ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

Χωρίς να θέλω να παραστήσω τον ειδικό, γιατί δεν είμαι, σκέφθηκα να καταγράψω στοιχεία διαφόρων πτητικών πυροσβεστικών μέσων προκειμένου να ενισχυθούν τα επιχειρήματα για τις θέσεις μου περί του ότι οι κεντρικές κυβερνήσεις, διαχρονικά, σε σχέση με επιλογές και σχεδιασμούς προμήθειας πυροσβεστικών μέσων, «αλλού πατούν και αλλού βρίσκονται». Ακόμη κάνει ευκρινές το ότι οι τρεις προτάσεις που κάνω στηρίζονται απολύτως στα στοιχεία αυτής της καταγραφής, που καλό θα ήταν να γνώριζαν οι κεντρικές κυβερνήσεις, εκτός και αν ήδη γνωρίζουν!

Μια επίσκεψη στις σχετικές ιστοσελίδες της Wikipedia, και τις αντίστοιχες του περιοδικού ΠΤΗΣΗ, από όπου άντλησα και τα στοιχεία, μαθαίνουμε τα εξής:

  1. Το DC 10 Air tanker, Αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως. Από το 2006 χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ ως πυροσβεστικό αεροπλάνο με χρήση MAFFS I και II (Modular Aerial Fire Fighting System. Σε μετάφραση, σπονδυλωτό προσθαφαιρούμενο σύστημα πυρόσβεσης) ή και μερική ή ολική μετατροπή του αεροσκάφους. Έχει ταχύτητα ταξιδιού 876 χιλιόμετρα την ώρα (χ/ω), και μεταφέρει 45.000 κιλά νερό, ή επιβραδυντικό υγρό. Μπορεί να κάνει ρίψεις από ύψος 300 ποδών (100 μέτρων) σε περιοχή με έντονο ανάγλυφο (π.χ. Καλιφόρνια), αλλά δεν κάνει (κατά τους «ειδικούς») για το Ελληνικό ανάγλυφο. Ας κάνουμε λογαριασμούς με απλή αριθμητική. Επειδή δεν είναι αμφίβιο αεροσκάφος, η πλήρωσή του με νερό γίνεται σε αεροδρόμιο. Θέλει περίπου 15 λεπτά για να γεμίσει και άλλα τόσα για την από – προσγείωση. Συνολικά 30 λεπτά. Μπορεί λοιπόν να εφοδιάζεται από αεροδρόμιο σε ακτίνα 220 χιλιομέτρων από τη φωτιά και να κάνει 13 ρίψεις νερού, τουλάχιστον, στη διάρκεια της καλοκαιρινής ημέρας. Άρα μπορούμε να ρίξουμε στη φωτιά 585.000 κιλά νερό με τη χρήση ενός και μόνο DC 10. Αντίστοιχα το Canadair CL 415 με την ίδια ακτίνα υδροληψίας θα κάνει τον ίδιο αριθμό ρίψεων λόγω χαμηλής ταχύτητας και συνολικά θα ρίξει στη φωτιά 80.000 κιλά νερού. Δηλαδή ένα DC 10 κάνει τη «δουλειά» 7,5 (επτά και μισό) Canadair 415, από τα «καινούργια» που έχουμε!
  2. Το Iliushin II – 76 TD. Ρωσικής κατασκευής και προελεύσεως και παρόλα αυτά γνωρίζει τεράστια επιτυχία στις ΗΠΑ στον τομέα της πυρόσβεσης όπου θεωρείται απαραίτητο!!! Έχει ταχύτητα ταξιδιού 759 χ/ω και μεταφέρει 42.000 κιλά νερό. Το μικρότερο ύψος ρίψεως είναι τα 50 μέτρα με κάλυψη 60 στρεμμάτων. Από ύψος 100 μέτρων, κάλυψη 240 στρεμμάτων. Και στην περίπτωση αυτή το πρώτο επιχείρημα των «αρμοδίων» είναι ότι δεν κάνει για το Ελληνικό ανάγλυφο. Να θυμίσω ότι στον Έβρο και συγκεκριμένα στο δάσος της Δαδιάς υπάρχει απολύτως ομαλό ανάγλυφο και αν είχαμε δύο μόνο από αυτά τα «θηρία», η φωτιά θα έσβηνε την πρώτη μέρα και όχι μετά από 15 μέρες! Με βάση δε τους υπολογισμούς απλής αριθμητικής, που κάναμε για το DC 10 μόλις πιο πάνω, ένα ΙΙ -76 κάνει τη «δουλειά» 7 (επτά) Canadair CL 415! Τα αεροπλάνα αυτά έχουν τιμή αγοράς 50 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή δέκα πιο πολλά από ένα καινούργιο αλλά «άγνωστο» Canadair DHC 515, όμως μας απαγορεύεται να τα αγοράσουμε γιατί είναι της «διαβολικής Ρωσίας» και εμείς ανήκουμε σε άλλο στρατόπεδο. Οι ΗΠΑ όμως, ως αρχηγόπουλα του στρατοπέδου, μπορούν να το χρησιμοποιούν!!!
  3. To Shinmaywa US – 2, αμφίβιο. Ιαπωνικής κατασκευής και προελεύσεως. Ταχύτητα ταξιδιού 480 χ/ω και μεταφέρει 15.000 κιλά νερό, δηλαδή 2,5 φορές όσο ένα CL 415. Το κόστος είναι 65 εκατομμύρια ευρώ ανά μονάδα. Άρα αντί για 8 (οκτώ) καινούργια, αλλά άγνωστα DHC 515, με τα ίδια λεφτά θα μπορούσαμε να αγοράσουμε 5 (πέντε) US – 2. Έτσι αντί να «σηκώνουμε» 50.000 κιλά νερό στον αέρα με οκτώ DHC 515, θα «σηκώναμε» 75.000 κιλά με πέντε US – 2 και με διπλάσια σχεδόν ταχύτητα και με αεροπλάνα παντός καιρού!
