδινή (καί ἡ πρωϊνή) διοργάνωση μέ τό σπουδαῖο ἐθελοντισμό πολλῶν στελεχῶν τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς ἀποτελοῦσε ἄλλο ἕνα δεῖγμα τῆς ὅλης ποιμαντικῆς διακονίας τοῦ Σεβ. Δράμας στήν Ἀξιούπολη (καί τῆς ἄριστης διαδοχῆς του μέ τόν π. Ἰγνάτιο), ὅπως καί τῆς ἀνταπόκρισης τόσων ἀνθρώπων τοῦ ἐνοριακοῦ σώματος.

***

Τό ἀποκορύφωμα βεβαίως τοῦ ὅλου ἑορτασμοῦ ἦταν τό Ἀρχιερατικό συλλείτουργο τῆς κυριώνυμης ἡμέρας μέ τή λιτάνευση τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (λιτανευτική ἔκχυση τῆς λειτουργικῆς εὐλογίας πρός τήν κωμόπολη). Ἀκολούθησε καί στή συνέχεια γενναιόδωρη δεξίωση πάλι στήν Ἐνοριακή αἴθουσα.

Προσφωνώντας τό νέο Ἱεράρχη, καί στήν πάνδημη αὐτή λειτουργική Σύναξη, τονίσαμε τή σημασία τῆς εὐρείας λαϊκῆς συμμετοχῆς στή χειροτονία του ὡς Ἐπισκόπου στή Μητρόπολη Ἀθηνῶν. Ἀπό τή μακρινή συνοριακή ἔπαλξη (Γουμένισσα-Ἀξιούπολη-Πολυκάστρο) στήν πρωτεύουσα!

Μέ τήν παρουσία τόσων παιδιῶν καί νέων καί ὡρίμων. Ἔκφραση τῆς εὐρύτητας καί τῆς ποιότητας τῆς μακρᾶς διακονίας του “ἐξ ὅλης τῆς καρδίας” του, ὅπως καί ἀμοιβαία συλλογική ὁμόφωνη ἀνταπόκριση τοῦ λαοῦ.

Ἀποτελοῦσε μιάν εὐλογημένη ἐπιμαρτυρία ἐκκλησιοποιοῦ σημασίας γιά τήν ὅλη μέχρι σήμερα διακονία καί προσανάλωση καί προσφορά τοῦ νέου Μητροπολίτου Δράμας ὡς πολυδιακονικοῦ, δημιουργικοῦ καί ἐπιτελικοῦ κληρικοῦ τῆς Μητροπόλεώς μας.
Καταγράφω μέ ὅλη μου τήν καρδιά αὐτές τίς ἀποτιμήσεις, τόσο τίς δικές μου, ὅσο καί τῶν στελεχῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί τῆς δημοτικῆς διακονίας, ὡς εὐχές γιά τό νέο Μητροπολίτη καί τήν κατ᾽ αὐτόν Μητρόπολη.

†Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Πηγή: Romfea.gr