ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Λένε ορισμένοι. Δεν την αντέχω. Δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τη συνέντευξή της στην Αυτοψία και τον Σρόιτερ. Λάθος. Σου αρέσει ή όχι η Ζωή δεν είναι πλέον απλά μια δικηγόρος. Μια πολιτικός της σειράς. Είναι φαινόμενο. Και τα φαινόμενα αν δεν τα παρακολουθήσεις, αν δεν τα μελετήσεις, αν δεν τα αναλύσεις, δεν θα τα καταλάβεις.

Αν θέλεις να την απορρίψεις, οφείλεις να την παρακολουθείς. Όσο πιο επισταμένα γίνεται. Αλλιώς λειτουργείς παρορμητικά. Με το θυμικό. Όχι με τη λογική. Όπως δηλαδή και οι φαν της. Όσοι δηλώνουν πως στο πρόσωπό της, είδαν τοΝ Μεσσία που θα μας σώσει. Τον επόμενο Πρωθυπουργό. Που θα μας γλιτώσει από όλα τα κακά της μοίρας μας.

Όπως πρόσφατα ο εξ Αμερικής ερχόμενος λαμπερός νέος. Που γεννήθηκε για να γίνει Πρωθυπουργός. Που ήθελε να ανατάξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Να διορθώσει το πολιτικό σύστημα. Να σώσει τη χώρα και την κοινωνία. Και στην περίπτωσή του έστω και με καθυστέρηση κατάλαβαν ακόμη και οι φαν του, ότι το φανταχτερό περιτύλιγμα ήταν κενό περιεχομένου.

Τώρα όμως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Εκείνος είχε βρει σε τιμή ευκαιρίας ένα έτοιμο κόμμα. Έστω στα κάτω του. Και το πήγε ακόμα παρακάτω…. Με τη Ζωή είναι αλλιώς. Αυτή έφτιαξε ένα καινούργιο. Ολόδικό της κόμμα. Για να είναι πανίσχυρη. Αρχηγός χωρίς κόμμα. Πλεύση με «μιας γυναικός Αρχή!».

Και τα κατάφερε. Και στη Βουλή μπήκε. Και εξέλεξε αυτούς που ήθελε. Και λειτουργεί ως ταύρος εν υαλοπωλείο. Αλλά και γνώσεις διαθέτει. Και εμπειρία έχει. Και ευφράδεια περίσσια. Και επικοινωνιακή μπορεί να γίνει. Με πολύχρωμες πουκαμίσες. Και να μοιράζει καρδούλες. Κι αν δεν σας αρκούν αυτά έχει και άλλα. Και ειρωνείες σωρό. Και σφάξιμο με το μπαμπάκι για εχθρούς και άσπονδους φίλους. Και φυλακές για πολιτικούς αντιπάλους. Ότι ζητά η Κοινωνία. Δυναμική με το παραπάνω. Η Ζωή έχει όλο το πακέτο.

Θα πούνε μερικοί. Μήπως είναι λίγο άδικη μια τέτοια προσέγγιση; Και ίσως να έχουν εν μέρει δίκιο. Αλλά παρασύρομαι, άνθρωπος είμαι κι εγώ. Όσο κι αν προσπαθώ να είμαι ψύχραιμος και αντικειμενικός. Το χάνω λίγο με τους υπερφίαλους. Με τα παγώνια της Πολιτικής. Και η Ζωή όσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει, δεν τα καταφέρνει. Της βγαίνει αβίαστα. Είναι το φυσικό της.

Όταν δηλώνει άμα της εισόδου της στη Βουλή πως «Εγώ μόνη μου κάνω για 100 Βουλευτές»! Όταν ισχυρίζεται στην Αυτοψία, «πως οι 6 Βουλευτές μου (ναι έτσι τους αποκαλεί) βγάζουν περισσότερη δουλειά από όση οι 156 της Ν.Δ.»! Όταν εξιστορεί στον φίλο της τον Αντώνη, πως αυτή στους 4 ουσιαστικά μήνες, που ήταν Πρόεδρος της Βουλής, «έκανα περισσότερα από όσα όλοι οι ΠτΒ στα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης»!!! Όταν αποκαλύπτει με «συστολή» στον Σρόιτερ πως «είμαι ετοιμαζόμενη Πρωθυπουργός» !!! Όταν καυχιέται, πως αυτή μαζί με τον Διαμαντή, που είναι το διαμάντι της Πλεύσης, του Κοινοβουλίου και της Χώρας, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο!!!