  4. To Beriev Be – 200, αμφίβιο. Ρωσικής κατασκευής και προελεύσεως. Ταχύτητα ταξιδιού 630 χ/ω και μεταφέρει 12.000 κιλά νερό. Κάνει υδροληψία σε 12 δευτερόλεπτα. Κόστος, όσο και το Ιαπωνικό, περίπου. Μπορεί να κάνει δύο ρίψεις νερού την ώρα με ακτίνα υδροληψίας 160 χιλιομέτρων από τη φωτιά. Στην ίδια απόσταση υδροληψίας το CL 415 κάνει μία ρίψη την ώρα. Στις 13 ώρες της καλοκαιρινής ημέρας έχουμε για μεν το Be – 200, ημερήσια ρίψη νερού 312.000 κιλά (=2Χ13Χ12.000), και για ένα CL 415 ημερήσια ρίψη νερού, μόνο, 80.600 κιλά (=1Χ13Χ6,200)! Ακόμα και την τιμή να περιλάβουμε στην ανυψωτική ικανότητα του κάθε αεροσκάφους, καθώς ένα Be – 200 κοστίζει όσο 1,5 DHC 515, έχουμε: 80,600 Χ 1,5 = 120.900 κιλά των 1,5 DHC 515<312.000 κιλά του ενός Be – 200!!!
  5. Το Κινεζικό Avic AG 600 Kuniong αμφίβιο. Κινεζικής κατασκευής και προελεύσεως. Μεταφέρει 12.000 κιλά νερού. Δεν παραθέτω άλλα στοιχεία γιατί είναι σίγουρο ότι ούτε αυτό είναι κατάλληλο για το Ελληνικό ανάγλυφο διότι το διαθέτουν «κακοί κομμουνισταί»!!!
  6. Το Canadair CL 215, αμφίβιο. Καναδικής κατασκευής και προελεύσεως. Ταχύτητα ταξιδιού 220 χ/ω και μεταφέρει μόνο 5.500 κιλά νερό. Κάνει υδροληψία σε 10 δευτερόλεπτα. Τα προμηθευτήκαμε το 1975 και μετά. Υπηρέτησαν σε έντεκα χώρες αλλά πλέον πετούν μόνο σε έξι. Μετά από 25 χρόνια βγήκε από τη γραμμή παραγωγής η, κάπως, βελτιωμένη έκδοση CL 415 με νέους κινητήρες, ταχύτητα ταξιδιού 330 χ/ω και μεταφέρει 6.200 κιλά νερό. Δεν πετούν αν φυσάει με πολλά μποφόρ, ούτε όταν η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας είναι πάνω από 45ο Κελσίου. Η γραμμή παραγωγής έχει κλείσει και παραμένει κλειστή εδώ και χρόνια. Έτσι η «διαφημιζόμενη» και στην Ελλάδα, σχεδιασθείσα εξέλιξη παραμένει άγνωστη στο σύνολό της (μορφή και επιδόσεις), ούτε καν φωτογραφία μακέτας δεν έχουμε! Παρόλα αυτά η Ε.Ε. αποφάσισε να «αναστήσει» την Καναδική εταιρεία, ως να είναι ιδιοκτησία της, και παρήγγειλε κεντρικά, ως Ένωση, χωρίς διαγωνισμό 12 (δώδεκα) DHC 515 (Canadair) με έναρξη παράδοσης μετά το 2027! Ο «σχεδιασμός» προβλέπει, λέει, μεταστάθμευση ανά δύο στις χώρες Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Κροατία και Ελλάδα. Το σκεπτικό αυτής της κατά ανάθεση προμήθειας είναι πως: «Η παγκόσμια παραγωγή ορισμένων τύπων πυροσβεστικών αεροσκαφών έχει διακοπεί και η αγορά έχει περιορισθεί»! Μπράβο! Αυτός είναι ο λόγος που η Ε.Ε. πάει να αναστήσει μια νεκρή παραγωγή, ενώ υπάρχουν ετοιμοπαράδοτα και όχι απαραίτητα της «διαβολικής Ρωσίας»; Οι γραφειοκράτες των Βρυξελών δεν έχουν όμοιό τους στην ανοησία και την υποτίμηση της λογικής των πολιτών! Δεν παραπονιέμαι όμως γιατί και η Ελλάδα, πιστός κολαούζος και των γραφειοκρατών των Βρυξελών, παράγγειλε απνευστί και χωρίς διεθνή διαγωνισμό επίσης, άλλα 8 (οκτώ) ίδια αεροσκάφη. Εντύπωση κάνει η σχετική δήλωση του κυρίου Πρωθυπουργού ότι: «Τα νέα αεροσκάφη θα είναι κατά πολύ ανώτερα των προκατόχων, (πού το ξέρει;) και θα παραδοθούν από το 2026 και μετά»! Εγώ τώρα τι να πω;
  7. Το C – 130 Hercules. Αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως. Ταχύτητα ταξιδιού 540 χ/ω και μεταφέρει 20.000 κιλά νερού. Υπάρχουν δεκάδες στα αποθέματα των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων με κόστος 12 έως 27 εκατομμύρια ευρώ για να καταστούν λειτουργικά. Θα μπορούσαμε εντός του 2024 να έχουμε δέκα Hercules, με προμήθεια αντιστοίχων δέκα MAFFS II, να σηκώνουν 200.000 κιλά νερό τη φορά όλα μαζί, με τα ίδια λεφτά που τουλάχιστον τρία χρόνια αργότερα (2027 και μετά) θα έχουμε οκτώ «άγνωστα αλλά καινούργια» DHC 515 που «ίσως» να σηκώνουν, με ευνοϊκούς υπολογισμούς, 56.000 κιλά τη φορά όλα μαζί! Το μειονέκτημα της τροφοδοσίας των C -130 από το αεροδρόμιο σε σχέση με την ταχύτατη υδροληψία των Canadair, εκμηδενίζεται λόγω διαφοράς ταχύτητας ταξιδιού μεταξύ τους και υπέρ του C – 130. Αν συνυπολογίσουμε τα τρία που έχουμε και τα έξι + δύο που παραγγείλαμε τότε ο επιχειρησιακός στόλος των στρατηγικών μεταφορών των ενόπλων δυνάμεων θα αποκτήσει στόλο 21 (εικοσιενός) C – 130 Hercules και με τεράστιες δυνατότητες πυρόσβεσης τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πριν να μιλήσουμε για τα ελαφρά ελικοφόρα και τα ελικόπτερα, θα αναφερθούμε σε ένα τελευταίο διαχρονικό «σκανδαλάκι» γύρω από τη πυρόσβεση.

Το 1980 αγοράσαμε από τις ΗΠΑ για τα Hercules C – 130 H το σύστημα MAFFS ΙΙ, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε. Είχε εκπληκτικά αποτελέσματα σε φωτιές στην Πάρνηθα και τον Υμηττό, αλλά, χωρίς αιτία οι «υπεύθυνοι φοβήθηκαν» ότι τα χημικά θα διαβρώσουν τα αεροπλάνα και τα εγκαταλείψαμε, αποθηκέυοντάς τα. Αφού φοβόντουσαν το επιβραδυντικό υγρό ας χρησιμοποιούσαν τα αεροσκάφη μόνο με νερό! Οι Αμερικανοί που δεν ξέρουν και είναι χαζοί συνεχίζουν και τα χρησιμοποιούν σε καθολική κλίμακα! Ανάθεμά σας που σκορπίζεται τα λεφτά του κοσμάκη. Ο Εισαγγελέας του Α.Π. καλά θα κάνει, έστω και τώρα, να βρει αντίστοιχους επιστήμονες και να τους ορκίσει ως ειδικούς της Δικαιοσύνης, με σκοπό να τον ενημερώσουν και να τον διαφωτίσουν για όλα όσα έχουν συμβεί και θα συμβούν, ώστε να επιληφθεί.

Ο κατάλογος των ελαφρών ελικοφόρων και ελικοπτέρων έχει ως εξής:

  1. Το PZL Mielec M – 18 Dromader Πολωνικής κατασκευής και προελεύσεως. Είναι μονοκινητήρια αεροπλάνα αεροψεκασμού. Ταχύτητα ταξιδιού 195 χ/ω και μεταφέρει 2.200 έως 2.500 κιλά υγρό (νερό ή φάρμακα) (Πηγή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ). Το 1983 και 1984 αγοράσαμε 30 μονάδες με ευνοϊκούς οικονομικούς όρους και είναι γνωστά στην Ελλάδα με το παρατσούκλι «καμήλες». Τα βαφτίσαμε και πυροσβεστικά, έχοντας βάση τη Δεκέλεια. Σήμερα έχουν απομείνει μόνο 19. Η μικρή ταχύτητα, το μικρό ωφέλιμο βάρος και η υδροδότησή τους μόνο από το αεροδρόμιο το καθιστούν απολύτως επικουρικό, χωρίς καμιά στρατηγική αξία στο σχεδιασμό της πυρόσβεσης.
  2. Το AT – 802 Air Tractor Αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως, το 1978 εξελίχθηκε σε πυροσβεστικό, ενώ είχε κάνει την πρώτη πτήση του το 1976. Είναι αμφίβιο μονοκινητήριο πυροσβεστικό. Ταχύτητα ταξιδιού 356 χ/ω και μεταφέρει 4.000 κιλά νερού (ο τύπος AT – 802 F), με υδροληψία μερικών δευτερολέπτων από θάλασσα, λίμνη, ταμιευτήρα κτλ. Κατασκευάζονται δύο μονάδες το μήνα. Οι Έλληνες «υπεύθυνοι» όταν το 1983 αγόραζαν τα PZL, δεν έκαναν έρευνα αγοράς ή διαγωνισμό και δεν ήξεραν την ύπαρξη του Fire Boss AT – 802; Ελπίζω σε αυτή την περίπτωση οι ανοησίες της κεντρικής κυβέρνησης να τελειώσουν και τα 36 νέα ελαφρά πυροσβεστικά, προϋπολογισμού 145 εκατομμυρίων ευρώ, να είναι αυτού του τύπου και όχι «τροποποιημένα» PZL… Τα δύο Air Tractor που επιχείρησαν φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα πιστεύω να έπεισαν και τους πιο δύσπιστους «ειδικούς».
  3. Όσον αφορά τον διαθέσιμο Ελληνικό στόλο ελικοπτέρων, αλλά και των ενοικιαζομένων που επιχείρησαν στις φετινές πυρκαγιές, πρέπει να σημειώσουμε τα ακόλουθα:

3.1. Το Chinook CH – 47. Έχει ταχύτητα ταξιδιού 291 χ/ω και μεταφέρει 10.900 κιλά νερό. Οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις διέθεσαν τρεις μονάδες που πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες.

3.2. Το Sikorsky S – 64 ενοικιάζεται από το Ελληνικό κράτος. Έχει μικρή ταχύτητα έναντι του Chinook (169 χ/ω έναντι 291 χ/ω), αλλά μεταφέρει και αυτό 10.000 κιλά νερό. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψουμε να τα ενοικιάζουμε και λόγω παλαιότητας.

3.3. Το Super Puma AS 332. Έχει ταχύτητα ταξιδιού 260 χ/ω και μεταφέρει 4.000 κιλά νερό. Προσφέρει μεν καλές υπηρεσίες αλλά είναι πολύ ακριβό για τον ρόλο της πυρόσβεσης.

3.4. Το Black Hawk UH – 60. Έχει ταχύτητα ταξιδιού 282 χ/ω και μεταφέρει 2.500 κιλά νερό. Το μουσειακό Bell UH – 1 Iroquois (Huey) με ταχύτητα ταξιδιού 200 χ/ω και μεταφορική ικανότητα 1.100 κιλά νερού, δεν ενδείκνυνται για πυρόσβεση καθώς το πρώτο είναι πολύ ακριβό και το δεύτερο πολύ παλιό.

Μπορεί αυτή η σχετικά λεπτομερής αναφορά σε πτητικά μέσα να ήταν λίγο κουραστική, όμως είναι πολύ χρήσιμη για τις ορθολογικές προτάσεις που ακολουθούν και βασίζονται από τη μία σε γεωπολιτικές συνθήκες, οικονομικές δυνατότητες της χώρας αλλά και ικανότητες των μέσων. Οι αναγνώστες έχουν τις πληροφορίες που χρειάζονται για σύγκριση και συμπεράσματα.

Οι τρεις γενικές ενέργειες που ισχύουν και για τις τρεις προτάσεις είναι:

  1. Άμεση ακύρωση της αγοράς των οκτώ «νέων και αγνώστων» Canadair DHC 515, με κόστος τουλάχιστον 320 εκατομμύρια ευρώ και παραλαβής μετά το 2027.
  2. Περαίωση του διαγωνισμού της προμήθειας των 36 μικρών πυροσβεστικών αεροσκαφών με απόλυτη προτεραιότητα στο να προτιμηθούν τα AT – 802 F Air Tractor, ακόμη και αν ξεπερασθεί ο προϋπολογισμός και σε καμία περίπτωση προμήθεια «τροποποιημένων» ψεκαστικών PZL για πυροσβεστικά.
  3. Σε βάθος χρόνου θα πρέπει να γίνει προμήθεια ειδικών συστημάτων προσαρμογής για πυρόσβεση για το σύνολο του στόλου των ελικοπτέρων της χώρας, ανεξαρτήτως τύπου, που θα τα μετατρέπουν, εποχικά, σε πυροσβεστικά.

Πρώτη πρόταση.

Άμεση επιλογή και αγορά από τις ΗΠΑ μέσω των συμφωνιών στρατηγικής συνεργασίας που υπογράψαμε και ισχύουν, 10 αεροσκαφών C – 130 από τα αποθέματα των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και 10 συστήματα MAFFS II για αυτά. Εάν το προϋπολογισθέν κονδύλι των 320 εκατομμυρίων ευρώ από την ακυρωθείσα αγορά των οκτώ DHC 515 δεν καλυφθεί, τότε με το κεφάλαιο που απομένει αγοράζουμε είτε επιπλέον C – 130, είτε επιπλέον των 36 AT – 802 F Air Tractor. Με το τέλος της αντιπυρικής περιόδου, τα αεροσκάφη θα επιστρέφουν στις οργανικές μονάδες τους και με αυτό τον τρόπο οι στρατηγικές μεταφορές των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων θα ενισχύονται με μια δεκάδα αεροσκαφών.

Δεύτερη πρόταση.

Άμεση αγορά πέντε αεροσκαφών Shinmaywa US – 2 από την Ιαπωνία με το προϋπολογισθέν κονδύλι των 320 εκατομμυρίων ευρώ από την ακυρωθείσα αγορά των οκτώ DHC 515. Θα έχουμε από το 2025 στον αέρα, την ίδια στιγμή, 150.000 κιλά επιπλέον νερό για πυρόσβεση, αντί των 56.000 κιλών νερού από τα οκτώ «νέα» DHC 515, μετά το 2027, και βλέπουμε, όπως έχει αναλυθεί εκτενώς σε προηγούμενες παραγράφους.

Τρίτη πρόταση.

