ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

25 Ιανουαρίου 2015. Πρόωρες Εκλογές. Καταβαράθρωση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εξέλεξε 149 Βουλευτές. Κυβέρνηση της «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ». Αν και ήταν συνεργασίας με ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου!

Είχαν προηγηθεί οι διπλές εκλογές του 2012. Η τρικομματική Κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ. Ο Π/Θ Σαμαράς δίχως προσυνεννόηση με τους λοιπούς ξεπούλησε την ΑΤΕ. Οι άλλοι την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι το ανέχτηκαν. Και μετά έκλεισε την ΕΡΤ. Το ποτήρι ξεχείλισε. Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε. Κατήγγειλε επίσης πως η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύονταν σθεναρά για να περισώσει ότι μπορούσε να σωθεί. Το σύνθημα της: Παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ «με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια». Που υιοθέτησε και ο Τσίπρας, αλλά μετά τον Αύγουστο του 2015.

Ο σχεδιασμός Σαμαρά – Βενιζέλου στα τέλη του 2014 για εκλογή Κουβέλη στη θέση του ΠτΔ κατέρρευσε. Η ΔΗΜΑΡ δεν ήταν διαθέσιμη. Πρότειναν τότε το στέλεχος της ΝΔ Σταύρο Δήμα. Δεδομένο ότι δεν θα μπορούσε να εκλεγεί. Η χώρα αναγκαστικά θα πήγαινε σε εκλογές. Όπου θα κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είχε μείνει ανολοκλήρωτο το 2ο μνημονιακό πρόγραμμα. Ο Τσίπρας θα έπαιρνε τη χειροβομβίδα. Η «πρώτη φορά Αριστερά» θα ήταν μια σύντομη παρένθεση.

Συζητάγαμε με φίλο και σύντροφο τότε στη ΔΗΜΑΡ για τους φόβους μας. Πως ο Τσίπρας και το κόμμα δεν ήταν έτοιμοι για να κυβερνήσουν. Πως οι εκκλήσεις του Δραγασάκη για ρεαλισμό δεν είχαν πιάσει τόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τα εχέγγυα κυβερνητικής προοπτικής. Είχε καβαλικέψει στο κύμα του λαϊκισμού. Υπόσχονταν τα πάντα. Διαγραφή χρέους. Σκίσιμο μνημονίων.

Πως αλήθεια θα κυβερνούσαν; Ένα κόμμα με πλήθος συνιστώσες; Δίχως σαφές πρόγραμμα; Στην πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας; Με έναν Αλέξη Τσίπρα αμφισβητούμενο και ταλαντευόμενο; Ποιο οικονομικό σχέδιο και πρόγραμμα να εφαρμόσει; Εκείνο του εξωπραγματικού Μηλιού (ανεφάρμοστο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης), του αιθεροβάμωνα Βαρουφάκη (θεωρία των παιγνίων), του πραγματιστή Δραγασάκη (βίαιη ωρίμανση του Σύριζα) ή του αριστερού Τσακαλώτου (που είχε στοιχεία ρεαλισμού);

Μπορεί και το ‘81 το ΠΑΣΟΚ να ανέλαβε την εξουσία και ο μόνος που είχε κυβερνητική εμπειρία να ήταν ο Ανδρέας. Μπορεί και τότε το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ να είχε καβαλήσει στο άρμα του λαϊκισμού. Να υπόσχονταν: ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ και ΤΗΝ ΕΟΚ, γιατί ήταν ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ.

Αλλά είχε έναν αδιαμφισβήτητο ηγέτη. Που στην κρίσιμη στιγμή θα έκανε την κωλοτούμπα. Θα εξωπέταγε τους διαφωνούντες. Και ήταν και η εποχή των παχιών αγελάδων. Γύρισε με τα ΜΟΠ και είπε Μένουμε Ευρώπη. Πήγε στο ΝΑΤΟ και υπέγραψε συμφωνία δήθεν αποχώρησης των βάσεων. Ο κόσμος το δικαιολόγησε. Αυτά μπορούσε, αυτά έκανε. Και κυβέρνησε 20 χρόνια.

Θα μπορούσε να τα κάνει αυτά ο Τσίπρας και μάλιστα «αναίμακτα»; Θα μπορούσε να τα αποδεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Από το 2012 ακόμη ο Στάθης Καλύβας ανέλυε: «…υπό προϋποθέσεις μπορεί να ανανεώσει το φθαρμένο πολιτικό σκηνικό… στο χείλος του γκρεμού θα κάνει την αναγκαία στροφή… αν δεν υπερβεί τον λαϊκισμό και τον παλαιοκομματισμό θα το πληρώσει και η χώρα».

Αυτά συζητάγαμε με τον φίλο και σύντροφο τότε τέλη 2014 – αρχές 2015. Φοβούμενοι πως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρουν την καυτή πατάτα στα χέρια τους. Πως δεν θα μπορέσουν να το διαχειριστούν. Θα εξοκείλει η χώρα στα βράχια. Και η Αριστερά θα ξαναμπεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για άλλα 50 χρόνια. Αλλά και πως θα χάσει ενδεχομένως και το ηθικό της πλεονέκτημα. Που για δεκαετίες με αγώνες, θυσίες και αίμα είχε κατακτήσει.

Πολλοί ισχυρίζονται πως ήταν λάθος το δημοψήφισμα του Ιουλίου του ‘15. Προσωπικά πάντα πίστευα πως και τότε που το σκέφτηκε ο ΓΑΠ και όταν το αποφάσισε ο Τσίπρας, ήταν ένας έσχατος ελιγμός. Ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, για να επιτευχθεί μια καλύτερη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας.