Ειλικρινά μπορώ να τα παραβλέψω όλα αυτά. Να ψηφίσω Ζωή! Να γίνω μέλος της Πλεύσης! Να εκλεγώ Βουλευτής της στη Δράμα!!! Αλλά να δεν θέλω βρε αδελφέ ραντεβού στα τυφλά. Λέω να περιμένω λίγο, μήπως και επιτέλους:

Μας ανακοινώσει η σκληρά προετοιμαζόμενη επόμενη Πρωθυπουργός μας το πρόγραμμα και τις θέσεις του κόμματός της;

Μας ενημερώσει για τα στελέχη, που θα την πλαισιώσουν και θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας;

Μας πληροφορήσει τι ακριβώς έχουν κάνει έως σήμερα στη Βουλή οι υπόλοιποι 5 σκληρά εργαζόμενοι Βουλευτές της;

Ζητάω πολλά; Θα πει κανείς της βάζεις δύσκολα. Δηλαδή όλοι οι άλλοι που έχουν προγράμματα, θέσεις, στελέχη, κάνουν καλύτερη δουλειά; Μπορούν να σώσουν τη χώρα; Και τότε γιατί η κοινωνία δεν τους στηρίζει; Γιατί επιλέγει τη Ζωή; Κάνει λάθος ο λαός;

Ε, καλά, ενίοτε συμβαίνει κι αυτό… Αλλά ΟΚ. Έχουν δίκιο όσοι διαμαρτύρονται. Η κοινωνία όντως απορρίπτει όλους τους άλλους της αντιπολίτευσης. Και ο ηγεμόνας Μητσοτάκης, που απαξίωσε τους λοιπούς και την επίλεξε ως αντίπαλο, πιστεύοντας πως θα την κατατροπώσει, βρήκε τον μάστορά του. Δεν το περίμενε. Από τη Ζωή θα το βρει….

Έτσι όμως συμβαίνει στις Δημοκρατίες. Όταν οι λαοί απογοητεύονται από όλους, αναζητούν Μεσσία. Τι να τα κάνουν τα προγράμματα και τα στελέχη. ΟΚ, έστω ότι η Πλεύση παίρνει αυτοδυναμία. Γιατί με κανένα άλλο δεν το κόβω να κάνει κονέ. Άντε κι έγινε Πρωθυπουργός η Ζωή. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι, πως δεν θα τα σπάσει με τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς, τους Κινέζους, τους Τούρκους; Με όλο τον κόσμο;;

Μα προφανώς και θα τα σπάσει! Αυτό επιδιώκει. Αυτή είπε, ποτέ δεν πρόκειται να μας προδώσει. Δεν πρόκειται να συνθηκολογήσει, όπως ο Τσίπρας. Να κάνει τα ΟΧΙ ναι. Αυτή θα κάνει και τα ναι ΟΧΙ! Θα το κάνει Κούγκι! Αν δεν συνθηκολογήσουν όλοι μαζί της, θα τους βάλει μπουρλότο!!! Κι ας «αποθανέτω η ψυχή όλων μας μετά των αλλοφύλων»!!!

Ειλικρινά έχω μπερδευτεί. Δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου. Δεν νομίζω ότι έχουμε χημεία. Αλλά και πάλι μήπως λαθεύω; Είναι δυνατόν να κάνει λάθος ο λαός; Και να έχω δίκιο εγώ; Να συστρατευθώ μαζί της ή όχι; Δύσκολο να αποφασίσω…

Λέω να ζητήσω τη βοήθεια του κοινού. Όπως ένας συμφοιτητής μου. Που αφού έβαλε υποψηφιότητα με διάφορα κόμματα και δεν εκλέχθηκε, πρόσφατα ζήτησε με ηλεκτρονικό δημοψήφισμα να αποφασίσουν οι φαν του με ποιο κόμμα να κατέβει στις επόμενες εκλογές.

Άλλωστε είμαστε ήδη στα 60plus. Και αυτή θα είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία…