Ξελογιασμός του λογικού όντος

ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Ξελογιάστηκε το λογικόν όν. Το τελειότερο πλάσμα του Θείου Δημιουργού πέταξε σχεδόν στον κάλαθο των αχρήστων την προτροπή του Σιληνόμορφου Σωκράτη «ουδαμώς δει ανταδικείν» (= Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να ανταποδίδεις την αδικία, που υφίστασαι) και τις βελτιωμένες προεκτάσεις του Γλυκύτατου Ναζωραίου «Αγαπάτε αλλήλους» και «Ειρήνη υμίν».

Είναι πράγματι οδυνηρό και σαλεύει ένας εχέφρων άνθρωπος παρακολουθώντας με αγωνία όσα καθημερινά τεκταίνονται. Παρεφρόνησε το ανθρώπινο γένος. Η φωτιά και το σίδερο είναι τα στοιχεία, που κυριαρχούν σήμερα στον πλανήτη μας.

Η αγάπη η άδολη και ειλικρινής προς τον συνάνθρωπο έγινε σχεδόν όνειρο απατηλό. Οι ψυχές στέγνωσαν. Η κακία επλεόνασε εξοβελίζοντας την υπέροχη αρετή της αγάπης. Η ειρήνη έχει σχεδόν απαλειφθεί από τον λεξικό κώδικα επικοινωνίας. Η αγριότητα επερίσσευσε όχι μόνο σε ομαδικό επίπεδο, αλλά και σε ατομικό. Η ανθρώπινη ζωή έπαυσε να έχει την επίζηλη αξία της. Ο Μαμωνάς αντάμα με την πλεονεξία κατέχουν πια την εξουσία στην ανθρώπινη ψυχή. Μοχθούν νυχθημερόν να αφανίσουν την αγαστή συνεργασία και τη συναδέλφωση. Δυστυχώς καταντήσανε όνειρα θερινής νυκτός και οι δύο.

Το λογικό όν, που αγωνίζεται καθημερινά να δώσει ποιότητα ζωής στο ανθρώπινο γένος, δυστυχώς, κατασκευάζει παράλληλα και τα πιο σύγχρονα μέσα αφαίρεσης ζωής, αυτήν που μοχθεί να βελτιώσει.

Σ’ έναν διπολικό αγώνα επιδίδεται χωρίς να παίρνει τη γενναία απόφαση ποιον πόλο έχει χρέος να υπηρετήσει, όπως επιβάλλει το καθήκον του ως λογικού όντος.

Εύλογο προβάλλει το ερώτημα. Πότε επιτέλους θα φτάσει στο τέλος του ο παραλογισμός; Ο ευλογημένος πλανήτης μας, που εκατομμύρια χρόνια τώρα προστατεύει και συντηρεί την έμβια παρουσία, κατήντησε αντίπαλος μισητός του οποίου επιχειρείται ο αφανισμός. Πριονίζουμε ως άλλος ανατολίτης το κλαδί όπου καθόμαστε. Τόση μωρία! Τόσος παραλογισμός! Θα βρεθεί επιτέλους ο σώφρων νους, ο οποίος θα θέσει φραγμό ή έστω θα περιορίσει τη συμφορά, η οποία αναμφίλεκτα προσβάλλει το ανθρώπινο γένος απελευθερώνοντάς το από τη ματαιοδοξία, την πλεονεξία και το σάλεμα του νου;

Ειλικρινά μας διέφυγε η πραγματικότητα, ώστε να αρδεύουμε την ευλογημένη γη με το υπερπολύτιμο νερό αντί της ατελεύτητης ροής, του πολύτιμου αγαθού της ζωής, του αίματος, και μάλιστα ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να τη χαρούν. Πότε επιτέλους θα απαλλαγούμε από τη βαριά σκιά του παραλογισμού, ο οποίος μας έχει καταστήσει εντελώς άθυρμά του;