Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τήν Μεγάλη Παρασκευή τό πρωΐ τελοῦνται οἱ ἀκολουθίες τῶν Μεγάλων Ὡρῶν. Ὀνομάζονται καί Βασιλικές Ὧρες, γιατί οἱ ψαλμοί πού τίς ἀποτελοῦν ἔχουν Μεσσιακό χαρακτήρα καί ἀναφέρονται στόν Βασιλέα–Μεσσία Χριστό.

Ὁ 21ος Ψαλμός, γιά παράδειγμα, εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν Μεσσιακός. Τό πρόσωπο πού πάσχει καί ὑποφέρει εἶναι μέν ὁ Δαβίδ καί κατά προέκταση ὁ Ἰσραήλ. Ὅμως, ὅλος ὁ Ψαλμός παραπέμπει στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί στό σωτήριο Πάθος του.

Γιά παράδειγμα, λέει: «Θεέ μου, γιατί μέ ἐγκατέλειψες;… Ὅσοι μέ βλέπουν, χλευάζουν… Μ’ ἔριξες σέ χωμάτινο τάφο θανάτου… Μοίρασαν τά ροῦχα μου καί γιά τόν χιτώνα μου ἔριξαν κλῆρο…».

Ἰδιαίτερα ὁ προφήτης Ἠσαΐας περιγράφει μέ ἐξαιρετική σαφήνεια τά πάθη καί τή δόξα τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τόν θεωροῦν πέμπτο Εὐαγγελιστή.

Ἄς ἀκούσουμε ὁρισμένα λόγια τοῦ προφήτη Ἡσαΐα πού ἀφοροῦν στόν Χριστό πού πάσχει: «Δέν εἶχε ὡραῖο παράστημα… δέν εἶχε καμία ὀμορφιά ἀλλά ἦταν τό πρόσωπό του παραμορφωμένο… Ἦταν γεμάτος πληγές… Αὐτός γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες τραυματίστηκε… Σάν πρόβα-το ὁδηγήθηκε στή σφαγή… Σταυρώθηκε και ὁδηγήθηκε στό θάνατο γιά τίς ἀνομίες τοῦ λαοῦ του, ἐνῶ δέν εἶχε δικές του ἁμαρτίες…».

Μετά τίς Μεγάλες Ὧρες τελεῖται ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀποκαθηλώσεως ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Τιμίου Σώματος τοῦ Κυρίου. Τά τροπάρια ἔχουν θέμα τόν θάνατο, τήν ταφή καί τήν εἰς Ἅδου Κάθοδο τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἱερεῖς μεταφέρουν τόν ἐπιτάφιο ἤ τό «σῶμα», δηλαδή ἕνα ὕφασμα κεντημένο πού εἰκονίζει στό κέντρο του τό νεκρό σῶμα τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἀκολουθία τελειώνει μέ δύο τροπάρια-Ἀπολυτίκια, στά ὁποῖα κυρίαρχα πρόσωπα εἶναι ὁ Ἰωσήφ καί οἱ Μυροφόρες, πού κατέβασαν τόν Χριστό ἀπό τόν Σταυρό καί τόν ὁδήγησαν στόν Τάφο. Μᾶς προετοιμάζουν γιά τό κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως.