ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

  • Το νέο δημαρχιακό μοντέλο και οι υποσχέσεις των 100 ημερών των εκάστοτε προς ψήφιση Δημαρχαίων

 

Έχουμε μπει στο τελευταίο τρίμηνο πριν από τη διενέργεια των αυτοδιοικητικών εκλογών. Περιφερειακών και Δημοτικών.

Σε ολόκληρη τη χώρα έχει αρχίσει να επικρατεί ένας «οργασμός», έργων και δουλειάς, από τους τοπικούς μας άρχοντες.

Περιφερειάρχες, Αντιπεριφερειάρχες και Δήμαρχοι, έχουν «σηκώσει τα μανίκια» μετά απραξία τόσου χρόνου και τώρα μιας και τους ήρθε το αυγό στην μασχάλη τρέχουν δήθεν και δεν φθάνουν. Και έχουν βαλθεί να κάνουν, όσα δεν έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια της θητείας τους.

Με τον «Κλεισθένη» να έρχεται απειλητικός για το μέλλον όλων, καθώς το σύστημα της απλής αναλογικής που καθιερώνει, με το οποίο θα διεξαχθούν για πρώτη φορά οι αυτοδιοικητικές εκλογές τον ερχόμενο Μάιο, δημιουργεί εντελώς νέα δεδομένα για την επόμενη ημέρα των εκλογών. Το βασικότερο απ’ όλα είναι ότι προκαλεί μεγάλες αβεβαιότητες, για το εάν και πως μπορούν να διοικηθούν οι Δήμοι, στην νέα περίοδο που θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο του 2019.

Το θέμα μας όμως σήμερα δεν είναι αυτό. Το θέμα μας είναι πως για μία ακόμη φορά, οι περισσότεροι αυτοδιοικητικοί άρχοντες, δυστυχώς κάνουν και αυτοί ότι γίνεται συνήθως κάθε φορά, όταν πλησιάζουν οι εκλογές.

Τώρα θυμήθηκαν τα προβλήματα των πολιτών, τώρα θυμήθηκαν ότι πρέπει να υλοποιήσουν όσα είχαν υποσχεθεί πριν από τέσσερα χρόνια, τώρα αποφάσισαν να βγουν από τα άνετα και ζεστά γραφεία τους και να έρθουν σε επαφή με τους δημότες τους. Σχεδόν όλοι τους για να μην τους αδικήσουμε συλλήβδην, αχ κακόμοιρα παιδιά της Ελλάδος, παιδιά που σκληρά πολεμάτε μέσα στο Facebook. Και προσδοκούν για αυτή την δουλειά τους και για την εν γένει συμπεριφορά τους, να κριθούν ανάλογα από τους πολίτες.

Είναι εν μέρει κατανοητό και θεμιτό, ότι ο καθένας που επιθυμεί να επανεκλέγει, πλησιάζοντας στο «φίνις» θα δουλέψει με περισσότερη ένταση. Ένα πράγμα όμως θα πρέπει να γνωρίζουν αυτοί, που θα προσπαθήσουν τώρα να αποδείξουν ότι είναι ενεργοί και κάνουν έργο. Οι δημότες είναι πλέον πολύ «υποψιασμένοι». Και οι περισσότεροι-αν και όχι όλοι- έχουν ήδη βάλει τον βαθμό τους. Και δεν αρκεί έργο έξι μηνών για να τους κάνει να τον αλλάξουν. Ούτε το βαθμό, ούτε τη γνώμη τους

Ήταν κάποτε, μια φορά και ένα καιρό, έως σήμερα, Δημαρχαίοι που εκόπτοντο και πριν να εκλεγούν υπόσχοντο προγράμματα 100 ημερών και κάθε πάσης ενέργειας προς όφελος των πολιτών. Στην μετά εκλογή τους απεδείχθησαν λίγοι, λαγνοθεσίτες και ανώριμοι να διοικήσουν.

Μιλώντας για ένα θεσμικό πλαίσιο δημοκρατίας, διαφάνειας και κοινωνικής συμμετοχής, ένα πλαίσιο που «θα βοηθούσε να δημιουργηθεί επιτέλους ένα άλλο πρότυπο εξουσίας»… Λογία ανέξοδα, καλύτερα λογία του αέρα.

Μάλιστα όπως υποστηρίχθηκαν τότε: «…δεν είναι για μας λόγια και θεωρητικές αναζητήσεις, τα εννοούμε και είναι απόλυτα και άμεσα υλοποιήσιμα. Η οργάνωση του μοντέλου αυτού που παρουσιάσαμε θα γίνει μέσα στις πρώτες 100 μέρες και ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ούτε δεκάρα…».

