ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Ρωσία – Ουκρανία. Συμπορεύτηκαν για αιώνες όχι απλά ως αδελφά έθνη, αλλά ως «ένας λαός».

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης αναδείχθηκαν προβλήματα. Από τα πιο απλά, όπως οι εμπορικές σχέσεις, έως τα πιο σύνθετα, όπως η κυριότητα των πυρηνικών όπλων. Επιλύθηκαν όμως μέσω της διπλωματίας.

Πολλοί ήταν εκείνοι που προειδοποιούσαν πως η Ουκρανία λόγω της ιστορικής της διαδρομής και της γεωπολιτικής της θέσης, δεν θα πρέπει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Πως θα πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητη και ουδέτερη. Να διατηρήσει σχέσεις καλής γειτονίας με τη Ρωσία. Να αποκτήσει επίσης καλές σχέσεις με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Να αποτελέσει γέφυρα συνεργασίας Δύσης και Ανατολής. Για να διαφυλαχθεί η ευρωπαϊκή ειρήνη και ασφάλεια.

Υπό την πίεση όμως των ΗΠΑ το ΝΑΤΟ σχεδίαζε να επεκταθεί και πάλι. Έπεισαν το λαό της Ουκρανίας πως αυτό μπορεί να γίνει δίχως προβλήματα.

ΕΣΣΔ 1990: Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Ένβαρντ Σεβαρντάντζε προειδοποιούσε για μη επέκταση του ΝΑΤΟ, για να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες, για να διαφυλαχθεί η ειρήνη (naftemporiki: 23.2.2022).

ΗΠΑ 1998: Ο διπλωμάτης Τζορτζ Κένναν σε συνέντευξή του αναφερόμενος στην επέκταση του ΝΑΤΟ: «Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα τραγικό λάθος. Δεν υπήρχε λόγος γι’ αυτό» (Καθημερινή: 20.3.2022).

Βουκουρέστι 2008: Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ Μέρκελ και Σαρκοζί μπλοκάρισαν απόφαση για ένταξη της Ουκρανίας (Καθημερινή: 20.3.2022).

Κίεβο 2014: Ο φιλορώσος Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς, που μετά τη φιλοδυτική «πορτοκαλί επανάσταση» είχε επανεκλεγεί νόμιμα, ανέστειλε τη διαδικασία σύνδεσης με την Ε.Ε. Αποφάσισε να συσφίξει περαιτέρω τις σχέσεις με τη Ρωσία. Ξεσπά και με ανάμειξη της Δύσης το κίνημα «euromaidan». Καθαιρείται. Η Ουκρανία βάζει πλώρη για πλήρη ένταξη στη Δύση. (naftemporiki: 21.2.2013 – Βήμα: 22.2.2014 – DW: 21.2.2019).

Κριμαία 2014: Σε αντίδραση οι ρωσόφωνοι της Κριμαίας ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους. Η Ρωσία μετά από σχετικό δημοψήφισμα, που ζητά ένωση, προσαρτά τη χερσόνησο της Κριμαίας (Έθνος 26.1.2022).

Ανατολική Ουκρανία 2014: Οι ρωσόφωνοι οργανώνουν την αντίδρασή τους. Εθνικιστές και Ναζιστές Ουκρανοί ιδρύουν το Τάγμα Αζόφ, που εντάσσεται και επισήμως στην Εθνική Φρουρά. Επιδίδεται και κατά τον ΟΗΕ σε εγκλήματα πολέμου κατά ρωσόφωνων και ρομά. «Η Ουκρανία είναι το μόνο έθνος στον κόσμο που έχει νεοναζιστικό σχηματισμό στις Ενοπλες δυνάμεις της» έγραψε το 2019 ανταποκριτής του περιοδικού The Nation στις ΗΠΑ (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ – naftemporiki: 4.3.2022).

ΗΠΑ 2014: Ο «μάγος της διπλωματίας» και πρώην Υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ με άρθρο του, δήλωνε αντίθετος σε ενδεχόμενη ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Προειδοποιούσε για ανεξέλεγκτες συνέπειες (Θέμα: 6.3.2014)

ΗΠΑ 2014: Ο διπλωμάτης και πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, διεθνολόγος καθηγητής στο Χάρβαρντ Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι κατέγραφε την αντίθεσή του: «Η Αμερική δεν θα πρέπει να οδηγήσει την Ουκρανία σε μια συμμαχία που απειλεί τα ρωσικά συμφέροντα». (DW: 21.2.2014)

