Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονα, εκπρόσωπε της Α.Π.Θ του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,

Σεβασμιώτατοι εκπρόσωποι των Ομοδόξων Πατριαρχείων,

Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, σεβαστοί πατέρες,

Εξοχώτατε κύριε Υπουργέ Μακεδονίας-Θράκης κ. Σταύρε Καλαφάτη, κύριοι Βουλευτές, κύριε Περιφερειάρχη, κύριοι Βουλευτές, κύριοι Δήμαρχοι, ενδοξώτατοι Στρατηγοί, εντιμότατοι λοιποί πολιτικοί και στρατιωτικοί άρχοντες, πενθηφόρε λαέ της πόλεως και της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας.

Σύσσωμος ο δραμινός λαός καταθέτει τούτη τη δύσκολη ώρα τη βαθιά του οδύνη και άφατη θλίψη κυκλώνοντας το σεπτότατο σκήνωμα του Μητροπολίτου της πόλεώς του, που κατηνάλωσε τη ζωή του διακονώντας την εσχατιά αυτή της Ελληνικής Μακεδονικής γης. Είναι σήμερα εδώ, όλη η Δράμα. Κλαίει η Μητρόπολή μας. Πενθεί η Περιφερειακή Ενότητα Δράμας, καθώς κατευοδώνει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, μακαριστό ήδη κυρό Παύλο , στην τελευταία επί γης κατοικία του, μετά από μια σύντομη άνιση μάχη με τη λεοντόκαρδη καρδιά του. Η οποία λεοντόκαρδη καρδιά του πρόδωσε, Θεός και ο λαός του όμως όχι. Και δε θα τον προδώσουν ποτέ.

Έζησε στην πόλη μας 17 ολόκληρα χρόνια . Ήταν γνήσιο τέκνο της Ελληνικής Μακεδονικής γης. Γεννημένος στη Βέροια και ποντιακής καταγωγής, αγάπησε τον τόπο μας, έσμιξε με τους πρόσφυγες και τους ντόπιους και τους υπηρέτησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του.

Αυτό μαρτυρούν τα έργα σου Δεσπότη μου.

Ήδη από τα πρώτα χρόνια της Αρχιερατικής του διακονίας με την γνήσια αγάπη του και την άδολη και αυθεντική πίστη έστησε ένα πλούσιο και αξιόλογο πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, ενισχύοντας καθημερινά τους συμπολίτες μας σε πείσμα των δύσκολων καιρών. Κορυφαίοι σταθμοί στην Αρχιερατική του πνευματική διακονία υπήρξαν οι Αγιοκατατάξεις των Ποντίων Αγίων, του Αγίου Γεωργίου του Καρσλίδη το 2008 και των Δαυίδ του Βασιλέως, τελευταίου αυτοκράτορα της Τραπεζούντας, των τριών τέκνων αυτού Βασιλείου, Μανουήλ και του ανιψιού του Αλεξίου. Η Τράπεζα Αγάπης στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος, η ανακαίνιση του παλαιού και του νέου Μητροπολιτίκου μας Ναού και πολλών άλλων Ιερών Ναών, η ανακαίνιση του ναϋδρίου της Αγίας Βαρβάρας, η εκ βάθρων ανοικοδόμηση της Ιεράς Λαυρεντιανής μονής της Μεταφορφώσεως του Σωτήρος – Νέα Σουμελά, η ανακαίνιση της αιθούσης πολλαπλών χρήσεων της Ιερά Μητροπόλεως πλησίον του Επισκοπείου, εγκαθιστώντας θαυμάσιο ψηφιδωτό εικονίζοντας το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας του Πόντου, υπό την επωνυμία «Μουσών Μέλαθρον», η δρομολόγηση της δημιουργίας σε άριστη συνεργασία με την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης ενός σύγχρονου Εκκλησιαστικού Μουσείου, η οικονομική ενίσχυση των σπουδαζόντων φοιτητών, είναι μόνο μερικές πτυχές του αξιόλογου και πολυσήμαντου έργου του.

Τα φλογερά πατριωτικά του κηρύγματα, η λιπαρά θεολογική του ευρυμάθεια και συγγραφική του δράση, η πνευματικότητά του, το ακραιφνές εκκλησιαστικό του ήθος, η προσήνεια, η απροσποίητη ευγένειά του και ο ένθεος ζήλος του, τον καταξιώνουν στην χορεία των κορυφαίων Ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας μας γενικότερα.

Ιδιαίτερα τον ενέπνεαν οι μορφές των Εθνομαρτύρων της Πίστεως και του Έθνους. Ανεξίτηλος θα μείνει στην ιστορία ο δεκαετής αγώνας του για την επιστροφή του ιστορικού ναού της Παναγίας των Εισοδίων της Θεοτόκου της Πετρούσας στην Ιερά Μητρόπολη Δράμας. Με χρυσά γράμματα θα γραφεί στην Ιστορία της Εικοσιφοινίσσης η επιτυχής επιστροφή του Κώδικα 1424, ενός ελληνικού χειρογράφου Ευαγγελίου εκ των χιλιάδων κλαπέντων κειμηλίων της ως άνω Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής. Τα μνημειώδη τρισάγια και μνημόσυνα, που τελούσε ενώπιον των Εθνικών Ιερών Βωμών του Μικρασιατικού Ελληνισμού, των Ποντίων, των Θρακιωτών, των Μακεδονομάχων Παύλου Μελά και Άρμεν Κούπτσιου, καθώς και της Βουλγαρικής Κατοχής, αλλά και ενώπιον άλλων μνημείων, προκαλούσαν ρίγη εθνικής συγκίνησης. Δυστυχώς για την πόλη μας και την επαρχία μας, ο Δεσπότης μας εκοιμήθη πάνω στην ακμή της δημιουργικής του πορείας σε μια χρονική περίοδο, που όλοι έχουμε ανάγκη την παρουσία του και το έργο του, αφήνοντας ορφανή την Εκκλησία μας και σταλάζοντας πόνο στις καρδιές μας .