Άμεση αγορά τριών αεροσκαφών Shinmaywa US – 2 από την Ιαπωνία με το προϋπολογισθέν κονδύλι των 320 εκατομμυρίων ευρώ από την ακυρωθείσα αγορά των οκτώ DHC 515. Με το εναπομένον από τον προϋπολογισμό κεφάλαιο γίνεται αγορά άλλων 36 AT – 802 F Air Tractor. Με ένα συνολικό στόλο 72 αεροσκαφών αυτού του τύπου επιτυγχάνουμε διασπορά πτητικών μέσων σε όλη την επικράτεια, σε κάθε λίμνη, ταμιευτήρα και λιμάνι της χώρας και εν πάση περιπτώσει όπου ο σχεδιασμός πυροπροστασίας αποφασίσει. Αντίστοιχα θα ακολουθούν τη διασπορά και τα τροποποιημένα για πυρόσβεση ελικόπτερα που θα διαθέτει η χώρα. Τα διασκορπισμένα πτητικά μέσα θα συνδέονται με ένα κέντρο επιχειρήσεων το οποίο θα έχει στη διάθεσή του επί 24ώρου βάσεως στον αέρα drone που σε πραγματικό χρόνο θα δίνουν στοιχεία πυρασφάλειας, Η έδρα των drone θα είναι ταυτόσημη με τη διασπορά των αεροσκαφών. Έτσι θα έχουμε άμεση και χωρίς καμία «υπηρεσιακή» παρέμβαση πυρόσβεση των εστιών φωτιάς εν τη γενέσει τους, χωρίς να περιμένουμε να κάνουν «αυτοψία» τα πεζοπόρα και εποχούμενα τμήματα της πυροσβεστικής Το όλο σύστημα θα θωρακισθεί έναντι της γραφειοκρατίας προκειμένου να διαθέτει δικούς του κανόνες και ευελιξία στην άμεση αλλαγή και ενίσχυση των μετασταθμεύσεων ανάλογα με τα εκδιδόμενα alert της μετεωρολογικής υπηρεσίας. Κατά την αντιπυρική περίοδο μπορούμε να ενοικιάζουμε, αν είναι απαραίτητο, τρία έως πέντε μεγάλα πτητικά μέσα πυρόσβεσης (μεταφοράς άνω των 12.000 κιλών νερού) και τίποτα άλλο. Με το τέλος της αντιπυρικής περιόδου, μπορεί τα πτητικά μέσα να επιστρέφουν στις οργανικές τους βάσεις, όμως ο στόλος των drones θα συνεχίζει όλη τη χρονιά να επιτηρεί το πλούτο της χώρας, ειδικά δε τυχόν καμένες περιοχές για άμεση σύλληψη καταπατητών και λοιπών Ελληναράδων!

Πιστεύω ότι η τρίτη λύση είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση. Αποτελεσματική στην άμεση επέμβαση και πυρόσβεση. Αποτελεσματική στην εξαφάνιση των «άγνωστων αιτίων των εστιών φωτιάς» και σύλληψη εμπρηστών «επί το έργο»! Εργαλείο εχθρικό στη γραφειοκρατία καθώς θα είναι χωριστή και αυτόνομη υπηρεσία συνδεδεμένη αυτόματα με την αστυνομία και τη δικαιοσύνη εκτός από την πυροσβεστική και το δασαρχείο..

Αν τώρα όλα αυτά που προτείνονται σας φαίνονται αδόκιμα και ερασιτεχνικά, σκεφτείτε πως οι «επαγγελματίες» του είδους, εδώ και πενήντα χρόνια δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα αποτελεσματικό εργαλείο πυρόσβεσης για την επικράτεια αποτελούμενο από τα κατάλληλα πτητικά μέσα και παρόλα αυτά επιμένουν και ετοιμάζονται να κάνουν τα ίδια τραγικά λάθη (προμήθεια Canadair) σκορπίζοντας αλόγιαστα τα λίγα χρήματα που έχουμε.

Αν αυτή η επιμονή των «ειδικών», δεν είναι μια εμμονική θέση τότε ίσως είναι ύποπτη. Είναι καιρός να τους βοηθήσουμε να σκεφθούν ότι η πυρόσβεση δεν είναι παιδικό παιχνίδι και γινάτι.