Ναι ήταν όντως παραπλανητικό το ερώτημα. Θα μπορούσε κάλλιστα να εκληφθεί ως πρόταση εξόδου από το ευρώ. Την οποία πρόταση βεβαίως ποτέ δεν υποστήριξε ούτε ο Βαρουφάκης. Ούτε καν το ΚΚΕ και η Παπαρήγα, που είχε πει πως δεν φεύγεις όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο. Αρκεί να δούμε πως το Brexit, όπως αποδεικνύεται σήμερα, κόστισε πανάκριβα στην πανίσχυρη Βρετανία. Το σωστό ερώτημα θα ήταν: Μένουμε Ευρώπη και ευρώ και ΝΑΙ δώστε μου τη δύναμη να διαπραγματευτώ.

Το λάθος λοιπόν δεν είναι στο δημοψήφισμα. Το λάθος δεν είναι στην κωλοτούμπα του Αλέξη, που ευτυχώς την έκανε. Και ήταν αναγκαστική προσγείωση στο ρεαλισμό. Και αυτό επιδιώκαμε και ελπίζαμε όλοι οι πραγματιστές δεξιοί, κεντρώοι και κεντροαριστεροί. Για αυτό και το 3ο Μνημόνιο το υπέγραψαν όλα τα κόμματα, πλην Λακεδαιμονίων (Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ).

Το λάθος είναι η ανάληψη εξουσίας στις 25 Ιανουαρίου 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που το λάθος αυτό είναι του λαού που ψήφισε και όχι του κόμματος που κέρδισε. Τα κόμματα τη δουλειά τους κάνουν, δηλαδή να κερδίζουν εκλογές. Βεβαίως όχι εξαπατώντας, αλλά… ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.

Το λάθος ήταν ότι δεν υπήρχε σχέδιο. Ότι υπήρξαν ατέρμονες διαπραγματεύσεις. Διογκώθηκε το πρόβλημα. Και εν τέλει το 3ο Μνημόνιο ήταν επαχθέστερο. Αντί να υπάρχει plan b. Ναι σθεναρή διαπραγμάτευση για διαγραφή. Άλλως, σε λίγους μήνες συμφωνία με ευνοϊκότερους όρους.

Από τον Ιανουάριο έως και τον Ιούλιο του 2015 η κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστερά» πορεύτηκε δίχως πυξίδα. Ελπίζοντας απλά πως στυλώνοντας τα πόδια θα πετύχει διαγραφή !!! Και είχε και το λαό με το μέρος της. Που όντως αναθάρρησε. Και αναγνώριζε τη σθεναρή αντίσταση. Για αυτό και δικαιολόγησε την «κωλοτούμπα». Ξαναψήφισε Τσίπρα τον Σεπτέμβριο.

Και η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν έγινε παρένθεση. Κυβέρνησε ως το 2019. Με λάθη και παραλείψεις. Πως αλλιώς άλλωστε. Αλλά και με επιτυχίες. Έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια. Εδώ διαψευστήκαμε με το φίλο μου. Μόνο που έκανε και τραγικά λάθη. Και απώλεσε το ηθικό της πλεονέκτημα. Για αυτό και επειδή ποτέ δεν έκανε την αναγκαία αυτοκριτική της, τελικά ο κόσμος της γύρισε την πλάτη. Και έγινε κομματίδια, που διαγκωνίζονται μεταξύ τους. Εδώ δυστυχώς επαληθευτήκαμε με τον σύντροφό μου.

Ο λόγος στους τότε πρωταγωνιστές από πλευράς ΕΕ (βλέπε The toc: το δραματικό παρασκήνιο που έφερε το τρίτο μνημόνιο/ γαλλικό ντοκιμαντέρ).

Μοσκοβισί: «…οι προηγούμενες Κυβερνήσεις είχαν αποτύχει… Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε σαν κόμμα της τελευταίας ελπίδας.. εμείς μιλούσαμε για τρίτο πρόγραμμα… οι Έλληνες αρνούνταν να μιλήσουν, ήθελαν να φύγουν εντελώς από το σύστημα της Τρόϊκας κλπ… o Βαρουφάκης μου έλεγε θεωρίες, δεν διαπραγματεύονταν… ήλπιζαν με το Grexit να μας φοβίσουν… προσωπικά δεν πίστεψα ότι θα γίνονταν… το δημοψήφισμα ήταν νίκη για τον Τσίπρα, έγινε ηγέτης… είναι αλήθεια ότι έπαιξαν σκληρό παιχνίδι με τη Γερμανία…».

Γιούνκερ: «…η Ελλάδα δεν είχε πραγματικό σχέδιο… τον Ιούνιο ήμασταν κοντά σε συμφωνία όχι με τον Βαρουφάκη αυτός δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ, με τον Τσίπρα… δεν εξεπλάγην από το ΟΧΙ, αν είχε αποδεχθεί τη συμφωνία που κάλεσε τους Έλληνες να απορρίψουν, το τίμημα θα ήταν χαμηλότερο…».

Κ. Μητσοτάκης: «…η Ελλάδα δεν θα άντεχε έξοδο από το ευρώ, αλλά και η Ευρώπη δεν θα μπορούσε να αντέξει ένα fail state (διαλυμένη χώρα)…».

Ε. Βενιλέλος: «…το δημοψήφισμα ήταν μια εξαπάτηση, μια διαδικασία έγκρισης του κυρίου Τσίπρα…».