ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
10 χρόνια μετά. Και τα πάθη ακόμη δεν λένε να καταλαγιάσουν. Το αντισύριζα μέτωπο στη δημόσια αντιπαράθεση καλά κρατεί. Τι όμως ακριβώς έγινε το 2015; Ο γράφων δεν θα επιζητήσω δάφνες αντικειμενικότητας. Προσωπικές εκτιμήσεις και προσεγγίσεις εκφράζω.
Ως γνωστόν η ζωή έχει πάντα διαφορετικές αναγνώσεις. Εξαρτάται κάθε φορά από ποια θέση, ποια οπτική και με ποια ιδιότητα προσεγγίζεις το ζήτημα.
Αν είσαι ΝΔ και συνήγορος πολιτικής αγωγής, προφανώς και στηρίζεις το αφήγημα της μαύρης επετείου. Σε συμφέρει άλλωστε να επικρατεί στον δημόσιο διάλογο. Έχεις επενδύσει σε αυτό. Έχεις κερδίσει με αυτό. Σε κρατάει στο απυρόβλητο. Το επισείεις ως μπαμπούλα. Κι ας ασκείς εσύ εξουσία από το 2019. Ας μην είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ εκείνος του 2015. Ούτε σε επίπεδο πολιτικής και προθέσεων. Ούτε καν σε επίπεδο προσώπων.
Αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ και συνήγορος υπεράσπισης, προτάσσεις το αφήγημα της Πρώτης Φορά Αριστερά. Που στην τελική έσωσε τη χώρα. Μας έβγαλε από τα Μνημόνια, που οι άλλοι μας έβαλαν. Αυτός ανέλαβε στην πιο δύσκολη συγκυρία. Και με το πιστόλι στον κρόταφο διαπραγματεύτηκε, φρόντισε για τους πολλούς, έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Ολοκλήρωσε τη διαδικασία. Εκεί που οι άλλοι, δεν τα κατάφεραν. Αυτός πέτυχε.
Αν είσαι έξω από τα παραπάνω δύο κυρίαρχα για χρόνια αφηγήματα και προσπαθείς να προσεγγίσεις από κάποια απόσταση και με κάποια αντικειμενικότητα τα τεκταινόμενα, έχεις ένα τρίτο αφήγημα. Αυτό της αναγκαίας πολιτικής και οικονομικής προσαρμογής, που πράγματι παρά τα λάθη και παραλείψεις, επιτεύχθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ.
Στο ερώτημα ποιο αφήγημα μετά από 10 χρόνια έχει τελικά δίκιο, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι:
Αν ερωτηθεί ο Ιστορικός του μέλλοντος, πως είναι πολύ νωρίς ακόμη, δεν έχουν καταλαγιάσει τα πάθη για να γίνει ψύχραιμη αποτίμηση και δεν μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα.
Αν ερωτηθεί ο Χότζα του γνωστού ανέκδοτου, θα απαντήσει πως και τα τρία έχουν δίκιο και στην απορία πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, θα απαντήσει στον απορήσαντα πως και αυτός έχει δίκιο!!!
Προφανώς ο γράφων δεν είμαι, ούτε φιλοδοξώ να γίνω, ούτε ιστορικός του μέλλοντος, ούτε Χότζας. Προσωπικές εκτιμήσεις εκφράζω. Με το προσόν ότι δεν ήμουν ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ και πως την κρίσιμη αυτή περίοδο ήμουν σε πολιτική αγρανάπαυση.
Έχει δίκιο η ΝΔ και το αντισύριζα μέτωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καβαλήσει το κύμα του λαϊκισμού. Δεν μπορούσε να διαγραφεί το χρέος. Να καταργηθούν τα μνημόνια με ένα άρθρο και ένα νόμο. Άργησε να προσγειωθεί στο ρεαλισμό. Ή καθυστέρησε, οδήγησε στο 3ο μνημόνιο, που ήταν επαχθές.
Έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι κυβέρνησαν για 40 χρόνια και πτώχευσαν τη χώρα. Αυτός ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Πήρε στα χέρια του απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Διαπραγματεύτηκε όμως. Έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Προστάτεψε όσο μπόρεσε τους πολλούς. Ολοκλήρωσε το πρόγραμμα. Πέτυχε εκεί που οι προηγούμενοι απέτυχαν. Και άφησε για πρώτη φορά χρήματα στο ταμείο.
Έχει δίκιο και το 3ο αφήγημα. Διότι αν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κυβερνούσαν σωστά δεν θα φθάναμε σε αυτά τα χάλια. Αν δεν του ξέφευγε το έλλειμμα του Κώστα Καραμανλή, αν ο ΓΑΠ έπαιρνε έγκαιρα μέτρα, αν ο Σαμαράς έβαζε πλάτη αντί να θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αν οι μνημονιακές Κυβερνήσεις τα κατάφερναν με τα πρώτα μνημόνια, αν εκλέγονταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2014, αν η κυβέρνηση Σαμαρά ολοκλήρωνε την αξιολόγηση, δεν θα φθάναμε σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Επειδή όμως η Ιστορία δεν γράφεται με ΕΑΝ, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι:
Είναι θετικό ότι η χώρα τελικά δεν έπεσε στο γκρεμό, απέφυγε την ανεξέλεγκτη χρεωκοπία, δεν κύλησε στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής, ρύθμισε το χρέος της για πολλά χρόνια, είχε χρήματα στα ταμεία της και μπορούσε το 2019 να έχει ανοιχτούς ορίζοντες και να προσβλέπει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Με δυσβάστακτο κόστος; Ναι. Με ανοιχτές πληγές, τραύματα και απώλειες; Ναι. Αλλά είμαστε ακόμη εδώ. Με την Οικονομία ζωντανή και την Κοινωνία όρθια.
Και θα επιμείνει κανείς; Και δεν έχει ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ; Έχει και παραέχει. Αλλά η Ιστορία θα καταγράψει επίσης πως είχε και επιτυχίες. Δεν κατηγορήθηκε ποτέ για χρηματισμό των στελεχών του. Απέδειξε ότι ακόμη και σε εκείνες τις τραγικές στιγμές δεν είναι όλοι ίδιοι. Στήριξε τους δανειολήπτες και την πρώτη κατοικία. Στήριξε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Νομιμοποίησε τις καθαρίστριες. Στήριξε το ΕΣΥ και τα Νοσοκομεία, που κινδύνευαν να καταρρεύσουν πλήρως.
Βεβαίως αυτά η Ν.Δ. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να τα παραδεχθούν. Θέλουν να κρατήσουν ζωντανό τον μπαμπούλα και το αντισύριζα Μέτωπο. Για να στριμώχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και τη Νέα Αριστερά, που έχει στις τάξεις της πλήθος πρώην Βουλευτών και κυβερνητικών στελεχών του. Για να εκβιάζει το ΠΑΣΟΚ, που δείχνει να προσανατολίζεται επιτέλους στην κατεύθυνση διαμόρφωσης μιας προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης.
Η Ιστορία προχωρά όμως. Το παρελθόν διδάσκει. Αλλά δεν επικαθορίζει το μέλλον. Η κοινωνία βοά. Οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Οι πλούσιοι αυγαταίνουν τα πλούτη τους. Οι μη προνομιούχοι ασφυκτιούν. Αναζητούν ελπίδα. Που δεν μπορεί να προσφέρει μια πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση. Αλλά μόνο μια αξιόπιστη συνεργασία προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.
Αυτός είναι ο πραγματικός μπαμπούλας σήμερα της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και όχι βέβαια το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Γιατί εκείνο δεν υπάρχει πια.
Υπάρχει εκεί έξω ισχυρή Κοινωνική Αντιπολίτευση. Όπως θα φανεί και αύριο Κυριακή 26 Ιανουαρίου στις διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα για τα Τέμπη. Όπως φαίνεται και στις κινητοποιήσεις της Δράμας για το Νοσοκομείο της. Όπως καταγράφεται στις κινητοποιήσεις των αγροτών και των εργαζομένων στα Νοσοκομεία όλης της χώρας, αλλά και σε όλους τους χώρους δουλειάς.
