Το πένθιμο και τραυματικό 2020 καταγράφεται στη συλλογική συνείδηση ως η χειρότερη μεταπολεμικά χρονιά για τη Δράμα
Σχηματικά ένα χωριό περίπου 250 Δραμινών κατοίκων «έσβησε» από το χάρτη λόγω Covid-19
Η χρονιά που φεύγει σε λίγες ώρες, το 2020, είναι σίγουρο ότι θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη όλων και θα αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορική καταγραφή της ανθρωπότητας.
Από τον περασμένο Φεβρουάριο μέχρι και την ολοκλήρωσή του έτους, σε όλο τον πλανήτη, κυριάρχησε το κοσμοϊστορικό γεγονός της πανδημίας του κορωνοϊού και όλα τα μέτρα που ελήφθησαν για την αποτροπή της διάδοσής του, με κυριότερο εξ αυτών το lockdown.
Στη χώρα μας και επακόλουθα και στη Δράμα η πανδημία του κορωνοϊού βιώθηκε έντονα σε δύο φάσεις, αρχικά την περασμένη άνοιξη και εν συνεχεία τους δύο τελευταίους μήνες του χρόνου. Άλλωστε, σε αυτές τις δύο χρονικές περιόδους επιβλήθηκαν και τα δύο lockdown σε εθνικό επίπεδο, με τους περιορισμούς στην κίνηση των πολιτών, καθώς και με την παύση σε μεγάλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας.
Στο σημερινό αφιέρωμα για το 2020 η «Εργασία… συν» δημοσιεύει όλα τα πρωτοσέλιδά της που είχαν ως βασικό θέμα την πανδημία του κορωνοϊού. Αυτά εκτείνονται στις δύο χρονικά περιόδους που αναφέρθηκαν (από 19 Μαρτίου έως 23 Απριλίου η πρώτη και από 5 Νοεμβρίου έως 10 Δεκεμβρίου η δεύτερη).
Ανατρέχοντας κάποιος στους πρωτοσέλιδους τίτλους, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί πως το πρώτο και το δεύτερο lockdown δεν είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά στην τοπική κοινωνία της Δράμας και δεν βιώθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Και δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό, καθώς τα χαρακτηριστικά τους ήταν εντελώς διαφορετικά.
Οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι της περασμένης άνοιξης αποτυπώνουν κυρίως αυτές τις πρωτόγνωρες καταστάσεις, τα συναισθήματα που προκαλούν οι άρδην αλλαγές στην καθημερινότητα και η πορεία προς το άγνωστο. Οι τρομακτικές αλλαγές στην καθημερινότητα, η προσπάθεια εξοικείωσης με αυτές, η ζωή με περιορισμούς και η προσαρμογή σε αυτήν. Το σταμάτημα βασικών δραστηριοτήτων και το πλήθος των απαγορεύσεων (απαγόρευση κυκλοφορίας, μαζικών εκδηλώσεων, γιορτών και κυρίως απαγόρευση έκφρασης συναισθημάτων, χειραψιών, αγγιγμάτων, αγκαλιών και φιλιών). Επιπλέον μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα του πρώτου lockdown, στα πρωτοσέλιδα πρωταγωνίστησε και ο εορτασμός του Αγίου Πάσχα, της Πασχαλιάς, με εντελώς διαφορετικό τρόπο, χωρίς τα καθιερωμένα έθιμα και τις συλλογικές παραδόσεις.
Όμως στους τίτλους κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown, αποτυπώνεται μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Στο πρώτο κύμα κορωνοϊού, η Δράμα, όπως και οι περισσότερες περιοχές της χώρας, βγήκε από αυτήν χωρίς ουσιαστικές απώλειες. Ο αριθμός όσων νόσησαν ήταν μικρός κι ακόμη μικρότερος ο αριθμός όσων χρειάστηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη. Την περασμένη άνοιξη τα καταγεγραμμένα κρούσματα στην Π.Ε. Δράμας ήταν 7, τον Ιούλιο επίσης 7, τον Αύγουστο 10 και τον Σεπτέμβριο 16. Μια κατάσταση που σίγουρα δεν προκαλούσε ανησυχία…
Αντίθετα, τους δύο τελευταίους μήνες του χρόνου, ο κορωνοϊός έπληξε σφοδρά την Π.Ε. Δράμας. Χιλιάδες ήταν τα κρούσματα σε τοπικό επίπεδο (μόνο μέσα στο Νοέμβριο, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΔΥ, νόσησαν ακριβώς 2.000 άτομα), πάνω από 2.500 ήταν οι Δραμινοί που προσήλθαν στο Νοσοκομείο και περίπου οι 1.000 από αυτούς χρειάστηκαν νοσηλεία. Το τραγικότερο όμως ήταν η απώλεια ζωών που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού. Κοντά στους 250 ήταν οι Δραμινοί που έφυγαν από τη ζωή λόγω Covid-19. Και μπορεί στο δημόσιο λόγο να χρησιμοποιείται απλώς ένας αριθμός για να αναφερθούν συνολικά οι απώλειες, όμως σίγουρα δεν πρόκειται για ένα νούμερο στατιστικής. Πίσω από αυτόν τον αριθμό υπάρχει ο αβάσταχτος πόνος που βίωσε και βιώνει η τοπική κοινωνία, ο πόνος όλων όσων έμειναν πίσω και αποχαιρέτησαν δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι έφυγαν μόνοι. Αυτοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή δεν ήταν απλοί αριθμοί. Ήταν μέλη της τοπικής κοινωνίας. Είχαν οικογένειες, είχαν συγγενείς, είχαν φίλους, είχαν συναδέλφους, είχαν γείτονες, είχαν συγχωριανούς, είχαν γνωστούς. Ήταν ένα κομμάτι της Δράμας… Σχηματικά μέσα στο 2020 ο κορωνοϊός έσβησε από το χάρτη ένα χωριό της Δράμας με 250 κατοίκους.
Το 2020 σε λίγες ώρες θα αποτελέσει παρελθόν. Βέβαια, για κάποιους μπορεί να ήταν η τυχερή τους χρονιά. Μέσα στο 2020 τελέστηκαν γάμοι, γεννήθηκαν παιδιά, εκπληρώθηκαν όνειρα, πραγματοποιηθήκαν επαγγελματικά ξεκινήματα, ολοκληρώθηκαν σπουδές και προφανώς συνέβησαν πλήθος ακόμη ευχάριστων γεγονότων. Όμως, στη συλλογική συνείδηση, λόγω όσων βίωσε με έντονο τρόπο η τοπική κοινωνία, το 2020 καταγράφεται ως μια τραυματική και πένθιμη χρονιά και σίγουρα η χειρότερη μεταπολεμική χρονιά για τη Δράμα. Για αυτό να φύγει και να μην ξαναγυρίσει!
Και η ευχή για τη νέα χρονιά, για το 2021 που έρχεται, είναι κατά τη διάρκειά του να έρθει η απελευθέρωση, η ελπίδα να επιστρέψει, η ζωή να ξαναγίνει κανονική και η πανδημία του κορωνοϊού να αποτελέσει μια κακή ανάμνηση… Καλή χρονιά!
