Η ΔΡΑΜΙΝΗ ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ ΜΟΔΑΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ – ΧΑΝΣΕΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ»
Στο πλαίσιο αφιερώματος για την Πρωτομαγιά και τις Τέχνες του ένθετου «πρόσωπα» της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» (2-3 Μαΐου 2020) φιλοξενήθηκε και η Δραμινή σχεδιάστρια μόδας κ. Πηνελόπη Χρυσοχόου – Χάνσεν. Το ένθετο για τις τέχνες της εφημερίδας επέλεξε να αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος του σε ένα αφιέρωμα με γενικό τίτλο «Προλετάριοι των τεχνών σας ευχαριστούμε!», καθώς όπως αναφέρεται «είναι οι άνθρωποι που εργάζονται πίσω από τα φώτα και τη σκηνή, μέσα στα εργαστήρια και στο παρά πέντε των εκθέσεων. Οι “εργάτες της Τέχνης” αναπόσπαστο κομμάτι στην αλυσίδα της δημιουργίας».
Όσον αφορά τη… Δραμινή συμμετοχή σε αυτό το αφιέρωμα, το κείμενο για την κ. Χρυσοχόου – Χάνσεν επιμελήθηκε η δημοσιογράφος κ. Έφη Φαλίδα και έχει ως εξής:
Σπούδασα σχέδιο μόδας σε μια ιδιωτική σχολή στην Αθήνα. Παράλληλα με την κολεξιόν αποφοίτησης έκανα πρακτική στο KIMALE. Μετά την παρουσίαση της κολεξιόν και τη λήξη των σπουδών μου, ξεκίνησα πρακτική στο ατελιέ του Γιώργου Ελευθεριάδη. Έπειτα εργάστηκα για πρώτη φορά στον χώρο του Bespoke. Μέχρι στιγμής έχω εστιάσει περισσότερο στην κατασκευή του ρούχου. Με γοητεύει αυτή η υλοποίηση μιας ιδέας. Δουλεύοντας με τα χέρια μου, δίνοντας μορφή σε κάτι που πρότινος υπήρχε μόνο σαν σκέψη.
Πριν το ξεκίνημα των σπουδών μου δεν είχα ιδέα πως λειτουργεί ο χώρος. Είχα την εντύπωση ότι έχει «πλάκα». Εν τέλει ρούχα κάνουμε. Δεν είναι έτσι. Οι απαιτήσεις είναι πολλές. Ο χρόνος είναι περιορισμένος. Τα λεφτά αστεία. Στον χώρο επικρατεί η «συνθήκη του τζάμπα». Πολλές φορές σε meeting για κάποια συνεργασία δεν θα γίνει καμιά αναφορά στο budget εάν δεν το θίξεις εσύ ο ίδιος. Σε ένα ατελιέ είσαι λιγότερο εκτεθειμένος.
Το κάνεις όμως γιατί το πονάς. Η μόδα γιορτάζει, εκτιμάει, αγκαλιάζει τις υποκουλτούρες. Μπορεί να είσαι όσο «έξτρα» θέλεις να είσαι. Δουλεύοντας στη μόδα σημαίνει ότι περιβάλλεσαι από ανθρώπους κοινή ιδιοσυγκρασία που αντιλαμβάνονται τη βαρύτητα που φέρει η ένδυση.
Περίπου τρεις εβδομάδες πριν τη νέα συνθήκη του #μένουμε σπίτι# αποφάσισα να παραιτηθώ από το ατελιέ του BespokeAthens. Έχοντας την ευκαιρία να εργαστώ σε ένα άρτιο κατασκευαστικά στούντιο, στον χώρο του ανδρικού ενδύματος, συνειδητοποίησα το πόσο μου έλειψε η ενέργεια της μόδας και η δημιουργική διαδικασία σχεδιασμού μιας pret a porter συλλογής. Παίρνοντας ένα ρίσκο, βγήκα στην αγορά εργασίας όπου συνεντεύξεις και συζητήσεις έμοιαζαν promising. Ώσπου τα νέα μέτρα έθεσαν μια νέα συνθήκη, μια ενδιάμεση κατάσταση, μια αίθουσα αναμονής. Η όποια συζήτηση για πιθανή συνεργασία μοιάζει «’άκυρη» καθώς ο χώρος της μόδας βιώνει ένα πλήγμα. Όμως αυτή η «παύση» θέτει υπό αμφισβήτηση το σύστημα του fast fashion και η συζήτηση γύρω από το sustainability (σ.σ. βιωσιμότητα) είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Βιώνοντας μια πρωτόγνωρη, σκληρή πραγματικότητα, μας έχει δοθεί μια ευκαιρία – ανάσα – τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Διανύοντας την πέμπτη εβδομάδα απομόνωσης, έχοντας περάσει από το στάδιο του φόβου και της αβεβαιότητας, στην αποδοχή αυτής της νέας ρευστότητας. Έχοντας χρόνο για μια επαναδιαπραγμάτευση. Σε μια εποχή τόσο κρίσιμη. Ποια είναι η βαρύτητα της μόδας; Μιας βιομηχανίας της εικόνας, της πολυτέλειας. Και όμως παραμένει μια βιομηχανία τόσο άμεση, που αγγίζει το δέρμα. Παρήγορη είναι η σκέψη της επιστροφής σε μια οικεία κατάσταση Ελπίζοντας όμως πως θα επιστρέψουμε αυτή τη φορά με ένα πιο mindful mindset.
