ΑΡΘΡΟ
Του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Πρώην Υπουργού
Ζούμε σίγουρα συνθήκες μοναδικές. Σχεδόν ένας χρόνος από την έναρξη της πανδημίας. Η σιωπή είναι πρωτοφανής. Η σιωπή όλων εκείνων των φορέων, των φυσικών προσώπων, που μπορούν με το λόγο τους και το παράδειγμά τους να βρεθούν κοντά στον δοκιμαζόμενο συμπολίτη μας. Δεν αρκούν τα στολίδια για να ανεβάσουν την ψυχολογία, δεν αρκούν οι εφήμερες λύσεις.
Τα συνδικάτα, ο συνδικαλισμός πού είναι; Ευτυχώς υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Οι περισσότεροι σιωπούν, από αγωνία για το μέλλον; Ή από συμφέρον;
Το φοιτητικό κίνημα; Τι θυμήθηκα τώρα. Ποιο φοιτητικό κίνημα; Υπάρχει; Το φοιτητικό κίνημα που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στη νεολαία μας που βλέπει να χάνεται μια χρονιά και όχι μόνο, μέσα από αβέβαιες εκπαιδευτικές διαδικασίες.
Φυσικά το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το προετοιμάζουν. Αλλά πως να προετοιμαστείς; Με ανέργους γονείς. Πριν μπορούσε ένας φοιτητής να κάνει και κανένα μεροκάματο για να ελαφρύνει λίγο την οικογένειά του από τα έξοδα των σπουδών. Τώρα; Ούτε αυτό μπορεί με κλειστή όλη την οικονομία.
Η λεγόμενη πνευματική ηγεσία του τόπου μας; Έχει κάποιο σχέδιο εδώ και ένα χρόνο συμπόρευσης με τον συνάνθρωπό μας; Καλά τα προνόμια, ωραίοι οι τίτλοι. Όμως τις σπουδές τις πλήρωσε ο λαός και έχει δικαίωμα και στη γνώση τους αλλά και στα αποτελέσματα του ταλέντου τους. Την έξοδο στο ξέφωτο δεν μπορεί να την πετύχει κανείς μόνος. Τώρα χρειάζεται η συνεργασία και η αλληλεγγύη.
Η αυτοδιοίκηση; Επιτελεί το ρόλο της ως η κοντινότερη στον πολίτη και πιο ανθρώπινη εξουσία; Δεν είναι μόνο τα συσσίτια. Καλά και απαραίτητα είναι και αυτά. Χρειάζεται σχέδιο ολοκληρωμένης παρέμβασης. Δεν είναι όλα αρμοδιότητα του κράτους. Η κρίση θα κρατήσει. Η πανδημία θα εξαφανιστεί σε λίγους μήνες. Όμως από τώρα οι Δήμοι πρέπει να ετοιμάσουν το σχέδιο για την μετά την πανδημία εποχή. Με διάλογο, με συναινέσεις, με τροποποιήσεις προϋπολογισμών με συγκεκριμένες συλλογικές και εξατομικευμένες δράσεις.
Οι επαγγελματικές οργανώσεις να ασκήσουν πίεση στη πολιτεία για περισσότερη συμπαράσταση στον επαγγελματία. Πέντε με έξι μήνες τα καταστήματα, οι ατομικές επιχειρήσεις είναι κλειστές. Έχουν παρθεί μέτρα. Όμως χρειάζεται σχέδιο ανόρθωσης της οικονομίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ξέρετε τι είναι 6 μήνες κλειστό μαγαζί; Το διανοείται κάνεις; Ξέρετε τι είναι ο καλλιτέχνης να μην μπορεί να κάνει την παράστασή του, να ασκήσει το λειτούργημά του για 10 μήνες;
Η Κυβέρνηση άμεσα να εκπονήσει ολοκληρωμένο σχέδιο μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο που να δίνει λύσεις άμεσες, χωρίς γραφειοκρατία στα προβλημάτων των πολιτών. Ξέρω οι συνθήκες είναι δύσκολες. Όμως εδώ κρίνονται οι πολιτικοί όλων των βαθμίδων. Όχι σε περιόδους ηρεμίας. Τώρα ο λαός αναζητά φως. Και για να λάμψει το φως χρειάζεται αποφασιστικότητα, χρήματα, σχέδιο και όραμα.
