ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου, μέλους της Νέας Αριστεράς Δράμας
Όταν ιδρύθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, έκρινα ότι ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες. Ότι μπορεί να συσπειρώσει. Να εμπνεύσει. Πορεύτηκα 20 χρόνια μαζί του. Ως απλό μέλος, ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής. Ως Γραμματέας της Οργάνωσης Δράμας. Ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.
Αποχώρησα μετά από 20 χρόνια, όταν έκρινα ότι ρέπει προς τον λαϊκισμό. Ότι για αλλού είχαμε ξεκινήσει και αλλού θα οδηγηθούμε. Θεώρησα πως με λαϊκιστές και αριστεριστές δεν μπορώ να συνυπάρξω. Μαζί με άλλους συντρόφους από τα παλιά, αλλά και νέους συνοδοιπόρους ιδρύσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά. Ως Αριστερά της Ευθύνης. Που θα κάνει κριτική και για τα λάθη της Αριστεράς. Που θα προτάσσει το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας. Που θα συμβάλλει στην ανασύνταξη της όλης Αριστεράς. Η ΔΗΜΑΡ εμπεριείχε την απαιτούμενη ανανέωση. Της έλλειπε όμως η αναγκαία ριζοσπαστική πρόταση. Συμπορεύτηκα μαζί της. Ως Γραμματέας της Οργάνωσης Δράμας. Ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Διέγραψε τον κύκλο της. Με τα θετικά και αρνητικά. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι. Που έληξε άδοξα.
Κάποιοι επιλέξαμε την πολιτική αγρανάπαυση. Παραμένοντας ενεργοί πολίτες. Έτοιμοι πάντα για μια ΝΕΑ ΑΡΧΗ. Άλλοι επέστρεψαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ με το οποίο είχαμε συνεργαστεί στα τελευταία μας. Σέβομαι την επιλογή και τη διαδρομή του καθενός. Έχω κρατήσει καλές προσωπικές σχέσεις με όσους έτυχε να γνωρίσω και να συνδεθώ σε αυτό το ταξίδι.
Όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος στο ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης, το εξέλαβα κι εγώ ως κίνδυνο απαξίωσης. Όχι μόνο του εν λόγω κόμματος, αλλά όλης της Αριστεράς, όλης της χώρας. Όχι για το πρόσωπο αυτό καθαυτό. Αλλά για τις λάθος διαδικασίες. Τη λανθασμένη και επικίνδυνη εκλογή. Οφείλαμε όσοι βλέπαμε το κακό και την επερχόμενη καρκινική μετάλλαξη να αντιδράσουμε.
Όταν αποχώρησαν 11 Βουλευτές, δεκάδες πρώην Υπουργοί και εκατοντάδες στελέχη από τον ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να ιδρύσουν νέο κόμμα το εξέλαβα ως κάλεσμα για την ενεργοποίησή μου και πάλι. Έβλεπα να ηγούνται του εγχειρήματος κυρίως νέοι άνθρωποι, τους οποίους δεν έτυχε να γνωρίσω. Με καθαρή ματιά. Εμπειρία. Επιστημονική επάρκεια. Ανεπίληπτη διαδρομή. Πως το νέο κόμμα θα ασκούσε κριτική για τα λάθη του παρελθόντος. Θα έθετε εκποδών την τοξικότητα και την παθογένεια του παρελθόντος.
Ο νέος πολιτικός φορέας ονομάστηκε Νέα Αριστερά. Αισθανόμουν πως συνδυάζει την ΑΝΑΝΕΩΣΗ με τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟ. Εμπεριείχε αμφότερα στις σωστές αναλογίες. Διακήρυττε πως στοχεύει στην κάλυψη του πολιτικού κενού. Στο έλλειμμα πολιτικής εκπροσώπησης της διογκούμενης κοινωνικής αντιπολίτευσης. Πως φιλοδοξεί να γίνει ο καταλύτης για συνεργασία Αριστεράς, Κεντροαριστεράς, Οικολόγων. Για να συγκροτηθεί ένα Λαϊκό Μέτωπο. Να καταρτισθεί ένα προοδευτικό πρόγραμμα. Να υπάρξει μια Εναλλακτική Προοδευτική Πρόταση Διακυβέρνησης.
