ΠΟΙΗΣΗ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

Στο παραγώνι κάθεται σκυφτός συλλογισμένος

χρόνοι διαβήκανε πολύ, το λυκοφώς σιμώνει.

Πίκρες και βάσανα πολλά πληγώσαν την ψυχή του

Περίμενε την άνοιξη πολλούς καιρούς για να ‘ρθει,

μόνο χειμώνες διάβηκαν και την ψυχή παγώσαν.

Αλλιώτικα περίμενε τα νιάτα να χαρεί,

μα τούτα τα κακόμοιρα αλέστηκαν ατόφια

στο αλεστήρι της ζωής χωρίς καμιάν ελπίδα,

κι από το παραγώνι του κλώθει το νου του πίσω.

Ας ήταν και να γύριζαν τα νιάτα τα χαμένα

και με τις πίκρες τις πολλές, τα βάσανα ατόφια,

ίσως και να ήταν βάλσαμο στις δύσκολες τις ώρες.

Αδίκως συλλογίζεται και μάταια αναμένει,

οι χρόνοι ανελέητοι διαβήκανε γοργά.

Τι απομένει στο εξής μόνον η μοναξιά!

Το παραγώνι συντροφιά κι ο νους ξεθωριασμένος.

Τούτος ο νόμος της ζωής ασάλευτος θα μένει,

Χωρίς πισωγυρίσματα χωρίς καμιάν ελπίδα.

 

Μάης του ’22