ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας.

Πολλοί έγκριτοι αρθρογράφοι και αναλυτές επιχειρούν να εξηγήσουν το φαινόμενο ΖΩΗ. Με βαθυστόχαστες και βαρύγδουπες αναλύσεις. Με λογικές επεξεργασίες. Με δημοσκοπικά ευρήματα. Τζίφος η προσπάθεια.

Αναρωτιούνται, πώς είναι δυνατόν; Δίχως πρόγραμμα, θέσεις και προτάσεις; Δίχως κόμμα, οργανώσεις και στελέχη; Από το 3% των εκλογών του 2023, σήμερα στο 15%. Ήδη δεύτερο κόμμα η Πλεύση. Και η ίδια πρώτη σε δημοτικότητα με 50%. Και στοχεύει πλέον την πρώτη θέση. Και κονταροχτυπιέται με τον κανένα σε καταλληλότητα Πρωθυπουργού.

Δεν κατανοούν πως οι επιτυχίες της οφείλονται ακριβώς σε αυτά. Δεν είναι χθεσινή. Αν βγάλει πρόγραμμα, θέσεις και προτάσεις, σε κάποιους δεν θα αρέσουν. Θα αρχίσει να φυλλοροεί. Αν κάνει κόμμα και οργανώσεις θα αρχίσουν οι εσωκομματικές γκρίνιες. Αν βγάλει το Διαμαντή, τον Σπύρο, την Τζώρτζια, στα πάνελ για να μιλήσουν, θα χάσει και την ψήφο της μάνας της.

Και τι θα κάνει; Διερωτάται κανείς. Εν όψει εκλογών δεν θα αναγκαστεί να μιλήσει για τα εσωτερικά, τα ευρωπαϊκά, τα διεθνή ζητήματα; ΟΚ, Δικηγόρος είναι. Έχει ευχέρεια λόγου. Θα ξεκινάει με αυτά, θα καταλήγει πάλι στα Τέμπη.

Δεν θα χρειαστεί να στήσει οργανώσεις, να κάνει το «κίνημα» κόμμα; Όχι βέβαια. Εδώ ο Τραμπ κόντρα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα έστησε το δικό του παραμάγαζο με τους κολλητούς του. Πήρε το χρίσμα. Εκλέχθηκε Πρόεδρος. Είναι Πλανητάρχης. Και δεν θα μπορεί η Ζωή να κουμαντάρει μια Ελλαδίτσα;

Μα δεν θα χρειαστεί μέλη, στελέχη, Βουλευτές, Υπουργούς. Έ και; Που είναι το δύσκολο. Οσονούπω μέλη και στελέχη άλλων κομμάτων θα σφάζονται στην ποδιά της. Δεν θα πάρει όμως τα ρετάλια των άλλων. Αυτή είναι αντισυστημική. Θα πάρει από την κοινωνία νέους, καταξιωμένους; Α μπα. Αυτοί μπορεί να έχουν άποψη. Έ τότε; Τότε, όπως το έκανε και στις προηγούμενες εκλογές. Θα διαλέξει κολλητούς της. Τον σύντροφό της, τον γυμναστή της, τον κομμωτή της, ανθρώπους της αυλής της.

Αυτό είναι αντισυστημικό; Εθνικά επωφελές; Όχι βέβαια. Είναι όμως ιδιοφυές. Αποτελεσματικό. Το άκρον άωτον της Πρωθυπουργικής διακυβέρνησης. Τύφλα να έχει το επιτελικό Κράτος του Μητσοτάκη. Και η Κοινωνία θα το αποδεχθεί; Γιατί σήμερα δυσανασχετεί με ότι λέει και κάνει η Ζωή; Ή την επιβραβεύει; Ζωή να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι! Τέρμα με τους παλιακούς.