Η κάθε νέα κατά επανάληψη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ Δημοτική Αρχή ήρθε στην εξουσία, οι ημέρες άρχισαν να σβήνουν από το ημερολόγιο της θητείας της και σήμερα εύκολα, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι μπορεί να πέρασαν, όχι 100 αλλά περισσότερες από 1.000 ημέρες διαχείρισης της τοπικής εξουσίας και τίποτα από τα όσα είχαν υποσχεθεί εκείνη την κρύα ημέρα του Φεβρουαρίου (2,5 μήνες πριν τις εκλογές), δεν υλοποιήθηκε! Δεν υλοποιήθηκε τίποτα από τα άμεσα υλοποιήσιμα, τίποτα από αυτά που δεν κόστιζαν ούτε δεκάρα!

Η «διεύρυνση της δημοκρατίας και η συμμετοχή των πολιτών» έμειναν κενό γράμμα, καθώς το συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας με τον ανύπαρκτο έλεγχο της κοινωνίας, φάνηκε τελικά αρκετά ελκυστικό για τη νέα Δημοτική Αρχή.

Η ουσιαστική αναβάθμιση των Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων στα οποία μάλιστα θα δίνονταν και ουσιαστικές αρμοδιότητες …

Η διαφορετική λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου (Καθιέρωση τακτικής συνεδρίασης ανά 3μηνο με αντικείμενο τον έλεγχο από την αντιπολίτευση. Ουσιαστική λειτουργία των διαπαραταξιακών επιτροπών με λογοδοσία τους στο Δημοτικό Συμβούλιο…) ακόμα παραμένουν στα χαρτιά.

Η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης…

Η συμμετοχική κατάρτιση του προϋπολογισμού και του τεχνικού προγράμματος: Μάλιστα είχανε υποσχεθεί ότι «η κατάρτιση του προϋπολογισμού και του τεχνικού προγράμματος θα ξεκινάνε από τις Λαϊκές συνελεύσεις των δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων και θα καταρτίζονται τοπικά»…

Η «βουλή» των νέων: Θα ήταν ένας νέος θεσμός με στόχο η νεολαία να ασχολείται με τα προβλήματά της.

Τα τοπικά δημοψηφίσματα ως έκφραση της γνώμης της κοινωνίας των πολιτών σε καίρια και σημαντικά προβλήματα (Δεν πιστεύω να είδατε κανένα, αν και υπήρξαν και υπάρχουν καίρια και σοβαρά προβλήματα στην πόλη)…

Και βεβαίως:

Το «Κοινωνικό Συμβόλαιο για τη Συμμετοχή»: π.χ. για την δεσμευτικότητα προς τη Δημοτική Αρχή, υπό προϋποθέσεις, των αποφάσεων των συμμετοχικών θεσμών ή π.χ. για την αξιολόγηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών που λειτουργούν στα όρια του Δήμου από τους ίδιους τους πολίτες…

Πομφόλυγες; Αυταπάτες; Υποσχέσεις χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα, δηλαδή παρ’ το αυγό και κουρεύτο; Υπερβολές; Ή απλά αποδοχή της λογικής που τελικά αρέσκεται σε αυτό που έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος και κόπο αλλά και το λιγότερο κίνδυνο για την εξουσία;

Η παρουσίαση Συμπληρωνόταν με: Λαϊκές Απολογιστικές συνελεύσεις σε όλες τις δημοτικές και τοπικές κοινότητες! Συμπαραστάτη του Δημότη! Αποκέντρωση υπηρεσιών του Δήμου για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών!

Κάπως έτσι το μοντέλο της εξουσίας παραμένει δημαρχοκεντρικό, μια μικρή ομάδα ανθρώπων συνεχίζει να αποφασίζει για τα θέματα της πόλης, οι δημοτικές και τοπικές κοινότητες υπολειτουργούν χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, η συμμετοχή των πολιτών εξαντλείται στα όρια της κάλπης και οι 100 ημέρες μετατρέπονται σε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα…

Το “γιατί” πρέπει να το απαντήσουν όσοι υποσχέθηκαν και όσοι δεσμευτήκαν για κάτι το διαφορετικό. Νομίζω ότι στους πολίτες οφείλεται μια απάντηση για την … αστοχία. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η γνωστή δικαιολογία για τις «αυταπάτες». Μπορεί όμως η απάντηση αυτή να είναι πολύ πιο ειλικρινής, αν αποφύγει τον σκόπελο της στοχοποίησης της κριτικής, εξαιτίας της αυταρέσκειας που δημιουργεί η άσκηση της εξουσίας… Μιας εξουσίας που δεν θα είναι μόνιμη! «Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις».

Βλέπω απομεινάρια του πολιτικού παρελθόντος και εγχωρία, ένθε και ένθε που προσπαθούν δήθεν να είναι ακόμη ενεργοί, εκμαιεύοντας χαιρετούρες, αλλά μπα, αυτό που εισπράττουν είναι αδιαφορία και χλεύη, μιας και όταν ήταν στα πράγματα νόμιζαν ότι θα είναι δια παντός.