Σεβασμιώτατε ,

Θα σας θυμόμαστε πάντα να ιερουργείτε σκυμμένος στην Αγία Τράπεζα, να αναπέμπετε με ευλάβεια και κατάνυξη τις ευχές της Θείας Λειτουργίας, να συγκινείστε αλλά και να μας συγκινείτε και να συνεπαίρνετε και εμάς τους ιεροψάλτες και τον ευσεβή λαό του Θεού με την καλλικέλαδη φωνή σας σε μια ουράνια μέθεξη. Παρακαταθήκη στο κομμάτι αυτό, η ολόθερμη στήριξή του στην προσπάθεια της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών Ελλάδος για τη δημιουργία στη Δράμα του πρώτου διεθνώς Μουσικού Οικοσυστήματος με την επωνυμία PSALTOPOLIS. Σήμερα η φωνή αυτή μπορεί να εσίγησε, αλλά συνεχίζει να υμνολογεί στη θριαμβεύουσα Εκκλησία την δόξα του Τριαδικού Θεού.

Η Βέροια θα καυχάται, αλλά και η Δράμα θα δοξάζεται για τον Δεσπότη της, τον Παύλο Αποστολίδη, που τον περιέβαλλε με τιμή και σεβασμό, και όλοι εμείς θα διηγούμαστε κάποτε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, πως στη Δράμα έζησε κάποτε ένας κληρικός, ένας Δεσπότης που τον έλεγαν Παύλο, ο οποίος φώτισε τις καρδιές μας με το Αναστάσιμο φως των Ευαγγελικών και Εθνικών του κηρυγμάτων και διήλθε «ευργετών και ιώμενος» (Πράξ. ί 38). Ένας αγωνιστής Δεσπότης, που σε όλη του τη ζωή υπήρξε κήρυκας του Ευαγγελίου και των απαραγράπτων δικαίων, όχι μόνο του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά και ολοκλήρου του Έθνους.

Διερμηνεύοντας τα αισθήματα ολόκληρου του Δραμινού Λαού, ευχόμαστε στην πολυσέβαστη μητέρα Σας, Δεσπότη μου, την πολυαγαπημένη μας κυρία Ελπίδα, αλλά και την αδελφή Σας Δήμητρα, και τον γαμπρό Σας Θανάση και τα ανήψια Σας Γιώργο και Αρίστο, και όλους τους κατά σάρκα συγγενείας Σας, αλλά και τον Ιερό Σας Κλήρο και τις δύο Μοναστικές Αδελφότητες Σας, και όλο τον πενθηφόρο Δραμινό Λαό του Θεού, την εξ ύψους δύναμη και παρηγορία.

Σήμερα δεν αποχαιρετούμε τον αοίδιμο Ιεράρχη μας, αλλά μόνο τον χαιρετούμε, γιατί το έργο του τον καθιστά πάντοτε παρόντα. Ο επίγειος βίος του τον κατέστησε πρότυπο εκκλησιαστικού ανδρός.

Πριν ευχηθούμε στον Ποιμενάρχη μας, στον πατέρα μας, στον αδελφό και φίλο μας να είναι ελαφρύ το χώμα της Δραμινής γης, το χώμα που πάτησε και ευλόγησε ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης, και τον δέχεται στην αγκαλιά του κατά τη δική Του επιθυμία, θέλησε να μας αποχαιρετήσει τραγουδώντας τον ύμνο της Παναγίας της Σουμελιώτισσας, που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε.

Τον ύμνον αυτόν τραγούδησε ο Δεσπότης μας, ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο του 2010, εκεί στο Όρος Μελά στην Τραπεζούντα. Και ήμουνα παρών. Όπως παρών ήταν και ο πνευματικός Του αδελφός, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, που έπραξε τόσα πολλά αυτό το διήμερο της απώλειάς Του. Τον ύμνο αυτό τραγούδησε ο Δεσπότης μας μετά από έναν αιώνα περίπου, όταν ξαναλειτούργησε το Μοναστήρι της Παναγίας μας, της Σουμελά, στον Πόντο, παρουσία της σεπτής κορυφής της Ορθοδοξίας του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, που τόσο πολύ σεβόταν και τιμούσε, και γύρισε μαζί Του όλα τα προσκυνήματα του αλησμόνητου Πόντου.

(στο σημείο αυτό ακούστηκε το ηχητικό ντοκουμέντο από την Παναγία Σουμελά της Τραπεζούντας του Πόντου με τα λόγια και το τραγούδι του αοιδίμου Μητροπολίτη Δράμας κυρού Παύλου).

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΘΑΝΑΤΕ ΚΑΙ ΑΟΙΔΙΜΕ, ΠΟΛΥΣΕΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΕΤΙΜΗΜΕΝΕ ΔΕΣΠΟΤΗ ΜΑΣ.