Σήμερα τα κόμματα, δεξιά κι αριστερά, έχουν απαξιωθεί. Γράφουν στο γυαλί, στην κοινωνία τα πρόσωπα. Ο τσαμπουκάς. Η σύγκρουση με το παρελθόν, που μας πληγώνει. Και θέλουμε να το αφήσουμε πίσω μας. Ζωή να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι είπαμε…

Το έκανε πράξη ως Πρόεδρος της Βουλής επί Αλέξη. Αντιμνημονιακή μέχρι τέλους. Γιατί δεν είχε αυτή την ευθύνη. Το κάνει ως Δικηγόρος στις αίθουσες των Δικαστηρίων. Την τρέμουν Δικαστές και Εισαγγελείς. Ξέρει ότι αυτό πουλάει στον κόσμο.

Και πως πείθει; Μα δεν είναι προσποιητό. Είναι αυθεντική. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της. Και ο κόσμος το νιώθει. Την εμπιστεύεται. Πως δεν θα τον προδώσει ποτέ. Όχι σαν τον Αλέξη που στο χείλος του γκρεμού λάκισε. Αυτή θα πηδήξει. Μαζί με όλους μας…

Το διακήρυξε εξ αρχής, όταν χάραξε τη δική της αυτόνομη πορεία. Δεν θα πλεύσω ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Θα τσιμπάω από όλους. Το κάνει πράξη ως Βουλευτής. Δεν διστάζει να αρπαχτεί με Νεοδημοκράτες, Πασόκους, Συριζαίους, Κουκουέδες. Μόνη εναντίον όλων. Γυναίκα. Δικηγόρος. Αρχηγός. Πρωθυπουργός. Αυτό ζητάει ο κόσμος. Αυτό πουλάει η Ζωή. Μια Μπουμπουλίνα του σήμερα. Ζωή να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι!!!

Όσοι κάνουν παραλληλισμούς με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 – 2015 και την γοητεία του Αλέξη, είναι μακριά νυχτωμένοι. Τότε μπορεί ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να καβαλίκεψαν στο κύμα του λαϊκισμού. Αλλά εξέφραζαν γνήσιες λαϊκές αγωνίες, κοινωνικά στρώματα. Υπήρχε ελπίδα για ανανέωση της πολιτικής. Προσδοκίες. Υπήρχαν στελέχη. Και πράγματι μετά από σαράντα τόσα κύματα, η χώρα βγήκε πάλι στο ξέφωτο. Και συνέχισε τον δρόμο της.

Σήμερα με τη Ζωή τι; Είναι προοπτική και λύση στα προβλήματα; Στην κατάπτωση; Στην πολύπλευρη κρίση; Ή μήπως η άνοδός της είναι απότοκη και παθογόνο σύμπτωμα της βαθιάς κρίσης και σήψης του πολιτικού μας συστήματος; Όσοι πιστεύουν το αντίθετο πλανώνται πλάνη οικτρά. Όσοι νομίζουν πως με μερικά ταχύρυθμα ο Διαμαντής, η Τζώρτζια, ο Σπύρος θα μάθουν και θα μας κυβερνήσουν επάξια είναι μακριά νυχτωμένοι.

Το πρόβλημα δεν είναι η Ζωή. Που σήμερα την θαυμάζουν. Ιδίως οι νέοι. Στους οποίους λένε ότι σαρώνει. Το πρόβλημα το έχει η Κεντροαριστερά. Που δεν μπορεί να συνεννοηθεί. Να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της. Να προτείνει μια αξιόπιστη προοδευτική εναλλακτική πρόταση. Να μην αφήσει χώρο στη Ζωή και στον Βελόπουλο, που το παίζουν αντισυστημικοί, να κάνουν παιχνίδι μόνοι τους. Έτσι παίζεται το παιχνίδι στις δημοκρατίες. Ή πείθεις ή αφήνεις χώρο σε αντισυστημικούς και λαϊκιστές να κερδίσουν.

ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΦΑΜΕΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΤΣΗΔΕΣ ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ!

ΑΠ’ ΤΗ ΖΩΗ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ!!!

Και τότε αναγκαστικά όλοι μας: ΖΩΗ ΘΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΜΕ!!!