ΑΡΘΡΟ
Της Χαράς Κεφαλίδου
Βουλευτού Κινήματος Αλλαγής Ν. Δράμας
Η λιτή ανακοίνωση της Προέδρου, η αποχώρησή της από την εσωκομματική εκλογική διαδικασία και η γενική συγκίνηση για την προσωπική της περιπέτεια, έστρεψαν τα φώτα πάνω στα τεκταινόμενα στο Κίνημα Αλλαγής. Όσο σκληρό κι αν φαίνεται, ο χρόνος είναι γενικά αδυσώπητος και ο πολιτικός χρόνος επιπλέον, ανθρωποφάγος.
Την ανθρώπινη αγωνία, ήρθε γρήγορα να σαρώσει η πολιτική ανησυχία, σέρνοντας πίσω της αδημονία και προσωπικούς ανταγωνισμούς. Η ακολουθία αυτή είναι τόσο φυσιολογική όσο είναι παράλογη, ειδικά όταν υπερβαίνει τα όρια της σοβαρότητας.
Η ανάδειξη ηγεσίας σε ένα πολιτικό κόμμα δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός – οι υποψηφιότητες έχουν το νόημα των ιδεών και των προγραμμάτων που κομίζουν. Υπό την έννοια αυτή, το ελάχιστο ζητούμενο στην πορεία προς τις εσωκομματικές κάλπες, είναι η επίδειξη σωφροσύνης. Όταν αυτή, η τόσο σημαντική για το κόμμα μας και τη χώρα διαδικασία κοντεύει να προσληφθεί από τους πολίτες -και όχι άδικα- ως κοκορομαχία προσωπικής δικαίωσης ή εξασφάλισης, κάπου γίνεται ένα πολύ μεγάλο λάθος.
Σε μια εκλογική διαδικασία, όπου ο τύπος σώζει και διαφυλάσσει την ουσία, η απαρέγκλιτη τήρηση των καταστατικών διαδικασιών και η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των υποψηφίων, είναι ταυτόχρονα προϋποθέσεις και αποδείξεις της δημοκρατικής λειτουργίας, αυτής που όλοι καυχώνται ότι σέβονται και περιφρουρούν.
Η ανάρρηση στην αρχηγία της παράταξης δεν είναι ούτε μέτρο της προσωπικής συμβολής του καθενός μας, ούτε καταληκτικός βαθμός της κομματικής ιεραρχίας. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος ντε και καλά να γίνει αρχηγός πριν αφυπηρετήσει ευδοκίμως! Η αρχηγία είναι ένας ρόλος από πολλούς. Ούτε ο μόνος, ούτε ίσως ο σημαντικότερος.
Κάθε νέα ηγεσία έρχεται για να οδηγήσει τον χώρο στο αύριο, όχι για να πάρει ρεβάνς για το χθες. Ούτε για να αποκαταστήσει την προσωπική εικόνα. Ούτε για να κλείσει προσωπικούς λογαριασμούς με την ιστορία. Ούτε για να επαναλάβει το παρόν, που την άλλη στιγμή έχει ήδη γίνει παρελθόν!
Αυτή τη στιγμή όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω μας κι αυτό αποτυπώνει τη σημασία της προοδευτικής παράταξης για τον τόπο και το πολιτικό μας σύστημα. Ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος περιμένει μίαν απάντηση από το Κέντρο και την Κεντροαριστερά. Είναι η στιγμή που καλούμαστε να περάσουμε ένα μήνυμα στην κοινωνία, την οποία προσκαλούμε να συμμετάσχει ενεργά στην ανάδειξη της ηγεσίας του προοδευτικού χώρου, να πάρει θέση για το ίδιο της το μέλλον.
Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας. Όσοι βλέπουν τον εαυτό τους ως τον επόμενο αρχηγό του Κινήματος Αλλαγής – Πα.Σο.Κ., ας αναλογιστούν, όχι μόνο την εξουσία, αλλά και την ευθύνη. Όχι μόνο τις τιμές, αλλά και το έργο που θα κληθούν να παραγάγουν.
Έχουμε επιδείξει και άλλοτε σε ανάλογες περιστάσεις ελαφρότητα και έλλειψη σοβαρότητας και τα έχουμε πληρώσει πανάκριβα. Τόσο το κόμμα, που ακόμη παλεύει με γραμμάτια από το παρελθόν του, όσο -και κυρίως- το πολιτικό σύστημα, ο λαός και η χώρα.
Ο πληθωρισμός υποψηφιοτήτων, ιδίως εκείνων των όψιμων, επιβάρυνε την εξέχουσα κομματική διαδικασία με αχρείαστες σκιές και εντάσεις. Όσο κι αν χρειαζόμαστε την κινητικότητα μετά από χρόνια καθήλωση σε χαμηλά ποσοστά, η συρροή υποψήφιων αρχηγών ευκαιρίας δοθείσης, δεν έχει καμιά πρακτική χρησιμότητα για την παράταξη.
Στη σύνθετη πραγματικότητα και στα μεγάλα ζητήματα που έχουν σωρευθεί στην κοινωνία, η σοσιαλδημοκρατία οφείλει να δώσει σαφείς, επεξεργασμένες απαντήσεις που θα θέσει στην κρίση των πολιτών. Οι εποχές των γονατογραφημάτων, του ξύλινου λόγου, των μακροσκελών αναλύσεων γενικώς και αορίστως περί του πολιτικού γίγνεσθαι που στο τέλος καθένας καταλάβαινε ό,τι ήθελε και κανένα χρήσιμο συμπέρασμα δεν έβγαινε, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Κανείς δεν τα χρειάζεται, κανείς δεν αντέχει ούτε καν να τα ακούει.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορεί η μοναδική αποσκευή του μελλοντικού αρχηγού να είναι η στενή συνεργασία του με την σημερινή ηγεσία, όπως δεν μπορεί να είναι ένα τραυματικό παρελθόν ή η εκμετάλλευση κάποιων αταβιστικών αντανακλαστικών σε ένα επώνυμο. Χρειάζονται πολύ περισσότερα, αλλά κυρίως χρειάζεται σοβαρότητα.
Ας οδηγηθούμε συντεταγμένα στην ύψιστη δημοκρατική στιγμή με τη σοβαρότητα που της αρμόζει. Δεν χρειάζεται να σπρωχνόμαστε, όλα τα μάτια είναι επάνω μας…
* Το άρθρο της κ. Κεφαλίδου δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα liberal.gr