Εντάχθηκα με όρεξη. Φιλοδοξώντας να συμβάλλω για την επιτυχία αυτών των σκοπών. Γνωρίζω πως στην πολιτική, όπως και στην Κοινωνία και στη Ζωή άλλωστε, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Δεν ξεκινάμε ποτέ όλοι με τους ίδιους στόχους και αγωνίες. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι στη χώρα και στους πολίτες, πρέπει να συνθέτουμε. Να συνεργαζόμαστε. Να είμαστε πολλοί. Ο κατακερματισμός της αντιπολίτευσης βοηθά πάντα τους κρατούντες. Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς δεν βοηθά κανέναν.
Τα κόμματα ιδρύονται για να εκφράσουν κοινωνικές ανάγκες. Ει δυνατόν να κυβερνήσουν. Για να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους. Να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Αν δεν το καταφέρνουν η κοινωνία τα προσπερνά. Φυλλορροούν και σβήνουν. Αν απλά θέλαμε κάποιοι να ανταλλάσσουμε απόψεις μπορούσαμε να ιδρύσουμε έναν κύκλο ιδεών, μια λέσχη συζητήσεων, έναν σύλλογο. Να παρεμβαίνουμε έτσι στα κοινά.
Αν πάλι θέλαμε να ιδρύσουμε ένα μικρό, καθαρό κι αμόλυντο κόμμα, μπορούσαμε να το κάνουμε και να το διακηρύξουμε εξ αρχής. Η συμβολή και τέτοιων πολιτικών φορέων συχνά δεν είναι αμελητέα. Προσωπικά άλλωστε σε όλη μου τη ζωή πολιτεύομαι με μικρές σε εκλογική δύναμη πολιτικές δυνάμεις. Αλλά με μεγάλες ιδέες. Που όμως πάντοτε επιδίωκαν και την όσμωση και τη συνεργασία με όμορους πολιτικούς χώρους.
Στο ιδρυτικό μας Συνέδριο κορυφαίο στέλεχος μας είχε πει απαντώντας στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε εκλέξει νέο Πρόεδρο: «είχε σκάσει πυρηνική βόμβα και μας έλεγαν κάποιοι, μη φεύγετε, μείνετε να μολυνθείτε… το ερώτημα δεν είναι γιατί φύγαμε, αλλά γιατί μείνατε εσείς… όποιος δεν βλέπει ότι έκλεισε τον πολιτικό του κύκλο, απλά η κοινωνία τον προσπερνάει…».
Και τότε και παρά την αποτυχία μας στις Ευρωεκλογές φάνταζε πως ναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το παλιό, που θα φυλλορροεί συνεχώς. Πως η Νέα Αριστερά ίσως είναι το μέλλον και αξίζει να το παλέψουμε. Πλην όμως άλλες οι επιθυμίες μας και άλλες οι βουλές του Αλλάχ και της Κοινωνίας. Διαφαίνεται πως όλα τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, δεν μπορούν να ανακάμψουν. και μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνει η κοινωνία και τη Νέα Αριστερά, που ναι μεν δεν κυβέρνησε. αλλά η πλειοψηφία των στελεχών της είχε κυβερνητικές θέσεις στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Φοβάμαι σύντροφοι πως δεν έχουμε πολιτικό χρόνο. Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι τις ενστάσεις και επιφυλάξεις. Όμως η κοινωνία προσπερνάει και αυτούς που έφυγαν και αυτούς που έμειναν. Η κοινωνία ζητά Οξυγόνο και Ζωή. Η μοναδική ίσως ελπίδα ανάκαμψης θα ήταν η πρότασή μας για Λαϊκό Μέτωπο. Με τις θέσεις μας και το πρόγραμμά μας. Για Προοδευτική Εναλλακτική Πρόταση Διακυβέρνησης. Με όσους θέλουν και μπορούν.
Η κοινωνία αν διαπιστώσει την ύπαρξη μιας τέτοιας πρότασης μπορεί και να μας εμπιστευθεί. Η απόφαση είναι δική μας.