ΗΠΑ 2014: Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου Τζον Μεσχάιμερ με άρθρο του, τόνιζε ότι την κύρια ευθύνη για την κρίση έχει η Δύση. Πως το πρόβλημα είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Προφήτευε: Η Ρωσία θα αντιδράσει δυναμικά. ΗΠΑ και Ευρωπαίοι δεν θα υπερασπιστούν την Ουκρανία. Η Δύση έχει δύο επιλογές. Να επιμείνει στην λάθος πολιτική της που θα οδηγήσει στον αφανισμό της Ουκρανίας, οπότε θα βγουν όλοι χαμένοι. Ή να υπάρξει μια ουδέτερη και ευημερούσα Ουκρανία και η Δύση να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Θα βγούνε όλοι κερδισμένοι (Καθημερινή: 20.3.2022).

Ντονμπάς 2014: Στις ανατολικές ρωσόφωνες επαρχίες, μετά από εμφύλιες συγκρούσεις και με τη στήριξη της Ρωσίας επικρατούν οι αυτονομιστές και αυτοανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους (Νέα: 9.2.2022)

Μίνσκ 2014 – 2015: Με τη διαμεσολάβηση Γερμανίας και Γαλλίας (Μέρκελ και Ολάντ), Ουκρανική ηγεσία (Πρόεδρος ο δυτικόφιλος Ποροσένκο) και ρωσόφωνοι των ανατολικών περιοχών συμφωνούν να παύσουν οι εμφύλιες διαμάχες. Να αποκτήσουν αυτές αυτονομία. Η επόμενη ηγεσία (Πρόεδρος Ζελένσκι) με τη στήριξη και της Δύσης δεν τα εφάρμοσε (Νέα: 9.2.2022)

Όλα αυτά δεν δικαιολογούν βέβαια επ’ ουδενί την παράνομη ρωσική εισβολή. Την ισοπέδωση της Ουκρανίας. Τα εγκλήματα πολέμου σε βάρος της χώρας και του λαού της. Δεν μπορεί προσχήματα και αφορμές της Ουκρανικής ηγεσίας και της Δύσης να σβήσουν τα εγκλήματα του Πούτιν.

Η βία, αλλά και η απειλή χρήσης βίας, κατά το διεθνές δίκαιο είναι απολύτως παράνομη. Μακάρι οι υπαίτιοι, οι φυσικοί αυτουργοί να οδηγηθούν σε δίκη. Να τιμωρηθούν. Όπως το έχει κάνει ήδη η Διεθνής Κοινή Γνώμη. Όπως θα το κάνει μετά βεβαιότητας και η Ιστορία.

Κατά το δίκαιο όμως την ίδια ευθύνη με τους φυσικούς αυτουργούς έχουν και οι ηθικοί αυτουργοί. Όσοι παρά τις προειδοποιήσεις οδήγησαν εκεί τις εξελίξεις, για να πετύχουν τους ανομολόγητους στόχους τους.

Μακάρι ένα Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να δίκαζε και να τιμωρούσε κάποια φορά και τους ηθικούς αυτουργούς των εγκλημάτων κατά της Ειρήνης, κατά της Ανθρωπότητας.

Είναι δυνατόν οι αρμόδιοι στις ΗΠΑ παρά τις επισημάνσεις τόσων έγκυρων και υπεύθυνων αναλυτών, διπλωματών, ηγετών να μη διείδαν τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Να μη προέβλεψαν την αιματηρή θυσία της Ουκρανίας, ως άλλης Ιφιγένειας σε αυτό το επικίνδυνο μπρα – ντε – φερ με τη Ρωσία.

Αν μη τι άλλο η Διεθνής Κοινή Γνώμη, η Ιστορία θα πρέπει να τιμωρήσουν και όσους υπεύθυνους δεν λειτούργησαν τελικά απλά ως «οι χρήσιμοι ηλίθιοι» του Πούτιν.

Αλλά μάλλον ως ηθικοί αυτουργοί του εγκληματία εισβολέα. Γιατί κατά το Νόμο ηθικός αυτουργός είναι όποιος «με πρόθεση προκάλεσε σε άλλον την απόφαση να εκτελέσει την άδικη πράξη που διέπραξε».

Και κατά συνέπεια φέρουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης για τη Σταύρωση, τη Θυσία της Ουκρανίας.

Υ.Γ. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι ευθύνεται αποκλειστικά η αναθεωρητική πολιτική της Ρωσίας. Πως η «κατευναστική πολιτική» δεν θα απέδιδε. Αυτά όμως δεν απαλλάσσουν τους Δυτικούς από τις τεράστιες δικές τους ευθύνες.